En dan is er toch weer gezinsuitbreiding....maar dan ook de laatste.... (voorlopig 😏). Gisteren bij Rika nog twee kuikens opgehaald. twee zijdehoentjes. Ze zijn al gesext, zoals dat heet, en het zijn dus dames. Een witte en een zwarte. Ze zien er geweldig uit....en ze kunnen nog bij de andere kuikens in. Toen ik bij Rika was moest ik natuurlijk weer even alle kipjes en kuikens bewonderen. Het is zo leuk! Ze liet me een zeer aanhankelijk haantje zien. Voor haar zijdekipjes is hij eigenlijk wat te groot maar omdat hij zo leuk is wil ze hem eigenlijk niet weg doen. Of ik heb misschien wel wilde? Tsja... en als je dan zo'n leuk haantje ziet, zo tam... dan kun je toch geen "nee" zeggen... dus mee die kleine pluizebol! Hij heeft al een naam: Rolin, dus dat is makkelijk. Voor de kuikens moeten nog namen komen....maar een kipje zorgt na verloop van tijd wel voor haar eigen naam.... zo was het meteen duidelijk dat "dikke Bertha" "dikke Bertha" moest heten b.v.

We hebben er dus weer drie "gezinsleden" bij. De twee kleintjes zitten zonder problemen bij de andere kuikens en Rolin zit in het kippenhok bij de ren. Ik ga kijken of ik er vandaag een dametje bij kan zetten. Dan is ie niet meer zo alleen.

Gister heb ik de kuikens even in een rennetje in de tuin gehad. Het was zo lekker weer en dan lekker voor de eerste keer met hun pootjes in het gras. Speelkwartier.

 

Ze zijn er weer! De zwaluwen!  Ze zijn de vaste bewoners van onze inloopstal. Elk jaar nestelt er een paartje boerenzwaluwen, soms twee. Bang zijn ze niet. Als ik daar aan het uitmesten ben vliegen ze boven je hoofd af en aan. Eerst om de oude nesten te herstellen, en als de kleintjes eenmaal uit het ei gekropen zijn, is het een komen en gaan van beide ouders om het grut van allerlei insekten te voorzien. Het is altijd een prachtig gezicht, die kleintjes, opgepropt in het nestje en als er dan een ouder vogel (of ik... :) ) aankomt gaan al die bekkies open...en een herrie..... Zo gezellig.. en trouwens, de ouders zelf ook. Ze zitten vaak op de dakrand boven de balkondeur van onze slaapkamer. Je hoort ze dan keuvelen......

Ze zijn er weer... gelukkig... ik zou ze niet kunnen missen!

 

Gister was het eindelijk weer eens een hele dag droog en ook vanochtend was het droog en windstil. Ik was er al vroeg uit voor mijn dagelijkse vroege-ochtend loopje. Wat me de laatste tijd al was opgevallen en vanochtend ook weer, is dat er veel minder Fluitekruid langs de kant staat bij ons.  Vroeger was het één witte zee aan Fluitekruid. Nu staat er wel maar het is zoveel minder. Dat komt vooral omdat er veel gekapt is en er heel veel werkzaamheden zijn geweest op ons stukje. Er zijn veel bomen en stroken weggehaald....zo jammer, want daarmee wordt al het wilde spul ook verwijderd... het Fluitekruid, maar ook  andere struiken, de wilde kamperfolie, die gelukkig nog op één plek wel is blijven staan, maar ook de struik die in de herfst van die schattige rode klokjes heeft. Ik kan momenteel niet op de naam komen (echt erg is dat, het is iets van een christelijke naam... iets met monnik of zo...), ook bij googlen vind ik hem niet, maar ok, het is zo'n mooie plant en hij stond op een paar plekjes hier in het "bos". Die plekjes zijn dus omgegooid en weg is de plant, zo jammer.... Ook de grote boom waar 's nachts op een overhangende tak waarschijnlijk altijd een vogel in overnachtte (dat zag je aan alle vogelpoep eronder) is verdwenen. Had altijd graag willen weten welke vogels daar 's nachts zat....

Maar goed, het Fluitekruid dus. Ik heb toch een paar Fluitekruidjes mee naar huis genomen voor op een vaas... ik kan het niet laten..... als het Fluitekruid bloeit dan is het lente en van de lente word ik blij... het belooft je iets... 

Ook zag ik in het weiland achter ons huis weer twee reeën. Ze keken naar mij, ik keek naar hen... een prachtig gezicht. Mooi om ze de laatste tijd weer steeds te zien. Toen ik gisteravond met Harmke thuis kwam stond er ook een ree in de wei hierachter! Het blijft een mooi gezicht.

Nou, na nog eens googlen met omschrijving "herfst struik bellen" vond ik eindelijk een foto van de plant met de rode klokjes... en ja hoor... een "christelijke" naam: kardinaalsmuts! Hè hè!😀

 

Omdat ik weer wat meer conditie op wil bouwen en me wat fitter wil voelen probeer ik 's ochtends vroeg een rondje te lopen. Het is een klein rondje, maar dat maakt niet uit. Het was lekker windstil vanochtend dus laarzen aan, telefoon mee (voor de foto's en voor je weet maar nooit met die duizeligheid) en tuinschaar mee voor bloemetjes onderweg. Ik hou er van om 's ochtends heel vroeg te lopen, het is dan nog stil, geen mensen die je tegenkomt, de vogeltjes fluiten, de specht hamert in een boom.......heerlijk.....

Het pad was nogal modderig, niet echt fijn om te lopen maar je ziet wel allerlei afdrukken van pootjes. Zo zag ik ook de afdrukken van reeën-pootjes. Tenminste, zoveel verstand heb ik er niet van, ik denk dat het reeën zijn. Maar wel groter dan ik zou verwachten van een ree.

 Een paar jaar terug zag ik ze eigenlijk wel op elke ochtend wandeling, nu bijna nooit meer. Wel zie ik ze zo nu en dan in de wei naast en achter ons huis. Maar kom ze op mijn ochtend wandeling niet meer tegen. En ze zijn er dus wel aan de hoefafdrukjes te zien. Toen ik de bocht om ging zag ik in mijn rechter ooghoek wat wegflitsen... ja hoor, in de wei aan de overkant ging er een ree vandoor! Bij het bruggetje bleef hij even staan en toen was ie verdwenen, de bocht om. Toen ik bij de bocht kwam zag ik rechts over het Mudjip, ja was is het, een watertje....., (een brede sloot) twee reeën staan en verderop stond er nog eentje. Hè, dat was nog eens boffen! Ik word daar blij van...

Verder lopend langs het Mudjip plukte ik een paar meidoorntakken om straks ergens neer te zetten. Er staan veel meidoorns en als je daar langs het pad loopt ruik je de zoete geur al. Ook zag ik dat de (wilde) kamperfoelie flink aan het groeien en klimmen was over de bomen. Wat zal dat straks een heerlijke geur geven als die eenmaal bloeit. En toen was ik bijna weer thuis, nog een meter of twintig van het bankje dat aan het begin van onze oprit staat... en wat vluchtte daar weg.... nog een ree! Vlakbij... Geweldig!! Hoe leuk was het om hem nu even snel van dichterbij te kunnen zien, meestal staan ze verder weg en verdwijnen ze snel in het landschap. Deze ging er vandoor maar ik heb hem toch nog even goed kunnen zien... wat een cadeautje... zo zie je maar, goed opletten.. je weet nooit wat je tegenkomt onderweg. Thuisgekomen werd ik begroet door onze twee poezen Listel en Cadeautje en het gepiep van de schattige kleine kuikentjes die Harmke en ik gister bij Rika hebben opgehaald.

Mijn dag is goed begonnen........

Over het Mudjip gesproken..... heb het even opgezocht: Het Mudjip is 1,68 km lang en de Nederlandse naam is Moerdiep, hieronder de loop bij ons huis:

 

 En zo krijgt mijn verhaaltje van gisteren over de chateau Meiland nog een vervolgje: ik had het stukje ook geplaatst op de Facebook site "ik hou van Frankrijk" en daarop kreeg ik een reactie van één van de mede-leden:

Annelies Heitlager

Ik snap je gevoel compleet! Ik heb toendertijd de allereerste uitzending met hen gezien bij Ik vertrek en dus was t logisch om verder te kijken toen ze met t chateau op tv kwamen. En toen het verkopen ja of nee besproken werd gingen de rateltjes werken in de hoofden van m'n man en mij. Wij willen ontzettend graag emigreren en zagen mogelijkheden met t chateau waar ze zelf blijkbaar nooit aan gedacht hadden. En dus stuurde ik een uitgebreide mail met ons voorstel. En Erika reageerde zo waar. Het uitgangspunt van de mail was o.a. die uitbreiding mogelijkheden maar ook de opmerking van Martien dat t toch wel zonde zou zijn als ze er niet meer van konden genieten, zoals bv ook t verblijven in de gite...Er ontstond een mailverkeer. Totdat op n gegeven moment bekend werd dat t verkocht ging worden en Erika voorstelde al de mailtjes door te sturen naar de nieuwe eigenaren. Ik heb daarop gereageerd, maar ineens was t contact afgebroken en hebben we nooit meer iets gehoord en ik bleef achter met n beetje bittere smaak.. Ik merkte ook dat ze gaandeweg anders werden. Waarschijnlijk door het succes en dat wat de programma leiding wilde en bepaalde..Dus ja weet je, beetje jammer..

Oh en ik sla ook plenty foto's op hoor,haha,alleen niet van het chateau, maar meer van interieurs die t gevoel weergeven dat ik in m'n hoofd heb..

 

Hoe grappig is dat nou weer niet?

 Zo nu en dan kijk ik oude afleveringen van Chateau Meiland terug, de allereerste afleveringen van toen ze nog in Frankrijk bezig waren met hun B&B. En dan kriebelt het toch weer......Het geeft me een dubbel gevoel als ik kijk.....ik denk steeds: wat een kul maar diep in mijn hart ergens vind ik het ook zo leuk en is dit precies wat ik wil...Ik vind het kasteel ergens ook erg mooi, de inrichting van binnen, de klassieke kamers...... De grote eettafel waar de mensen kunnen ontbijten......Het leuke huis naast het chateau dat later als gite verbouwd is (daar zou ik wel willen wonen). Aan de andere kant erger ik me dood aan het geruzie, het nonchalante gedoe wat betreft de gasten en die vreselijke hond die iedereen aanvliegt... dat kan toch niet? Ach, alles voor de kijkcijfers denk dan maar... En toch is het gek, dat ik daar diep ergens in mijn hart het toch leuk vind. Heeft toch met het Frankrijk-aspect te maken, want toen ze in Nederland woonden was de lol er af en heb ik ook niet meer naar de uitzendingen gekeken. Het Franse sfeertje van de tijd in Frankrijk was verdwenen. 

Toch bewaar ik wat foto's van het chateau en de inrichting, ter inspiratie voor je weet maar nooit.........

En al heb ik dan geen chateau, in ieder geval heb ik chateau-waardige placemats:

                      chateau Meiland en hieronder mijn gedekte tafel in Pacaud:

En als je het dan over die placemats hebt... gewoon van de Action, kom je ze ook overal tegen.... zoals vanmiddag bij een High Tea in Noordwolde:

 

 Kippenpraat, vervolg

...... en we gaan verder met het voorstellen van de dames:

4. Charlotte, ze is een groenlegger. Ik denk dat ze een mengelmoesje is maar ik vind haar prachtig....Ze legt mooie lichtgroene, wat grotere,  eieren. Charlotte is redelijk tam en samen met Moeke neemt ze vaak het voortouw.

5. Dit is Spikkel. Ze is ontzettend bang en rent altijd meteen naar het achterste deel van de ren als je binnenkomt. Het gaat al wat beter, gelukkig, en zo nu en dan komt ze al een beetje meer mijn richting uit als je de kippen voert. Ze legt prachtige, bijna witte, kleine eitjes. Ze is net deze week begonnen met leggen en ik was zoooo blij met haar eerste eitje. Al die kleurige eieren gaan ook maar vervelen 😄 en een wit eitje ertussen is dan ook wel heel mooi.

                                links onder is het eitje van Spikkel

 

6. Blanche... toen ze uit haar ei kwam was ze geel. Meestal hebben we zwarte kuikens dus de gele was echt bijzonder! Ik hoopte zo dat ze een kipje zou worden toen ze klein was, en geen haan. En ja hoor.....Blanche is een leuke kippe-jongedame. Ze vind alles nog wel wat spannend, maar ze is nog jong. Ik vond het moeilijk om een naam voor haar te verzinnen, maar uiteindelijk was het eigenlijk heel simpel....Blanche... wit..... Blanche legt kleine groene eitjes, ietsje groter dan de eitjes van Kontje.

7. Dikke Bertha, Noord Hollandse Blauwe-mix. Haar naam wist ik meteen! Ze legt de grootste eieren en ze zijn lichter dan die van de Maransjes, wat crème kleurig.

                             rechter ei is van Dikke Bertha

8. Chaz, een Marans. Valt eigenlijk niet zoveel over te vertellen. Gewoon een kippie. Donkere eitjes.

 

9. Annabelle, ook een Marans. Ze lijkt op Chaz maar heeft minder zwart op haar nekkie. Komt nog een foto van want zo op de foto zijn Chaz en Annabelle moeilijk uit elkaar te houden!

10. Faverolles-dames Sophie en Claire. Die zijn nog maar een paar maandjes oud. Echte Franse dames en best wel fel. Niet bang. Leggen natuurlijk nog geen eitjes maar de kleur van die eitjes zou rozig moeten zijn... ben benieuwd......

 Nou, en dan morgen nog een hele meute kleintjes erbij, groenleggers en Maransjes. Nu nog bij peetmoeder Rika die ze heeft uitgebroed in haar broedmachine. Rika woont hier in het dorp en heeft vroeger heel veel bij ons paardgereden. Nu runt ze haar kippenbedrijfje hier in het dorp (hobbykipfriesland.nl). Dus morgen hebben we weer een stuk of 9 kuikens erbij. Ze gaan eerst onder de warmteplaat in een doos thuis in kantoor. Dat wordt weer gezellig!

 

Kippenpraat

We hebben al zoooo lang kippen en ik zou niet meer zonder ze kunnen.... De eerste kippen kreeg ik van mijn collega's van de Bedrijfsgezondheidsdienst van Delta Lloyd, ruim 31 jaar geleden alweer. Ik was net bevallen van onze oudste en nam afscheid van het werk. Ik kreeg toen, ik denk, vijf kippen, van iedere collega eentje (dit was in samenspraak gegaan met FRank :) ). Ze kwamen van een kinderboerderij en ik herinner me nog dat ze in een soort cavia-kooi zaten en dat één van de kipjes al meteen een eitje had gelegd! De nood was toen blijkbaar hoog! De kippen werden toen vernoemd naar mijn collega's: Henk, Marlies, Ina, van Dobbenburgh en Bleeksma (de laatste twee waren artsen, mijn bazen, en die noemde ik natuurlijk in die tijd gewoon dokter). Sinds die tijd zijn er altijd kippen en kuikens in ons leven geweest en ik zou niet zonder ze kunnen! Omdat het kippen-verloop zo nu en dan snel gaat kregen ze op een gegeven moment geen naam meer en werd het gewoon: Poele-poele....Het is altijd een gezellig gescharrel om je heen, ze zijn mooi en leggen ook nog eens eitjes! En wat voor eitjes... Mijn liefde voor de gekleurde eieren kwam toen we een haan hadden gekregen en de kuikens daarvan groene eitjes gingen leggen. Dat was vreemd... de haan bleek een Araucana haan te zijn en sinds die tijd ben ik me meer gaan verdiepen in al die gekleurde eitjes, welk ras legt welke kleur en hoe kun je zelf nuances fokken... Zo leuk om te doen..... Momenteel heb ik elf kippen en drie haantjes. Even heel plat gezegd: aan die drie haantjes heb ik niks..... "die leggen gewone eieren" hoewel hanen natuurlijk geen eieren leggen maar je snapt wel wat ik bedoel (en mocht je nog een haantje willen...kom maar langs...). Ik wil graag een Marans-haan, want Marans-kippen leggen donker bruine eieren en een Araucana-haan, want Araucana-kippen zijn groenleggers. Kruis je nou bv een Marans-haan met een Araucana-kip dan kan het zijn dat je leger-groene eieren krijgt. Zo is er veel mogelijk en zo leuk om dit uit te proberen. Dan heb je ook nog de afmetingen van de eitjes.... groot, middel, klein..... Momenteel heb ik een paar groenleggers, drie Maransjes met donkere eieren, eentje die "gewone" eieren legt, eentje die bijna witte eitjes produceert en dan mijn twee Faverolles, die misschien war meer "rozige" eitjes gaan leggen. Hieronder ga ik mijn kippies voorstellen; sinds de twee Franse Faverolles hier zijn heb ik toch besloten de kippen weer namen te geven. Het werden Sophie en Claire. En als die twee een naam hadden, nou dan de rest ook maar. Dat gaat natuurlijk niet in één keer; een naam moet wel bij een kip passen...ZO had ik voor de grijze meteen de naam Dikke Bertha. De laatste die vernoemd werd was ons gekle kuikentje van vorig jaar, zij heet nu Blanche.

1. Kontje, een staartloze (dit hoort zo, ze is niet haar staart kwijtgeraakt) Araucana. Ze legt schattige, prachtig groene eitjes en is 's morgens meestal de eerste die legt.

 

Kijk eens wat een schattig eitje ze legt. Helaas is de kleur op de foto niet helemaal duidelijk, het is zachtgroen. Op de rechter foto haar eitje met daarnaast een ei van Dikke Bertha.

2. Moeke is een Marans-kip. Ze is overwegend zwart en redelijk tam. Als je de ren binnekomt is ze er als de kippen bij"😁. Ze legt donkere eitjes.

3. Esmeralda is een kip die schattige kleine groene eitjes legt. Ze is ook een Araucana-kip en een beetje bang........ Ze heet Esmeralda omdat ze dus een Araucana is (komen uit Zuid Amerika voor oorsprong), een toefje veren op haar koppie heeft en er een beetje "Spaans" uitziet; ik vind dat ze lijkt op een Flamengo danseres😂😂 door dat toefje op haar koppie.

Volgende keer weer een paar kipjes........

 

Het zag er vanochtend vroeg zo mooi uit buiten dat ik dacht: laat ik nou toch proberen een stukje te lopen. Telefoon mee voor "je weet maar nooit" en foto's natuurlijk, rode laarzen aan en gaan..... Ik was het hek nauwelijks uit of ik zag rechts een ree in de wei staan... zo mooi.....nevel in het weiland en daar die ree bovenuit..... de foto geeft daar natuurlijk niks van weer, maar als herinnering blijft het leuk. De nevel hing over de weilanden, het was windstil, wel koud overigens, en het was zoooo mooi! Onderweg rook ik een zoete geur van de bloeiende meidoorn. Dit zal dan de tweestijlige zijn, die ruikt nl zoet, de eenstijlige schijnt meer naar vis te ruiken. Ik kon het niet nalaten een verdwaalde meidoorntak die wat over de grond sleepte, af te plukken voor op een vaasje thuis. Het rondje heb ik uit kunnen lopen! Bij terugkomst was het licht en de appelboom voor het hek komt uit met de prachtige bloesem..... vooral nu, als nog niet alle bloesem uit is, schitterend, de uitgekomen bloemetjes die wit zijn en de roze bloemknoppen......

 

Op Facebook zie ik allemaal foto's over bloeiende blauwe regen voorbij komen......

In Nigtevecht, toen we op Klein Muiden woonden, hadden we een blauwe regen bij de voordeur... echt schitterend! Destijds liep manlief voor zijn werk altijd in chique pakken en nette overhemden rond; de kast hing er vol mee. Veel werk ook, dat strijken van al die overhemden........ Op een gegeven moment zag ik bij dat strijken wat grijs-bruine vlekjes op de kraag en zo nu en dan op de mouwen van die (vaak witte) overhemden die er met niets uit  waren te krijgen.... Verdikke.... balen... echt dure overhemden.... En het was er niet bij eentje.... ik kwam het bij meerdere overhemden tegen.... Maar hoe dan? Waar kwamen die vlekjes toch vandaan? In ieder geval konden de overhemden zo de vuilnisbak in. Het bleef een raadsel en zo nu en dan vond ik weer zo'n overhemd met van die bruinige vlekjes.

Omdat de blauwe regen boven de voordeur nogal groot werd wilde ik hem wat snoeien. Ik zocht op in een boek (internet was nog wat minder bekend in die tijd) hoe je dat precies moest doen en wat las ik me daar toch? (onderstaand stukje komt overigens van internet maar de strekking was hetzelfde)

Uit informatie van de Universiteit van Utrecht blijkt dat in de sappen van de Wisteria stoffen aanwezig zijn, die op kleding aanvankelijk niet zichtbaar zijn, maar tijdens het wassen kunnen door enzymwerking of oxidatie bruin gekleurde vlekken ontstaan.

 

Dat was het dus! Als manlief door de voordeur naar binnen liep brak er blijkbaar wel eens een takje af of zo, of schuurde hij er tegen aan: iets anders kan ik er niet van maken. Daarom was het ook niet op zijn pakken te zien want die werden natuurlijk veel minder vaak gewassen (en waren voornamelijk donker van kleur).

Om een lang verhaal kort te maken: helaas heeft de blauwe regen boven de voordeur het veld moeten ruimen... en inderdaad was het probleem toen opgelost.

Maar als ik dan nu nog foto's zie van een prachtige blauwe regen, want prachtig zijn ze, moet ik toch altijd onwillekeurig denken: mensen, pas op voor je kleding!! 

 Dit dus....

 

 

Paroles de la chanson Encore par Kendji Girac

[Florent Pagny]
En nous un ami sommeille
On le réveille parfois
Dans nos matins sans soleil
Dans nos chemins de croix

[Kendji Girac]
En nous en enfant est là
Et je cherche sa main
Pour qu'on me ramène à moi
Quel est donc le chemin

[Florent Pagny & Kendji Girac]
Allez viens qu'on oublie le poids des années
Les paris, les projets déjà dépassés
Je demande un peu de rêve

De vrai

[Florent Pagny & Kendji Girac]
Ramenez-moi
Ramenez-la
Ma douce innocence
Bercée d'insouciance
Ramenez-moi
Rendez le soleil
Pour que l'envie me revienne
Et que tout m'émerveille
Pour que l'envie me revienne
Et que tout m'émerveille
Encore

[Kendji Girac]
En nous un enfant attend
Même dans le cœur du soldat

On a voulu jouer les grands
On s'est perdu, je crois

[Florent Pagny]
En nous un ami appelle
En se déchirant la voix
Ainsi l'on n'est jamais seul
Même au dernier repas

[Florent Pagny & Kendji Girac]
Allez viens qu'on oublie les mots, les regrets
Allez tiens, dans mes nuits, la lampe allumée
Je demande un peu de rêve
De vérité

[Florent Pagny & Kendji Girac]
Ramenez-moi
Ramenez-la

Ma douce innocence
Bercée d'insouciance
Ramenez-moi
Rendez le soleil
Pour que l'envie me revienne
Et que tout m'émerveille
Pour que l'envie me revienne
Et que tout m'émerveille
Encore

Encore
Encore

[Florent Pagny & Kendji Girac]
Allez, viens, qu'on oublie
Allez, viens, qu'on rêve
Allez, viens, l'envie
Je la réveille

Allez, viens
Viens

[Florent Pagny & Kendji Girac]
Ramenez-moi
Ramenez-la
Ma douce innocence
Bercée d'insouciance
Ramenez-moi
Rendez le soleil
Pour que l'envie me revienne
Et que tout m'émerveille
Pour que l'envie me revienne
Et que tout m'émerveille
Encore

Encore, encore

 Ik las net een post op Facebook over het onvriendelijke gedrag van sommige receptionistes en "aanverwante artikelen" in Frankrijk. Dat deed me denken aan een voorval dat ik jaren en jaren geleden had. Ik deed toen de administratie voor Nederlanders die een vakantieappartementen-verhuur in Frankrijk hadden. Toen ik de administratie overnam was het een rommeltje. Het was bv niet bekend welke EDF-factuur bij welk huis hoorde. Omdat ik een beetje Frans sprak heb ik toen de taak op me genomen om één en ander uit te zoeken. Daarvoor moest ik natuurlijk ook bellen met het EDF. Best wel eng in het begin. Ik bereidde het gesprek dan ook altijd voor...wat wilde ik weten? Wat zouden zij daarop kunnen antwoorden, hoe zou ik daar weer op kunnen reageren? Dat schreef ik dan in kernwoorden in het Frans vast uit. Ik moet zeggen: dat werkte redelijk goed, zeker als ik een vriendelijk iemand aan de lijn kreeg. Dan lukte het allemaal wonderwel. Tot die keer dat ik een narrige dame aan de andere kant van de lijn trof. Ik begon mijn verhaal altijd met de mededeling dat ik Nederlandse was en dat ik ging proberen zo goed mogelijk Frans te spreken. Kreeg daar altijd positieve reacties op. Maar niet bij deze mevrouw.... het was meteen: ik verbind u door met de Engelse sprekende afdeling. Ze had me nauwelijks Frans horen praten(kan me niet voorstellen dat dat ene zinnetje zo slecht was😕) maar blijkbaar had ze geen zin in veel gedoe. Ik werd dus meteen doorverbonden naar een jongeman. Helaas was zijn Engels niet al te best en begreep hij mijn verhaal ook niet al te goed. Op een gegeven moment zei ik: zal ik het in het Frans proberen uit te leggen? Het was even stil en toen: oooo u spreekt  Frans? Ik: een beetje, en legde het probleem in het Frans aan hem voor. Binnen een paar minuten kreeg ik waar ik voor belde. Volgens de jongeman hoefde ik de volgende keer niet naar de Engels sprekende afdeling te worden doorverbonden. Toen ik hem vertelde dat dat eigenlijk meteen door zijn collega was gedaan moest hij erg lachen.... Ze moest eens weten, zei hij, dat we nu het gesprek toch in het Frans hebben gedaan. Was niet goed voor zijn Engels, maar zoals hij zei, ik was wel geholpen... en daar ging het uiteindelijk om.......

 

 

De emigratiebeurs in Houten......

Toen ik vrijkaartjes aangeboden kreeg dacht ik : Pourquoi pas? Want emigreren naar Frankrijk? Liever vorige week nog dan morgen....... Dus samen met dochter Harmke op naar Houten..... Manlief zit nog in Frankrijk dus dan samen met Harmke, die ook wel voor zoiets te vinden is, verhuizen naar Frankrijk (hoewel ze Spaanse mannen knapper vindt 😁). Eigenlijk helaas zou het mooi weer worden en om dan de dag in een hal door te brengen........maar goed, we hadden de kaartjes, dus gaan.......

Bij Rudolf en René, ooit, lang geleden, meegedaan aan "ik vertrek" had ik hun boekje besteld. Omdat ze in Frankrijk bijna onze buren zijn (van ons huisje naar hun domicilie is het nog geen 40 minuutjes rijden) had ik eerst afgesproken dat ik daar hun boekje, Ditjes en Datjes uit Aire les Biefs,  op zou halen, maar nu ze ook met een standje op de emigratiebeurs stonden.......

Leuk om hen nu "in het eggie"te zien; via de Facebookgroep "ik hou van Frankrijk" zag ik altijd al filmpjes voorbijkomen, en dan zijn er altijd dingen die je "pakken", hun oude auto's, de mooi gedekte tafels bij hun etentjes, de regio waar ze wonen......... Natuurlijk wilde ik met hen op de foto: schrijven over de emigratiebeurs en dan geen foto van Rudolf en René, dat kan natuurlijk niet! Dus bij deze!

Verder werden we, letterlijk, gegrepen door Gaufres d'or (gouden wafels)... een soort van franchise-onderneming om stroopwafels te bakken en deze te verkopen op allerlei marktjes. Nou hou ik van eten en bakken (niet voor niets vroeger in het weekend een kleine theetuin gehad bij ons huis) dus stroopwafels liggen dan best wel in die lijn. Hun concept was eigenlijk best leuk dus daar een tijdje staan praten en brainstormen. Nou vind ik stroopwafels eigenlijk veel te Hollands (alhoewel ik moet zeggen dat ik voor Franse buurvrouw Claire altijd een pakje meeneem omdat ze ze zo lekker vindt) maar toch heeft het me aan het nadenken gezet....al dan niet over stroopwafels....😀. Uiteindelijk mocht ik een stroopwafel bakken. Deeg en stroop worden kant en klaar aangeleverd en het enige wat je moet doen is een bolletje deeg op het ijzer leggen, minuutje wachten, daarna de wafel opsnijden, besmeren met de stroop en opeten. Eitje! Ach, wie weet kom je me volgend jaar wel op een klein marktje tegen....

Dochterlief kreeg voor haar a.s. vakantie van moeders nog een paar mooie wandelschoenen (natuurlijk met beurskorting :) ). Ook dat was grappig. Ze vindt het altijd lastig als het om schoenen gaat; ze zitten in eerste instantie nooit lekker. De meneer van de stand zei dat je er natuurlijk wat meer op moest lopen en stelde voor dat ze de schoenen aanhield op de beurs om eens te kijken hoe dat beviel...... Zo gezegd zo gedaan, Harmke liep wat rondjes met de schoenen over de beurs en na een half uurtje vond ze dat ze wel heel goed zaten. Mooi, gelukkig dochter, gelukkige standhouder, moeder weer wat euro's armer :).

Ook woonden we nog een lezing bij over het Franse en Nederlandse erfrecht, erfbelasting en testamenten. Zeer interessant voor dochterlief vooral . Grappig was dat de lezing werd gegeven door iemand uit Zundert van notariskantoor VanGogh. Toen ik vestigingsplaats Zundert zag, begreep ik de naam ook: Vincent van Gogh is in Zundert geboren en met Zundert heb ik een binding: mijn opa en oma woonden daar en mijn vader heeft zijn jeugd daar doorgebracht.

Al met al een geslaagde dag , muv de mega dure lunch daar, voor een broodje een kop soep en een frisdrank betaalde je een kapitaal, maar goed, hoe vaak ga je met je dochter op stap? (best wel vaak).

En... wie weet wat voor staartje deze beurs voor ons nog heeft..........

 

We hebben ons huisje in Pacaud nu al bijna weer twee jaar en ik moet eerlijk zeggen: we hebben al wel een paar keer pech gehad. De eerste keer al: we hadden net de overdracht gehad en na een dag of vier ging er een mega groot noodweer over de regio heen, buien met hagelstenen zo groot als tennisballen. Ik hoor ze nog op ons dak neerkomen, alsof er inderdaad tennisballen met grote kracht op het dak werden afgevuurd: gevolg... heel veel ronde gaten in ons dak, lekkages, regenwater dat langs de muren naar binnenstroomde......... Dat was pech nummer 1.

En nu zitten we middenin pech nummer twee....... ongedierte in de balken op zolder... Ik had het vorig jaar al opgemerkt dat er wat "zaagsel" onder de balken lag, niet veel, maar toch...... Manlief er op opmerkzaam gemaakt, joh, kijk toch eens even (hij was langer in Frankrijk ivm zijn werk voor de ANWB in Lyon destijds). Volgens hem was er niet veel aan de hand, het was ouder (zei hij) en er was verder niks te zien. En toch zag het me niet lekker... Normaliter zouden we in het najaar weer naar het huisje gaan maar omdat we onze oudste dochter in Nieuw Zeeland gingen bezoeken einde van het jaar sloegen we dat over (je hebt maar zoveel vakantiedagen per jaar). Toen we echter in februari vier dagen in ons huisje waren werd toch ook manlief gealarmeerd. Er lag meer "zaagsel" onder de balken, er waren gaatjes te zien...... Ik drong er op aan om een bedrijf in te schakelen. Manlief had vorig jaar zelf wat spul in de balken gespoten maar dat had blijkbaar niet geholpen..... Er werden wat offertes opgevraagd, waarop je natuurlijk niet altijd antwoord op kreeg. Eén bedrijf gaf na een paar weken reactie en kwamen zelfs kijken. Binnen drie weken hadden ze zelfs tijd om aan de klus te beginnen...... Dus zo toog manlief na de Pasen weer met hond Barkley naar Frankrijk. En nu maar afwachten of de klus ook echt door zou gaan.... dat weet je maar nooit......Manlief kreeg nog een telefoontje dat de "gif-meneer" van het bedrijf vrijdag niet om 8.00 uur maar om 12.00 uur zou komen (netjes toch?) en ja hoor, gisteren stond er iemand voor de deur en die begon aan de klus. En dat was heel wat: niet alleen de zolder, maar natuurlijk moest al het hout gedaan worden (had ook niet anders verwacht) en omdat hij er nou toch was ook maar meteen de Grange erbij....... Gevolg... een huis en Grange waar niet in geslapen kon worden......tsja... manlief had het er al over dat ie buiten ging slapen (het was niet koud zei hij......) maar ik raadde hem aan om eerst achterbuurman Patrice te vragen of hij misschien in zijn caravan mocht overnachten; die heeft hij voor gasten op zijn erf staan.

Ik voel me nu toch ergens net zo'n "ik vertrekker" die met allerlei onverwachte dingen te maken krijgt......ik vind het dan ook altijd verbazingwekkend dat er dan toch vaak nog een potje geld ergens is waar dingen van bekostigd kunnen worden....Zo ook bij ons . Gelukkig was ik al weer een spaarpotje voor onze volgende reis naar Nieuw Zeeland begonnen voor over een paar jaar dus toen konden we meteen ook de Grange "in het gif" laten zetten..... Buiten dat scheen het ook erg gezellig met "de gif-meneer" te zijn geweest; veel tips en goed voor het Frans van manlief.

Wat ik hieruit wel geleerd heb.... mijn eigen gevoel volgen als je iets niet vertrouwt.........

 

Vanochtend zat ik dus al heel voeg wat te mijmeren over "vroeger".....we hadden nl gisteren paasbrunch en zaten (maar) met z'n viertjes aan tafel....... manlief, dochter Harmke, mijn moeder en ik.... dat was op vroegere paasdagen wel anders..... schoonouders, manlief's broer (die nu met zijn tweede vrouw in Brazilië woont), dochters, schoonzoon... dat was altijd een drukke bedoeling.....

En gister met z'n viertjes.... (relatie van dochter is na ruim 11 jaar ongeveer een 3/4 geleden beeindigd).... maar zo mooi dat mijn moeder er bij is..... ruim 91 and still going strong!! Na de heerlijke brunch hebben we foto's van onze reis naar Nieuw Zeeland in december zitten te bekijken......... Mooie herinneringen maken we zo....

Heb nog wat oude foto's opgezocht van eerdere paasfeesten.........

2005

 

2010

                                                2011

 

 2022

 

2023