Nou, dan maar met één vinger op mijn telefoon: we hebben nog steeds geen internet en dat is echt balen! We betalen er maandelijks voor en kan de hele dag al niks op de laptop..... en ik heb vanochtend nog wel zulke leuke foto's gemaakt die ik wil delen..... 

Vanochtend .... ochtendwandeling, Frank was ook al wakker dus ik vroeg of hij meeging. Dat wordt dan meteen een ander soort wandeling.... met z'n tweeën wandel je toch snel over wat andere paden.... de hele heenweg ging het omhoog met onderweg de meest mooie uitzichten... ook stukken door het bos waar zo nu en dan zelfs de zonnestralen door drongen. Natuurlijk kwam op een gegeven moment Sista uit het bos gerend en vergezelde ons verder. Barkley werd er helemaal moedig van en dook achter Sista aan het bos in.... maar niet al te ver... dat was toch iets te spannend. Het was een heerlijke wandeling. De bodem onder de bomen was bezaaid met bosbessen. Maar slechts aan één struikje vond ik een verdroogde bes. Wat een feest moet het zijn hier als die bessen rijp zijn! De terugweg was vooral dalen, we waren dus best hoog geweest.

Na de wandeling en ontbijt buiten op naar Mayet. Frank moest spullen halen om de waterleiding te repareren en ik ging nog even struinen bij de Marche aux puces. En nu vond ik toch wat leuke dingen. Vooral de twee schalen vind ik weer prachtig! He, toch nog wat

De rest van de ochtend en begin van de middag besteedde ik aan het vrijmaken van het terrasje en muurtje van onkruid. En wie zag ik daar achter het stenen  bankje? Jaaaaa daar was ie weer, Harry! En zelfs ook nog een baby- Harry! Geweldig! Harry hoort er ook echt bij. Frank ging vanmiddag nog naar Vichy en hoopt nu dat hij de waterleiding weer in orde kan krijgen. Zou fijn zijn want geen water is niet handig. Zeker nu de bron ook bijna droog staat. Voordeel is dat ik ook niet kan afwassen. Nadeel is dat er zo'n berg afwas in de keuken staat nu. Nou, dat was het weer voor nu... inmiddels liggen er twee, twee ja, honden voor dood in de kamer.....😁

Well, I'll just put one finger on my phone: we still don't have internet, and that's a real bummer! We pay for it monthly, and I haven't been able to do anything on the laptop all day... and I took some really nice pictures this morning that I want to share... This morning... morning walk. Frank was already awake, so I asked if he wanted to join me. That immediately turned into a different kind of walk... with the two of us, you quickly walk on different paths... the entire way there was uphill, with the most beautiful views along the way... also through the forest where even the sun's rays occasionally penetrated. Of course, at one point Sista came running out of the woods and accompanied us further. Barkley got all brave and dove into the woods after Sista... but not too far... that was a bit too exciting. It was a wonderful walk. The ground under the trees was strewn with blueberries. But I only found a dried berry on one bush. What a joy it must be here when those berries are ripe! The way back was mostly downhill, so we had been quite high.

After the walk and breakfast outside, we headed to Mayet. Frank had to get things to fix the water pipe, and I went for a quick stroll at the Marche aux puces. And now I found some nice things. I especially love the two bowls! Hey, something else after all!

I spent the rest of the morning and early afternoon clearing the patio and wall of weeds. And who did I see behind the stone bench? Yessss, there he was again, Harry! And even a baby Harry! Great! Harry is really part of the family. Frank went to Vichy this afternoon and is now hoping he can get the plumbing back on track. That would be great, because no water is not convenient. Especially now that the well is almost dry. The advantage is that I can't do the dishes. The disadvantage is that there's such a mountain of dishes in the kitchen now. Well, that's it for now... now there are two, two, yes, dogs lying dead in the room...😁

 

Gâteau

Dan moet ik meteen denken aan de LeClerc in Vichy... ze hebben daar een gebakafdeling.... neeeee.... geweldig. Een heel lange vitrine met echt ware kunstwerkjes, het glanst en glimt je tegemoet. Als we daar boodschappen doen dan MOET ik gewoon even kijken..en het blijft niet bij kijken, want natuurlijk moet je er ook wat kopen! Maar dan het probleem.... want welke kies je? Het zijn er zoooo verschrikkelijk veel en de ene ziet er nog lekkerder uit dan de andere......en ze zijn zo ontzettend mooi! Alleen de doos al, waarin je ze mee krijgt......

Ik las van de week in het boek: Ratjetoe van Marion Everink. Het is een geweldig leuk boek dat gaat over allerlei wetenswaardigheden uit de Franse (taal) keuken. Allerlei weetjes en wetenswaardigheden worden op een leuke wijze verteld en je kunt je taalschat toetsen want aan het eind van een hoofdstuk staan wat leuke Franse vragen (met antwoorden). In het boek staat ook een geweldig leuk en komisch stukje over het uitzoeken-van gebak-ritueel. En ik moet zeggen, ik moest er aan terugdenken toen ik vanochtend gebakjes stond uit te zoeken.

Het werden er vier in totaal, une tartelette aux mirtilles, une tarte tatin, iets citroen-erigs, en iets met choco...als ik elke week vier gebakjes uitzoek ben ik een jaar bezig wil ik ze allemaal gehad hebben. Minstens!!De tarte tatin hebben we inmiddels bij de thee verorberd (we delen altijd een gebakje, dan kun je meer smaken proeven)....volgens mij was het geen echte tarte tatin; deze had heel zacht deeg als bodem met een soort gelei-achtige appelmassa als vulling....maar lekker!!!!!!

Nu ik dit schrijf zit Frank te mopperen; een waterleiding in onze cave heeft het begeven; hij is net naar Mayet, ongeveer 40 minuten rijden verderop, gereden om onderdelen te halen voor een nieuwe leiding en nu heeft hij een verkeerde maat meegenomen.......zou une tartelette aux myrtilles helpen om het leed te verzachten??😏

Gâteau

 I immediately think of the LeClerc in Vichy... they have a pastry department there... nooooo... fantastic. A very long display case with true works of art, it shines and gleams right out at you. When we go shopping there I just HAVE to take a look... and it doesn't stop at looking, because of course you have to buy something! But then the problem... because which one do you choose? There are soooo many and one looks even more delicious than the last... and they are so incredibly beautiful! Just the box alone, in which you get them... I read the book this week: Ratjetoe by Marion Everink. It's a wonderfully fun book about all kinds of interesting facts from French (language) cuisine. All kinds of facts and trivia are told in a fun way, and you can test your vocabulary because at the end of a chapter there are some fun French questions (with answers). The book also contains a really fun and funny piece about the ritual of choosing a pastry. And I have to say, I was reminded of that when I was selecting pastries this morning. There were four in total: a tartelette aux myrtilles, a tarte tatin, something lemony, and something with chocolate...if I select four pastries every week, it will take me a year to try them all. At least!! We've already devoured the tarte tatin with tea (we always share a pastry, so you can try more flavors)...I don't think it was a real tarte tatin; this one had a very soft dough base with a kind of jelly-like apple filling...but delicious!!!!!! As I write this, Frank is grumbling; a water pipe in our cave has burst; he just drove to Mayet, about 40 minutes away, to get parts for a new pipe and now he's got the wrong size...would a tartelette aux myrtilles help ease the pain??😏

 De draad weer opgepakt... de eerste ochtendwandeling met Barkley... naar de ezeltjes natuurlijk. Onderweg is het groen, maar toch.... het stroompje, dat bij de ezeltjes over de weg loopt, stroomt niet meer, er ligt een beetje water met dat is het dan ook. Dat heb ik niet eerder gemaakt. Anders stroomde en kabbelde het water lekker onder het bruggetje door. Mijn favoriete plekje om even gewoon te zitten en te luisteren naar.... de stilte.... Er leek ook weinig te bloeien, minder dan voorgaande jaren, maar als je goed kijkt zie je toch van alles, klokjes, koekoeksbloemen en heel veel witte schermbloemen waar ik de naam even van vergeten ben. En veel Koninginnekruid. Ik kon het niet laten om er een bos van te plukken...er stond genoeg. En dan de bramen...de meeste klein, maar op een paar plaatsen toch best mooie rijpe. Morgen maar een bakje meenemen! En als je dan goed oplet zie je nog veel meer...... een piepklein jong vogeltje in de braamstruik, vlak bij mij, koeien in het weiland.....en buurhond Sista, die ons achterop kwam en gezellig met ons mee ging. Opeens vloog ze als een pijl uit de boog het pad af en toen de berg op...die had iets gezien... en ja hoor... tussen de bomen doorzag ik nog net het witte kontje van een ree verdwijnen.....onze Barkley had natuurlijk weer niets in de gaten........ Sista wel... op grote afstand...echt een hond van het platteland. Na een paar minuten voegde ze zich weer bij ons... de ree was haar te snel af geweest.....

Op de terugweg weer langs de ezeltjes; die hadden geen zin; de eerste keer dat ze niet op ons afkwamen en het op een balken zetten...alhoewel.... toen we al uit het zicht verdwenen waren klonk opeens hun melancholieke geluid door het bos.......

Back on track... the first morning walk with Barkley... to the donkeys, of course. It's green along the way, but still... the stream that runs across the road near the donkeys is no longer flowing; there's a little water, but that's about it. I haven't done that before. Otherwise, the water would flow and ripple nicely under the bridge. My favorite spot to just sit and listen to... the silence... There didn't seem to be much blooming either, less than in previous years, but if you look closely, you can still see all sorts of things: bellflowers, cuckoo flowers, and lots of white umbellifers whose names I've forgotten. And lots of meadowsweet. I couldn't resist picking a bunch... there were plenty. And then the blackberries... most of them small, but in a few places there were some really nice, ripe ones. I'll take a container with me tomorrow! And if you pay close attention, you'll see even more... a tiny young bird in the bramble bush, right next to me, cows in the meadow... and our neighbor's dog, Sista, who followed us and happily joined us. Suddenly, she flew down the path like an arrow and then up the mountain... she had seen something... and sure enough... through the trees, I just saw the white bottom of a deer disappear... our Barkley, of course, didn't notice anything... Sista did... from a great distance... a true country dog. After a few minutes, she rejoined us... the deer had been too quick for her...

On the way back, we passed the donkeys again; they weren't interested; the first time they didn't come to us and start braying...although...when we were already out of sight, their melancholy sound suddenly echoed through the forest...

 

Vorige week of zo vond ik op internet een filmpje over het "vlechten" van lavendel, ik weet niet hoe ik het beter kan omschrijven. Met wat  takjes lavendel en wat lint kun je een geweldig leuk cadeautje maken. Een soort van geur-kegeltje voor in je linnenkast, of voor aan een rekje in de keuken. Die dingen maakte ik vroeger ook altijd. Zo leuk om dat weer tegen te komen.... Toen bedacht ik me plotseling dat ik er zelfs nog eentje moest hebben, ergens onderin een kan......en ja hoor, dik onder het stof...maar daar was-ie... Ik maakte hem dik 25 jaar geleden..... ruiken naar lavendel doet ie niet meer...maar toch...... zo leuk.....Die ga ik beslist nog eens maken... maar dan moet ik eerst aan lavendel zien te komen...bij ons in de tuin in Friesland krijg ik de lavendel maar "niet aan de praat". Vriendin Gea, die in het dorp woont, heeft wel een rij lavendel in de tuin staan.... haar maar eens lief aankijken volgend jaar...ze moeten nl wel in bloei staan.....

Last week or so, I found a video online about "braiding" lavender—I don't know how to describe it better. With a few sprigs of lavender and some ribbon, you can make a wonderfully lovely gift. A sort of scented cone for your linen closet, or for a kitchen rack. I used to make those things all the time. So nice to come across them again... Then I suddenly realized I should have one, somewhere at the bottom of a jug... and sure enough, covered in dust... but there it was... I made it over 25 years ago... it doesn't smell like lavender anymore... but still... so lovely... |I'm definitely going to make that again... but first I have to find some lavender... in our garden in Friesland, I just can't get the lavender to grow. |My friend Gea, who lives in the village, has a row of lavender in her garden... I'll give her a sweet look next year... they have to be in bloom, after all.

 

Het zit allemaal nog niet mee deze vakantie. Gisterochtend een meer dan verdrietige Harmke aan de telefoon. Een marter had haar kipjes aangevallen. Twee kipjes gewond (die later zijn ingeslapen) en haar lievelingskipje Cruella had de aanval niet overleefd. En iedereen die Harmke kent weet dat de kipjes haar baby's zijn. Het verdriet om haar zo verdrietig te zien is zo groot..... en dan zit je in Frankrijk...het liefst was ik meteen in de auto gesprongen....maar ik weet ook dat Harmke dat beslist niet zou willen.....maar even afwachten hoe het gaat.....

Verder hebben we ruzie met internet... het werkt niet of gaat allemaal heel traag.....Vreemd... eigenlijk nog nooit last van gehad, en nu ineens....? Is het het grauwe, sombere weer dat meespeelt? Geen idee, maar erg lastig want Frank moest voor zijn werk nog wat versturen....dan maar in de auto om een beter plekje op te zoeken om één en ander te verzenden.  Dat werkte gelukkig. En meteen kreeg ik een paar mooie foto's toegestuurd. Frank stond op het weggetje aan de overkant van het dal en kon ons huisje zien liggen. Als ik rook signalen had afgegeven had hij ze kunnen zien! Daar bleek ook nog een stukje bos gekapt te zijn, dat gebeurt hier veel, maar daardoor kunnen we nu vanuit huis zelfs de Puy-de-Dôme zien liggen! En dat is hier in het departement de Puy-de-Dôme DE bergtop. We zijn er een keertje geweest en wat een uitzicht heb je daar....echt fantastisch. 

Dan hebben we nog de volgende mankementjes in en om het huis ontdekt: de kraan van het warme water beneden in de cave werkt niet naar behoren, daar moet een nieuwe komen. De kraan in de keuken lekt.....De waterkoker functioneert niet goed, hij springt steeds op "aan" terwijl hij uit staat.......De deksel van de dekenkist past niet meer, iets met een scharnier of zo......Daarbij komt dat er niet gemaaid was om het huis en het verdorde en gele gras tot kniehoogte staat en er rondom het huis veel planten dood zijn gegaan. Het is erg droog geweest, al zou je dat nu niet zeggen. Gister hadden we een paar flinke regenbuien.

Gelukkig is niet alles kommer en kwel..... Buurmeisje Camélia (ik weet nu hoe je haar naam schrijft!) kwam met een schitterende tekening voor ons aan... nou dan is toch je hele dag weer goed? Omdat het zulk somber weer was trokken we aan het eind van de middag een heerlijke fles bubbeltjes wijn open en onder het genot van een paar lekkere hapjes speelden we het spel "Hoe oud ben jij echt?". Een vragen spel waarna je je "echte" leeftijd kon bepalen......haha... ik laat me er verder niet over uit......😁.

Things haven't been going well this holiday. Yesterday morning, a very sad Harmke called. A marten had attacked her chickens. Two chickens were injured, and her favorite chicken, Cruella, hadn't survived the attack. And everyone who knows Harmke knows that the chickens are her babies. The sadness of seeing her so sad is immense... and then you're in France... I would have loved to jump in the car right away... but I also know that Harmke definitely wouldn't want that... but we'll just have to wait and see how things go... Also, we're having a problem with the internet... it's not working or everything is very slow... Strange... I've never really had a problem with it before, and now suddenly...? Is it the gray, gloomy weather playing a role? No idea, but it was very inconvenient because Frank had to mail something for work... so I had to get in the car to find a better spot to send it. Luckily, that worked. And I immediately received some beautiful photos. Frank was standing on the path across the valley and could see our cottage. If I'd given off smoke signals, he would have seen them! It turned out a patch of forest had also been cut down, which happens a lot here, but because of that, we can now even see the Puy de Dome from the house! And here in the Puy de Dome department, that's THE mountain peak. We've been there once, and what a view you have there...truly fantastic. Then we discovered the following problems in and around the house: the hot water tap downstairs in the cave isn't working properly; it needs a new one. The tap in the kitchen is leaking... The kettle isn't working properly; it keeps turning on even when it's off.... The lid of the blanket chest doesn't fit anymore; it's a hinge issue or something.... Moreover, the area around the house hadn't been mowed, and the withered and yellow grass is knee-high, and many plants around the house have died. It's been very dry, although you wouldn't think so now. Yesterday we had a few heavy rain showers. Luckily, not everything is doom and gloom... Neighbor girl Camélia (now I know how to spell her name!) showed up with a beautiful drawing for us... well, that makes your whole day, doesn't it? Because the weather was so gloomy, we opened a lovely bottle of sparkling wine at the end of the afternoon and, while enjoying some tasty snacks, played the game "How old are you really?" A quiz after which you could determine your "real" age... haha... I won't say anything more about it... 😁.

 

Zondag....de brocante in Ferrières sur Sichon. Daar hadden we zin-in-in ( bèèh, wat flauw). Vorig jaar konden we er voor het eerst naar toe, de andere jaren gingen we meestal voor die tijd al weer naar huis. Dit jaar waren we er dus weer. Het was ' s ochtends nogal grauw en grijs en er werd regen voorspeld. Kon ons niet deren en met hond Barkley mee togen we tegen negen uur ' s ochtends naar Ferrières. Toen we aankwamen zagen we nog maar weinig kraampjes. Vorig jaar puilde het plaatsje uit van de kramen en stalletjes. Blijkbaar had de grauwe lucht invloed op de mensen... het was rustig, zowel wat bezoekers als verkopers betreft. En dat kwam echt niet omdat we " vroeg" waren. Voordeel was wel dat er nog plek genoeg was om de auto te parkeren. En toen lekker struinen. Het leuke van zo'n brocante door het hele plaatsje heen is, is dat je door allerlei straatjes loopt waar je anders nooit komt. Zo ontdekten we een huis met een waterrad en een soort van watergang en iets van een sluisje. Stond allemaal droog.

Dus toch die droogte hier, net zoals we bij ons huisje aan al aan het land hadden gezien. Het gras is geel en veel planten rondom ons plekje hebben het niet gered. Maar goed... verder met de brocante. Of het door het weer kwam, ik weet het niet, maar de sfeer zat er overal nog niet erg in. Wat me opviel was dat de dingen waar ik interesse voor had, flink aan de prijs waren....een leuke jampot ( leuk cadeautje om te geven met daarbij eigengemaakte jam) van aardewerk moest meer dan € 10 kosten... ahem... waar was de tijd dat ik voor € 10 een tas vol geweldige dingen scoorde ? Het viel dus allemaal " wat tegen"..... Tegen elven hadden we het wel gezien en besloten we nog even door te rijden naar Mayet, waar in de maanden juli en augustus een overdekte marché aux puces is. Echt geweldig en de afgelopen jaren heb ik me daar helemaal arm gekocht aan schalen, vazen, bestek, spiegels, stofjes en wat je al niet meer beslist nodig hebt ( vind ik tenminste!). En natuurlijk niet te vergeten mijn schitterende toilettafeltje dat ik daar twee jaar geleden kocht voor echt bijna niets. Maar het zou toch niet..... want ook daar viel de inbreng ( de bewoners kunnen daar hun spullen inbrengen en bepalen zelf hun prijs) tegen...... geen leuke schalen en vazen. Geen mooie borden, bestek. Cd's..... en wat leuke stenen kippen, echt iets voor dochterlief, zette ik gauw terug toen ik de prijs zag....... ajjjj........  Laten we het er maar op houden dat het niet " onze brocante dag" was. Maar helemaal niks gekocht, dat komt niet vaak voor. 

Op de terugweg reden we via Aronnes waar nog een lokaal marktje werd gehouden. Maar een paar kraampjes maar wel gezellig. Omdat de geitenkaasjes ons daar toeriepen: neem ons mee! En we gek op geitenkaas zijn, kochten we er daarvan een paar. Kwamen we toch nog met iets thuis!

Nou, lekker dan, heb ik net een half uur zitten te schrijven, is alle tekst verdwenen, maar ook de tekst die ik al had opgeslagen........ pfffffff.... dat is balen...... dus maar weer opnieuw beginnen........

Daar zit ik dan met mijn laptopje en een kop thee, de buitendeur open...Inmiddels is het buiten nu helemaal licht. Toen ik eerder met mijn stukje begon, begon het net licht te worden.

We zijn er weer! Twee dagen hebben we er over gereden. Vrijdagochtend vertrokken we tegen half elf 's morgens. Waar ik eigenlijk al wel een beetje bang voor was kwam uit...het was super druk op de Nederlandse wegen...file, file file...gelukkig stonden we geen uren stil, maar toch...wel flink oponthoud. Wel fijn dat je dan niet helemaal naar Pacaud hoeft te rijden. Metz was onze eindbestemming, het hotel naast chateau "Mercy"waar we wel vaker overnachten. Het mooie chateau dat twee jaar geleden nog helemaal aan het vervallen was maar sinds de laatste keer dat ik er was, in mei, een opknapbeurt krijgt. Geweldig! Het is zo'n mooi chateau, ook al staat het nu midden in een kantoren-wijk. Ik las dat er 27 appartementen in worden gebouwd en wat ben ik daar blij om. Zo wordt dat prachtige pand toch weer in ere hersteld. Nou zou het het mooiste zijn als het gewoon door een particulier weer zou worden bewoond, maar dat is natuurlijk niet te betalen, dus het is mooi dat het nu verbouwd wordt. En natuurlijk zat ik al te bedenken welk appartement ik dan zou willen hebben.... die daar... rechts boven in, bij dat mooie raam en dat prachtige beeld dat er onder staat... of aan de achterkant van het chateau, dan heb je zo'n mooi uitzicht.......

..

Het hotel is ook altijd een beetje thuiskomen...het is echt zo'n doorgang-hotel, het is redelijk nieuw, de kamers zijn helder, het personeel is vriendelijk en het onrbijt is lekker. Helaas werkte deze keer het koffie-automaat niet goed zodat de koffie waterig was en de chocolat chaud mierzoet.....brrr. Chocolat chaud is mijn ontbijt-drank in Frankrijk; als ik in Nederland ben vind ik het niet eens zo lekker, maar hier drink ik het altijd bij het ontbijt......

Zaterdag was het nog maar zo'n 500 km rijden dus besloten we een stukje "route nationale" te rijden, we hadden geen haast. Zo kom je door allerlei kleine plaatsjes en dorpjes waar je anders aan voorbij raced. Langs de weg velden vol met zonnebloemen! Nu wilde ik altijd al eens in zo'n veld staan en wat foto's maken dus nu was mijn kans. Ook hond Barkley vond dat fijn want die kon dan lekker even rennen. Voorzichtig, om niet te beschadigen, manouvreerde ik me tussen de zonnebloemen door een klein stukje het veld in. Wat een schitterend gezicht: al die zonnebloemen, met hun kopjes naar de zon gericht! Het krioelde er van de bijtjes, hommels en andere insekten... heerlijk. Ik moest meteen aan mijn moeder denken, die zo van zonnebloemen houdt. In gedachten plukte ik de meest grote bos voor haar.

Daarna was het weer "en route" en namen we ook nog maar een stukje péage om wat sneller te gaan. Een uurtje voor onze bestemming doken we nog even een grote Cora binnen om wat boodschappen te doen....want je kunt toch niet zonder stokbrood met rillettes?

Tegen half vier kwamen we aan bij ons plekje. Het gras stond hoog en was helemaal geel. Blijkbaar was er niet gemaaid..... En het was droog. Zoals een achterbuurvrouw vertelde, het was eerst warm en droog en nu was het weer niet je van het....... Het was te merken, want achter hadden de rozemarijn en de thijm het niet overleefd. Ons terras daarentegen lag nog helemaal onder de dekzeilen...dat wordt heel wat minder onkruid trekken dit jaar.

Al gauw nam de routine de overhand: Frank zorgde voor water en elektriciteit, ik haalde de auto leeg, ruimde de koelkast in, maakte het bed op en schonk een drankje voor ons in......we zijn er weer!

Well, great! I've just spent half an hour writing, and all the text has disappeared, including the text I'd already saved... pfffffff... that's a bummer... so I have to start over... There I am, sitting with my laptop and a cup of tea, the front door open... Meanwhile, it's completely light outside. When I started my piece earlier, it was just starting to get light. We're back! We drove for two days. We left Friday morning around 10:30 a.m. What I'd actually been dreading came true... the Dutch roads were incredibly busy... traffic jam, traffic jam... luckily we weren't stuck for hours, but still... quite a delay. It's nice that you don't have to drive all the way to Pacaud. Metz was our final destination, the hotel next to the chateau "Mercy" where we often stay. The beautiful chateau, which was completely dilapidated two years ago, has been undergoing a renovation since the last time I was there, in May. Wonderful! It's such a beautiful chateau, even though it's currently in the middle of an office district. I read that 27 apartments are being built there, and I'm so happy about that. This way, the magnificent building is being restored to its former glory. It would be ideal if it were simply occupied by a private individual again, but that's obviously unaffordable, so it's wonderful that it's being renovated. And of course, I was already thinking about which apartment I'd like... that one over there... top right, by that beautiful window and that gorgeous statue below it... or at the back of the chateau, where you have such a beautiful view... The hotel always feels like coming home... it's a real transit hotel, it's fairly new, the rooms are bright, the staff is friendly, and the breakfast is delicious. Unfortunately, this time the coffee machine wasn't working properly, so the coffee was watery and the chaud chaud overly sweet... brrr. Chocolat chaud is my breakfast drink in France; When I'm in the Netherlands, I don't even like it that much, but here I always drink it for breakfast... Saturday was only about 500 km away, so we decided to take a short drive along the "Route Nationale"—we weren't in a hurry. This way, you pass through all sorts of small towns and villages that you'd otherwise speed past. Along the road were fields full of sunflowers! I'd always wanted to stand in a field like that and take some pictures, so now was my chance. My dog, Barkley, also enjoyed it because he could run around for a bit. Carefully, to avoid damaging anything, I maneuvered my way a little way between the sunflowers and into the field. What a magnificent sight: all those sunflowers, their heads turned towards the sun! They were teeming with bees, bumblebees, and other insects... wonderful. I immediately thought of my mother, who loves sunflowers so much. I imagined picking the biggest bunch for her.After that, it was back on the road, and we also took a short toll road to go a bit faster. An hour before our destination, we popped into a large Cora to do some shopping...because you can't do without a baguette and rillettes, can you? Around 3:30 we arrived at our spot. The grass was high and completely yellow. Apparently, it hadn't been mowed... And it was dry. As a neighbor behind us told us, it had been warm and dry at first, and now the weather wasn't what you'd expect... It was noticeable, because the rosemary and thyme hadn't survived back home. Our patio, on the other hand, was still completely covered with tarps...that means a lot less weeding this year. Soon, routine took over: Frank took care of water and electricity, I emptied the car, tidied up the fridge, made the bed, and poured us a drink...we're back!

 

En dan onderweg even een stukje van de snelweg af, over de route nationale...ik wil nu eindelijk eens in een veld met zonnebloemen staan! .en wat is het mooi; bet is heerlijk weer, blauwe lucht en voor me ligt een schitterend veld met zonnebloemen..jammer dat je het niet kunt horen..... een jubelende leeuwerik boven het veld......hier word ik gelukkig van.....

And then, on the way, a bit off the highway, along the national route...I finally want to be in a field of sunflowers! And it's so beautiful; the weather is wonderful, the sky is blue, and before me lies a magnificent field of sunflowers...too bad you can't hear it... a jubilant lark above the field...this makes me happy...

 

Ik geloof dat heel Nederland in de auto zit om op vakantie te gaan. Het is superdruk op de weg met campers, auto's met caravans en tot de nok toe gepakte auto's met fietsen en dakkoffers...

 We zijn de ene file nog niet uit of we rijden de volgende file al weer in. Pfffffff Ik had er al zo' n voorgevoel van..... we gingen laat weg...pas tegen elven, want ach, het was maar zes uurtjes rijden naar Metz waar we zouden overnachten. Als we eerst Nederland maar uit zijn!

En dan, voor Maastricht, rijdt het weer wat door en begint de zon te schijnen......houden zo !!

I think everyone in the Netherlands is in their cars going on vacation. The roads are incredibly busy with campers, cars towing caravans, and cars packed to the rafters with bicycles and roof boxes...
We're barely out of one traffic jam and we're already in the next. Ugh! I had a feeling... we left late... not until eleven, because hey, it was only a six-hour drive to Metz where we'd be spending the night. As long as we get out of the Netherlands first!

And then, before Maastricht, the weather improves a bit and the sun starts to shine... keep it up!!

 Alles groei en groeit en groeit......

Wat een rijkdom............ 

De bessen zijn geplukt en dat is maar goed ook, want het is tijd voor de Japanse wijnbes. De struik woekert overal en groeit en groeit maar door.... Frank zou hem geloof ik het liefste weghalen, maar......nu nog even niet...roep ik....... de vruchten van de Japanse wijnbes zijn nl zooooo ontzettend lekker... zacht zuur, maar niet te zuur...... en het is een geweldig jaar want alles hangt vol...vol...! Overweldigend gewoon... Even wat plukken en kijk eens wat dat oplevert.......... 

Ik begin nu maar vast wat recepten te verzinnen...jam.... want daar is Harmke zo gek op.... maar misschien ook iets met muffins met wijnbes? Offe.....een mousse? 

Straks maar even kijken welke ingrediënten ik in huis heb........... 

 

 

Everything is growing and growing and growing...... 

What a wealth............ 

The berries have been picked and that's a good thing, because it's time for the Japanese wineberry. The bush is rampant everywhere and just keeps growing and growing.... I think Frank would prefer to remove it, but......not just yet...I shout....... the fruits of the Japanese wineberry are soooo incredibly delicious... slightly tart, but not too tart...... and it's a great year because everything is full...full...! Simply overwhelming... Just pick a few and look what that will yield.......... I'm already starting to think of some recipes...yum.... because Harmke is so crazy about that.... but maybe also something with muffins with wineberries? Offe.....a mousse? I'll have a look later to see what ingredients I have at home........... 

 Met z'n vieren naar de pluktuin in Oosterwolde. Ik had omi op moederdag een cadeaubon van de pluktuin "Klaver en papaver" in Oosterwolde gegeven. Ze kon dan een aantal malen daar bloemen gaan plukken. We waren er al een keertje eerder geweest en ik vind het een leuke pluktuin! Vorige week ging de tuin weer voor het eerst open, maar toen goor het zodat we het uitje maar een weekje uitstelden. Dus gisteren met Frank, Harmke en omi naar Oosterwolde. Het was schitterend weer en alleen al van de autorit er naar toe genoot omi. Bij de tuin werden we begroet door een meute loopeenden. Harmke was er meteen weg van en toen ze hoorden dat die loopeenden erg van slakken hielden wilde ze er meteen wel wat meenemen voor in haar eigen tuin. Daar heerst nl een ware slakkeninvasie! Het was weer heerlijk daar in de tuin. Allerlei mooie zomerbloemen die bezocht werden door bijtjes en vlinders. Zitjes om even te gaan zitten en een kopje thee te drinken die je zelf kon halen in de "kas". Ondertussen voorzichtig met omi over de paadjes schuifelen om een mooi boeket bloemen te plukken. En dat kon ze nog zelf, met een beetje houvast. Na een tijdje hadden we een mooi boeketje bij elkaar gezocht en natuurlijk gingen daarna Harmke en ik op zoek naar mooie bloemen. Daarna stelde Harmke voor om ergens te gaan lunchen. We waren op zoek naar een leuke theetuin in de buurt en kwamen uiteindelijk uit in Doldersum waar we heerlijk op het terras hebben zitten lunchen. Tegen drieën waren we pas weer thuis. Omi had genoten! Het was weer zo'n mooie dag en we hebben weer heerlijke herinneringen gemaakt.

 

The four of us went to the flower garden in Oosterwolde. I gave Grandma a gift certificate for the "Klaver en Papaver" flower garden in Oosterwolde for Mother's Day. She could go flower picking there several times. We'd been there once before, and I think it's a lovely garden! Last week the garden reopened for the first time, but it was filthy, so we postponed the outing for a week. So yesterday we went to Oosterwolde with Frank, Harmke, and Grandma. The weather was beautiful, and Grandma enjoyed the drive alone. At the garden, we were greeted by a flock of runner ducks. Harmke was immediately captivated, and when she heard that the runner ducks loved snails, she immediately wanted to take some for her own garden. There's a real snail invasion there! It was wonderful in the garden again. All sorts of beautiful summer flowers were visited by bees and butterflies. There were seats to sit down and enjoy a cup of tea, which you could pick yourself in the "greenhouse." Meanwhile, we carefully shuffled along the paths with Grandma to pick a beautiful bouquet of flowers. And she could do that herself, with a little help. After a while, we had gathered a lovely bouquet, and of course, Harmke and I went looking for beautiful flowers. Afterward, Harmke suggested we go out for lunch. We searched for a nice tea garden nearby and ended up in Doldersum, where we had a lovely lunch on the terrace. We didn't get home until around three o'clock. Grandma had a wonderful time! It was another beautiful day, and we made some wonderful memories. 

 Ik had hem op Facebook al voorbij zien komen, Alexander Broussard. Hij zou Franse chansons zingen in Steenbergen. Nou had ik nog nooit van de man gehoord, maar Franse chansons wekken altijd mijn aandacht op......dus toch maar eens even neuzen...... Hij bleek zondag 6 juli op te treden in Steenbergen, Drenthe, maar een half uurtje rijden bij ons vandaan...... Dat konden we niet laten schieten natuurlijk...en bij mooi weer ook nog buiten......nou...wat wil je nog meer..... Dat mooie weer werd het hem niet....het goot........ de hele zondagmiddag. Frank moest werken dus die kon ook niet mee, maar Harmke en mijn moeder, omi van 92,  zagen het wel zitten.... dus met z'n drieën togen we, in de stromende regen, richting Steenbergen. Een geweldig leuke lokatie, waar we eerst straal langsreden... niet te vinden... totdat we omkeerden en daar langs de weg zelfs een bord zagen staan met : Franse chansons.... ahem........tsja.........

In een mooi verbouwde schuur een klein podium met daarop een piano/keybord, een drumstel en een paar gitaren, een paar rijen stoelen van verschillende pluimage en op de tweede rij drie stoelen, speciaal voor ons gereserveerd (als enige) met een heerlijke stoel met leuningen speciaal voor omi. Geen idee wat we konden verwachten... maar het was nu al leuk! En het bleef leuk. Alexander nam ons mee vanaf de jaren 50 tot aan de jaren 80. Vertelde over de chansons, over de zangers en zangeressen en natuurlijk kregen we heel wat chansons te horen. Van Julien Clerc, Michel Fugain tot aan Trenet en Piaf en natuurlijk ook Aznavour. Meezingen werd op prijs gesteld. Ha, dat kwam goed uit want de meeste teksten kende ik uit mijn hoofd enne.... zelfs wat beter dan Alexander Broussard, . Zijn uitspraak was niet slecht maar hij haspelde de teksten zo nu en dan flink door elkaar.......misschien was ik wel de enige die dat merkte, maar dat kwam omdat ik al die teksten dus woordelijk ken. Dit optreden met Franse chansons doet hij ook niet vaak...des te leuker dat we er bij konden zijn. We genoten met z'n drietjes! Het was een geweldige middag en we hebben weer prachtige herinneringen gemaakt.

 I had already seen him on Facebook, Alexander Broussard. He was going to sing French chansons in Steenbergen. Now I had never heard of the man, but French chansons always catch my attention......so I decided to have a look......He was going to perform on Sunday July 6th in Steenbergen, Drenthe, just a half hour drive from us......We couldn't pass that up of course...and outside in nice weather too......well...what more could you want.....That nice weather didn't work out for him...it poured........the whole Sunday afternoon. Frank had to work so he couldn't come either, but Harmke and my mother, 92-year-old grandma, were up for it...so the three of us headed for Steenbergen in the pouring rain. A really great location, which we first drove right past... not to be found... until we turned around and even saw a sign along the road saying: French chansons.... ahem........well.........

In a beautifully converted barn a small stage with a piano/keyboard, a drum kit and a few guitars, a few rows of chairs of different kinds and on the second row three chairs, reserved especially for us (as the only ones) with a lovely chair with armrests especially for grandma. No idea what to expect... but it was already fun! And it remained fun. Alexander took us from the 50s to the 80s. He told us about the chansons, about the singers and of course we got to hear a lot of chansons.From Julien Clerc, Michel Fugain to Trenet and Piaf and of course Aznavour. Singing along was appreciated. Ha, that was good because I knew most of the lyrics by heart and... even a bit better than Alexander Broussard, . His pronunciation was not bad but he sometimes jumbled the lyrics up quite a bit.......maybe I was the only one who noticed that, but that was because I know all those lyrics word for word. He doesn't do this performance with French chansons very often... so it was all the more fun that we could be there. The three of us enjoyed it! It was a great afternoon and we made wonderful memories again.

 Pfff het was me het weekje wel..... de week voor de trouwerij van Rosemarie en Patrick en, omdat dat nog niet druk genoeg was, de dinsdag er voor nog een team-uitje van het werk.

Daarbij is het warm... ontzettend warm... maar je hoort mij niet klagen...(maar warm is het wel).... Vannacht daardoor, ach, eigenlijk niet eens zo slecht geslapen maar wel vroeg wakker en toen kon ik ook echt niet meer slapen. Dus naar beneden, schuifpui open en lekker wat aangeklungeld... de hoofdpijn is in ieder geval verdwenen en dat was tenminste meegenomen.

Vorige week dus, ons Teamuitje...ergens in Drenthe... samen met Rosemarie er heen. Mooie lokatie met veel huisjes en huizen voor echt groepsverhuur. We werden ontvangen met koffie en gebak. Voordat we zouden starten met onze dag nam Gerjo nog even het woord en meldde ook maar meteen het verdrietige nieuws over Berdine. Ik had het nieuws de dag ervoor al gehoord maar voor sommigen kwam het toch heel onverwacht. Nadat berdine net zo aan het opknappen was van haar operatie, waarbij ze positief nieuws had gekregen, was er vorige week borstkanker bij haar ontdekt. Deze week staat voor haar voor allerlei onderzoeken en uitslagen en je kunt je eigenlijk toch niet voorstellen hoe spannend dat moet zijn. We spraken af dat we er toch een mooi team-uitje van zouden maken, zoals Berdine dat zeker zou willen.

We werden in groepjes verdeeld en moesten een soort speurtocht met opdrachten doen. Best ingewikkeld maar erg leuk met een prettige, niet al te lange wandeling in de omgeving. Nou ben ik niet goed in puzzelen, maar in het stukje met de morse-seinen was ik heel goed! Toch nog wat inbreng. 's Middags een lunch met broodjes en daarna een soort Expeditie Robinson met vuurmaken, met bootjes over een plas water heen en allerlei puzzel- en klimwerk. Dat klimwerk heb ik aan mij voorbij laten gaan, ik moest immers de komende vrijdag nog als ceremoniemeester aan de slag, en aan een ceremoniemester met een verzwikte enkel heb je niet zo veel. Ik heb dus maar veel foto's gemaakt . Het was, ondanks het verdrietige bericht 's morgens, een geweldig leuke dag en je leert mensen weer op een heel andere manier kennen, waar zo'n dag ook juist voor bedoeld is.

 

Pfff it was quite a week..... the week before Rosemarie and Patrick's wedding and, because that wasn't busy enough, the Tuesday before that another team outing from work.

Also, it's warm... incredibly warm... but you won't hear me complaining... (but it is warm)... Last night, because of that, well, actually I didn't sleep that badly but I woke up early and then I really couldn't sleep anymore. So downstairs, sliding door open and a nice mess around... the headache is gone in any case and that was at least a bonus.

So last week, our Team Outing... somewhere in Drenthe... together with Rosemarie. Beautiful location with many cottages and houses for real group rental. We were welcomed with coffee and cake. Before we started our day, Gerjo took the floor and immediately reported the sad news about Berdine. I had already heard the news the day before but for some it came as a complete surprise. After Berdine was recovering from her surgery, where she had received positive news, breast cancer was discovered last week. This week is all about tests and results for her and you can't imagine how exciting that must be. We agreed that we would make it a nice team outing, just as Berdine would definitely want.  

We were divided into groups and had to do a kind of treasure hunt with assignments. Quite complicated but very nice with a pleasant, not too long walk in the area. Now I'm not good at puzzles, but I was very good at the part with the Morse signals! Still some input. In the afternoon a lunch with sandwiches and then a kind of Expedition Robinson with making a fire, with boats over a pool of water and all kinds of puzzles and climbing. I let that climbing work pass me by, after all I had to work as master of ceremonies the following Friday, and a master of ceremonies with a sprained ankle is not much use. So I just took a lot of pictures. Despite the sad news in the morning, it was a great day and you get to know people in a completely different way, which is exactly what such a day is meant for.