Ik ben gek op serviezen… En hoe heerlijk is het dan om een huisje in Frankrijk straks te hebben en te bedenken welk servies je mee kunt nemen? Tsja….. je zult maar voor het dilemma staan 😊 ….. ik heb nl nogal wat serviezen staan hier in kasten. En ik kan er niks aan doen… het zit in mijn genen….. Mijn moeder had een tante, tante Mien, en toen tante Mien overleed stonden er ik weet niet hoeveel serviezen in haar kasten…mijn moeder sprak er schande van… wie heeft er nou zoveel serviezen staan? Dat is toch raar…… en ik weet nog, en ik was nog een heel klein meisje, dat ik dacht… ooo wat leuk, kun je bij elke maaltijd een ander servies gebruiken!! En ik ben echt erfelijk belast want dat gevoel is niet meer weg gegaan.

We hebben een tijdje een theetuin aan huis gehad, vanuit een oude pipowagen serveerden we heerlijk koffie en thee met natuurlijk huisgemaakte taarten; we zijn nu expert in allerlei soorten appeltaarten (want we hebben zelf appelbomen), pruimentaart (haha ook een paar pruimenbomen) en een heerlijke kwarktaart naar Frans recept, op mijn werk nog altijd favoriet als er weer iets te vieren valt. Maar goed.. dat was voor mij dus het moment om te struinen naar leuke theepotten, serviesjes etc… want zeg nou zelf, wat is nou leuker, als je in een theetuin zit, om, als je bv gek bent op honden, je thee geserveerd te krijgen in een theepot met een hond er op? Of koffie uit mooie ouderwetse oma-kopjes…. We probeerden in die tijd altijd het servies aan onze gasten aan te passen… en geloof me… dat werd erg gewaardeerd! De theetuin is in verband met onze drukke banen, niet meer in gebruik, maar alle spulletjes staan er nog (en het is ook handig als je eens een feestje hebt, ruimte en materiaal zat!)…dus dan kan er mooi wat van de serviezen ed mee naar Frankrijk, hoewel daar natuurlijk ook al het een en ander staat 😊.

Maar om even weer de link naar Frankrijk te leggen: servies dat mee kan naar Frankrijk: dat heb ik inmiddels apart staan. Maar er is een servies dat hier in de kast staat waar ik helemaal weg van ben, niet eens zo zeer om het mooie, en zeker niet om het oude, want het is niet oud, het is gewoon in een winkel gekocht. Maar vooral om de herinneringen.

Het is een geel servies met stilistische olijven er op en komt uit een winkeltje in Sommières. Sommières, waar ik mijn hart aan heb verpand. Daar in de buurt hebben we heel lang een klein mazetje gehad. Sommières is een leuk ommuurd stadje, ergens tussen Nimes en Montpellier, met heel nauwe straatjes. De laatste jaren is het flink opgeknapt en “schoongemaakt”, als je vroeger door de nauwe steegjes liep kon het er verschrikkelijk stinken, weet ik nog. Nu is alles opgeknapt, waardoor het helaas ook veel toeristischer is geworden. Maar goed, in een van die straatjes zat een winkeltje, en daar zag ik ooit het servies staan. In de mei vakantie ben ik altijd jarig en omdat we toen veel in ons mazetje zaten, werd ik regelmatig op verjaardagen verwend met delen van het servies. In 2002 zijn er in Sommières, dat naast de rivier de Vidourle ligt, ontzettende overstromingen geweest; het hele stadje stond onder water; het water stond tot boven de eerste verdiepingen van de huizen. Alles weg in het stadje en het winkeltje met het servies is nooit meer heropend. Ik heb het servies nooit meer ergens gezien dus ik moest het doen met alles wat ik had. Tot een jaar of 2 geleden. We waren op vakantie in de regio en gingen naar de brocante in Sommières; deze is er elke zondag onder de Platanen. En wat zag ik daar staan in mijn ooghoek? Twee koffie/soepkoppen van “mijn”servies!!

Wahaaaaa! Voor vier euro mocht ik ze meenemen (al hadden ze veertig euro gekost… mee moesten ze!!!). Jeetje, wat was ik er blij mee! Zo nu en dan zoek ik op internet verder naar dit servies, nooit een match gevonden tot vorige week.. zie ik op de Franse ebay een kan staan van hetzelfde servies en op le bon coin kom ik ook wat tegen…..ik heb er wat mailtjes aan gewaagd of het eventueel naar Nederland verstuurd kan worden… je weet maar nooit…….