Onze eerste dag weer thuis. Na een paar heerlijke dagen in het zuiden te zijn geweest op de Camagri (daarover een volgende keer meer) reden we gisteren in ruim vier uurtjes naar ons plekje. Onderweg voorspelde de lucht ons al veel goeds…..stralend blauw met een heerlijk zonnetje. En ja hoor, toen we na enen aankwamen glansdend de rode luiken van ons huis ons in het zonnetje al tegemoed. Gauw de auto uitpakken, ons tafeltje, gekregen van onderbuurman Jeannot, voor het huis, stoelen erbij en klaar waren we voor een lunch, buiten in het zonnetje. Het stokbrood van vier dagen oud werd weer heerlijk in het broodrooster (die kunnen we hier niet meer missen sinds de bakker,  in het dorp verderop, gesloten is).  Wat genieten was dat…. Half februari lekker lunchen buiten in het zonnetje………Toen ook Harry, ons huis-hagedisje, zich op de drempel van de voordeur nestelde om  van de zonnestralen te genieten…ja, toen was mijn geluk compleet, want wat wil je nog meer?  Na de lunch trok vertrok manlief naar boven waar hij een werkhoek heeft; er moest nog wat gewerkt worden. Dochterlief Harmke besloot een wandeling te gaan maken. Bepakt met water, wat mueslirepen en een mes (voor je weet maar nooit wat je hier in de bossen tegenkomt; was er niet vorig jaar nog een wolf hier boven op de wei gesignaleerd?) ging ze op pad. En ik? Ik ruimde wat op en trok me toen terug op het terras achter met een pot thee en een boek. Van lezen kwam in eerste instantie niet veel want natuurlijk moest ik eerst overal bij langs… augustus was de laatste keer dat we hier waren……. Meteen al zag ik aan de overkant van het dal waar we op uit kijken,  dat er een stuk bos was gekapt….. voor ons uitzicht precies op de goede plek want nu konden we de bergen zien die bijna verdwenen waren achter de dennenbomen. We zien daar een hoge bergtop die we graag de Puy-de-Dome noemen… eerlijk gezegd is het hem niet, het is eentje van zijn buur-toppen, de Puy- de- Dome ligt ietsje meer naar links en die gaat weer schuil achter andere heuvels; maar het klinkt goed om te zeggen dat we (bijna) uitzicht hebben op de Puy-de-Dome.. Verder bloeiden bij onze brievenbus zowaar maartse viooltjes, die ik er vorig jaar had geplant. Wauw!! Hoe leuk is dat?  Veel bloeit hier overigens nog niet, dat was in het zuiden wel anders… daar stonden langs de wegen al weer aardig wat bloemen en struiken hun pracht te vertonen. Na alles geinspecteerd te hebben en stoelen naar buiten te hebben gesleept kon ik eindelijk aan mijn boek beginnen. Eentje hier uit onze boekenkast. Ik had geen zin in moeilijke kost dus koos ik het boekje van Pien Lemstra, een huis in Frankrijk. Dat boekje zette me in Nederland altijd aan het dromen over een huis in Frankrijk. Precies zoals zij beschreef in het boekje, zo voelde het voor ons ook altijd. Erg veel herkenning, een heerlijk boekje om lekker op ons terras in het zonnetje bij weg te doezelen…..

Wordt vervolgd……

Our first day back home. After a few wonderful days in the south on the Camagri (more about that next time) we drove to our spot yesterday in just over four hours. On the way the sky already predicted a lot of good for us…..bright blue with a lovely sun. And yes, when we arrived after one o’clock the red shutters of our house were already shining towards us in the sun. We quickly unpacked the car, our table, given to us by downstairs neighbor Jeannot, in front of the house, chairs and we were ready for lunch, outside in the sun. The four-day-old baguette was delicious again in the toaster (we can’t do without it here since the bakery in the village further on is closed). What a treat that was…. Having a nice lunch outside in the sun in mid-February………When Harry, our house lizard, also nestled on the threshold of the front door to enjoy the sunrays…yes, then my happiness was complete, because what more could you want? After lunch, hubby went upstairs where he has a work corner; there was still some work to be done. Daughter Harmke decided to go for a walk. Packed with water, some muesli bars and a knife (you never know what you might encounter in the woods here; wasn't there a wolf spotted up here in the meadow last year?) she set off. And me? I tidied up a bit and then retreated to the terrace at the back with a pot of tea and a book. At first I didn't get to read much because of course I had to go everywhere first... August was the last time we were here... I immediately saw on the other side of the valley we were looking out at that a piece of forest had been cut down... exactly in the right place for our view because now we could see the mountains that had almost disappeared behind the pine trees. We see a high mountain top there that we like to call the Puy-de-Dome… to be honest, it’s not, it’s one of its neighbouring peaks, the Puy-de-Dome is a bit more to the left and that is hidden behind other hills; but it sounds good to say that we (almost) have a view of the Puy-de-Dome. Furthermore, March violets were actually blooming near our letterbox, which I had planted there last year. Wow!! How nice is that? Not much is blooming here yet, that was different in the south… there were already quite a few flowers and shrubs showing their splendour along the roads. After inspecting everything and dragging chairs outside, I could finally start reading my book. One here from our bookcase. I didn’t feel like reading difficult material, so I chose the book by Pien Lemstra, a house in France. That book always made me dream about a house in France in the Netherlands. Exactly as she described in the book, that’s how it always felt to us too. Very recognizable, a lovely book to doze off with on our terrace in the sun….. To be continued……