Zondag even wat heftige momenten naast ons huis. Daar loopt het fietspad langs het Mudjip en precies naast onze ingang is een bruggetje, het bruggetje waar twee zwanen een mooi groot nest hadden gemaakt. Weken had mama zwaan op het nest gezeten en had papa zwaan het nest verdedigt... soms kon je het bruggetje niet over want dan hield papa zwaan er middenop de wacht. Dan kon je weer een heeeeel eind terug lopen. En zaterdagochtend was het dan zo ver.... een paar prachtige donzen bolletjes piepten onder moeders vleugels vandaan....... de eieren kwamen uit..... geweldig! En wat waren ze mooi... wie dat heeft verzonnen over "lelijke zwaantjes" nou... die heeft niet goed gekeken.... ze zagen er prachtig uit.  

Zondag was ik bij de kippen toen ik een heel kabaal hoorde op het bruggetje. Ik er naar toe. Ik zag twee paarden met ruiters. Eén paard lag dwars over het bruggetje met éen been aan de ene kant tussen de balken door, het andere been aan de andere kant tussen de balken door..... doodeng! En het bruggetje was ook nog eens spekglad van de regen. De paarden gingen over het bruggetje; dat gebeurt bijna elke dag dat er ruiters langskomen, maar wrs. was het paard geschrokken van papa zwaan die zijn kroost verdedigde en daardoor zal het paard wel zijn uitgegleden. Doodeng gezicht. Gelukkig bleef het paard rustig en kon een van de ruiters hem ook rustig houden. Maar ja, wat nu? Ik heb na overleg de brandweer gebeld die al heel snel ter plekke was. Ook had ik een dierenarts opgeroepen, voor je weet maar nooit.....  Brandweer bij ons op het erf. We sleepten platen aan om het bruggetje aan de zijkanten af te sluiten, matten, zelfs de grote mat uit de bijkeuken, om over het gladde bruggetje te leggen...... het was een heel gedoe..... gelukkig bleef het paard rustig. Hij probeerde zo nu en dan op te staan maar dat was toen nog geen optie, dus hij werd "liggend" gehouden. Overleg hoe hij van het bruggetje af moest komen; uit eigen beweging, via een takel.... De meningen waren verdeeld. Ik geloof dat het paard op een gegeven moment toch licht gesedeerd werd. Uiteindelijk is hij toch uit zichzelf en met vereende krachten van de brandweer weer overeind gekomen en kon hij na een poosje aan de hand meegenomen worden naar zijn stal. 's Avonds heb ik de eigenaresse nog even geappt, ik kende haar, hoe het ging. Twee diepe sneeën en wat schaafwonden maar verder ok en afwachten.

Overigens vonden mama en papa zwaan de drukte te veel en zwommen met hun acht keukens het Mudjip op. Helaas heb ik ze daarna niet meer kunnen vinden. 

Sunday some intense moments next to our house. There is the cycle path along the Mudjip and right next to our entrance is a little bridge, the little bridge where two swans had made a beautiful big nest. For weeks, the mother swan had been sitting on the nest and the father swan had been defending the nest... sometimes you couldn't cross the little bridge because the father swan was standing guard in the middle. Then you had to walk a very long way back. And Saturday morning it was finally time... a few beautiful downy balls peeped out from under mother's wings....... the eggs hatched..... amazing! And they were so beautiful... whoever came up with that about "ugly swans" well... they didn't look properly.... they looked beautiful.

Sunday I was with the chickens when I heard a lot of noise on the little bridge. I went over there. I saw two horses with riders. One pair lay across the bridge with one leg on one side between the beams, the other leg on the other side between the beams..... deadly! And the bridge was also slippery from the rain. The horses went over the bridge; that happens almost every day when riders pass by, but probably the horse was scared by the daddy swan who was defending his offspring and that is why the horse must have slipped. A deadly sight. Fortunately the horse remained calm and one of the riders was able to keep him calm. But what now? After consultation I called the fire brigade who arrived very quickly.

I had also called a vet, just in case..... Fire brigade on our property. We dragged in plates to close off the bridge on the sides, mats, even the large mat from the utility room, to put over the slippery bridge...... it was quite a hassle..... luckily the horse remained calm. He tried to get up every now and then but that was not an option at the time, so he was kept "lying down". Discussion about how he should get off the bridge; on his own, via a hoist... Opinions were divided. I believe that the horse was lightly sedated at one point. Eventually he got up again on his own and with the combined efforts of the fire brigade and after a while he could be taken by hand to his stable. In the evening I sent a quick app to the owner, I knew her, how he was doing. Two deep cuts and some grazes but otherwise ok so just wait and see.

By the way, mom and dad swan found the crowds too much and swam with their eight galleys onto the Mudjip. Unfortunately I couldn't find them after that.

 Ik had nog een een voucher over om E-Chopper te rijden maar die moest wel voor 29 mei worden gebruikt....niet zo heel veel tijd dus. Frank moest werken maar natuurlijk had Harmke zin om mee te gaan. Dus nog een voucher erbij gekocht zodat we samen op pad konden. Het weer voorspelde niet echt veel goeds, maar... we zijn niet gemaakt van suiker. Lekker warm aangekleed (we hadden zelfs handschoenen in de rugzak), warme thee en stroopwafels voor onderweg... wie deed ons wat? En ik moet zeggen... het was weer geweldig.... het eerste deel van de tocht bleef het aardig droog, zo nu en dan een druppeltje, maar daar reden we "mooi tussendoor"😀. Onderweg kwamen we langs een kraampje met allemaal stekjes van plantjes en aangezien we beiden daar gek op zijn moesten we natuurlijk stoppen. Ooooo geweldig, stekjes en plantjes van dille, tomaat, strobloemen......Die moesten mee.... voorzichtig in de rugzak. Een stukje verderop een kraampje met allerlei soorten honing. Ook daar moesten we wat van hebben...en ook eentje voor omi, daar zouden we na afloop nog even langs gaan. Het was overigens een geweldig kraampje, helemaal mijn ding, beschilderd met een bijenkorf, potjes honing etc. Geweldig. Als je links van het kraampje de tuin in keek zag je verderop de bijenkorven staan. Wat dat betreft lijken Harmke en ik op elkaar... we houden ervan! De tocht was geweldig en we genoten, zelfs het laatste half uur toen het flink begon te regenen. Gelukkig kwam ons eindpunt toen in zicht. We waren toen wel aan opwarmen toe. Dat deden we met een warme chocolademelk met slagroom! Daarna nog een kop soep en een lekkere pannekoek. In De Appelsche Hof, waar je de E-Choppers huurt, was het een gezellige drukte. We konden weer lekkere opwarmen voordat we huiswaarts keerden en omi eerst nog even met een bezoekje verrassten. Ondanks het wat mindere weer een heerlijke middag gehad. Misschien ook omdat wij beiden niet zo gauw onder de indruk raakten van de regen en er eigenlijk de positieve kant van zagen... weinig mensen op de weg zodat we konden genieten van de rust en stilte en we voldoende tijd hadden om te genieten van de natuur. We zagen zelfs nog een ree. Dit gaan we zeker vaker doen!

 

 

I still had a voucher left to ride E-Chopper but it had to be used before May 29th....not that much time. Frank had to work but of course Harmke wanted to come along. So I bought another voucher so we could go out together. The weather didn't really predict much good, but... we are not made of sugar. Nicely dressed warmly (we even had gloves in our backpacks), hot tea and syrup waffles for the road... who could stop us? And I have to say... it was great again.... the first part of the trip it remained quite dry, every now and then a drop, but we rode "nicely in between"😀. On the way we passed a stall with all kinds of cuttings of plants and since we are both crazy about them we had to stop of course. Ooooo great, cuttings and plants of dill, tomato, strawflowers......We had to take them with us... carefully in the backpack. A little further on there was a stall with all kinds of honey. We had to have something of that too...and one for grandma too, we would go there afterwards. By the way, it was a great stall, right up my alley, painted with a beehive, jars of honey etc. Great. If you looked into the garden to the left of the stall, you could see the beehives further on. In that respect, Harmke and I are alike... we love it! The trip was great and we enjoyed it, even the last half hour when it started to rain heavily. Fortunately, our destination came into view. We were ready to warm up. We did that with a hot chocolate with whipped cream! Then a cup of soup and a delicious pancake. In De Appelsche Hof, where you rent the E-Choppers, it was pleasantly busy. We could warm up again before we returned home and surprised grandma with a visit. Despite the somewhat less good weather, we had a wonderful afternoon. Maybe also because we were both not easily impressed by the rain and actually saw the positive side of it... few people on the road so we could enjoy the peace and quiet and we had enough time to enjoy nature. We even saw a deer. We will definitely do this more often!

 

vervolg van vervolg

Het was een feestelijke begroeting in Wilhelminaoord......De dag er voor waren Heleen en ik uren bezig geweest om een feestelijke balonnenboog te maken voor bij de ingang..... balonnen, balonnen, balonnen... Gelukkig had Rolf een compressor dus werd het opblazen een stuk makkelijker en Heleen en ik vormden een goed team....Heleen zorgde voor de lucht in de balonnen, ik maakte het knoopje en haakte de balonnen vast aan een houdertje. Overigens een mooi systeem, die balonnenboog van de Action, alleen jammer dat we de boog niet zo goed kregen (hoe dan???) maar met wat kunst en vliegwerk en touwtjes werd het toch een prachtige balonnen-entrée.

We werden hartelijk ontvangen door onze gastvrouw en gastheer. We hadden het koud. Het laatste uurtje Chopper-rijden onder een bewolkte lucht met wind was verrre van warm. Gelukkig was Rolf er op voorbereid en meteen werd de houtkorf aangestoken zodat we ons daar omheen konden scharen en lekker konden opwarmen. Het door Heleen geserveerde glaasje port en na verloop van tijd een heerlijke courgettesoep hielp verder aan onze opwarming.

 

Op het terras stond de tafel voor de Tea klaar. Een ieniemienie " Tea" met wat verschillende, piepkleine gebakjes (made by me) en wat soorten thee. De gebakjes zagen er op de etagere geweldig uit! Daarna moesten we onze creativiteit tonen door het gebaksstel te gaan beschilderen. Het was niet moeilijk en echt even een leuke korte bezigheid. Tot slot kon iedereen een mooie wens voor Rosemarie en Patrick achterop het bordje schrijven. Omdat we nog één spelletje in het verschiet hadden moest dat natuurlijk ook gespeeld worden.... ringwerpen.......tsja... en je hebt per slot een vrijgezellenfeest...(zie de foto's).

 

En toen was het tijd om aan de mooie, roze met goud gedekte roze tafel te gaan (mijn trots). Heleen had meer dan geweldig gekookt met de meest heerlijke tapa's vooraf, gevulde witlofblaadjes met blauwe kaas, gegrilde groenten, kleine mini quiches, asperge puntjes..... Daarna heerlijke paddestoelen ragout onder bladerdeeg, pasta en een lekkere orso-salade. Toen had eigenlijk niemand meer ruimte voor het toetje, maar uiteindelijk gleed dat ook nog naar binnen. Heleen had voor prachtige roze stola's gezorgd zodat we aan tafel ook lekker warm bleven. Tijdens het diner had Justine gezorgd met wat kaartjes met vragen, die Rosemarie moest beantwoorden. Goed idee! Zo bleef er veel te praten.

 

Tegen half negen werd het tijd om op te breken. Wat een gezellige dag was het geweest, zeker niet in de laatste plaats door de gastvrijheid van Heleen en Rolf. Wat een heerlijke lokatie was het daar ook om het feestje te vieren. Het opruimen hebben we laten liggen tot de volgende dag........... 

 

 

continuation of continuation

It was a festive greeting in Wilhelminaoord......The day before, Heleen and I had spent hours making a festive balloon arch for the entrance..... balloons, balloons, balloons... Fortunately, Rolf had a compressor, so blowing it up was a lot easier and Heleen and I formed a good team....Heleen provided the air in the balloons, I made the knot and hooked the balloons to a holder. By the way, a nice system, that balloon arch from the Action, only a pity that we didn't get the arch that good (how then???) but with some trickery and strings it still became a beautiful balloon entrance.

We were warmly welcomed by our host and hostess. We were cold. The last hour of Chopper riding under a cloudy sky with wind was far from warm. Fortunately, Rolf was prepared for it and the wood basket was immediately lit so that we could gather around it and warm up nicely. The glass of port served by Heleen and after a while a delicious courgette soup helped to warm us up further.

On the terrace the table was ready for the Tea. A tiny "Tea" with some different, tiny pastries (made by me) and some types of tea. The pastries looked great on the cake stand! Then we had to show our creativity by painting the cake set. It was not difficult and really a nice short activity. Finally everyone could write a nice wish for Rosemarie and Patrick on the back of the board. Because we still had one game in the pipeline that had to be played of course... ring toss.......well... and you have a bachelor party after all... (see the photos).

And then it was time to go to the beautiful, pink and gold covered pink table (my pride). Heleen had cooked more than wonderfully with the most delicious tapas as a starter, stuffed chicory leaves with blue cheese, grilled vegetables, small mini quiches, asparagus tips..... Then delicious mushroom ragout under puff pastry, pasta and a tasty orso salad. Then no one really had room for dessert, but eventually that also slipped in. Heleen had provided beautiful pink stoles so that we stayed nice and warm at the table. During dinner Justine had provided some cards with questions, which Rosemarie had to answer. Good idea! That way there was a lot to talk about.

Around half past eight it was time to leave. What a great day it had been, certainly not least because of the hospitality of Heleen and Rolf. What a wonderful location it was to celebrate the party. We left the cleaning up until the next day...........

 vervolg

En toen was het eindelijk zo ver....al dagen was ik druk in de weer met de laatste voorbereidingen. Donderdag de hele dag bezig geweest met de aankleding van het overdekte eetgedeelte bij Heleen en Rolf. Alles in het roze.... roze is toch de kleur van het "meisje-zijn" en na het trouwen ben je toch echt een "mevrouw"😂😂.  Al maanden lang had ik elke kringloop winkel afgelopen voor roze servies: borden, bekers, schalen, glazen, prachtig goud-roze bestek, vazen, waxine licht houders.... je kon het zo gek niet bedenken of ik had het. Zelfs een geweldige witte rieten krans met roze en groene linten en twee ringen aan de bovenkant. Wat een heerlijk excuus om elke keer maar weer de kringloop in te duiken. En nu kon ik eindelijk de tafel gaan versieren. Ik had iets voor ogen maar eerlijk gezegd... het werd echt zo veel mooier... het zag er heel fijntjes uit en de tafel werd één geheel, ondanks alle verschillende borden en glazen. Mooie goudkleurige placemats en op de ene kop van de tafel een tafelstuk met roze kerstballen....Het stond allemaal geweldig! Verder hingen overal balonnen en slingers, natuurlijk in roze en goud. 

 

De tafel waar we eerst thee zouden drinken zetten we midden op het terras zodat de eettafel (geleend van Harmke) in volle glorie al gedekt klaar zou staan als de gasten kwamen. Ook de theetafel werd gedekt met roze. Daar zouden we eerst thee drinken met wat lekkere taartjes en daarna zouden we een gebak-set gaan beschilderen met afbeeldingen van Blond Amsterdam die natuurlijk allemaal met liefde en huwelijk te maken hadden. Om het niet al te ingewikkeld te maken had ik alle borden al voorzien van een tekening en deze ook al gebakken. Er hoefde dus alleen nog maar gekleurd te worden en de afbeeldingen van Blond zijn niet moeilijk en worden nog al nonchalent, en vaak ook buiten de lijntjes, ingekleurd. Dat moest een eitje zijn.

 Maar goed... de dag brak aan en Rosemarie werd overvallen door Simone en Justine. Zoals afgesproken ving ik de andere dames op bij de parkeerplaats van de Appelsche Hof. Daar werden de prachtige rugtasjes uitgedeeld evenals de mooie roze tutu's. We waren nog niet eens helemaal klaar toen de auto met Rosemarie er in al kwam aanrijden. Met z'n allen togen we naar de Appelsche Hof voor een wafel met thee en daarna de uitleg over het E-Chopper rijden. Nou hadden Frank en ik een paar weken geleden de tocht al een keer gereden dus we wisten zo ongeveer hoe alles zou verlopen.... In het begin nogal spannend en sommigen moesten echt even aan het rijden wennen (ik dus ook) maar na mate de tocht vorderde wende iedereen en ging het tempo wat omhoog. Op een mooi rustpunt moest Rosemarie haar eerste opdracht vervullen: ze moest een dressuurproefje rijden op een stokpaard. Met Simone als voorlezer kon dat niet fout gaan en Rosemarie slaagde dan ook voor deze proef. Daarna weer door tot een volgend rustpunt. 

 

De zon scheen en bij de picknicktafel hadden we mooi de gelegenheid om een memorie-spel te spelen. Kaartjes met kinderfoto's van ons waarbij ze de namen moest zien te vinden en dat viel nog niet mee. Wat hulp was welkom. Toen was het weer op de "brommerd" en hop daar ging de hele stoet weer. Het moet een leuk gezicht zijn geweest.... die rij vrouwen met roze rugzakken en roze tutu's aan. Onderweg kregen we dan ook veel leuke reacties. We hadden er op het eind flink de sokken in, dat mocht ook wel want het was inmiddels flink bewolkt geworden en flink koud op de Chopper. Precies om 15.30 uur waren we weer terug bij de Appelsche Hof waar we tot slot nog een mooie groepsfoto maakten. Toen we het snel door naar lokatie nummer 2: Wilhelminaoord, het domicilie van Heleen en Rolf. 

wordt vervolgd

 

continued

And then the time had finally come....for days I had been busy with the final preparations. Thursday I spent the whole day decorating the covered dining area at Heleen and Rolf's. Everything in pink.... pink is the colour of being a "girl" and after getting married you really are a "madam"😂😂. For months I had been to every thrift store for pink tableware: plates, cups, bowls, glasses, beautiful gold-pink cutlery, vases, tea light holders.... you couldn't think of anything that I didn't have. Even a great white wicker wreath with pink and green ribbons and two rings at the top. What a wonderful excuse to dive into the thrift store again and again. And now I could finally start decorating the table. I had something in mind but to be honest... it really turned out so much nicer... it looked very delicate and the table became one whole, despite all the different plates and glasses. Beautiful gold placemats and on one end of the table a centerpiece with pink Christmas balls....It all looked great! Furthermore, balloons and streamers were hanging everywhere, of course in pink and gold. 

We placed the table where we would first drink tea in the middle of the terrace so that the dining table (borrowed from Harmke) would be set in all its glory when the guests arrived. The tea table was also set in pink. We would first drink tea there with some delicious cakes and then we would paint a pastry set with images of Blond Amsterdam that of course all had to do with love and marriage. To not make it too complicated, I had already provided all the plates with a drawing and baked them as well. All that was left to do was colouring and the images of Blond are not difficult and are coloured in quite casually, and often outside the lines. That had to be a piece of cake. Anyway... the day dawned and Rosemarie was surprised by Simone and Justine. As agreed, I met the other ladies at the parking lot of the Appelsche Hof. There, the beautiful backpacks were handed out as well as the pretty pink tutus. We weren't even completely ready when the car with Rosemarie in it arrived. We all went to the Appelsche Hof for a waffle with tea and then the explanation about riding the E-Chopper. Frank and I had already ridden the tour a few weeks ago, so we knew more or less how everything would go.... Quite exciting at first and some really had to get used to riding (me too), but as the tour progressed, everyone got used to it and the pace increased a bit. At a nice rest point, Rosemarie had to complete her first assignment: she had to ride a dressage test on a hobby horse. With Simone as a reader, nothing could go wrong and Rosemarie passed this test. Then on to the next rest point. The sun was shining and at the picnic table we had a great opportunity to play a memory game. Cards with children's photos of us where she had to find the names and that was not easy. Some help was welcome. Then it was back on the "moped" and hop there went the whole procession again. It must have been a nice sight... that row of women with pink backpacks and pink tutus.

On the way we got a lot of nice reactions. We really got going at the end, which was right because it had become quite cloudy and quite cold on the Chopper. At exactly 15.30 we were back at the Appelsche Hof where we finally took a nice group photo. When we quickly went to location number 2: Wilhelminaoord, the home of Heleen and Rolf.

to be continued 

 
Hèhè... eindelijk mag en kan ik er over schrijven... het vrijgezellenfeest voor Rosemarie. Al maanden en maanden, wat zeg ik? misschien al wel een jaar lang in voorbereiding alleen er over schrijven kon niet, tenminste niet hier, want je weet maar nooit of ze het leest. Maar nu eindelijk kan het. Feest is achter de rug. Afgelopen vrijdag, 16 mei... die dag staat de laatste maanden in mijn geheugen gegrift.....

Al maanden waren de voorbereidingen aan de gang. Allereerst... wat gaan we doen? Goed in de gaten houden of je iets opvangt waar je wat mee kunt....en ja hoor, tijdens een weekendje weg in Doldersum kwamen we een groep mensen tegen die op een E-Chopper reden en ik hoor Rosemarie nog zo zeggen: ooo wat gezellig, wat ziet dat er leuk uit..... Onthouden dus, want dit is nou precies iets wat je met zo'n vrijgezellenfeest kunt doen. En dat werd het uiteindelijk ook, E-Chopper rijden. En laat er een paar maanden geleden nou net bij Social Deal een goede deal voorbijkomen! En nog wel in Appelscha..mooi in de omgeving hier.... Koffie of thee met een wafel, dan een tocht door de mooie omgeving aldaar van een uurtje of drie en na afloop nog een pannekoek. En dat voor een heel leuke prijs. Mwa..... dat was een goede start om van uit te gaan. En woonden vrienden Heleen en Rolf daar ook niet in de omgeving...en was vriendin Heleen niet kok?? En zo begon het plan "vrijgezellenfeest Rosemarie" zich te ontwikkelen. Als we nou eens gingen Chopper rijden in Appelscha, daarna naar Heleen en Rolf waar we konden eten? Dat zou super gezellig zijn, Heleen zou  fantastisch eten in elkaar draaien, dat wist ik zeker... ze hebben er een heerlijke lokatie met in de tuin een prachtig overdekt gedeelte waar je prachtig zou kunnen eten.....

Intussen hadden we regelmatig overleg, de vier dames van de organisatie: Justine, dochter van Rosemarie, Simone, Zwana en ik. Langzamerhand ontvouwde zich het programma zoals het er die dag zou moeten gaan uitzien..... Simone en Justine zouden Rosemarie overvallen voor de vrijgezellen-dag. Dat eiste al heel wat voorbereiding want haar leidinggevende Gerjo moest natuurlijk op de hoogte worden gebracht in verband met werk en een vrije dag, collega's zaten ook in het complot want die moesten haar werk kunnen overnemen....al met al een heel geregel. Gelukkig is Gerjo ook mijn leidinggevende en was hij helemaal enthousiast en speelde het spel meer dan geweldig mee, evenals als collegaatje Karin. Rosemarie zou dus overvallen worden. Simone en Justine zouden haar "vrijgezellen-kleding" meenemen, een witte tutu, een t-shirt met "Bride" er op, een hoodie met ook een mooie tekst, een tiara, een sluier en een prachtige witte rugtas. Natuurlijk steunden wij haar in haar outfit door zelf allemaal een roze tutu te dragen met een prachtige sjerp met "Team Bride" er op en ook een tiara. Daarbij een prachtige roze rugzak met onze voorletters er op (leve Temu!!) om het geheel compleet te maken. In een versierde auto zouden zij haar naar de eerste lokatie brengen waar de rest van de feestgangers haar op zou wachten. Deze mensen zou ik van te voren opvangen, de rugtasjes met roze tutu's uitdelen zodat we helemaal klaar zouden zijn voor ontvangst op het terras van De Appelsche Hof, van alwaar we met de E-Choppers zouden gaan rijden.

wordt vervolgd..... 

 

"                 De dames van de "organisatie" met de a.s. bruid

Yay... finally I can write about it... Rosemarie's bachelorette party. For months and months, what am I saying? maybe even a year of preparation, but I couldn't write about it, at least not here, because you never know if she'll read it. But now I can finally. The party is over. Last Friday, May 16... that day has been etched in my memory for the last few months.....

The preparations had been going on for months. First of all... what are we going to do? Keep a close eye on it to see if you hear anything that you can use....and yes, during a weekend away in Doldersum we came across a group of people riding an E-Chopper and I can still hear Rosemarie say: ooo how nice, that looks great..... So remember, because this is exactly what you can do with a bachelorette party. And that's what it eventually became, riding an E-Chopper. And a few months ago a good deal just happened to come along at Social Deal! And in Appelscha too..beautiful in the area here.... Coffee or tea with a waffle, then a walk through the beautiful area there for about three hours and afterwards a pancake. And that for a very nice price. Mwa..... that was a good start to go from. And didn't friends Heleen and Rolf also live there in the area...and wasn't friend Heleen a cook?? And so the plan "bachelorette party Rosemarie" started to develop. 

What if we went Chopper riding in Appelscha, then to Heleen and Rolf where we could eat? That would be super fun, Heleen would make fantastic food, I knew that for sure... they have a wonderful location with a beautiful covered area in the garden where you could eat beautifully.....

In the meantime we had regular meetings, the four ladies of the organization: Justine, daughter of Rosemarie, Simone, Zwana and me. The program slowly unfolded as it should look that day..... Simone and Justine would surprise Rosemarie for the bachelorette party. That already required a lot of preparation because her manager Gerjo had to be informed about work and a day off, colleagues were also in on the plot because they had to be able to take over her work.... all in all a lot of arranging. Fortunately Gerjo is also my manager and he was completely enthusiastic and played along more than wonderfully, as did colleague Karin. So Rosemarie would be surprised. Simone and Justine would bring her "bachelorette" clothes, a white tutu, a t-shirt with "Bride" on it, a hoodie with a beautiful text, a tiara, a veil and a beautiful white backpack. Of course we supported her in her outfit by all wearing a pink tutu with a beautiful sash with "Team Bride" on it and also a tiara. In addition, a beautiful pink backpack with our initials on it (long live Temu!!) to complete the whole. In a decorated car they would bring her to the first location where the rest of the partygoers would be waiting for her. I would receive these people in advance, hand out the backpacks with pink tutus so that we would be completely ready for the reception on the terrace of De Appelsche Hof, from where we would drive with the E-Choppers.

to be continued.....

 Het was weer gezellig, zondagmiddag in "De Skâns" in Gorredijk. Het wijncabaret van Aimabele Schoften. Ik heb er al eerder over geschreven, maar voor de mensen die het nog niet kennen: drie heren die een ode brengen aan wijn en Frankrijk. Hun komische en grappige liedjes, bijna allemaal in het Nederlands, bezingen (het drinken van) de wijn en ik denk dat veel mensen tijdens hun liedjes een "o jaaaa....." gevoel krijgen. Tijdens de voorstelling werd er weer een wijnproeverij georganiseerd en hoe feestelijk is het om bij ontvangst meteen een glaasje bubbeltjes wijn te krijgen uitgereikt.....Daarna volgden er tijdens de voorstelling nog vier glazen (nou ja, glazen?  Het is een proeverij hè?) wijn waarbij de meneer van de wijngroothandel één en ander over de wijn in het glas vertelde. Zo'n leuke combinatie: wijn proeven en muziek over wijn. Het optreden van de Aimabele Schoften bevatte wat nieuwe liedjes en het was hier en daar nog wat uitproberen, maar dat mocht de pret niet drukken. Helaas, alhoewel?, was de opkomst erg klein; maar 39 mensen zaten aan tafeltjes in de zaal. Maar misschien juist door dat kleine aantal mensen (kwam het omdat het moederdag was? Kwam het door het warme weer?) zat de stemming er bij hun eerste lied al meteen goed in. Samen met vrienden Heleen en Rolf en dochter Harmke zaten we "frontloge". Harmke kreeg er helemaal de kriebels van want ze herinnerde zich nog vorige optredens van de Schoften. Er is altijd veel interactie tussen hen en het publiek en zeker in zo'n kleine zaal en je wordt regelmatig door de heren aangesproken en betrokken bij hun optreden. Vriendin Heleen won nog een CD omdat ze feilloos een Frans gezegde, of was een spreekwoord, wist te vertalen....ja duuuuh.... als je ook 25 jaar in Frankrijk hebt gewoond..........In het kader van moederdag kregen alle moeders ook nog een CD aangeboden... Nou, hoe leuk was dat? We hebben weer genoten... het is altijd zo'n leuke middag uit, muziek over wijn en Frankrijk, met wat wijn erbij....wat wil je nog meer? Daarna trakteerde Rolf ons nog op een heerlijke hamburger bij de redelijk nieuwe "Family" uitspanning bij hen in het dorp. Het was prachtig weer dus dat werd eten op het terras. Hoe vaak doen we dat nou in Nederland? Helaas deed ik het zonder de heerlijke rosé die we nog hadden laten aanrukken... ik moest nog een stukje naar huis rijden.

Maar even... Aimabele Schoften... hou je van wijn en Frankrijk......ga eens naar een voorstelling van de drie heren.......gegarandeerd een leuke middag!  

        

 

It was fun again, Sunday afternoon in "De Skâns" in Gorredijk. The wine cabaret of Aimabele Schoften (Friendly Scoundrels) I have written about it before, but for those who do not know it yet: three gentlemen who bring an ode to wine and France. Their comical and funny songs, almost all in Dutch, sing about (drinking) wine and I think that many people get an "o jaaaa....." feeling during their songs. During the performance, a wine tasting was organized again and how festive it is to be presented with a glass of sparkling wine upon arrival.....After that, during the performance, four more glasses (well, glasses? It is a tasting, right?) of wine followed, during which the gentleman from the wine wholesaler told a few things about the wine in the glass. Such a nice combination: tasting wine and music about wine. The performance of the Aimabele Schoften contained some new songs and here and there it was still a bit of trying out, but that did not spoil the fun. Unfortunately, although?, the turnout was very small; only 39 people were seated at tables in the hall. But perhaps because of that small number of people (was it because it was Mother's Day? Was it because of the warm weather?) the mood was already good at their first song. Together with friends Heleen and Rolf and daughter Harmke we sat "front loge". Harmke got the creeps because she remembered previous performances of the Schoften. There is always a lot of interaction between them and the audience and certainly in such a small hall and you are regularly addressed by the gentlemen and involved in their performance. Friend Heleen also won a CD because she managed to translate a French saying, or was a proverb, flawlessly....yeah duh.... if you have also lived in France for 25 years..........In the context of Mother's Day all mothers were also offered a CD... Well, how nice was that? We enjoyed it again... it is always such a nice afternoon out, music about wine and France, with some wine....what more could you want? Afterwards Rolf treated us to a delicious hamburger at the fairly new "Family" restaurant in their village. The weather was beautiful so we ate on the terrace. How often do we do that in the Netherlands? Unfortunately I did it without the delicious rosé that we had ordered... I still had to drive a bit home. But just in case... Aimabele Scoundrels... do you like wine and France......go to a show by the three gentlemen.......guaranteed a nice afternoon!                             

 

Zoals ik al zei... ik ben weer thuis. De terugreis heb ik in twee dagen gereden...zag er tegenop om 13,14 uur in de auto te zitten. Zaterdagochtend tegen een uurtje of tien vertrokken. Voor het vertrek is er altijd nog wel wat te doen: het terras wordt afgedekt met stukken zeil, anders staat over twee maanden het onkruid manshoog, alle waterkraantjes onder het huis moeten dicht (maar welke moest nou toch open?), elektriciteit er af, op één groep na want daarop zit de camera, luiken dicht... het is altijd een heel gedoe en zeker in je eentje.....

Ik had bij Metz als een kamer in een hotel gereserveerd waar ik al vaker heb overnacht. Het ligt precies op de helft van de route, het is een redelijk nieuw hotel met schone kamers, hond Barkley mag mee, het ontbijt is lekker, de prijs van een overnachting valt mee en, wat ik erg leuk vind, vlakbij het hotel staat een kasteel, chateau de Mercy. Het staat nu eigenlijk aan de rand van een kantorenwijk, naast een ziekenhuis, maar vroeger moet het er prachtig hebben gelegen. Nu nog is het uitzicht naar de achterkant geweldig, zo over de vallei heen. Een paar jaar terug stond het chateau daar in slechte staat. Dat deed me wat... het was zo mooi met allerlei kleine prachtige elementen...... Nu stond het helemaal in de steigers. Het wordt verbouwd! Er komen 27 appartementen in. Het doet me goed om te weten dat het mooie pand bewaard blijft.

Je kunt een leuk rondje lopen bij het chateau, handig als je een hond hebt die er uit moet. Voor het chateau een stukje grond waar een soort van parkje in wording is en verder staat het dus aan één kant tussen de kantoren in. Als je daar loopt dan vergeet je even dat je in de stad bent. In één van de bosjes hoorde ik zelfs, tenminste. dat denk ik, een nachtegaal zingen (kan mij de zang nog herinneren van de tijd dat we in het zuiden een klein Mazetje hadden en waar we 's nachts werden wakker gehouden door het gezang van de nachtegaal).

De volgende ochtend na een lekker ontbijtje en wandeling met Barkley weer op pad voor de laatste 500 km. Alles verliep vlot en tegen half drie 's middags was ik weer thuis...mooi op tijd om nog een stukje van mijn verjaardag te vieren met een glaasje bubbels en daarna een chinese maaltijd die we bij mijn moeder van 92 hebben genuttigd.......

Ik ben weer thuis.......

 

Ik had het gisteren al over het Fluitekruid en ik wilde daar eigenlijk nog op doorgaan maar in mijn verhaaltje dwaalde ik weer wat af.

Fluitekruid dus, of  Fluitenkruid, wat ik ook wel eens lees. Als het Fluitekruid bloeit dan is het lente...en hier bij ons bloeit het Fluitekruid ook uitbundig... langs het Mudjip, het watertje hier naast ons huis is het dan altijd één witte zee van bloemen, op borsthoogte en als je er door heen loopt heeft dat iets magisch. Toen we nog paardrijlessen gaven aan de kindertjes hier uit de buurt was een buitenritje door het Fluitekruid ook altijd een "must" . De laatste jaren wordt er hier aan de overkant van het Mudjip veel gekapt. We hebben daar een dikke rij bomen, "ons bosje" en daar is de laatste jaren veel weggehaald. Er wordt dan met veel machenerieën over het pad gereden, bomen worden gekapt..... Nu zal er zo nu en dan best gekapt moeten worden, maar het is zo jammer van alle onderbegroeiing. Daar verdwijnen de mooiste planten en struiken. Het kardinaalsmutsje is verdwenen, de wilde kamperfoelie..... En nu merk je ook dat er veel en veel minder Fluitekruid groeit.... voor een sporadische wandelaar zal het er nog mooi uitzien, maar ik ken de plek al meer dan 20 jaar, en ik zie dat het Fluitkruid dat er bloeit nog geen vierde is aan wat er voorheen bloeide. 

Toch blijft het genieten van die prachtige voorjaarsbloem. JP Thijsse gaf er ook de naam "Hollands Kant " aan; ik vind dat een prachtige naam want de bloemetjes zijn zo fijn en teer....van een afstand lijken ze zeker op ragfijn kant. Over de naam gesproken...waarom heet Fluitekruid "Fluitekruid" ? Al eens geprobeerd van de holle stengel een fluitje te maken? Komt daar ook de uitdrukking "een Fluitje van een cent" vandaan?

Overigens schijnen de bloemetjes van het Fluitekruid heerlijk te zijn in bv een salade, in een omelet, een soep..... Zoals de Franse benaming het ook eigenlijk al aangeeft "Persil Sauvage" ofwel "wilde peterselie" . In het Engels wordt het "cow parsley" dus "koeien peterselie"genoemd. Maar..... er zijn ook giftige soorten die veel op het Fluitekruid lijken...ik waag me er dus maar niet aan.....

Al met al word ik erg blij als het Fluitekruid bloeit....... 

 

 

Mijn eerste bos Fluitekruid is weer een feit.

Mei-maand...Fluitekruid......

Gelukkig ben ik nog "op tijd"uit Frankrijk terug gekomen om het Fluitekruid te zien bloeien. In Frankrijk begon het ook te bloeien, maar hier, bij ons langs het Mudjip, is het een waar feest van  wuivend Fluitekruid. Een zee van witte bloemen.

Dus vanochtend, nadat ik gistermiddag was thuisgekomen, meteen met Barkley aan de wandel. Het was droog, niet al te koud en al licht buiten. Wat verandert er dan veel in maar anderhalve week. Het gras stond bijna borsthoog dus dat was heerlijk lopen, ahem, door dat natte gras. Gelukkig was er een klein paadje zodat ik niet helemaal doorweekt werd, alleen mijn benen. Het rook heerlijk, vast van de meidoorn die overal bloeide. Ook in de wei waar ik de reetjes altijd zie, stonden de boterbloemen (of iets wat er voor door moet gaan) erg hoog. Geen ree te bekennen. Totdat ik wat verder kwam en ja hoor, daar ontdekte ik er toch eentje, bijna opgaand in de achtergrond. Het is dat ik er goed op let anders loop je er zo langs. Er was één reetje, tot zover ik kon ontdekken natuurlijk, zij keek mij aan.... ik haar...... en toen liep ik maar stilletjes door; ik wilde haar ontbijt verder niet verstoren. Barkley had, zoals een goed jachthond betaamd (hij is immers een kruising met een Heidewachtel) weer niks in de gaten....tsjaaaaaaa...........

Aan de andere kant van het bosje langs de sloot zat, voordat ik naar Frankrijk ging, een meerkoet te broeden, op een klein eilandje, midden in de sloot. Toen ik in de buurt kwam begon papa-meerkoet felle kreetjes te slaan....gevaar! En ja hoor...van het nest dook mama-meerkoet met wat kleine bolletjes het water in en dirigeerde deze snel tussen de planten, onderwijl ook allerlei kreetjes uitslaan. Pa en moe verdedigden hun kroost goed. Gauw een filmpje gemaakt en toen maar weer doorgelopen om de familie niet al te verstoren. Maar wat schattig om te zien. Moeder zwaan zit nog steeds op het nest; die doet er wat langer over om het grut uit te broeden, 36 dagen las ik. Nou, dan moeten haar eieren ook al bijna uitkomen. Ben benieuwd hoe het dan verder gaat. Papa-zwaan is nl nu al best agressief en als hij aanwezig is en we de auto's op de oprit hebben staan, lopen we maar even langs de andere kant van de auto. Mama-zwaan vindt ons wel best denk ik. Als ik 's morgens even kijk tilt ze haar lange nek op. Ik begroet haar dan met " goede morgen mama, pas je goed op je eieren? " en dan legt ze haar mooie zwanehals weer op het nest, met het idee...dat is bekend volk, die doen me niets. Mooi is dat. Papa-zwaan is een ander verhaal. Misschien moeten we aan het begin van het pas maar een bordje plaatsen...iets met: Kijk uit...Papa-zwaan.... Ach, hij verdedigt terecht ook alleen maar zijn a.s. gezinnetje.

 

My first bunch of Cow Parsley is a fact again. The month of May... Cow Parsley...... Fortunately I came back from France "in time" to see the Cow Parsley bloom. It also started to bloom in France, but here, along the Mudjip, it is a real feast of waving Cow Parsley. A sea of ​​white flowers. So this morning, after I got home yesterday afternoon, I immediately went for a walk with Barkley. It was dry, not too cold and already light outside. How much can change in just a week and a half. The grass was almost chest high so it was lovely to walk, ahem, through that wet grass. Fortunately there was a small path so I didn't get completely soaked, only my legs. It smelled wonderful, probably from the hawthorn that was blooming everywhere. Also in the meadow where I always see the deer, the buttercups (or something that passes for them) were very high. Not a deer to be seen. Until I got a bit further and sure enough, I spotted one, almost disappearing into the background. It's because I pay close attention otherwise you'd just walk right past it. There was one deer, as far as I could see of course, she looked at me.... I looked at her...... and then I just walked on quietly; I didn't want to disturb her breakfast any further. Barkley, like a good hunting dog (after all, he's a cross with a Heidewachtel) didn't notice anything again....tsjaaaaaa........... On the other side of the woods along the ditch, before I went to France, a coot was brooding on a small island in the middle of the ditch. When I got close, daddy coot started to let out fierce cries....danger! And sure enough...from the nest, mommy coot dived into the water with some small balls and quickly directed them between the plants, while also letting out all sorts of cries. Mom and dad defended their offspring well. Quickly made a video and then walked on so as not to disturb the family. But how cute to see. Mother swan is still on the nest; she takes a bit longer to hatch the young, 36 days I read. Well, then her eggs must be almost hatching. I wonder how it will continue. Papa swan is already quite aggressive and when he is present and we have the cars in the driveway, we just walk along the other side of the car. I think mama swan thinks we are fine. When I look in the morning she lifts her long neck. I greet her with "good morning mama, are you taking good care of your eggs?" and then she puts her beautiful swan neck back on the nest, with the idea... those are familiar people, they don't bother me. That's nice. Papa swan is a different story. Maybe we should put up a sign at the beginning of the pass...something like: Watch out...Papa swan.... Oh well, he's rightly just defending his little family.

 

Mijn laatste avond hier, morgen weer naar huis....een dag zonder water, dat loopt toch niet helemaal lekker deze week, met dat water... heb water uit de bron gehaald om te kunnen afwassen. Gelukkig aan het eind van de middag weer water. Voor de zekerheid de waterkoker vol met water gedaan, dan heb ik morgenochtend in ieder geval een kop thee. Vanmiddag heb ik een Franse DVD gekeken " deur jours a tuer" . Met Franse ondertiteling. En ik ben supertrots op mijzelf want ik kon de hele film heel goed volgen en heb hem helemaal uitgekeken.  Was een heel andere film dan dat de titel deed vermoeden, juist daarom zo leuk dat ik het zo goed begreep, want er zat nauwelijks actie in, vooral veel dialogen. Nu zit ik op de bank, heb een maaltijd gekookt van alle restjes (en het smaakte heerlijk) en heb een DVD van Lord of the Rings opstaan. Buiten de spannende film geniet ik van het Nieuw Zeelandse landschap waar de film is opgenomen. 

Morgen weer naar huis. Ben er nog niet over uit of ik het in één of twee dagen ga rijden. We zien het wel.

 

My last evening here, back home tomorrow....a day without water, that's not going well this week, with that water... I got water from the well to be able to do the dishes. Fortunately at the end of the afternoon water again. To be on the safe side I filled the kettle with water, then I will at least have a cup of tea tomorrow morning. This afternoon I watched a French DVD "deur jours a tuer". With French subtitles. And I am super proud of myself because I could follow the entire film very well and watched it all the way through. It was a completely different film than the title suggested, that's exactly why I liked it so much that I understood it so well, because there was hardly any action in it, mainly a lot of dialogues. Now I'm sitting on the couch, I cooked a meal from all the leftovers (and it tasted delicious) and I have a DVD of Lord of the Rings on. Apart from the exciting film I enjoy the New Zealand landscape where the film was shot.

Back home tomorrow. I haven't decided yet whether I'm going to drive it in one or two days. We'll see.

 Wat een prachtig weer was het gisteren. Ik had Barkley beloofd dat we zouden gaan lopen zodra de zon er doorkwam, en wat je belooft moet je doen. Dus... rugzakje mee en op pad. Langs de ezeltjes van Patrice en dan verder...Het was echt een heerlijke wandeling.... fel blauwe lucht, de geluiden van de vogeltjes, de koekoek die riep, de insecten die zoemden en zo nu en dan in de verte het geluid van een kettingzaag. Er wordt veel hout gekapt in deze omgeving en waar eerst nog hoge sparren stonden zie je opeens lege plekken en heb je soms heel mooie uitzichten, net zoals bij ons tegenover het terras op de heuvel, nu zien we opeens de uitlopers van de Puy de Dome, die voor die tijd verborgen waren achter een sparrenbos...Is er gekapt en de rommel wat opgeruimd, dan zie ik dat er wel meteen nieuwe aanplant wordt neergezet. Het is voorjaar en dat merk je aan alle bloemen die bloeien, de planten en bomen die tot leven komen. De randen langs het pad zagen wit van het grasmuur met stukken die paars waren van de viooltjes. Kleine wilde aardbeitjes bloeiden.....pinksterbloemen...hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet. Bij een stroompje over de weg hielden we halt, even pauze, wat drinken......Overal liepen kleine weggetjes die me tijdens het lopen uitnodigden om te verkennen, maar ik hield me aan het grotere pad. Juist omdat ik alleen was... wie zou me vinden als ik bv uit zou glijden en mijn enkel zou bezeren.....daar dacht ik best wel over na tijdens het lopen... in Pacaud was er niemand die me zou missen.....misschien de buren na een tijdje, maar thuis was er verder niemand. Het is goed om daar bij stil te staan, aan de andere kant, als je daarom dingen laat dan kun je niet veel meer. Dus goed om voorzorgsmaatregelen te treffen en dan gewoon gaan.

Het was een heerlijke tocht. Hoe verschillend kan het toch zijn op de wereld. Van het drukke dagelijkse leven naar rust en stilte, waar een boek lezen op ons terras soms al te veel is, omdat het uitzicht zo mooi is en de stilte overweldigend. Nog even een paar daagjes genieten en dan weer terug naar Nederland; daar wacht me een drukke maand.

What beautiful weather it was yesterday. I had promised Barkley that we would go for a walk as soon as the sun came out, and what you promise you must do. So... backpack with you and off we went. Past Patrice's donkeys and then further... It was a really lovely walk... bright blue sky, the sounds of the birds, the cuckoo calling, the insects buzzing and every now and then in the distance the sound of a chainsaw. A lot of wood is being cut down in this area and where there used to be tall fir trees you suddenly see empty spaces and sometimes you have very beautiful views, just like with us opposite the terrace on the hill, now we suddenly see the foothills of the Puy de Dome, which were previously hidden behind a fir forest... If there is cutting and the rubbish has been cleared away, then I see that new plantings are being put down immediately. It is spring and you can tell by all the flowers that are blooming, the plants and trees that are coming to life. The edges along the path were white from the grass wall with parts that were purple from the violets. Little wild strawberries were blooming.....Cowboys...the better you look, the more you see. We stopped at a stream across the road, for a break, something to drink......There were little paths everywhere that invited me to explore while walking, but I stuck to the bigger path. Precisely because I was alone... who would find me if I slipped and hurt my ankle.....I thought about that quite a bit while walking... in Pacaud there was no one who would miss me.....maybe the neighbours after a while, but at home there was no one else. It is good to think about that, on the other hand, if you leave things because of that, you can't do much more. So it is good to take precautions and then just go. It was a wonderful walk. How different things can be in the world. From the busy daily life to peace and quiet, where reading a book on our terrace is sometimes too much, because the view is so beautiful and the silence overwhelming. Just a few more days to enjoy and then back to the Netherlands; a busy month awaits me there.