Barkley.... nou niet meteen een onderwerp waar je aan zou denken als je schrijft over Frankrijk. Maar hij hoort er bij, hij is deel van ons gezin... en hij raakt me... met zijn onbeholpenheid zo nu en dan, met zijn dommigheid en met zijn aanhankelijkheid en zijn mateloze enthousiasme! Ik verheug me er al op dat hij mee gaat naar Frankrijk! Lekker met hem wandelen in de bossen, rondstruinen bij het huisje.... ik denk dat hij het heerlijk vindt. Voor weglopen ben ik niet bang. Hij houdt ons altijd in de gaten...als ik met hem een rondje loop kijkt ie steeds of ik er nog ben. Gelukkig rent hij tegenwoordig wel bij mij weg en onderzoekt alles. In het begin liep hij eigenlijk een beetje gedwee met mij mee en dacht ik wel eens: ga eens lekker rennen, ga eens snuffelen... gelukkig doet hij dat nu en geniet hij volop van onze rondjes..... Maar hij let wel goed op waar je bent. Nu ook ligt hij hier op kantoor weer aan mijn voeten. ZO maar eens kijken of ik nog een stukje kan lopen voordat ik naar mijn werk ga.