Vorige week waren we drie dagen op de Camagri op de Mas de la Cure bij St. Maries de la Mer. Afgelopen jaren heb ik daar al heel wat over geschreven, maar ook dit jaar wil ik mijn herinneringen opschrijven.

Vrijdag is altijd de eerste dag van de Camagri, een rustige dag. Ik vind het wel lekker, er zijn nog niet zo veel mensen en er is ruimte in de tent om daar tussen de middag te lunchen. Voor Harmke was het zo ongeveer 15 jaar geleden dat ze op de Camagri was geweest dus leuk om weer terug te komen. Voor de mensen die niet weten wat de Camagri is: het is een driedaags paardenspektakel in het zuiden van Frankrijk. Het is geen toeristisch gebeuren, maar echt iets voor alle fokkers en liefhebbers van Camargue-paarden, de mooie witte paardjes uit de Camargue. Er is drie dagen lang van alles te zien en je ziet de Camargue-paarden echt aan het werk, dat vind ik het aller mooiste. Er zijn behendigheidsparcoursen, zowel in de “paardenbak” als op open terrein. Deze behendigheidswedstrijden doen me altijd weer denken aan onze “Smitsen”tijd, toen wij nog wedstrijden organiseerden. Deze hadden precies dezelfde onderdelen. Zo leuk! De behendigheid op open terrein vind ik fantastisch…”parcours de pays” heet dat en wordt achteraan op een groot open veld gereden. Nadeel is dat je alleen vooraan kunt kijken dus wat er achteraan gebeurd is niet altijd te zien.  Op het “parcours de pays” komen verschillende onderdelen aan bod, dingen die de paarden moeten kunnen wanneer ze op de manades (boerderij, fokkerij van stieren en paarden) werken. Een poortje open en dicht doen; een stuk in volle galop en dan meteen stoppen als er een fluitje klinkt. Camarguepaarden moeten in hun dagelijks werk met de stieren vaak vanuit rust-stand zo weg kunnen sprinten en weer stoppen. Een sprongetje hoort erbij (lijkt me niet lekker met zo’n Camargue-zadel overigens), door water heen etc. Erg spectaculair om te zien. Er vindt overigens wel een verschuiving plaats. Waren het 15 jaar geleden de stoere jongemannen die hier aan meededen, een jaar of zes geleden zag je het merendeel dames en nu is het vooral de jeugd die het parcours rijdt, en dan vooral weer meisjes. Overigens hadden we alle drie dagen het gevoel dat de leeftijd van de deelnemers erg gedaald is; het leek zo nu en dan meer een kinder-parcours….dat is wel jammer vind ik. En het was die vrijdag een beetje tam. Ook op het terrein waar veel paarden in tijdelijke stallen worden ondergebracht was het veel rustiger dan voorgaande jaren. Maar ach… al die prachtige Camarguepaarden, de ruiters in de mooie Camargue-kostuums… ik ben weg van de broeken die veel dames op het paard dragen… heel wijd…..een soort rok……. Genoten hebben we wel en het was mooi weer….

Wordt vervolgd……..

Last week we spent three days at the Camagri at the Mas de la Cure near St. Maries de la Mer. I have written quite a bit about it in the past few years, but this year I want to write down my memories as well. Friday is always the first day of the Camagri, a quiet day. I like it, there are not that many people yet and there is room in the tent to have lunch there at noon. For Harmke it was about 15 years ago that she had been to the Camagri so it was nice to come back again. For those who do not know what the Camagri is: it is a three-day horse spectacle in the south of France. It is not a tourist event, but really something for all breeders and lovers of Camargue horses, the beautiful white horses from the Camargue. There is a lot to see for three days and you really see the Camargue horses at work, that is what I like most. There are agility courses, both in the “horse arena” and on open terrain. These agility competitions always remind me of our “Smitsen” days, when we still organised competitions. These had exactly the same components. So much fun! I think the agility on open terrain is fantastic…”parcours de pays” is what it is called and is ridden at the back of a large open field. The disadvantage is that you can only look at the front, so you can’t always see what is happening at the back. On the “parcours de pays” various components are covered, things that the horses must be able to do when they work on the manades (farm, breeding of bulls and horses). Opening and closing a gate; a bit at full gallop and then stopping immediately when a whistle sounds. In their daily work with the bulls, Camargue horses often have to be able to sprint away from a resting position and stop again. A jump is part of it (I don’t think that would be nice with a Camargue saddle by the way), through water etc. Very spectacular to see. There is a shift taking place though. Fifteen years ago it was the tough young men who participated, six years ago you saw mostly women and now it is mainly the youth who ride the course, and then again mostly girls. Incidentally, we had the feeling all three days that the age of the participants has dropped a lot; every now and then it seemed more like a children's course... I think that's a shame. And it was a bit tame that Friday. Also on the terrain where many horses are housed in temporary stables it was much quieter than in previous years. But oh well... all those beautiful Camargue horses, the riders in the beautiful Camargue costumes... I love the trousers that many ladies wear on the horse... very wide... a kind of skirt... We did enjoy it and the weather was nice... To be continued...