Wat een prachtig weer was het gisteren. Ik had Barkley beloofd dat we zouden gaan lopen zodra de zon er doorkwam, en wat je belooft moet je doen. Dus... rugzakje mee en op pad. Langs de ezeltjes van Patrice en dan verder...Het was echt een heerlijke wandeling.... fel blauwe lucht, de geluiden van de vogeltjes, de koekoek die riep, de insecten die zoemden en zo nu en dan in de verte het geluid van een kettingzaag. Er wordt veel hout gekapt in deze omgeving en waar eerst nog hoge sparren stonden zie je opeens lege plekken en heb je soms heel mooie uitzichten, net zoals bij ons tegenover het terras op de heuvel, nu zien we opeens de uitlopers van de Puy de Dome, die voor die tijd verborgen waren achter een sparrenbos...Is er gekapt en de rommel wat opgeruimd, dan zie ik dat er wel meteen nieuwe aanplant wordt neergezet. Het is voorjaar en dat merk je aan alle bloemen die bloeien, de planten en bomen die tot leven komen. De randen langs het pad zagen wit van het grasmuur met stukken die paars waren van de viooltjes. Kleine wilde aardbeitjes bloeiden.....pinksterbloemen...hoe beter je kijkt, hoe meer je ziet. Bij een stroompje over de weg hielden we halt, even pauze, wat drinken......Overal liepen kleine weggetjes die me tijdens het lopen uitnodigden om te verkennen, maar ik hield me aan het grotere pad. Juist omdat ik alleen was... wie zou me vinden als ik bv uit zou glijden en mijn enkel zou bezeren.....daar dacht ik best wel over na tijdens het lopen... in Pacaud was er niemand die me zou missen.....misschien de buren na een tijdje, maar thuis was er verder niemand. Het is goed om daar bij stil te staan, aan de andere kant, als je daarom dingen laat dan kun je niet veel meer. Dus goed om voorzorgsmaatregelen te treffen en dan gewoon gaan.

Het was een heerlijke tocht. Hoe verschillend kan het toch zijn op de wereld. Van het drukke dagelijkse leven naar rust en stilte, waar een boek lezen op ons terras soms al te veel is, omdat het uitzicht zo mooi is en de stilte overweldigend. Nog even een paar daagjes genieten en dan weer terug naar Nederland; daar wacht me een drukke maand.

What beautiful weather it was yesterday. I had promised Barkley that we would go for a walk as soon as the sun came out, and what you promise you must do. So... backpack with you and off we went. Past Patrice's donkeys and then further... It was a really lovely walk... bright blue sky, the sounds of the birds, the cuckoo calling, the insects buzzing and every now and then in the distance the sound of a chainsaw. A lot of wood is being cut down in this area and where there used to be tall fir trees you suddenly see empty spaces and sometimes you have very beautiful views, just like with us opposite the terrace on the hill, now we suddenly see the foothills of the Puy de Dome, which were previously hidden behind a fir forest... If there is cutting and the rubbish has been cleared away, then I see that new plantings are being put down immediately. It is spring and you can tell by all the flowers that are blooming, the plants and trees that are coming to life. The edges along the path were white from the grass wall with parts that were purple from the violets. Little wild strawberries were blooming.....Cowboys...the better you look, the more you see. We stopped at a stream across the road, for a break, something to drink......There were little paths everywhere that invited me to explore while walking, but I stuck to the bigger path. Precisely because I was alone... who would find me if I slipped and hurt my ankle.....I thought about that quite a bit while walking... in Pacaud there was no one who would miss me.....maybe the neighbours after a while, but at home there was no one else. It is good to think about that, on the other hand, if you leave things because of that, you can't do much more. So it is good to take precautions and then just go. It was a wonderful walk. How different things can be in the world. From the busy daily life to peace and quiet, where reading a book on our terrace is sometimes too much, because the view is so beautiful and the silence overwhelming. Just a few more days to enjoy and then back to the Netherlands; a busy month awaits me there.