Omdat ik weer wat meer conditie op wil bouwen en me wat fitter wil voelen probeer ik 's ochtends vroeg een rondje te lopen. Het is een klein rondje, maar dat maakt niet uit. Het was lekker windstil vanochtend dus laarzen aan, telefoon mee (voor de foto's en voor je weet maar nooit met die duizeligheid) en tuinschaar mee voor bloemetjes onderweg. Ik hou er van om 's ochtends heel vroeg te lopen, het is dan nog stil, geen mensen die je tegenkomt, de vogeltjes fluiten, de specht hamert in een boom.......heerlijk.....

Het pad was nogal modderig, niet echt fijn om te lopen maar je ziet wel allerlei afdrukken van pootjes. Zo zag ik ook de afdrukken van reeën-pootjes. Tenminste, zoveel verstand heb ik er niet van, ik denk dat het reeën zijn. Maar wel groter dan ik zou verwachten van een ree.

 Een paar jaar terug zag ik ze eigenlijk wel op elke ochtend wandeling, nu bijna nooit meer. Wel zie ik ze zo nu en dan in de wei naast en achter ons huis. Maar kom ze op mijn ochtend wandeling niet meer tegen. En ze zijn er dus wel aan de hoefafdrukjes te zien. Toen ik de bocht om ging zag ik in mijn rechter ooghoek wat wegflitsen... ja hoor, in de wei aan de overkant ging er een ree vandoor! Bij het bruggetje bleef hij even staan en toen was ie verdwenen, de bocht om. Toen ik bij de bocht kwam zag ik rechts over het Mudjip, ja was is het, een watertje....., (een brede sloot) twee reeën staan en verderop stond er nog eentje. Hè, dat was nog eens boffen! Ik word daar blij van...

Verder lopend langs het Mudjip plukte ik een paar meidoorntakken om straks ergens neer te zetten. Er staan veel meidoorns en als je daar langs het pad loopt ruik je de zoete geur al. Ook zag ik dat de (wilde) kamperfoelie flink aan het groeien en klimmen was over de bomen. Wat zal dat straks een heerlijke geur geven als die eenmaal bloeit. En toen was ik bijna weer thuis, nog een meter of twintig van het bankje dat aan het begin van onze oprit staat... en wat vluchtte daar weg.... nog een ree! Vlakbij... Geweldig!! Hoe leuk was het om hem nu even snel van dichterbij te kunnen zien, meestal staan ze verder weg en verdwijnen ze snel in het landschap. Deze ging er vandoor maar ik heb hem toch nog even goed kunnen zien... wat een cadeautje... zo zie je maar, goed opletten.. je weet nooit wat je tegenkomt onderweg. Thuisgekomen werd ik begroet door onze twee poezen Listel en Cadeautje en het gepiep van de schattige kleine kuikentjes die Harmke en ik gister bij Rika hebben opgehaald.

Mijn dag is goed begonnen........

Over het Mudjip gesproken..... heb het even opgezocht: Het Mudjip is 1,68 km lang en de Nederlandse naam is Moerdiep, hieronder de loop bij ons huis: