Gisteravond met dochterlief Harmke naar een superleuk wijncabaret geweest.. gewoon hier in de Skans in Gorredijk..... hoe leuk was dat? Een paar weken terug kwam ik dit cabaret tegen in het plaatselijke suffertje en het leek me wel wat... cabaret (en lekker dichtbij huis, ook wel eens fijn om niet meteen einden te moeten rijden) over wijn, met tijdens de voorstelling een soort proeverij . Wie ons kent weet dat dat op ons lijf geschreven is! Ik had mijn schoonzoon, die sinds een paar weken "in de wijn zit" en dochter mee willen uitnodigen; leuke verrassing voor schoonzoon HenkJan, maar die had al een feestje en manlief was woensdag naar Frankrijk vertrokken om het dak te repareren (en hij mag niet terug komen voordat het af is 😜 ). Gelukkig riep Harmke dat zij wel zin had, dus zo hadden we samen een gezellig avondje uit. Het begon al in het Leeuwarder cafe waar we een snelle daghap wilden eten, maar waar het zo gezellig was en het eten zo lekker, dat we de tijd vergaten en al voor het toetje halsoverkop moesten vertrekken wilden we nog op tijd in Gorredijk arriveren... Ipv het toetje gaf de leuke ober ons nog gauw een koffie "to go "mee....... We kwamen precies op tijd aan in Gorredijk waar de zaal was ingericht met tafeltjes waar je aan kon schuiven. Bij de ingang werd je verwelkomd met een glaasje prosecco. We schoven aan tafel bij gezellige mensen en we waren vol afwachting wat er zou komen. Het was in een woord: GEWELDIG! waar natuurlijk de wijn, naarmate de avond vorderde, ook deel aan had. De liedjes en de grapjes gingen over wijn, en drinken..en wijn en meer wijn... en ondertussen kregen we verschillende wijnen te proeven. Er werd ontzettend leuk ingespeeld op het publiek en de reacties van het publiek werden onder de loep genomen. Ik lag onder tafel toen Harmke ook in de discussie over een spuugbakje werd betrokken! Helaas kon ik aan de wijn alleen maar nippen, want naderhand zou ik Harmke nog weer terug naar Leeuwarden brengen dus ik had nog ruim 80 km rijden voor de boeg. Ik vond op internet een trailer van het optreden en heb zelf een paar kleine filmpjes geschoten. Het geeft niet weer hoe de sfeer was; dat zul je zelf moeten ervaren.. Ik zou zeggen, komen ze een keer in de buurt (niet handig om ver te rijden na afloop, met al die wijn 😏) ga er dan beslist heen! Volgende keer als ze ergens optreden, gaan Harmke en ik beslist weer.. en misschien mogen de heren dan wel mee... ze hebben wat gemist!

 

 

 

Weer thuis ........ in Nederland..... het voelt al weer of ik nooit ben weggeweest. Maar diep binnen in mij steekt een gevoel van heimwee de kop op. Deze week vertrekt Frank weer naar Frankrijk, want het dak moet gerepareerd worden, en dat zo snel mogelijk. Het is zo'n gek idee dat ik niet mee ga en dat ik ook niet bv na twee weken na kom..... Het idee dat het gewoon maanden zal duren voordat ik ons huisje weer terug zal zien is al bijna onwerkelijk. Nu lijkt Nederland bijna een tussenstop, zo van: leuk, maar over twee weken ga ik weer "naar huis".

Ik schreef net: weer thuis.... en dat met een heleboel stippeltjes, en dan.... in Nederland. Want ik heb nu twee "thuizen". Nou voelde Frankrijk altijd al als mijn (tweede?) "thuis" maar nu wij een echt huisje hebben daar is dat gevoel zoveel sterker geworden.

Tegelijkertijd besef ik mij zo goed hoe mooi en fijn wij het hier in Tijnje hebben. We wonen op zo'n mooi plekje! Gister realiseerde ik me dat weer toen ik met Barkley naast ons huis ging lopen... er waren volop paddestoelen! Want wat een paddestoelen-jaar is dit! Ik moest op het pad oppassen dat ik ze niet omver liep en liep daardoor zigzaggend over het pad. Ik heb wat foto's gemaakt van al dat moois.... de foto's kunnen het niet halen bij lieve collega Bianca, die op facebook werkelijk de meest mooie foto's plaatst van de paddestoelen die ze tijdens haar wandelingen tegenkomt, maar om toch een beetje in de sfeer te komen plaats ik er een paar... en de foto van de dappere paardenbloem die zijn best deed om zijn kopje boven het gras uit te steken.

 Nu ik weer een paar dagen thuis ben en de werkweek achter de rug heb, is er weer tijd voor een stukje wat betreft onze laatste dagen in Pacaud. Vorige week zaterdag  was er namelijk een messenbeurs hier in de buurt en dat klonk wel interessant, dus daar wilden we graag nog heen. 

Zoals ik al eens eerder vertelde is het maken van messen hier in de buurt nog echt vakmanschap en vind je in de omringende dorpen en vooral ook in de stad Thiers heel veel kleine messenmakerijen (coutellerie's). Er was dus nu een beurs In La Monnerie le Montel, hier niet zo ver vandaan. Ik stelde me er niet zo veel van voor, misschien een paar kraampjes, maar op facebook had ik al gezien dat voorgaande jaren een hele sportzaal was gevuld met kraampjes van de diverse coutellerie's. En wat was het  leuk! Met messen in de meest uiteenlopende vormen en gemaakt van verschillende materialen. De kraamhouders waren allemaal bereid tot een gezellig praatje en uitleg. Bij een kraampje kon je zelf je mes in elkaar zetten en dat was natuurlijk voor Frank leuk om te doen.

Daarna was het tijd voor wat gooi en smijtwerk met hakbijlen en messen! Best wel moeilijk (tenminste, dat vond ik), maar ik heb op een gegeven moment raak gegooid! Frank had het echt in zijn vingers, zowel met de bijlen als met de messen!

Het liep uiteindelijk tegen twaalven en in Frankrijk: on mange a Midi!!! En dan ook nog eens een warme lunch. Voor een klein bedrag kreeg je een voorgerecht, hoofdgerecht, kaas en dessert. Er stonden in een andere hal lange tafels waar je zo kon aanschuiven. Super gezellig want naast ons kwamen de mensen zitten die ons hadden begeleid bij het messen gooien. En dan is de wereld toch weer klein. De mevrouw van het stel kende Nederland, ze had daar ooit een paard gekocht.... jaja... een Fries paard.... in Leeuwarden! Grappig toch weer!

Na de lunch nog even de beurs weer opgegaan, wie weet winnen we wel een mes want we hebben meegedaan aan de tombola! En we hebben onze keuze ingevuld voor het mooiste mes van de beurs. Ben er nog niet achter of onze keuze gewonnen heeft (ik had gekozen voor nr. 20)........

Al met al een super gezellige dag en zeker voor herhaling vatbaar!

 We zijn weer thuis en als ik zo het nieuws hoor hebben we geluk gehad dat we uiteindelijk dinsdagmiddag toch nog konden vertrekken. Uiteindelijk kregen we van de Nederlandse meneer 15 liter benzine vanuit zijn eigen benzinetank.... wat zijn er toch een fantastische mensen op de wereld... die zo maar voor je klaarstaan! Zo konden wij naar de Belgische grens rijden (en zou hij die ook kunnen halen met de benzine die hij dan nog over had). Inderdaad tot Belgie eigenlijk niets te vinden; net voor de Belgische grens konden we 98 benzine tanken en dat hebben we dus maar gauw gedaan. Wat een luxe om weer een tankvol te hebben! Dinsdagavond laat kwamen we uiteindelijk weer thuis, twee dagen later dan gepland. Woensdag stond mij al meteen een lange werkdag te wachten en voordat ik het wist was deze week al weer voorbij. En nu even goed bijkomen!!!!

 

We zitten vast... vast in Frankrijk... we kunnen geen kant op... wie had nou ooit kunnen denken.....

Er zijn stakingen bij Esso en Total Energies en daardoor is er momenteel in heel Noord Frankrijk geen benzine meer te krijgen. Op het nieuws en in de media wordt er nog wel gezegd dat 50 % van de tankstations nog benzine heeft maar dat is dan alleen nog een beetje diesel of gas. Wij zijn gestrand in Compiegne, boven Parijs en daar is in de hele omgeving echt niets meer te krijgen.... en het lastige is dat je ook niet op zoek kunt gaan want er zit nog maar heel weinig in de tank! Gelukkig zijn we niet blijven steken langs de kant van de weg maar zijn we op tijd naar het dichtstbijzijnde hotel gereden zodat ook de auto veilig staat en wij in ieder geval een dak boven het hoofd hebben. We proberen al twee dagen van alles; we hebben ook op de sociale media wat oproepen geplaatst en daar komt nu wat respons op. Een meneer die hier in de buurt op vakantie is komt deze kant op hoor ik net, en gaat kijken of er nog iets te krijgen is en gaat anders met Frank op zoek. Lieve vriendin heeft ook al aangeboden om eventueel morgen deze kant op te rijden.

We krijgen allerlei goedbedoelde adviezen van mensen hoe we aan brandstof kunnen komen bv:laat een taxi wat brandstof brengen... maar ja dat is nu juist het probleem.... er is geen brandstof.......!

Op dit moment komt die Nederlandse meneer het hotel binnen die samen met Frank gaat kijken of er nog ergens brandstof te krijgen is.... Wat fijn dat er dan mensen zijn die je willen helpen! En ergens... misschien heeft het ook wel zo moeten zijn...... we kwamen hier namelijk in het hotel een oudere Engelse meneer tegen, wiens vrouw hier in het ziekenhuis ligt. Ze heeft een paar dagen terug haar been gebroken en omdat de meneer nauwelijks Frans spreekt wist hij nog steeds niet wanneer ze naar Engeland vervoerd zou worden of hoe het ging lopen. Wij hebben hem een beetje onder onze hoede genomen, met een paar instanties gebeld, met zijn schoondochter en gezorgd dat hij een prepaid telefoon kreeg.

Maar wat ben je opeens onthand.... we kunnen echt geen kant op...... we zitten in een industrieel gebied, dus geen winkels en zo (tandpasta is op, de haarkam ligt nog in ons Franse huisje)..... wel dan weer de Burger King tegenover ons...... Al met al heel vreemd en dat zet je toch te denken... Dat was overigens van de week al toen we opeens geen water meer hadden. Wat fijn is het dan dat je nog flessen mineraalwater hebt staan, dat je onder je huis nog een bron hebt.... Het is toch goed dat je een voorraad van het één en ander in huis hebt. Zo besef je weer dat het belangrijk is om niet te afhankelijk te zijn, je zelf te kunnen bedruipen, bv je eigen moestuin hebben....we gaan maar weer eens heel hard nadenken...... 

Eerst maar eens duimen dat we hier vandaag wegkomen......

 We kunnen geen tv kijken in ons Franse huisje maar we hebben wel een tv en een DVD speler dus kunnen we 's avonds wel een film kijken. En dan natuurlijk een Franse film (alhoewel we de afgelopen dagen steeds een paar afleveringen van Nederlands Hoop, een tv serie, hebben gekeken, maar daarover misschien een andere keer meer). Vanavond hebben Les Choristes gezien, een film die zich afspeelt eind jaren 40 van de vorige eeuw, in een tehuis voor moeilijk opvoedbare jongens. Er komt een nieuwe surveillant en door middel van muziek probeert hij, en weet hij later ook, in contact te komen met de jongens. Een prachtige film met mooie muziek; vooral het liedje Vois sur ton chemin. Ik kende het liedje in de uitvoering van The Ten Tenors, die het lang geleden in hun repertoire hadden en het is altijd een van mijn favorieten geweest. Een film die zeer de moeite waard is om naar te kijken. Binnenkort gaan we hem nog een keer kijken, maar dan met Franse ipv Nederlandse ondertiteling. Goed om ons Frans nog wat op te krikken.

Overigens kwam buurman Stephane vanavond nog even langs om te vertellen dat we wrs. de komende dagen ook nog geen water hebben, iets met waterdruk of zo. In het gehucht hier beneden is er overigens wel water...... Wel kunnen we op de Marie (gemeentehuis) in Lachaux gratis flessen water halen........

De aankondiging op het filmpje hierboven doet Stewart.........

 

Songteksten

Vois sur ton chemin
Gamins oubliés égarés
Donne leur la main
Pour les mener
Vers d'autres lendemains
(Donne leur la main
Pour les mener
Vers d'autres lendemains)

Sens au cœur de la nuit
L'onde d'espoir
Ardeur de la vie
Sentier de gloire
(Ardeur de la vie, de la vie
Sentier de gloire,
Sentier de gloire)

Bonheurs enfantins
Trop vite oubliés effacés
Une lumière dorée
Brille sans fin
Tout au bout du chemin
(Vite oubliés effacés
Une lumière dorée brille sans fin)

Sens au cœur de la nuit
L'onde d'espoir
Ardeur de la vie
Sentier de la gloire
(Ardeur de la vie, de la vie
Sentier de gloire,
Sentier de gloire)

Vois sur ton chemin
Gamins oubliés égarés
Donne leur la main
Pour les mener
Vers d'autres lendemains
(Donne leur la main
Pour les mener
Vers d'autres lendemains)

Sens au cœur de la nuit
L'onde d'espoir
Ardeur de la vie
Sentier de gloire

Sens au cœur de la nuit
L'onde d'espoir
Ardeur de la vie
Sentier de gloire

 Onder ons huis hebben we een cave. Ik vind het een prachtig woord maar veel stelt het niet voor tot nu toe. Een soort kelder onder het huis waar je naar binnen gaat via een romantisch oud houten deurtje, dat dan weer wel.  Achter in de cave staat de ketel. En…en dat is wel heel fijn…. er zit een bron in de cave, waardoor we water kunnen halen. Het drinkwater gaat gewoon via de leidingen maar voor bv het sproeien van je bessenstruiken kunnen we dit water goed gebruiken… en zeker vandaag…want sinds gisteravond hebben we geen water meer. “ Gelukkig” waren we niet de enigen in Chez Pacaud, want ook Patrice was water-loos en maakte zich zorgen om zijn ezels, die nu geen water meer hadden. Geen water doet me denken aan ons Mazetje in het zuiden, lang geleden. Daar was geen water en elektriciteit, alleen een handpomp op het land waar je het water vandaan haalde. En was dat een probleem? Nou nee; ’s morgens vroeg dook ik lekker onder de pomp (nadat er in de vigne aan de overkant een keer een boer aan het werk was, keek ik toch altijd even of er niemand in de buurt was) en verder haalde je gewoon emmers water uit de pomp; ook voor het toilet. Voor drinkwater gebruikten we flessen mineraalwater. En nu we ons huisje in Pacaud hebben is het een luxe om elektriciteit en water te hebben……..tot gisteravond dus…. En nu zijn we blij met de waterbron onder ons huis. Vanochtend weer op de “ ouderwetse”  manier afgewassen: wat water gekookt en aangevuld met koud water om de afwas van gisteravond (toen hoopten we nog dat we nu wel water zouden hebben) en vanochtend te doen. Een emmer water bij het toilet en straks maar even poedelen in een emmer water. Ach.. het is even omschakelen….. Ben benieuwd hoe lang dit gaat duren……..

 

Het recept van dit lekkere soepje moet ik gewoon nog even opschrijven. Zoals al eerder gezegd komen we gewoon om in de tamme kastanjes dus probeer ik allerlei gerechten uit met tamme kastanjes 🌰…… Gisteravond besloot ik soep te maken…Ik heb de soep gemaakt met ingrediënten die ik nog in huis had, dus niks gewogen of gemeten; maar een handje van dit en een scheutje van dat… en dat maakt het juist zo leuk!!!. En de soep was me toch lekker!!!           

  Nodig voor vier koppen soep:  

 - 2 handjes met gekookte kastanjes

- 750 ml bouillon ( ik had kippenbouillon)

- scheut witte wijn

- zout en peper

- ui

- stengel bleekselderij 

- teentje  knoflook

- ongeveer 2 aardappels, geschild en in blokjes gesneden

- restje kookroom of crème fraiche 

- Spekjes en half gesnipperd uitje

Omdat ik allemaal restjes gebruik kun je natuurlijk andere groentes etc gebruiken. De kastanjes 🌰 had ik van te voren al ongeveer 15 minuten gekookt en van de schil ontdaan. 

Snijd de ui en bleekselderij in stukjes en plet de knoflook, bak dit even wat aan totdat de ui glazig is: let op dat de knoflook niet verbrandt! Doe dan de bouillon erbij en de scheut witte wijn.  Breng aan de kook. Voeg de aardappelblokjes en de gekookte tamme kastanjes toe en laat dit tegen de kook totdat de aardappels gaar zijn. Dan alles pureren met de staafmixer en afmaken met wat kookroom en/of crème fraiche  en zout en peper. Het is heel lekker om er bv wat gebakken uitjes en spekjes over heen te strooien, of in deze tijd: wat gebakken paddestoelen… Heeeeeeerlijk!

 Knoflooksoep

6 personen:

• 4 bolletjes knoflook
• evt 4 laurierblaadjes
• wortel
• stengel bleekselderij
• 1 ui
• olijfolie
• teentje knoflook
• ongeveer 200 gram aardappelen, aan kleine stukjes gesneden
• 200 ml witte droge wijn
• 750 ml kippenbouillon (of groentebouillon)
• pakje slagroom/kookroom
• restje creme fraiche
• zout en peper
• voor de niet vegetariërs: uitgebakken spekjes
• gebakken croutons zijn er ook lekker bij

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Snijd de bovenkant van de knoflookbolletjes zodat de teentjes aan de bovenkant bloot komen te liggen. Zet ze in een ovenvaste schaal, sprenkel op elk bolletje wat olijfolie en wat zout en leg er een laurierblaadje op. Dek de bolletjes goed of met aluminiumfolie en zet de schaal ongeveer 45 minuten in de oven om te poffen. Haal dan de schaal uit de oven en laat de bolletjes goed afkoelen (als je dit niet doet verbrand je je vingers nl). Daarna knijp je de teentjes uit boven een kom.

In de tijd dat de knoflook in de oven staat snijd je de ui, wortel en bleekselderij aan kleine stukjes, en plet je het knoflookteentje en bak je alles even in een pan aan totdat de ui glazig is. Giet dan de wijn en de bouillon erbij en voeg de gepofte knoflook en aardappelblokjes  toe. Laat dit alles nog een half uurtje lekker sudderen (ik maak dit meestal een dag van te voren al klaar, dan trekken de smaken lekker in).

Als de aardappelstukjes gaar zijn, pureer je het mengsel. Dan voeg je het pakje room toe. Ik had nog een restje crème fraiche, die heb ik er ook doorgeroerd. Nog even alles verwarmen en serveren maar! Je kunt er nog wat uitgebakken spekjes over heen strooien. Heerlijk met bruin boeren brood.

Helaas geen foto van gemaakt dus maar even een foto van internet gepikt.

 Het beloofde ’s ochtends al een mooie dag te worden! Het was helder, nauwelijks een wolkje te bespeuren. Ik was al vroeg op want ik had het druk. Ons eerste officiële bezoek vandaag! Ria en Theo zouden komen lunchen en zouden natuurlijk ook ons stulpje bekijken dus dat betekende opruimen (na ja…); in ieder geval even de badkamer annex wc een goede beurt geven. Slaapkamer netjes, huiskamer vloer dweilen etc. En natuurlijk vast de voorbereidingen treffen voor een lekkere lunch! Zoals ik gister al verteld had ging mijn blauwe kaas taart wat te hard in de oven, maar met wat creatief snijden en hakken zag hij er uiteindelijk toch mooi en hap-baar uit! Ook de soep had ik al voorbereid en die moest alleen nog afgemaakt worden…. knoflooksoep…echt verrukkelijk! Het weer werkte mee want het was stralend blauw en windstil, dat werd dus buiten eten op ons terras met mooi uitzicht achter de schuur. Het werd een super gezellige dag met rosé en lekker eten, kletsen en tot slot nog een ommetje door ons “ dorp”….. En wat ben ik dan jaloers op Ria en Theo die drie maanden geleden de stap hebben genomen om echt in Frankrijk te gaan wonen en een heerlijk huis vlakbij Montmarault hebben gekocht. 

’s Avonds was het nog steeds zo prachtig zodat  Frank en ik  op het terras achter de restjes van de lunch soldaat hebben gemaakt…. en om daar dan te zitten… in volledige stilte, met de zon die onder gaat….. helaas geven de foto’s niet weer hoe mooi het was. Tot het moment dat achterbuurman Philippe bedacht dat het tijd werd voor zijn techno muziek (of hoe je dat ook mag noemen) en door het vredige gehuchtje zijn muziek schalde……maar ach… ook dat hoort er een beetje bij…….(we kennen zijn achtergrond een beetje)….

Wat een fantastische dag……..

 

Nadat we Harry op onze eerste dag hier van de verdrinkingsdood hadden gered zit hij zich nu lekker op te warmen in het zonnetje❤️

 ’s Ochtends maak ik een wandeling, het is dan nog heerlijk stil en de zon komt dan net over het heuveltje heen piepen. Dat is tegen 7.15 uur en Barkley weet het al precies, dan gaan we op pad! 

Voor die tijd , zo tussen 6.00 en 7.00 uur is het hier “ een drukte van belang” op het weggetje… Vier van de acht huizen zijn permanent bewoond en de bewoners maken zich dan op om naar het werk te gaan; in die tijd rijden er wel een stuk of vier auto’s over ons weggetje. Dan komt ook nog de vuilniswagen langs maar daarna wordt het weer stil en dat is het sein om met Barkley op pad te gaan. Vandaag namen we de route naar boven, langs het huis van Patrice en dan het pad naar de weide waar zijn ezeltjes staan. Onderweg kregen we gezelschap van de buurthond, de hond van Philippe, die hier altijd rondsjouwt. Die vond de ontmoeting maar wat gezellig en vergezelde ons op de wandeling. Ook de ezeltjes vonden het leuk om iemand te zien. Er is er eentje die altijd meteen aankomt rennen en dan begint het…. in die doodse stilte die in het bos heerst, maakt het ezeltje zich kenbaar. En heb je wel eens een ezel horen balken…..de hele vallei kan zo ongeveer meegenieten! Ik hoop maar dat het ezeltje balkt omdat hij blij is ons te zien………… 

Op de terugweg neem ik wat droog hout mee om de kachel te laten branden, grote blokken hebben we in overvloed maar om even weer het vuur wat leven in te blazen heb ik wat kleinere en vooral droge houtjes nodig, nou, en die liggen hier in overvloed. Thuisgekomen krijgen de beide honden een hondenkoekje en dan wordt het weer tijd voor het ontbijt. En nu moet ik rennen, ik heb vanochtend een hartige taart in de oven gezet en die begin ik nu te ruiken, en met onze oven moet ik er snel bij zijn voordat het één en ander verbrandt. Oei, hij is iets te hard gegaan dus, even kijken of ik hem nog kan redden (en dat na maar tien minuten in de oven, hem…ik heb nog wat teleren met die oven) Sorry Ria, die vanmiddag komt lunchen, ik hoop toch dat ie straks nog smaakt!