Tsja zo gaat dat nou steeds..in mijn vorige stukje wilde ik schrijven over mijn kerstservies maar bleef ik hangen in mijn witte servies😁. Maar goed, nu dus echt over mijn kerstservies want daar ben ik zoooooo blij mee. Het is al best oud..... precies weet ik het niet, ik zou de kerstfoto's er eens op na moeten kijken, maar een jaar of 25 is het toch zeker wel. Ik heb het destijds zelf gedecoreerd. Ik gaf in die tijd creatieve cursussen waaronder ook één van mijn favoriete cursussen "porecelein-schilderen". Nou kan ik niet goed tekenen maar met sjablonen kan ik goed overweg.Ik heb dus destijds mijn eigen kerstservies gesjabloneerd. Het serviesgoed kwam van de Xenos, creme met een klein ribbeltje langs de rand. Op die rand heb ik heel simpel kerstboompjes gesjabloneerd. Het sjabloontje kwam van Marry Mur, zij schreef boeken over huisinrichting en sjabloneren. Ze woonde destijds op een prachtig plekje in Breukelen, vlakbij Loenersloot waar we toen woonden. Een paar keer heb ik in haar atelier een workshop gevolgd, echt geweldig! Ze had ook zo'n prachtig huis. Haar keuken alleen al! Als je naar het toilet wilde moest je door haar keuken, en ik moest echt een paar keer gaan (om haar keuken te bekijken 😁). In haar boekjes staan ook foto's van haar keuken en ik nam mij voor om later zelf ook mijn huis op die manier te docoreren en in te richten. Niet helemaal gelukt maar veel dingen heb ik wel overgenomen in huis.

Maar om niet te ver af te dwalen (ik kan best nog wel een stukje schrijven over Marry Mur), we hadden het over mijn kerst servies. Het sjabloontje van het kerstboompje kwam dus van Marry Mur, heel simpel maar mooi in al zijn eenvoud. Ik sjabloneerde de boompjes op de rand van het bord en om het iets spannender te maken weet ik nog dat ik zowel groene als blauwe porceleinverf voor het boompje gebruikte. Daaroverheen dipte ik dan een beetje goudkleurige verf. En dat was het dan al. Heb heel wat boompjes gesjabloneerd. Daarna kon je het servies in je eigen oven afbakken. Het zou vaatwas machine bestendig moeten zijn. Na al die jaren ziet het servies er nog prachtig uit. Bij twee schalen, waarop ik op de bodem ook een kerstboompje had gesjabloneerd, lopen wat krassen over het boompje, waarschijnlijk met iets scherps er over heen gegaan....... Van de week zocht ik op internet toch eens naar de porceleinverf. Ik wist de merknaam niet meer maar toen ik "porceleinverf" intikte zag ik meteen de potjes op een foto en herinnerde ik me de naam weer. Porcelaine! Ik heb nu een blauwe, een groene en een gouden kleur besteld. Het serviesgoed kom ik nl in de kringloop nog wel eens tegen, en volgens mij heb ik hier zelfs nog wat borden liggen, en ik zou het leuk vinden om nog wat dingen bij te maken. Het sjabloontje is helaas al lang verdwenen (en toch denk ik nog steeds dat ik ergens alle sjablonen van Marry Mur nog  moet hebben liggen) maar dat kan ik wel namaken. Nou, ik ben benieuwd.

En ook deze kerst hebben we ons kerstdiner weer gegeten van mijn kerstservies. Ben er supertrots op.

 Well, that's how it goes..in my previous piece I wanted to write about my Christmas tableware but I got stuck on my white tableware😁. But okay, now really about my Christmas tableware because I am sooooo happy with it. It is already quite old..... I don't know exactly, I should look at the Christmas photos, but it is certainly about 25 years old. I decorated it myself at the time. At the time I gave creative courses, including one of my favorite courses "porcelain painting". Now I can't draw well but I can handle stencils well. So at the time I stenciled my own Christmas tableware. The tableware came from Xenos, cream with a small rib along the edge. On that edge I stenciled Christmas trees very simply. The stencil came from Marry Mur, she wrote books about home furnishings and stenciling. At the time she lived in a beautiful spot in Breukelen, near Loenersloot where we lived at the time. I followed a workshop in her studio a few times, really great! She also had such a beautiful house. Her kitchen alone! If you wanted to go to the toilet you had to go through her kitchen, and I really had to go a few times (to see her kitchen 😁). Her books also have pictures of her kitchen and I decided to teach and decorate my own house in that way later. I didn't quite succeed, but I did copy many things in my house.

But not to digress too far (I could write a bit more about Marry Mur), we were talking about my Christmas tableware. The stencil of the Christmas tree came from Marry Mur, very simple but beautiful in all its simplicity. I stenciled the trees on the edge of the plate and to make it a bit more exciting I remember that I used both green and blue porcelain paint for the tree. I then dipped a bit of gold paint over that. And that was it. I stenciled quite a few trees. Then you could bake the tableware in your own oven. It should be dishwasher safe. After all these years the tableware still looks beautiful. On two dishes, on the bottom of which I also stenciled a Christmas tree, there are some scratches on the tree, probably something sharp went over it....... This week I looked for the porcelain paint on the internet. I didn't remember the brand name but when I typed in "porcelain paint" I immediately saw the pots on a photo and remembered the name. Porcelain! I have now ordered a blue, a green and a gold colour. I sometimes come across the tableware in the thrift store, and I think I even have some plates here, and I would like to make some more things. The stencil has unfortunately disappeared a long time ago (and yet I still think I must have all the Marry Mur stencils somewhere) but I can copy that. Well, I'm curious.

And this Christmas we ate our Christmas dinner from my Christmas tableware again. I am super proud of it.

 Ik moet gewoon even schrijven over serviesgoed. Zoals iedereen wel weet ben ik gek op serviezen in alle vormen, maten en kleuren. Want hoe leuk is het om bij een etentje met een passend servies de tafel te dekken? Ik vind dit in ieder geval fantastisch. Wat ik tussen al die mooie serviezen toch eigenlijk wel miste was een simpel creme of wit kleurig servies. Want als je daar mee dekt kun je met je tafelversiering en tafelkleed ook een sfeer creeren. Daarom was ik al een tijdje op zoek naar een wit servies. Bij de kringloop natuurlijk. Maar dat viel niet echt mee want ik wilde natuurlijk wel meteen zes of acht dezelfde borden en liefst nog wat andere dingen zoals schaaltjes of zo. Het had ook geen haast, maar ik bleef dus uitkijken. Totdat ik laatst een keer in de Kringloop in Noordwolde was. En daar stond een wit servies... en niet zo maar een servies! Nee, een wit servies van Pagnossin. Pagnossin is een Italiaans servies merk wat ook tijdelijk bij de Hema werd verkocht. Kenmerkend is de geribbelde rand. Ik had wat zachtgele borden, kommen, theepot en kopjes van en heb dat ooit eens aan Harmke gegeven. Ik kwam het weleens tegen op een rommelmarkt en ook dat werd aangeschaft voor Harmke. Via marktplaats zag ik het servies in geel maar ook in wit en ik schrok eigenlijk best van de prijzen die er voor gevraagd werden. Toch leuk om te blijven zoeken naar dat zachtgele servies voor Harmke. 

Goed, in Noordwolde kwam ik dus dat servies tegen bij de kringloop. Een heleboel kleine bordjes, diepe borden, gewone borden, schaaltjes... en dat voor bijna niks! Nou, dat kon ik toch niet laten staan...Pagnossin en dan nog wit ook, precies wat ik wilde. Dus dat servies ging mee naar huis. Het ziet er uit als nieuw en ik ben er heel blij mee. Toen we vorige week een etentje hadden en wij voor het nagerecht moesten zorgen, heb ik de borden meegenomen om daar het toetjes op te serveren!

In de kringloop kwam ik het witte servies ook wel eens tegen maar liet het dan liggen (ik wilde het gele voor Harmke), vanaf nu neem ik het mee. EN mocht ik het zat zijn, dan zet ik het op marktplaats.... daar brengt het nog best wel wat op.

I just have to write about tableware. As everyone knows, I am crazy about tableware in all shapes, sizes and colours. Because how nice is it to set the table with matching tableware for a dinner party? I think this is fantastic in any case. What I really missed among all those beautiful tableware was a simple cream or white tableware. Because if you set with that, you can also create an atmosphere with your table decoration and tablecloth. That is why I had been looking for a white tableware for a while. At the thrift store of course. But that was not really easy because I wanted six or eight identical plates right away and preferably some other things like bowls or something. There was no rush, but I kept looking. Until I recently went to the thrift store in Noordwolde. And there was a white tableware... and not just any tableware! No, a white tableware from Pagnossin. Pagnossin is an Italian tableware brand that was also temporarily sold at Hema. Characteristic is the ribbed edge. I had some soft yellow plates, bowls, teapot and cups and I once gave them to Harmke. I came across them at a flea market and they were also purchased for Harmke. I saw the tableware in yellow but also in white via Marktplaats and I was actually quite shocked by the prices that were asked for them. Still, it was fun to keep looking for that soft yellow tableware for Harmke. Well, in Noordwolde I came across that tableware at the thrift store. A lot of small plates, deep plates, regular plates, bowls... and that for almost nothing! Well, I couldn't resist...Pagnossin and then white too, exactly what I wanted. So I took that tableware home with me. It looks like new and I'm very happy with it. When we had a dinner party last week and we had to provide the dessert, I took the plates with me to serve the dessert on! In the thrift store I also came across the white tableware but then left it (I wanted the yellow for Harmke), from now on I'll take it with me. AND if I'm tired of it, I'll put it on Marktplaats.... it still brings quite a bit there.

 

Vroeger zaten we met Kerst met veel mensen aan tafel, zeker toen de kinderen nog klein waren....Wieger Jan, Frank's broer, met Ingeborg en Maaike en Imke, opa, mijn moeder, tante Nel en wij met zijn viertjes..... er kwamen mensen bij  en er vielen mensen af..... en er vielen er veel af... door overlijden, verhuizingen, contacten die verloren gingen...Gisteren zaten we met z'n vieren aan tafel.....Omi, Frank, Harmke en ik... een klein gezelschap.... Stiekem denk ik dan toch terug aan de mensen die er niet meer bij waren en dat maakt met soms wat verdrietig... aan de andere kant zaten wij daar wel met z'n viertjes en hoe mooi is dat? Het was weer een momentje vol mooie herinneringen.

Er stonden kleine cadeautjes onder de Kerstboom, de tafel was mooi gedekt, het eten was feestelijk en lekker, we deden een spelletje tijdens het eten.....al met al een avondje vol gezelligheid en liefde........

Het sloot eigenlijk perfect aan bij het spel dat we speelden....Omdenken....... Je kunt het jammer vinden dat we nog maar met z'n viertjes aan tafel zaten...je kunt ook juist blij zijn dat we met z'n vieren aan tafel zitten! Dat het fijn is dat we bij elkaar konden zijn, dat omi er bij was, dat we leuke cadeautjes voor elkaar hadden, dat we heerlijk eten op tafel hadden staan en dat we zoveel plezier met elkaar hadden...... Het is dus maar hoe je het oppakt.

Ik heb in ieder geval ontzettend genoten van de avond.

In the past we used to sit at the table with many people at Christmas, especially when the children were still small....Wieger Jan, Frank's brother, with Ingeborg and Maaike and Imke, grandpa, my mother, aunt Nel and the four of us..... people joined and people left..... and many left... due to death, relocations, contacts that were lost...Yesterday we sat at the table with the four of us.....Omi, Frank, Harmke and me... a small group.... Secretly I still think back to the people who were no longer there and that sometimes makes me a bit sad... on the other hand, the four of us were there and how beautiful is that? It was another moment full of beautiful memories. There were small presents under the Christmas tree, the table was beautifully set, the food was festive and delicious, we played a game during dinner.....all in all an evening full of coziness and love........ It actually matched perfectly with the game we played....Omdenken....... You can think it's a shame that there were only four of us at the table...you can also be happy that there were four of us at the table! That it was nice that we could be together, that omi was there, that we had nice presents for each other, that we had delicious food on the table and that we had so much fun together...... So it's all in how you approach it. In any case, I really enjoyed the evening.

 

Het is een week vol met Kerstfeesten, etentjes en uitjes..... De eerste was dinsdag op het werk, de foute-kersttruiendag en tevens hapjes-dag. Woensdagavond hadden we Kerstdiner bij mijn moeder in de Serviceflat. Als bewoner kon je je daarvoor opgeven, je kon familie meenemen...en aangezien we met mama hadden afgesproken om veel leuke dingen te doen was dit natuurlijk weer zo'n mooie gelegenheid. Met z'n viertjes: mama, Harmke, Frank en ik. Mama vond dat we er vroeg moesten zijn, anders konden we misschien niet bij elkaar zitten...... nou.... dat viel mee... toen we er om half vijf waren bleken we de eersten te zijn en konden we dus gaan zitten waar we wilden. De zaal zag er ontzettend gezellig uit, de tafels waren mooi gedekt en op een groot scherm "brandde" een haardvuur. Je kon zien dat het met veel liefde was gedaan allemaal. Wij waren dus de eersten aan tafel. Gelukkig druppelden daarna de mensen binnen totdat de zaal vol was met ongeveer 70 personen. Het personeel van de Serviceflat Oranjewoud en de nieuwe directeur deden de bediening en aten zelf ook een hapje mee. Hoe gezellig was dat. Zij wisselden ook per gang van plaats zodat ze met veel mensen een praatje konden maken. Zelfs Dennis van de Technische Dienst liep als een volleerd serveerder zijn rondje; en hij had een goed reactievermogen toen een kopje uiensoep bijna bovenop Frank dreigde terecht te komen! Het eten was prima, de sfeer was goed en we maakten weer mooie herinneringen...

 Foute kerst-truien dag

Op het werk is dat zo'n beetje een traditie. In Leeuwarden hadden we al zo'n dag en ook hier in Groningen was het foute kerst-truiendag voor ons team. Dat werd gecombineerd met een hapjes dag, waarop iedereen wat lekkers mee mag nemen, het liefst zelf maken natuurlijk en dat levert altijd zulke leuke dingen op...en heerlijke dingen. Het belangrijkste van alles vind ik eigenlijk wel dat het mensen nader tot elkaar brengt. Dat klinkt misschien een beetje plechtig maar het laat mensen soms van een heel andere kant zien. Een collegaatje bv, die er altijd een beetje gereserveerd uitziet, had een geweldig kerst t-shirt (inclusief glitters) en een prachtig kerst-vest aan! Zo leuk om dat te zien. De meesten hadden zich in een al dan niet foute-kersttrui gehuld en wat waren er een leuke bij. Ik mag onze PB-er (inside term) niet onbenoemd laten met een geweldige Friese kerst-trui, met teksten in het Fries, schaatsen, rendieren, plompebladeren etc. Ik vond de trui geweldig!  Er waren de heerlijkste dingen klaargemaak en volgens mij kon iedereen het tegen half elf niet meer houden en werd er aangevallen op al dat lekkers. Rosemarie en ik hadden de dag ervoor ons nuttig gemaakt en prachtige kleine kerst-taartjes gemaakt (zie het recept op mijn receptenblog chezpacaudrecepten.blogspot.com). Ik vind ze echt geweldig en dat zeg ik niet gauw van iets dat ik zelf heb gemaakt.  Verder had ik 's morgens nog heel vroeg lekkere bladerdeeg-hapjes gemaakt die je eigenlijk op de dag zelf moet maken omdat ze dan het lekkerst zijn. Om kwart voor vijf was ik dus al bezig. Gelukkig zijn ze niet moeilijk maar wel superlekker!

Na het werk reden Rosemarie en ik richting Haren om Agnes een kerstgroet te brengen. Agnes, waar we vorig jaar in Nieuw Zeeland in AUckland een paar dagen hebben gelogeerd, was over in Nederland om haar schoonmoeder te verhuizen en laat dat nou in Haren zijn, op nog geen tien minuten van het werk. Toen moest ik natuurlijk een potje Kerst-jam brengen en even dag-zeggen. Hoe leuk was dat weerzien!

Al met al een zeer geslaagde dag waarin een tijd lang wat minder gewerkt werd maar de sociale relaties even flink werden aangehaald, en dat is alleen maar mooi.

 een soortgelijke trui had onze PB-er aan

 

 Ugly Christmas Sweater Day

At work, that's kind of a tradition. We already had such a day in Leeuwarden and here in Groningen it was also Ugly Christmas Sweater Day for our team. That was combined with a snack day, where everyone can bring something tasty, preferably making it themselves of course and that always produces such nice things... and delicious things. The most important thing of all, I think, is that it brings people closer together. That may sound a bit solemn but it sometimes shows people from a completely different side. For example, a colleague, who always looks a bit reserved, was wearing a great Christmas t-shirt (including glitter) and a beautiful Christmas cardigan! So nice to see that. Most of them had wrapped themselves in a Christmas sweater, whether or not it was ugly, and there were some nice ones. I can't leave our PB-er (inside term) unmentioned with a great Frisian Christmas sweater, with texts in Frisian, skates, reindeer, lily leaves etc. I thought the sweater was great! The most delicious things were prepared and I think everyone couldn't hold it in by half past ten and attacked all those goodies. Rosemarie and I had the day made us useful and made beautiful little Christmas cakes (see the recipe on my recipe blog chezpacaudrecepten.blogspot.com). I think they are really great and I don't often say that about something I made myself. Furthermore, I had made delicious puff pastry snacks very early in the morning that you should actually make on the day itself because they are at their best then. So I was already busy at a quarter to five. Fortunately, they are not difficult but they are super tasty!

After work, Rosemarie and I drove to Haren to send Agnes Christmas greetings. Agnes, where we stayed for a few days last year in  Auckland, New Zealand, was in the Netherlands to move her mother-in-law and that happened to be in Haren, less than ten minutes from work. Then of course I had to bring a jar of Christmas jam and say hello. How nice it was to see her again!

All in all, a very successful day in which we worked less for a while but social relationships were tightened up, and that is only nice.

 Update over de Kerstverlichting:

Van dorpsgenote en kennis Femke kreeg ik een foto doorgestuurd, genomen uit haar woonkamer raam.....

Hij staat er weer!!!!!

Vanavond even langs lopen om een betere foto te maken!

 

About the Christmas Lights:

My fellow villager and acquaintance Femke sent me a photo, taken from her living room window.....


He's back!!!!!

Stop there by tonight to take a better photo!

 

 

 

Het loopt al weer naar Kerstmis en overal zie je in tuinen Kerstverlichting verschijnen. Gisteren aan het eind van de dag reed ik naar vriendin Heleen voor mijn twee-wekelijkse, zoiets, naailes. Het begon al flink donker te worden en overal in de tuinen stond de Kerstverlichting te schitteren. Wat een prachtig gezicht en hoe gezellig zag het er uit. Ik hou zelf niet zo van gekleurde Kerstverlichting en ben meer van het subtiele licht. Huizen met verlichte pegels langs de randen van het dak vind ik echt schitterend, vooral als de verlichting goed is aangebracht, want je ziet in het donker natuurlijk elk slordigheidje. Een snoer lichtjes bv langs een hek maar om bij de stroom te komen loopt de draad nog even wat door... dat vind ik dus zo lelijk. Of een boom waar lukraak een snoer lichtjes omheen is gewonden. Mooi vind ik versierde bomen waarbij de lichtjes de vorm van de takken helemaal volgen zodat in het donker de contouren van de boom goed te zien zijn. Kerstverlichting is ook aan mode onderhevig! Dit jaar zie ik echt overal "Welkoop" bomen in de tuinen (ik noem ze zo omdat ik die boom voor het eerst bij de Welkoop zag). Ik zag ze gisteren onderweg in alle maten. Ik vind ze wel heel mooi en ik heb het gevoel dat ze een beetje alle verlichte kerstfiguren aan het vervangen zijn. Als ik naar vriendin Heleen rijd kom ik door het ietepetieterige dorpje Zandhuizen. En Zandhuizen is speciaal. Er was altijd één huis dat zich in Kersttijd te buiten ging aan alle soorten verlichting....Amerikaanse taferelen daar in de tuin. Een paar jaar geleden deden ook de buren mee. Twee tuinen, werkelijk boordevol met verlichting, bomen en figuren en alle soorten, maten en kleuren. Wahaaaaaa. En nu zag ik van de week dat  aan het begin van het dorp er weer twee huizen waren bijgekomen met een overdaad aan verlichting in de tuin. Ik vind het geweldig........en heel erg lelijk😂! Maar nee, het heeft zeker wel wat. Je zou er bijna speciaal voor naar Zandhuizen rijden.....(niet te laat overigens, want toen ik tegen elven langsreed was de verlichting al weer uit). Ook was er een stuk straat bij Jubbega echt heel mooi verlicht met Kerstverlichting in de tuinen.......

 

Kerstverlichting in Zandhuizen

Over Kerstverlichting gesproken...........ik mis er eentje.... hier in het dorp....... de mooiste Kerstverlichting die ik ooit heb gezien......en al een jaar of twee (denk ik) zie ik hem niet meer... Het was een afbeelding van, als ik me het goed herinner, een boer op een slee met een (Fries?) paard er voor.... heel simpel maar zo mooi in al zijn eenvoud. Hij stond altijd boven op een piepklein balkonnetje hier aan de Breewei. Ik ben ooit wel eens gestopt om een foto te maken maar die mislukte helaas.Elk jaar tegen kersttijd verheugde ik me er weer op om die verlichting weer te zien.... en nu zie ik hem al een aantal jaren niet meer. Zou hij kapot gegaan zijn? Zouden de bewoners van het huis verhuisd zijn? Ik heb geen idee. Ik mis hem wel....

 

 

Christmas is fast approaching and everywhere you see Christmas lights appearing in gardens. Yesterday at the end of the day I drove to my friend Heleen for my bi-weekly, or something, sewing lesson. It was already getting quite dark and everywhere in the gardens the Christmas lights were shining. What a beautiful sight and how cozy it looked. I don't really like colored Christmas lights and I prefer subtle light. I think houses with illuminated cones along the edges of the roof are really beautiful, especially if the lighting is well done, because in the dark you can see every little sloppiness. A string of lights along a fence, for example, but to get to the power the wire continues a bit... I think that's so ugly. Or a tree with a string of lights wound around it haphazardly. I think decorated trees are beautiful where the lights follow the shape of the branches completely so that the contours of the tree are clearly visible in the dark. Christmas lights are also subject to fashion! This year I really see "Welkoop" trees everywhere in the gardens (I call them that because I saw that tree for the first time at Welkoop). I saw them yesterday on the road in all sizes. I think they are very beautiful and I have the feeling that they are replacing all the illuminated Christmas figures. When I drive to my friend Heleen's I pass through the tiny village of Zandhuizen. And Zandhuizen is special. There was always one house that went all out with all kinds of lighting at Christmas time... American scenes there in the garden. A few years ago the neighbors joined in too. Two gardens, really full of lighting, trees and figures and all kinds, sizes and colors. Wahaaaaaa. And now I saw this week that at the beginning of the village there were two more houses with an abundance of lighting in the garden. I think it's great........and very ugly😂! But no, it certainly has something. You would almost drive to Zandhuizen especially for it.....(not too late by the way, because when I drove past at eleven the lights were already out again). There was also a stretch of street near Jubbega that was really beautifully lit with Christmas lights in the gardens....... Speaking of Christmas lights...........I miss one.... here in the village....... the most beautiful Christmas lights I have ever seen......and I haven't seen them for a year or two (I think)... It was a picture of, if I remember correctly, a farmer on a sleigh with a (Frisian?) horse in front of it... very simple but so beautiful in all its simplicity. It always stood on a tiny balcony here at the Breewei. I once stopped to take a picture but unfortunately that failed. Every year around Christmas time I looked forward to seeing those lights again.... and now I haven't seen them for a few years. Did they break? Did the residents of the house move? I have no idea. I do miss them....

 De adventskalender

Wie kent het principe niet: Vanaf 1 december mag je elke dag een cadeautje uitpakken tot aan Kerstavond......

Ik ben een ware fan van adventskalenders. Ik vind ze echt geweldig!! Het begon ooit eens voor de meiden....een adventskalender van L'Occitane en Provence (alleen de naam al!!), een beauty-merk wat mij meteen in Frankrijk doet wanen met zijn geuren en kleurtjes. Loop maar eens een winkel van hen binnen en je begrijpt meteen wat ik bedoel. Een adventskalender van L'Occitane... ze zijn niet goedkoop maar prachtig om te zien; en de mini's die er in verborgen zijn zien er ook prachtig uit. Daarna volgde er elk jaar wel één of andere adventskalender voor de meiden. Toen oudste dochter Lieneke naar Nieuw Zeeland verhuisde werd het lastiger, daar kon ik niet veel van die kalenders vinden en eentje vanuit Nederland sturen kon niet, hij zou bij de douane vrijwel zeker worden achtergehouden (versturen van dit soort zaken naar Nieuw Zeeland is heel lastig). Ooit vond ik via een webshop in Nieuw Zeeland een L'Occitane kalender die Lieneke dan ook heeft gekregen. Het jaar er op was de webshop uit de lucht..... Jammer.....

Adventskalenders... na alle kant en klare kalenders borrelde bij mij toch weer de creativiteit op en begon ik ze zelf te maken. Je kon immers overal "lege" kalenders kopen in alle vormen en maten. Voor het coach-team waar ik destijds deel van uit maakte, maakte ik kalenders met de "doosjes-kalender" van de Action. Omdat adventskalenders over het algemeen maar beperkte afmetingen hebben om iets in te stoppen werd het een sport om leuke, kleine dingen te vinden....chocolaadjes, kerstballetjes, oorbelletjes, kleine doosjes oogschaduw etc. en dan het liefst afgestemd op degene voor wie de kalender bestemd is. Tegenwoordig verzamel ik het hele jaar door al kleine cadeautjes, mocht ik toevallig ergens iets tegenkomen.

Dit jaar vond ik op internet een geweldige kalender....van stof, met allemaal zakjes, die ook ietsje groter waren, dus ruimte voor alle leuke cadeautjes! Dat was wat voor mijn jongste dochter Harmke! Ze is 22 november jarig dus een mooi cadeau om op haar verjaardag te geven. Ze houdt van naaien en haar twee kleine zijdhoenders, dus ik had ideeën te over om de kalender te vullen. Handdoekjes met afbeeldingen van kippen, stickers met kippen, een sleutelhangers met kippen, mini badgel,een tornmesje, een rolcentimeter met zowel inches als centimeters, een bon voor een concert en een broche van een naaimachine. Al voor haar verjaardag had ze van ons een "echte" naaimachine gehad, het verjaardagscadeau, maar daar moest natuurlijk nog wel even aan gerefereerd worden. Kortom genoeg ideetjes om haar kalender te vullen. Voor mijn 92-jarige moeder had ik een kleinere kalender. Dat was nog wel een uitdaging om die te vullen: chocolade eet ze eigenlijk niet, dus geen bonbons in de kalender, make-up en zo doe je haar ook geen plezier mee, dus zocht ik cadeautjes in de vorm van een zakje pinda's voor de vogels (met flink proppen paste die in het zakje), kerst-theelepeltjes, theezakjes met een lekkere smaak thee, een sleutelhanger met een zonnebloem (haar lievelingsbloem), een leuke pen.......uiteindelijk heb ik ook die kalender kunnen vullen met kleine pakjes....

En nu is het is elke dag feest... ook voor mij.... dochter zendt me elke ochtend een foto met "het cadeautje van de dag" en voor mij is het net zo spannend als voor haar. Ook mijn moeder laat steeds weten wat ze heeft uitgepakt, ook al is ze het zo nu en dan even vergeten wat het nou was en had ze zelf al van de vogelvoer-pinda's geproefd (.........citaat van mijn moeder: "hoe kon ik zo stom zijn dat ik eerst dacht die die voor mij waren"......) maar dat mag als je 92 bent......... De verpleging, die elke ochtend bij haar langs komt om haar medicijnen klaar te leggen, is als het kan, nog enthousiaster en steeds weer benieuwd welk cadeautje ze nu weer heeft gekregen.......

Dus.......wil je echt eens iets speciaals geven...... maak dan eens zo'n kalender voor een iemand die je dierbaar is (ideeen en tips kun je altijd van mij krijgen 😃). 

 

 

The Advent Calendar Who doesn't know the principle: From December 1st you can unwrap a present every day until Christmas Eve...... I am a true fan of advent calendars. I think they are really great!! It all started once for the girls....an advent calendar from L'Occitane en Provence (just the name!!), a beauty brand that immediately makes me think of France with its scents and colors. Just walk into one of their stores and you will immediately understand what I mean. An advent calendar from L'Occitane... they are not cheap but beautiful to look at; and the minis that were hidden in them also look beautiful. After that, every year there was some kind of advent calendar for the girls. When eldest daughter Lieneke moved to New Zealand, it became more difficult, I couldn't find many of those calendars there and sending one from the Netherlands was not possible, it would almost certainly be held back at customs (sending this kind of thing to New Zealand is very difficult). Once I found a L'Occitane calendar via a webshop in New Zealand which Lieneke also received. The following year the webshop was offline..... Too bad.....

Advent calendars... after all the ready-made calendars, my creativity bubbled up again and I started making them myself. After all, you could buy "empty" calendars everywhere in all shapes and sizes. For the coaching team I was part of at the time, I made calendars with the "box calendar" from the Action. Because advent calendars generally have limited dimensions to put something in, it became a sport to find nice, small things... chocolates, Christmas balls, earrings, small boxes of eye shadow etc. and then preferably tailored to the person for whom the calendar is intended. Nowadays I collect small gifts all year round, in case I happen to come across something somewhere.

This year I found a great calendar on the internet....made of fabric, with lots of pockets, which were also a bit bigger, so there was room for all the nice presents! That was something for my youngest daughter Harmke! Her birthday is on November 22nd, so it was a nice present to give her on her birthday. She loves sewing and her two little silkies, so I had plenty of ideas to fill the calendar. Towels with pictures of chickens, stickers with chickens, a key ring with chickens, mini bath gel, a seam ripper, a tape measure with both inches and centimeters, a voucher for a concert and a brooch of a sewing machine. She had already received a "real" sewing machine from us for her birthday, the birthday present, but of course we still had to refer to that. In short, enough ideas to fill her calendar. I had a smaller calendar for my 92-year-old mother. That was quite a challenge to fill it: she doesn't really eat chocolate, so no bonbons in the calendar, make-up and such don't please her either, so I looked for presents in the form of a bag of peanuts for the birds (they fit in the bag with a lot of squeezing), Christmas teaspoons, tea bags with a nice flavour of tea, a key ring with a sunflower (her favourite flower), a nice pen.......eventually I was also able to fill that calendar with small presents....

And now it's a party every day... for me too.... my daughter sends me a picture every morning with "the present of the day" and it's just as exciting for me as it is for her. My mother also keeps letting me know what she has unpacked, even though she sometimes forgets what it was and she had already tasted the bird food peanuts herself (.........quote from my mother: "how could I be so stupid that I first thought they were for me"......) but that's allowed when you're 92......... The nurses, who come to her every morning to prepare her medication, are even more enthusiastic if possible and are always curious about what present she has received this time.......

So.......if you really want to give something special...... then make a calendar like this for someone you love (I can always give you ideas and tips 😃).

 

In de Facebookgroep "Ik hou van Frankrijk" hebben we een soort van "foto van de dag"..... je kunt dan over dat thema ook foto's plaatsen.... Dit keer was het "olijven".... ach... en olijven en ik....... olijven en olijfbomen staan voor mij voor Frankrijk... voor het prachtige licht in het zuiden, het heerlijke eten, het Franse leven..... Dus toen ik de foto van de dag zag kon ik het niet laten om tussen de oude foto's van Sommieres te gaan zoeken.... bij ons Mazetje hadden we immers olijfboompjes staan...... En zo nu en dan droegen ze zelfs olijven....... Bladerend door die foto's komen er weer heel veel herinneringen boven aan de tijd dat we in het zuiden een piepklein huisje hadden, een geitenstalletje noemden we het. Eén ruimte waarin een bedbank, klapbedjes voor de kinderen en een keukenhoek stond. Leven deed je immers buiten op het terras? Daar stond de grote eettafel met stoelen en op het laatst hadden we er zelfs een buitenkeukentje. We sliepen alleen binnen. Water was er niet, dwz.... een tiental meter verderop onder de bomen stond een handpomp waar we aan moesten zwengelen wilden we water hebben. Elektriciteit verkregen we door middel van zonnepanelen en zo nu en dan door de lawaaierige aggregaat.Een toilet was er in het begin niet. We bouwden "onze eigen septic tank"  en maakten een kleine ruimte achter het huisje waar we een wc en douche maakten. De wc spoelden we door met een emmer. Douchen deden we zo nu en dan met een slang in een emmer water. Maar ach.... zo vaak douchten we niet.... we hadden immers onze pomp? Nadat ik op een ochtend een verfrissende "duik" onder de pomp nam en werd betrapt, onder grote hilariteit, door een man die in de tegenoverliggende wijngaard aan het werk was, keek ik toch eerst even om mij heen voordat ik weer onder de pomp plonste.

O wat doen die olijfbomen weer veel herinneringen opkomen! Wat een heerlijke tijd hebben we daar in ons kleine huisje gehad. En wat hebben veel vrienden en familie met ons mee kunnen genieten.....Het Mazetje is er nog steeds. Jaren terug hebben we het verkocht omdat er zoveel werd ingebroken, maar zo nu en dan rijden we er langs... de as van mijn beide schoonouders hebben we er uitgestrooid; onder de grote kurkeik waar ze altijd zo heerlijk met een glaasje rosé zaten....... Het Mazetje is verwaarloosd, de deuren staan open en het ziet er triest uit...... Gelukkig hebben wij er mooie herinneringen aan, en dat niet alleen... we hebben een ander huisje in Frankrijk gekocht drie jaar geleden; een heel andere omgeving....maar ook daar ligt mijn hart........

In the Facebook group "I love France" we have a kind of "photo of the day"..... you can then also post photos about that theme.... This time it was "olives".... oh... and olives and me....... olives and olive trees represent France for me... the beautiful light in the south, the delicious food, the French life..... So when I saw the photo of the day I couldn't resist searching through the old photos of Sommieres.... after all, at our Mazetje we had olive trees...... And every now and then they even bore olives....... Browsing through those photos brings back many memories of the time when we had a tiny house in the south, a goat shed we called it. One room with a sofa bed, folding beds for the children and a kitchen corner. After all, you lived outside on the terrace? There was the large dining table with chairs and in the end we even had an outdoor kitchen. We only slept inside. There was no water, that is to say... about ten meters further under the trees there was a hand pump that we had to crank if we wanted water. We got electricity by means of solar panels and now and then by the noisy generator. There was no toilet in the beginning. We built "our own septic tank" and made a small space behind the house where we made a toilet and shower. We flushed the toilet with a bucket. We showered now and then with a hose in a bucket of water. But oh well.... we didn't shower that often.... we had our pump, didn't we? After I took a refreshing "dive" under the pump one morning and was caught, amidst great hilarity, by a man who was working in the vineyard opposite, I first looked around before I jumped under the pump again.

Oh how those olive trees bring back so many memories! What a wonderful time we had there in our little house. And how many friends and family were able to enjoy it with us.....Het Mazetje is still there. Years ago we sold it because there were so many burglaries, but every now and then we drive past it... we scattered the ashes of both my parents-in-law there; under the large cork oak where they always sat with a glass of rosé....... Het Mazetje is neglected, the doors are open and it looks sad...... Fortunately we have fond memories of it, and not only that... we bought another house in France three years ago; a completely different environment....but that is also where my heart lies..

 Vorig jaar vierden we Kerst in Nieuw Zeeland, twee jaar geleden waren we in Pacaud. Dit jaar blijven we thuis. Ik was zo ontzettend graag naar Pacaud gegaan, maar de situatie laat het helaas even niet toe. Wat ik dus nu niet had moeten doen was het mijn blog hier lezen, over twee jaar geleden. Kerst in Pacaud..... Het begint meteen weer te kriebelen en ik bedenk dat ik me daar toch wel het allerfijnste voel. Het gevoel van niet te veel moeten, meer de eenvoud...... Ik probeer dat gevoel hier in Nederland ook steeds te creeren....op de één of andere manier lukt me dat niet. Het is toch anders......Dus Kerst in Nederland.... de kerstboom staat al in de bijkeuken te acclimatiseren...jaja, ik heb er al eentje! Ik, die meestal de dag voor Kerst nog aan een boom moet komen, meestal geen mooie vorm want de beste zijn dan al weg natuurlijk, of mega duur. Dus dit jaar ging ik het anders doen en heb ik voor nog geen € 15 een prachtige  kerstboom gekocht bij de Welkoop (en ik ik kreeg er nog € 2,50 korting op ook). En toch een "echte". Ik zat nog te twijfelen over een kunstkerstboom, maar omdat we dit jaar toch niet Frankrijk gaan besloot ik toch een "echte" te kopen. Van het weekend deze maar eens gaan optuigen......

 

 Nieuw Zeeland, Kerstmis in de zon

 

 Frankrijk, Chez Pacaud

 Last year we celebrated Christmas in New Zealand, two years ago we were in Pacaud. This year we are staying home. I would have loved to go to Pacaud, but unfortunately the situation does not allow it at the moment. So what I should not have done now was read my blog here, about two years ago. Christmas in Pacaud..... It immediately starts to itch again and I realize that I feel the best there. The feeling of not having to do too much, more the simplicity...... I try to create that feeling here in the Netherlands too....somehow I don't succeed. It is different after all......So Christmas in the Netherlands.... the Christmas tree is already acclimatizing in the utility room...yes, I already have one! Me, who usually has to get a tree the day before Christmas, usually not a nice shape because the best ones are already gone of course, or mega expensive. So this year I did it differently and I bought a beautiful Christmas tree for another E 15 at Welkoop (and I also got E 2.50 discount on it). And yet a "real" one. I was still hesitating about an artificial Christmas tree, but since we are not going to France this year I decided to buy a "real" one. I will decorate it this weekend......

 Vanochtend dacht ik te schrijven over adventskalenders maar dat loopt even anders....

Ik zit hier met tranen in mijn ogen dit stukje te typen.... zo net las ik op Facebook dat Eva op 26 jarige leeftijd is overleden... wie is Eva?

Eva deed mee aan het programma "Over mijn lijk". Ze was 22 jaar en kreeg de diagnose longkanker en de ziekte was wel zo heftig dat de kans op genezing zeer klein was. Ze heeft het vier jaar volgehouden, vier jaren waarin ze alles uit het leven heeft gehaald. Ze trouwde met haar vriend, deed mee aan het televisieprogramma "Over mijn lijk", schreef nog een boek over haar ziekte. Ze hield een blog bij op Instagram. Misschien dat dat een band schept, ik schrijf immers ook over de alledaagse dingen. Ik moet zeggen dat ik het blog echt niet altijd las; zo nu en dan. Het zette me wel weer aan het denken, hoe kort het leven is. Dat het jammer is om ook maar een dag te verspillen aan ruzie en verdriet. Want soms vraag ik me af wat er met de wereld aan de hand is. Het wordt erger en erger, er is overal oorlog en verdriet, maar ook in je gewone leven, collega's die elkaar niet ondersteunen maar juist afzeiken (ik kan het goede woord even niet vinden), mensen die nare opmerkingen naar elkaar maken... en waarom? Hoe moeilijk is het om vriendelijk tegen elkaar te zijn, een leuk gebaar te maken.... het hoeft allemaal niet zo moeilijk en ik denk altijd: waarom beginnen we gewoon niet dichtbij huis? Een vriendelijk woord naar je collega: Joh, wat zie je er goed uit! Iemand voor laten gaan in het verkeer waardoor je een opgestoken duimpje krijgt, een kaartje als iemand het moeilijk heeft..... het is niet zo moeilijk en ik denk: als je al bij jezelf begint dan kan dat zich uitbreiden op een groter vlak.

Ik dwaal nu een beetje af maar dat is wat Eva met haar blog voor elkaar heeft gekregen, bij mij, maar waarschijnlijk bij heel veel mensen. En dat is mooi. Het wordt tijd dat we wakker worden en meer met elkaar en voor elkaar doen. En nogmaals...dat zit hem in de kleine dingen: in een vrolijke lach, in het openhouden van een deur........ En ik merk wat dat al voor je kan doen... ik merk het momenteel bijvoorbeeld dagelijks in mijn nieuwe job; de hulp die je krijgt, je hoeft maar te vragen en er wordt meegedacht..... daar word je gelukkig van......

Eva, het ga je goed.........😢💗

 

Het is een paar dagen later....en hoe waar is bovenstaand stukje...daar werd ik van de week weer mee geconfronteerd. Maandag kreeg ik op het werk te horen dat een collega overleden is, zo maar, plotseling, ze was begin 50. Ik kende haar niet, dat wil zeggen, ik wist wie ze was, heb bij de koffieautomaat wel eens een praatje met haar gemaakt......Pffff.... het verdriet van haar naaste collega's... vorige week liep ze hier nog rond en nu is ze weg........ 

 

 This morning I thought I would write about advent calendars but that turned out differently...

I am sitting here with tears in my eyes typing this piece... I just read on Facebook that Eva passed away at the age of 26... who is Eva?

Eva participated in the program "Over mijn lijk". She was 22 years old and was diagnosed with lung cancer and the disease was so severe that the chance of recovery was very small. She kept it up for four years, four years in which she got everything out of life. She married her boyfriend, participated in the television program "Over mijn lijk", wrote a book about her illness. She kept a blog on Instagram. Maybe that creates a bond, after all I also write about everyday things. I have to say that I really didn't always read the blog; every now and then. It did make me think again, how short life is. That it is a shame to waste even one day on arguments and sadness. Because sometimes I wonder what is wrong with the world. It's getting worse and worse, there's war and sadness everywhere, but also in your normal life, colleagues who don't support each other but instead put each other down (I can't find the right word), people who make nasty remarks to each other... and why? How hard is it to be kind to each other, to make a nice gesture... it doesn't have to be that hard and I always think: why don't we just start close to home? A kind word to your colleague: Man, you look good. Letting someone go first in traffic so you get a thumbs up, a card when someone is having a hard time... it's not that difficult and I think: if you start with yourself, it can expand on a larger level.

I'm digressing a bit now, but that's what Eva has achieved with her blog, with me, but probably with many people. And that's beautiful. It's time we wake up and do more with each other and for each other. And again... it's in the little things: in a cheerful laugh, in holding a door open........ And I notice what that can do for you... I currently notice it every day in my new job, for example; the help you get, you only have to ask and they think along with you..... that makes you happy......

Eva, good luck.........😢💗



It's a few days later.... and how true is the above piece... I was confronted with it again this week. Monday I heard at work that a colleague had passed away, just like that, suddenly, she was in her early 50s. I didn't know her, that is, I knew who she was, I had a chat with her at the coffee machine once......Pffff.... the grief of her closest colleagues... last week she was still walking around here and now she's gone........