Hè hè, eindelijk weer een wat drogere ochtend. Het gras staat zo hoog dat je drijfnat thuiskomt als je met Barkley hebt gewandeld. Vanochtend was het een stuk beter! Het zonnetje scheen ook een beetje... lekker! Maar wat staat dat gras hoog! Voorgaande jaren vond ik het altijd zo erg als er werd gemaaid! Al het Fluitekruid, dat nog bloeide, tegen de vlakte.... zo jammer! Nu is er nog niet gemaaid en het wordt eigenlijk wel hoog tijd, er is bijna geen doorkomen aan op mijn ochtend rondje. Wel wat Echte Valeriaan geplukt, die staat hier nu volop aan slootkant. Ik vind ze prachtig en zet ze straks op de buiten tafel. 

 

 

Na mijn wandelingetje ging ik de kippies naar buiten doen. Ik zag dat het kuiken, dat ik de afgelopen twee dagen in huis had gehad omdat hij niet helemaal fit leek, nog binnen in het hokje was. Dan doe je toch met een beetje aarzeling het klepje open... wat tref je aan? Gelukkig meestal een kuiken dat wat aan het treuzelen is, maar nee, deze keer lag er in een hokje een verfromfraaid bosje veren..... Verdorie! Vannacht overleden! Hoe kan dat nou? Gisteren was zij/hij weer helemaal fit. Lekker rondscharrelen..... Bah bah bah, het was ook zo'n schatje en het ging zoooo goed........ Had hem ook al een ringetje om de poot gedaan, juist zodat ik kon onthouden welk kuiken het was. Kuikens groeien zo hard en bepaalde kenmerken zijn dan binnen no-time verdwenen. Nou, ik baal er echt van. Stiekem dacht ik: waarom niet kuiken Draaideur, die ene die altijd maar rondjes draait en als je je hand in het hok steekt je zo ongeveer meteen aanvalt....... Dit was één van die drie lichtbruine kuikentjes.... gelukkig is Viggo er nog en die doet het goed....

Tsja... dat heb ik met kippen... pfff maar ik vind het wel naar......