Gister was het eindelijk weer eens een hele dag droog en ook vanochtend was het droog en windstil. Ik was er al vroeg uit voor mijn dagelijkse vroege-ochtend loopje. Wat me de laatste tijd al was opgevallen en vanochtend ook weer, is dat er veel minder Fluitekruid langs de kant staat bij ons.  Vroeger was het één witte zee aan Fluitekruid. Nu staat er wel maar het is zoveel minder. Dat komt vooral omdat er veel gekapt is en er heel veel werkzaamheden zijn geweest op ons stukje. Er zijn veel bomen en stroken weggehaald....zo jammer, want daarmee wordt al het wilde spul ook verwijderd... het Fluitekruid, maar ook  andere struiken, de wilde kamperfolie, die gelukkig nog op één plek wel is blijven staan, maar ook de struik die in de herfst van die schattige rode klokjes heeft. Ik kan momenteel niet op de naam komen (echt erg is dat, het is iets van een christelijke naam... iets met monnik of zo...), ook bij googlen vind ik hem niet, maar ok, het is zo'n mooie plant en hij stond op een paar plekjes hier in het "bos". Die plekjes zijn dus omgegooid en weg is de plant, zo jammer.... Ook de grote boom waar 's nachts op een overhangende tak waarschijnlijk altijd een vogel in overnachtte (dat zag je aan alle vogelpoep eronder) is verdwenen. Had altijd graag willen weten welke vogels daar 's nachts zat....

Maar goed, het Fluitekruid dus. Ik heb toch een paar Fluitekruidjes mee naar huis genomen voor op een vaas... ik kan het niet laten..... als het Fluitekruid bloeit dan is het lente en van de lente word ik blij... het belooft je iets... 

Ook zag ik in het weiland achter ons huis weer twee reeën. Ze keken naar mij, ik keek naar hen... een prachtig gezicht. Mooi om ze de laatste tijd weer steeds te zien. Toen ik gisteravond met Harmke thuis kwam stond er ook een ree in de wei hierachter! Het blijft een mooi gezicht.

Nou, na nog eens googlen met omschrijving "herfst struik bellen" vond ik eindelijk een foto van de plant met de rode klokjes... en ja hoor... een "christelijke" naam: kardinaalsmuts! Hè hè!😀