Camagri dag!

We waren redelijk vroeg uit de veren; dat wil zeggen: manlief... ik ben altijd vroeg. Lekker, want dat geeft me de tijd om op mijn computer te struinen, stukjes te schrijven, foto's te uploaden... (helaas lukt dat laatste hier niet zo goed, blijkbaar geen optimale internetverbinding in het hotel of zo). Iets over achten gingen we  aan het ontbijt. Het was best druk in de eetzaal maar we vonden toch een tafeltje. Het was een tamelijk uitgebreid ontbijtbuffet met echte sinaasappelsap (heerlijk!), croissantjes in verschillende maten en smaken, verschillende soorten brood, beleg, vers fruit, pancakes etc. Het enige wat ik miste waren de scrambled eggs met spek.... nou jaaaa..... we hebben het ook wel eens moeten doen met thee, kuipje jam en half stokbroodje. Nee, lekker dus. Barkley hadden we maar even in de auto geparkeerd.

Na het ontbijt was het: richting St. Maries.... en net zoals vorig jaar gaf de TomTom weer een heel vreemde route aan; toen we zo ongeveer voor de ingang van de Mas stonden zei TomTom dat we nog 40 minuten moesten en wilde ons helemaal om het landgoed heenleiden of zo. Het weer was overigens maar minnetjes.... dikke mist en een graad of vijf..... best koud. Het was super rustig toen we aankwamen maar gelukkig zagen we al meteen overal die prachtige witte paarden. Er stond voor vandaag niet heel veel op het programma: het voorstellen van paarden die te koop waren, een soort behendigheidsparcours a la Smitsen en de tri de Betail; die zou 's middags plaatsvinden, mijn favoriete onderdeel. Eerst gingen we bij het behendigheidsdeel kijken. Dat was precies zo als onze behendigheidswedstrijd die wij vroeger bij de Smitsen hielden; zo grappig om te zien! Eerst met het paard aan de hand over wat strobalen stappen en daarna opstijgen. Er was een mevrouw die deed er zoooooo lang over; paardje wilde maar niet stilstaan (of ze was gewoon niet behendig genoeg, en eerlijk gezegd denk ik dat laatste), daarna moesten ze een jerrycan een stukje achter het paard aanslepen, dan door van die kunststof buizen en onder een soort van gordijn van plastic stroken door, een rondje om een nep-stier en dan in galop totdat het fluitje klonk en ze een noodstop moesten maken. En dat allemaal met die prachtige paarden en de ruiters gekleed in de traditionele guardian kleding. Ik ben vooral weg van de meisjes met hun prachtige wijde broeken, het hoedje en de leuke Camargue overhemden. De mannen zien er ook megastoer uit......het grappige is, dat als ze dan van hun paard stappen, ze best klein zijn.......

wordt vervolgd......