Ze zijn weer thuis, Frank en Barkley, dus dat was vanochtend weer een wandeling met Barkley. Poes Listel wilde ook mee, dus daar gingen we met z'n driën. Alhoewel je het aan het weer niet zo merkt, het wordt toch echt lente: de vogeltjes tsjilpten dat het een lieve lust was, ik hoorde in het bosje een specht hameren. Toch bloeide er nog niets op onze route... het was ook nat en koud en ik denk dat het speenkruid wacht op het zonnetje dat hopelijk straks tevoorschijn piept. Ik zag de bladeren van het Fluitekruid flink uitkomen, nog een weekje of vijf....dan is het hier één witte zee van die prachtige bloemen!  Het mosterdkruid ( zo heet het niet, volgens mij heet het Raapzaad, maar mosterdkruid doet me aan de velden in Frankrijk denken... :) ) staat op het punt van bloeien, ik zag de al een zweempje van geel door de blaadjes heen komen.

We liepen een kort rondje, ik had niet echt juist schoeisel aan... ik kreeg mijn ene laars maar niet aan, die trok vacuum op de ene of andere manier, dus liep ik mijn rondje met aan één voet mijn rode laars en aan de andere voer mijn nep-croc... dat was toch nog wel een beetje koud. Het stond wel erg charmant😂.

Straks maar eens even een ontbijtje maken. Frank heeft lekkere dingen uit Frankrijk meegenomen, Rillettes, paté en stokbrood.....heerlijk.....

De poezen reageren toch altijd weer op ons "Poesie-poesie"........😁