De emigratiebeurs in Houten......

Toen ik vrijkaartjes aangeboden kreeg dacht ik : Pourquoi pas? Want emigreren naar Frankrijk? Liever vorige week nog dan morgen....... Dus samen met dochter Harmke op naar Houten..... Manlief zit nog in Frankrijk dus dan samen met Harmke, die ook wel voor zoiets te vinden is, verhuizen naar Frankrijk (hoewel ze Spaanse mannen knapper vindt 😁). Eigenlijk helaas zou het mooi weer worden en om dan de dag in een hal door te brengen........maar goed, we hadden de kaartjes, dus gaan.......

Bij Rudolf en René, ooit, lang geleden, meegedaan aan "ik vertrek" had ik hun boekje besteld. Omdat ze in Frankrijk bijna onze buren zijn (van ons huisje naar hun domicilie is het nog geen 40 minuutjes rijden) had ik eerst afgesproken dat ik daar hun boekje, Ditjes en Datjes uit Aire les Biefs,  op zou halen, maar nu ze ook met een standje op de emigratiebeurs stonden.......

Leuk om hen nu "in het eggie"te zien; via de Facebookgroep "ik hou van Frankrijk" zag ik altijd al filmpjes voorbijkomen, en dan zijn er altijd dingen die je "pakken", hun oude auto's, de mooi gedekte tafels bij hun etentjes, de regio waar ze wonen......... Natuurlijk wilde ik met hen op de foto: schrijven over de emigratiebeurs en dan geen foto van Rudolf en René, dat kan natuurlijk niet! Dus bij deze!

Verder werden we, letterlijk, gegrepen door Gaufres d'or (gouden wafels)... een soort van franchise-onderneming om stroopwafels te bakken en deze te verkopen op allerlei marktjes. Nou hou ik van eten en bakken (niet voor niets vroeger in het weekend een kleine theetuin gehad bij ons huis) dus stroopwafels liggen dan best wel in die lijn. Hun concept was eigenlijk best leuk dus daar een tijdje staan praten en brainstormen. Nou vind ik stroopwafels eigenlijk veel te Hollands (alhoewel ik moet zeggen dat ik voor Franse buurvrouw Claire altijd een pakje meeneem omdat ze ze zo lekker vindt) maar toch heeft het me aan het nadenken gezet....al dan niet over stroopwafels....😀. Uiteindelijk mocht ik een stroopwafel bakken. Deeg en stroop worden kant en klaar aangeleverd en het enige wat je moet doen is een bolletje deeg op het ijzer leggen, minuutje wachten, daarna de wafel opsnijden, besmeren met de stroop en opeten. Eitje! Ach, wie weet kom je me volgend jaar wel op een klein marktje tegen....

Dochterlief kreeg voor haar a.s. vakantie van moeders nog een paar mooie wandelschoenen (natuurlijk met beurskorting :) ). Ook dat was grappig. Ze vindt het altijd lastig als het om schoenen gaat; ze zitten in eerste instantie nooit lekker. De meneer van de stand zei dat je er natuurlijk wat meer op moest lopen en stelde voor dat ze de schoenen aanhield op de beurs om eens te kijken hoe dat beviel...... Zo gezegd zo gedaan, Harmke liep wat rondjes met de schoenen over de beurs en na een half uurtje vond ze dat ze wel heel goed zaten. Mooi, gelukkig dochter, gelukkige standhouder, moeder weer wat euro's armer :).

Ook woonden we nog een lezing bij over het Franse en Nederlandse erfrecht, erfbelasting en testamenten. Zeer interessant voor dochterlief vooral . Grappig was dat de lezing werd gegeven door iemand uit Zundert van notariskantoor VanGogh. Toen ik vestigingsplaats Zundert zag, begreep ik de naam ook: Vincent van Gogh is in Zundert geboren en met Zundert heb ik een binding: mijn opa en oma woonden daar en mijn vader heeft zijn jeugd daar doorgebracht.

Al met al een geslaagde dag , muv de mega dure lunch daar, voor een broodje een kop soep en een frisdrank betaalde je een kapitaal, maar goed, hoe vaak ga je met je dochter op stap? (best wel vaak).

En... wie weet wat voor staartje deze beurs voor ons nog heeft..........