Het zal toch niet?

Deze mooie Araucana-jongedame hebben we nog niet zo lang. Samen met vriendinnetje Spikkel is ze een paar weken geleden bij ons komen wonen. Spikkel zou witte eitjes moeten gaan leggen in de toekomst. De jongedame (nog naam-loos) vond ik zooo schattig dat ik haar wel moest meenemen... Ze is een Araucana en die leggen groene eitjes. Nu heb ik al twee groen-leggers die al mooie groene eieren leggen. Gisterochtend zag ik het linker eitje in het leghok...... die lijkt niet echt op de rechter twee, die van mijn groenleggers afkomstig zijn.... zou het linker eitje dan het eerste eitje van mijn mooie zwarte jongedame zijn??

En als we het dan toch over kippen hebben... ook deze twee dames zijn aan de kippenfamilie toegevoegd van de week ....ik was bij Rika die een kippenbedrijf heeft https://hobbykipfriesland.nl/, om wat eitjes te brengen die in haar broedmachine uitgebroed zullen worden. Rika de Leeuw ken ik al lang en heeft veel bij ons paardgereden. Zo leuk dat ik daar eitjes kon brengen van Marans kippen..... Maar goed, Rika had zulke leuke Faverolles kuikens... die moest ik wel meenemen!! Een Frans kippenras kan toch niet ontbreken in mijn kippenfamilie... dus bij deze... twee jongedames met de prachtige Franse namen Sophie et Claire.

 Vervolg:

 

De drie meiden beviel het de eerste week prima daar in Frankrijk. op de fiets gingen ze de weides af, controleerden bij de paardjes of alles in orde was. Er werd zo nu en dan heerlijk gegeten bij Rolf en Heleen en ook in het appartementencomplex in het stadje hadden de drie meiden het erg naar hun zin. Ze maakten kennis met de jongelui (lees: jongeheren 😀) aldaar en de taal barrière bleek geen probleem te zijn.

Het was die weken erg warm daar in de Allier dus werd er vroeg op pad gegaan, voor de ergste hitte. Naast één van de weides, waar Camarguepaarden stonden, stond een huis met in de tuin een zwembad..... en dat zag er natuurlijk heel aanlokkelijk uit naarmate zo'n dag vorderde en de zon hoger aan de hemel klom. Het zag er zo verleiderlijk uit dat op een gegeven moment de dames de stoute schoenen aantrokken en aanbelden bij het huis...... Hoe ze het voor elkaar gekregen hebben, geen idee, hun Frans was minimaal, maar ze kregen de eigenaar en zijn twee zonen zo ver dat ze toestemming kregen om er een middag te komen zwemmen (maar goed dat de ouders thuis in Nederland daar geen weet van hadden). Het schijnt een gezellige middag geweest te zijn. En ze mochten nog eens terug komen. Toen ze echter een paar dagen later weer voor de deur stonden werd de deur niet geopend door de aardige heren, die het natuurlijk best gezellig hadden gevonden, drie Hollandse schonen over de vloer, maar door de moeder des huizes... die niet zo gecharmeerd was van de Hollandse meiden. Helaas......... maar ach, ze hadden in ieder geval één leuke zwemmiddag gehad. Nou was het stadje niet zo groot en wat schetst onze verbazing: achteraf had Bernard via via te horen gekregen dat er  drie mooie Hollandse meiden hadden gezwommen in het zwembad van het huis naast de weide... Misschien een beetje overdreven...maar het verhaal deed al gauw de ronde in het kleine stadje.... Bernard natuurlijk erg teleurgesteld, als vrouwenliefhebber, dat hij dat allemaal gemist had.......

Helaas moest de tweeling na anderhalve week plots naar huis omdat hun oma overleden was. Oudste dochter heeft echter de weken keurig vol gemaakt (onder een wakend oog van onze vrienden gelukkig) en kreeg, zoals afgesproken, een paardje mee naar huis... en niet eens een veulentje, maar een tweejarige merrie, die ze erg leuk vond, en die, omdat ze nog steeds donker was, wrs. wat minder goed verkoopbaar was op dat moment. 

Al met al een geweldige ervaring waar dochter toch maar mooi een paardje aan over hield.

 

 

Toen ik schreef over het hoe onze twee Franse poesjes bij ons kwamen moest ik ook weer denken aan het verhaal over mijn oudste dochter die toen daar op de Camarguepaarden paste van Bernard. Het verhaal gaat als volgt:

Bernard is een fokker van Camarguepaarden in midden Frankrijk. Hij was bevriend met onze goede vrienden Heleen en Rolf en zo nu en dan gingen wij, als echte paardenliefhebbers, wel eens bij hem en zijn paarden op bezoek. Hij had zijn paarden verspreid staan over verschillende weides in de omgeving aldaar. Toen we een keertje met z''n allen aan de pastis zaten (het was 10.00 uur 's morgens, maar ja, je moet wat hè?) kwam het gesprek op vakantie. Bernard kon altijd moeilijk weg omdat hij natuurlijk zijn ongeveer 60 Camarguepaarden had waar hij op moest letten. Oudste dochter, toen een jaar of 16 bood spontaan aan om wel een paar weken op de paarden te willen passen, maar dan wel in ruil voor een veulen...... Bernard dacht daar eens over na en vond dat eigenlijk wel een aardig plan........ Wij moesten daar nog wel even over nadenken, eerlijk gezegd. Het veulen was het probleem niet zo, wij hadden zelf al twee tinkers en rondom ons huis in Nederland was ruimte, maar om je dochter van net 16 nou alleen een maand in Frankrijk te laten... waar moest ze bv slapen? Hoe ging dat met eten? Het vervoer... de paardenweides lagen best wel ver van elkaar......Voordeel was wel dat Heleen en Rolf in de buurt woonden, en Bernard zou voor woonruimte zorgen. Onder de voorwaarde dat oudste niet alleen zou gaan stemden we uiteindelijk toe. Het was voor onze oudste best nog lastig om iemand te vinden die mee mocht (wat is nou 16 jaar helemaal?). Daarom zette ze een oproep op een paardenforum en daar kwamen wel wat reacties op, o.a. van twee 18 jarige meiden, een tweeling. Om een lang verhaal kort te maken; die gingen uiteindelijk mee naar Frankrijk. De tweeling bleken twee leuke meiden te zijn die veel modellenwerk deden en eigenlijk best "hoog" in de modellenwereld meedraaiden. Voor de meiden had Bernard in het kleine stadje een appartementje, waar veel jongeren woonden, geregeld. Bernard had er overigens bijna spijt van dat hij een paar weken op vakantie ging, want, als groot vrouwenliefhebber....,  drie bloedmooie meiden die voor je paarden gaan zorgen (terwijl jij er zelf niet bent...).... tsja.........

wordt vervolgd........

 Ik ben lid van de Facebookgroep : "ik hou van Frankrijk" en zo nu en dan wordt er gevraagd foto's te plaatsen over een bepaald onderwerp en deze keer wat het poezen......

Nou hebben we sinds we in Friesland wonen altijd poezen gehad en het Facebookonderwerp is voor mij een mooie aanleiding om wat meer over onze poezen te schrijven.

Toen we hier net kwamen wonen kwam dochter Lieneke op een dag thuis met een klein poesje, gekregen van onze buren Appie en Mia. Ach, en als je buiten woont is een poes zo gek nog niet, dus het kleine poesje werd ons eerste poezenkind. We noemden haar naar Mia, onze buurvrouw. Toen ze wat ouder werd bedachten we dat het misschien wel goed zou zijn om haar te laten steriliseren, want je weet maar nooit... een knappe jongedames poes trekt vast de stoere heren katten aan..... Helaas bedachten we dat iets te laat want toen we haar naar de dierenarts brachten bleek ze wat kleine kittens in haar buik te hebben zitten.....ach.... een klein nestje is natuurlijk ook leuk (maar daarna meteen steriliseren!). Mia kreeg in totaal 4 kittens... omdat ze steeds boven zat hadden we een nestje gemaakt op de overloop; daar zat ze ook veel maar uiteindelijk werden de kittens ergens anders op de wereld gebracht... en wel op ons bed onder het dekbed. We hadden de kittens bijna nog geplet ook. Harmke, onze jongste, was op ons bed aan het springen toen ze wat gepiep hoorde. Ik zei nog: ach, dat zijn de vogeltjes buiten... bleek dat er drie kleine poesjes onder het dekbed lagen! We verhuisden de kleintjes toch maar naar hun plekje op de overloop en Mia vond dat prima.. een dag later kwam er zelfs nog een kleintje bij. Vier kittens dus. Onze Friese stabij Wiebe vond het allemaal prachtig en lag regelmatig gezellig bij moeder Mia tussen alle kittens. Uiteindelijk hebben we één van de kittens gehouden, Rommeltje, de andere drie gingen naar een ander huisje (waarvan eentje bij een nicht van Frank terecht kwam).  Helaas werd Mia een paar jaar later door een auto overreden bij ons voor; onze zoooo rustige straat in het buitengebied, waar nauwelijks een auto komt. We vonden haar na een gezellig weekend te zijn weggeweest in de berm langs de weg (en ook nog op mijn verjaardag).

Rommeltje hield het langer vol. En ze was een goede muizenvanger. Tot we in 2009 twee kleine kittens vanuit Frankrijk meenamen.

In 2009 werkte onze oudste dochter ruim een maand in Frankrijk voor een fokker van Camarguepaarden. Ze zou op zijn paarden passen die allemaal in verschillende weides stonden. Op de fiets zou ze die weides, die best verspreid lagen, afgaan en controleren of alles wel in orde was. Geen gekke job in ruil voor een veulen. Eén van die weides lag bij een kasteel en daar stond een flinke kudde met merries en veulens. In die weide, vlakbij de hooiplaats, vond dochter Lieneke vier heel kleine kittens. Omdat dat natuurlijk geen veilige plaats voor ze was verhuisde Lieneke ze een stukje verderop naast de wei. Moederpoes, een zeer verwilderde kat, waar je echt niet bij in de buurt moest komen, vond ze al gauw en bracht er twee naar een veilig plekje in het kreupelhout. De andere twee bleven liggen... en liggen... en liggen....moederpoes kwam ze niet meer halen. Zelfs toen ze wat verplaatst werden naar het kreupelhout toe, kwam moeder ze niet halen... Wat nu? Lieneke had ze op een gegeven moment maar wat paardenmelk dmv een flessendopje, dat daar ergens lag, gegeven. Het geluk wilde dat wij tegen die tijd Lieneke weer uit Frankrijk op zouden halen. Wat te doen met die kleine poesjes, die zeker dood zouden gaan zonder moeder. Tsja, en als je ze dan ook nog zag... schatjes... eentje was een echt pluizebolletje, de andere was wat korthariger. Eerst gingen we maar eens langs de Pharmacie, die, zoals jullie weten, ruimschoots vertegenwoordigd zijn in elk plaatsje in Frankrijk. Daar bleek je gewoon poedermelk voor poezen, inclusief een klein flesje met speentje te kunnen kopen. Toen was de beslissing natuurlijk al snel genomen. De kleintjes zouden mee naar Nederland. Je laat ze toch niet achter als je ze zelf gevoed hebt (ook 's nachts).

We namen ook nog twee Camargue veulens mee naar Nederland in een trailer dus met een hele beestenbende kwamen we thuis. De twee kleine poesjes kregen eerst een anti-vlooien beurt bij de dierenarts, die ons nog waarschuwde: misschien werden ze wel helemaal nooit "tam", dat wist je maar nooit met verwilderde poesjes. Nou, hoe mis kon hij het hebben gehad.... twee allerliefste, ondeugende kleine bolletjes die ontzettend aan ons gehecht waren; ach ja, wij hadden ze immers gevoerd en zo'n beetje de moederrol overgenomen. Natuurlijk moetsen ze ook een naam hebben...... Dat werd : Cadeau du chateau, kortweg Cadeautje, voor het meisje, en Napoleon, Nappie, voor het jongetje. De twee groeiden voorspoedig en werden helemaal geaccepteerd door onze Labrador Sprocket en Friese Stabij Wiebe. De ienieminie kleine poesjes lagen 's nachts bij hen in de mand. Ze groeiden op als twee mega lieve, aanhankelijke poezen, wat nou verwilderde katten? Je kon ze bij wijze van spreken dan, aan hun staart onder een stoel vandaan trekken, nooit zouden ze bijten of naar je uithalen. Het waren twee goede muizenvangers maar onze kippen met kuikens lieten ze ongemoeid, ook daar lagen ze lekker tussen, terwijl verder van alles als prooi naar huis werd gebracht. Ik heb altijd graag het gevoel gehad dat ze vonden dat dat allemaal bij de familie hoorde.

Een paar jaar terug werd Nappie ziek. Wij stonden op het punt om op vakantie naar Frankrijk te gaan. We gingen nog snel naar de dierenarts en daar bleek dat Nappie vol tumoren zat...... Ach... die lieve Nappie... wat nu.... Nappie kreeg wat medicijnen zodat hij het nog een paar maandjes zou kunnen volhouden en nog een goede tijd zou kunnen hebben. Voor ons was het meer een uitstel van een week ivm de vakantie. Dan zouden we daarna rustig kunnen bezinnen wat het beste voor hem was. Helaas waren we net een dag weg toen jongste dochter Harmke ons belde... het ging slecht met Nappie...... Samen met Harmke, onze dochter die gek is op alles wat leeft en groeit, besloten we dat zij en haar toenmalige vriend naar de dierenarts zouden gaan en hem eventueel zouden laten inslapen. En dat gebeurde ook. Ik ben zo blij dat Harmke en haar vriend erbij waren. Als het in de situatie mogelijk is vind ik dat ik dat verplicht ben aan ze, dat een vertrouwd gezicht bij ze is als het einde komt (bij mijn paardje Skip is dat nog altijd het ergste, maar tegelijkertijd het mooiste geweest wat ik gedaan heb: zijn hoofd op mijn schoot toen hij werd ingeslapen). Het was raar en leeg toen we thuiskwamen en er geen Nappie was om ons te verwelkomen. Zusje, woezelig poesje, Cadeautje, is er nog steeds, gaat nog steeds op muizenjacht maar mag wat meer in huis... Nog altijd die lieve aanhankelijke poes. Hoop dat ze nog een tijdje bij ons blijft.

en het poezen verhaal wordt vervolgd......

Nappie en Cadeautje

 

 

 

 En wat een ochtendwandeling was dat! Ik zag vanuit het raam al een prachtige oranje/roze zonsopkomst; gauw naar buiten en een foto maken. Maar voordat je buiten bent was dat mooie moment al weer verdwenen; de foto is nog steeds mooi maar legde niet dat specifieke moment vast (nou is dat toch al lastig met mijn oude mobieltje). Mijn rode laarzen aan, waar ik gelukkig nu weer zo ingleed en met hond Barkley naar buiten....6.30 uur was het ongeveer.....

En wat een wandeling was het...... halverwege zag ik dat poes Listel ons ook weer kwam vergezellen... daar kwam 'ie aan hoor, dus met z'n drieën verder. Ik hoorde overal de spechten "hameren", eentje vlakbij dus ik zoeken of ik hem kon spotten... en ja hoor... in de boom boven mij......ik denk dat het de kleine bonte specht was....... En toen kwam er nog een specht aangevlogen... "hij" bleek een "zij" te zijn, want deze begon meteen de liefde te bedrijven met "mijn" specht. Wat geweldig dat ik dat nou juist zag, daar boven in die boom. Ik vind het soms al moeilijk om de vogel die je hoort zingen te spotten..laat staan dat je dan dit ziet.

                                   zoekplaatje: vind de specht

Toen ik een eind verder op ook nog drie reeën zag staan was mijn dag helemaal goed. Het was al een tijd geleden dat ik ze op mijn rondje was tegen gekomen.

                                ... en vind de reeën

Na mijn wandeling weer thuis eerst de paarden iets lekkers gebracht, ze staan altijd al op me te wachten na mijn wandeling, de kippen gevoerd en de Barkley en poezen Listel en Cadeautje eten gegeven. Ook in de bomen rond de paddock hoorde en zag ik weer een specht. Ze hebben het voorjaar vast in de kop want zelfs nu ik hier op kantoor dit zit te typen hoor ik door de ramen heen hun gehamer op de bomen.

Het voorjaar komt er aan. En om dat voorjaar ook naar binnen te halen heb ik gister een mooie paaskrans opgehangen......Ben er blij mee.......

 Ik heb hier al vaker geschreven over mijn servies dat ik ooit eens in Sommières heb gekocht. Het mooie gele servies met stilistische olijfjes er op. In een schattig klein winkeltje in het oude centrum. Na de grote overstroming in 2002, waarbij het hele binnenstadje meters onder water kwam te staan, is dat zelfde winkeltje nooit meer teruggekomen.

iets meer naar links op deze foto lag het winkeltje, het water staat hier al een             stuk lager want het stond meer dan 2 meter hoog

Uiteindelijk kwam er weer een winkeltje in, wrs. met een andere eigenaar, maar het servies heb ik daar niet meer teruggezien. Jammer, want ik wilde het altijd nog aanvullen met wat schalen en borden. Totdat ik een paar jaar terug op de brocante in datzelfde Sommières twee soepkommen tegenkwam. Geweldig! En toen we laatst naar de Camagri gingen vond ik in de buurt van Saintes Maries de la Mer bij de Emmaüs ( ik vroeg me altijd af hoe je dat nou uitsprak... Emmaus of Emma-uus: luister hier naar de uitspraak 😀:

https://nl.forvo.com/word/emma%C3%BCs/  )

een zestal schoteltjes, ook van het servies. Dat zijn dan echt cadeautjes om te vinden en ik word daar erg blij van. De afgelopen weken verbleef Frank nog steeds in Frankrijk ivm werkzaamheden aan het huis en ik was dus alleen in Nederland. Ik bedacht me dat ik op leboncoin, het Franse Marktplaats, misschien wel iets van het servies kon vinden. Ik had een heel enkel keertje wel wat zien staan, maar de verkopers wilden het nooit naar Nederland verzenden, en nu Frank in Frankrijk zat greep ik mijn kans! Met als gevolg: een nieuwe theepot (mijn oude was al lange tijd lek), 7 kop en schoteltjes, een suikerpotje en, daar ben ik echt super blij mee: een grote soepterrine....Joehoe.... alles werd keurig afgeleverd bij ons huisje of bij een ophaalpunt "in de buurt" (altijd nog wel minimaal een half uur rijden)......en Frank nam het dus weer mee naar Nederland.....

Nou, met dit servies ben ik klaar voor de Pasen!

 

Ze zijn weer thuis, Frank en Barkley, dus dat was vanochtend weer een wandeling met Barkley. Poes Listel wilde ook mee, dus daar gingen we met z'n driën. Alhoewel je het aan het weer niet zo merkt, het wordt toch echt lente: de vogeltjes tsjilpten dat het een lieve lust was, ik hoorde in het bosje een specht hameren. Toch bloeide er nog niets op onze route... het was ook nat en koud en ik denk dat het speenkruid wacht op het zonnetje dat hopelijk straks tevoorschijn piept. Ik zag de bladeren van het Fluitekruid flink uitkomen, nog een weekje of vijf....dan is het hier één witte zee van die prachtige bloemen!  Het mosterdkruid ( zo heet het niet, volgens mij heet het Raapzaad, maar mosterdkruid doet me aan de velden in Frankrijk denken... :) ) staat op het punt van bloeien, ik zag de al een zweempje van geel door de blaadjes heen komen.

We liepen een kort rondje, ik had niet echt juist schoeisel aan... ik kreeg mijn ene laars maar niet aan, die trok vacuum op de ene of andere manier, dus liep ik mijn rondje met aan één voet mijn rode laars en aan de andere voer mijn nep-croc... dat was toch nog wel een beetje koud. Het stond wel erg charmant😂.

Straks maar eens even een ontbijtje maken. Frank heeft lekkere dingen uit Frankrijk meegenomen, Rillettes, paté en stokbrood.....heerlijk.....

De poezen reageren toch altijd weer op ons "Poesie-poesie"........😁

 Ik ben gek op serviezen...... denk dat ik dan niet iets nieuws vertel. Mijn allereerste servies spaarde ik bij elkaar toen ik uit huis ging. Ik had het zien staan bij Dille en Kamille, destijds een redelijk nieuwe winkelketen. Het was gebroken wit met klavertjes en ik vond het schitterend. Kwam bij dat ik destijds een klein appartementje kreeg in de Walstraat in Deventer, midden in de binnenstad en in die straat was ook, en is overigens nog steeds, Dille en Kamille. Ik spaarde dus dat servies bij elkaar, het was een Iers servies. Niet echt goedkoop, maar als je zo nu en dan wat krijgt, op verjaardagen bv, dan heb je na een paar jaar toch een mooi servies bij elkaar. Ik heb het heel lang gehad. De borden van het servies begonnen op een gegeven moment te craqueleren en helaas sloegen die craqueltjes donker uit, wat geen mooi gezicht was en ook met eten op je bord niet echt smakelijk oogde. Ik probeerde nieuw servies erbij te kopen, bij Dille en Kamille hadden ze het niet meer. Mij werd verteld, ik weet niet of het waar is, dat het ook niet meer werd bijgemaakt omdat de mallen van het servies vernietigd of kwijt waren... Op een gegeven moment heb ik het restant te koop gezet en van dat geld mijn andere servies "Lavendel" van Jet aangevuld. Dat heb ik overigens nog steeds.

Een jaartje geleden kwam ik in de kringloop in Heerenveen een paar kopjes van mijn klaver-servies tegen. Uit sentiment heb ik ze toen meegenomen. Toch nog een klein aandenken.

Nou was ik van de week even bij Dille en Kamille in Leeuwarden, en wat zie ik daar in de etalage staan? Een klavertjes-servies. Wel niet helemaal hetzelfde maar zeker gelinkt aan "mijn" oude servies..... dat kon niet anders.....

Wat blijkt? Dille en Kamille bestaat dit jaar 50 jaar en ter ere van dat jubileum hebben ze het oude klavertjes-servies in een nieuw jasje gestoken; het komt dus nu niet uit Ierland maar is een hommage aan hun allereerste servies. Ik kon het niet nalaten om in ieder geval een beker ervan mee te nemen. Het deed me echt wat om dat servies, hetzij in moderne versie, terug te zien. Het deed me terugdenken aan mijn leuke appartementje in Deventer, voor de eerste keer op jezelf wonen.... van alles ontdekken...... een mooie tijd..... Het is leuk om van dat oude servies nog wat kopjes te hebben, en dan nu de beker van het nieuwe servies..........

 

Vanochtend al vroeg het bed uit, kwart over vijf denk ik, om hapjes te maken voor onze zaallunch op het werk vandaag. Eén keer in de zoveel tijd hebben we een zaallunch met ons team.  Iedereen die mee wil doen neemt wat mee. Als je niet echt een kookfan bent kun je gewoon iets in de winkel halen maar ik ben natuurlijk van het zelf maken! En ik wist ook al precies wat want ik wilde: zo veel mogelijk koken met de dingen die ik al in huis had. Eitjes dus, en bladerdeeg... dat werden dus de bladerdeeghapjes met kerrie, erwtjes en lenteui. Alleen dat laatste moest ik dan nog in de winkel halen. En ook een pakje glutenvrij bladerdeeg. Een collegaatje van mij eet glutenvrij en omdat ze van veel dingen niet mee kan eten, zorg ik er altijd voor dat ik ook iets maak wat zij kan eten. In de winkel was het glutenvrije bladerdeeg natuurlijk uitverkocht. Hm.... wat nu? Gelukkig heb ik meer lekkere dingen op mijn programma, dus besloot ik eirolletjes met geitenkaas, biet en pecannootjes te maken. Bietjes had ik niet dus ook die werden aangeschaft en ook de pecannootjes (die gelukkig in de aanbieding waren).

Gisteravond vast de eirolletjes gemaakt en de bietjes gesneden. De rest bewaarde ik voor vanochtend. De bladerdeeghapjes zijn vers het lekkerst en de eirolletjes willen na een nacht in de koelkast wel eens rood kleuren van de bietjes.

Dus vanochtend vroeg stond ik al in de keuken. Het verliep allemaal voorspoedig; bladerdeeghapjes maken en dan de oven in. Dan de eirolletjes die nu gezellig naast elkaar in een bak liggen. Ondertussen nog even op internet neuzen totdat de bladerdeeghapjes klaar waren... en ja hoor, ik kan tegenwoordig niet meer twee dingen tegelijk doen! Vergeet ik bijna de oven.... rennen.... Gelukkig nog net op tijd.... donkerder hadden ze niet mogen worden. Gauw laten afkoelen... Ondertussen de kippen voeren en de katten (manlief en hond Barkley zitten nog steeds in Frankrijk), kijken of de paardjes er goed bij staan en dan op naar het werk..... maar natuurlijk niet nadat ik nog even twee mooie schalen uit mijn kast heb geplukt voor het opdienen.... het oog wil ook wat toch?

Over "het oog" gesproken.... die doe ik maar even dicht als ik nu naar mijn keuken kijk... dat zien we vanmiddag wel weer............

dat moet nog even worden opgeruimd straks......

 

De zon schijnt maar het is nog ijskoud... brrr....... Maar goed, de kipjes moeten gevoerd worden sinds ze in de grote ren zitten dus toch maar even snel naar buiten..... En even bij mijn andere twee kipjes kijken die ik gister heb opgehaald... een wit-legger en nog een groen-legger (omdat ze er zo leuk uitzag...😀) Heb nl gister alle vier de hanen verkocht.......

We hadden al een tijd vier hanen op het erf lopen.... ik heb ze niet in de ren zitten dus ze liepen los over het erf. Vier hanen in een ren is vragen om moord en doodslag. Op het erf konden ze elkaar nog een beetje ontlopen.... Eigenlijk wilde ik maar één haan en dan het liefst een Araucana of een Marans... in ieder geval eentje met uitgesproken kleuren eieren... Nou ja... nou legt een haan natuurlijk geen eieren maar zijn genen kan hij wel doorgeven... dus als ik dan eitjes krijg van een Marans-haan met bv een Araucana-kip dan zouden de kuikens die daaruit voortkomen wel eens van die mooie olijfgroene eitjes kunnen leggen.....zo zijn er allerlei variëteiten mogelijk en ik vind het zooo leuk om dat "uit te proberen".

Maar mijn hanen dus; gewone huis-tuin- en keuken hanen, niks spannends.. en om nu vijf hanen te houden, die ook nog eens alles onder poepen (je wilt niet weten hoe die flodders er uit zien). Ik had ze dus op Marktplaats gezet. Nou staan er hanen te over op Marktplaats, want ja, wat moet je er mee? Had er zelfs twee advertenties op gezet; eentje: gratis af te halen en eentje met per haan € 5. Nou weet ik natuurlijk ook wel dat hanen vaak in de pot belanden, zeker als ze gratis af te halen zijn. Ik hoorde er niet veel op tot eergister, en nog wel op de advertentie waarin ik € 5 per haan vroeg. Gisteravond werden ze opgehaald. Ik had ze eigenlijk makkelijk in een doos kunnen krijgen. De overdracht was bij de oprit. Ik heb niet gevraagd wat ze met de hanen gingen doen.......

Van het geld heb ik dus een andere kip gehaald, een leghorn, eentje die witte eieren legt, want zoéén had ik er nog niet. En omdat de andere er zo leuk uitzag, met van die wangveertjes, en groene eitjes legt, heb ik die ook maar meegenomen. Nou is mijn kippentoom compleet. Alleen nog een haan...........

Met de post kwam gister een enveloppe voor mij. Daarin zaten een paar sjablonen en kwastjes die ik besteld had bij een goedkope webshop waar ze alles hebben wat je nodig hebt😃. 

Toen ik in Frankrijk was laatst, begon er weer van alles te kriebelen, vooral toen we in de slaapkamer in de Grange sliepen. Die is nog niet af, de muren moeten nog opgevuld worden met een zand/cement mengsel, zodat de gaten verdwijnen maar de stenen zichtbaar blijven. Frank had al een keer een stukje gedaan en dat zag er prachtig uit (het viel mij echt 200 % mee want het zijn geen "mooie"stenen). Dus besloot ik meteen, bij mijn volgende verblijf, aan de gang te gaan daarmee. En de badkamer af te maken, dat dan ook maar meteen. Er zit in de Grange een heerlijke badkamer met een geweldige douchecabine, een toilet en wastafel. Vorig jaar had ik op de bij mij zo geliefde marché aux puces in Mayet een leuke spiegel gekocht voor boven de wastafel (ik had er al eentje vanuit Nederland meegenomen maar ik vond hem wel heel zwaar om hem daar in de badkamer op te hangen) en een hoog nachtkastje, met zwart stenen bovenblad, voor in de hoek. Leuk voor de sfeer en handig om wat spulletjes in op te bergen. Een leuk handdoekenrekje (dat moet nog mee naar Frankrijk) maakt het compleet. Op de vloer ligt hout..... tsja wat te doen met de vloer? Tegels er op (we hebben nog over van onze badkamer in Nederland) of de houten vloer zo houden en flink lakken met bootlak oid. Ook wel mooi. Besloten werd om het hout zo te laten en de volgende keer flink te lakken. En toen kwam mijn creatieve geest weer naar voren..... Vroeger, in een ver verleden, gaf ik creatieve cursussen. Waar ik toen mijn hart aan verloor was het sjabloneren. Dat was toen ook nog erg "in", en ik sjabloneerde dat het een lieve lust was... meubeltjes, muren, randen, slaapkamers van de kinderen..... geweldig.... En hoewel het uit de mode is vind ik slabloneren nog steeds super leuk. En toen....

                                    

Hoe zou het zijn als ik langs de randen van de houten vloer een rand sjabloneer? Ik zag het helemaal voor me... ossenbloed rood (de kleur van onze luiken) en dan langs de randen een rand met een iets Frans-achtige strook met in de hoeken een soort hoek. En dan zijn we toch heel blij met internet! Op zoek naar een sjabloonrand, en natuurlijk niet te duur graag. Ik kwam weer bij mijn favoriete webshop uit: je tikt in wat je zoekt en dan wordt je overdonderd met heel veel sjablonen.....Ik koos een set uit die me wel wat leek; er zat zelfs nog een Franse lelie bij, bestelde ze en een dag of vijf later had ik ze dus in de brievenbus. Dat was gister. En ze zijn geweldig! Had er meteen wat sjabloneerkwastjes bij besteld. Ik kan niet wachten om op de vloer te gaan sjabloneren in de badkamer in de Grange....... daar komt dus een vervolg op...........

 Deze twee worden het....de bovenste in de hoeken en de onderste langs de randen. Ik moet alleen nog even kijken hoe ik het patroon van de hoek mooi kan laten overlopen in die van de rand........Leuk!!! Zin in!!

 En dan zie ik foto's op Facebook van Frank: sneeuw in Pacaud!!! Verdikkie!!! Sneeuw.... en ik ben net een week weg........ En het is ook geen dun laagje... het is echt een PAK sneeuw... het ziet er zo prachtig uit.....hoe zal het dan wel niet zijn als je er zelf bent!! En zo koud schijnt het ook niet te zijn..... ooooooooo wat had ik er graag willen zijn........ Ik doe het dan nu maar met de foto's....

En ik mag eigenlijk niet klagen. Hier in Friesland is het vandaag voorjaar. Wat een heerlijk weer! Gister met Harmke weer verder gegaan aan de kippenren, zodat we kippies daar "in op kunnen bergen" zodat ze daar hun eitjes gaan leggen; nu mis ik zoveel eitjes en zo nu en dan kom je weer een hele meute ergens tegen..... Dus in de ren ermee! De ren is zover klaar. De kippies beginnen ook weer meer te leggen, we krijgen weer prachtige groene eieren van onze ene Auracana.... En lekker buiten in het zonnetje is ook lekker.......(maar ik had nu liever in de sneeuw gelopen 🤭)......

                                 Dat gekakel wil zeggen: eitje!!!!!