Vroeg opstaan......tsja.... dat is iets wat er lastig uit te krijgen is.... als ik wakker ben, dan ben ik ook wakker...vanochtend 5.15 uur en met de klok een uur terug is het 4.15 uur. Veel te vroeg... maar ja... ik ben wakker en als ik nu toch nog weer even in slaap zou vallen weet ik wat er komt.... hoofdpijn... de hele dag van die zeurderige hoofdpijn die pas aan het eind van de dag weer afzakt. Nee, dan toch er maar uit... er valt altijd genoeg te doen en eerlijk... 's morgens ben ik op mijn best... dus lastige klusjes doe ik altijd in de vroege ochtend....

Als ik in Frankrijk ben is het heerlijk om zo vroeg op te staan.....zeker in de zomer... het is dan al licht en zo rustig overal....lekker een eindje lopen of met een kopje thee en een boek op het terras..... heerlijk... Ik zie me straks al zitten voor ons ons huisje in Chez Pacaud! 

Maar nu is het nog pikkedonker... beetje miezerig weer... dus naar buiten gaan om vast met Barkley ons ommetje te maken is nog geen optie. Dan maar in kantoor wat opruimen... Ondertussen water opgezet om jampotjes uit te koken ... heb van een kennis peren gekregen en ik ga eens kijken wat perenjam doet..... Verder nog wat dozen met vooral veel boeken inpakken voor Pacaud........ach ik vermaak me wel op de vroege ochtend en Barkley vindt het maar wat gezellig dat er iemand beneden is.....

En omdat ik nog geen foto van Pacaud heb 's morgens heel vroeg, dan maar een foto van ons huis in Tijnje... ook heel mooi.................

 Een tijdje terug schreef ik over Carol Drinkwater, over de serie a Year in Provence die op you tube te vinden is, en waarin ze mensen meeneemt door de Provence en haar leven. Ik geniet vooral van haar huis. In haar boeken beschreef ze uitvoerig de zaken in en rond haar huis en ik maakte daar natuurlijk voorstellingen bij... hoe het huis er uit zou zien, hoe haar werkkamer zou zijn etc. Heerlijk om over te dromen...... Nu in de serie kan ik het huis in werkelijkheid zien, maar toen ik de serie nog niet kende had ik "HET BOEK"........ een vriendin van mij leende me ooit eens het boek van Carol Drinkwater  The illustrated Olive Farm... met foto's van het huis en foto's van de mensen die in haar Olijf-boeken voorkomen...... Ik vond het een fantastisch boek... nu zag ik alles in het echt... het huis, het zwembad, de olijf bomen, de tuinman waarover ze veel schreef, de honden etc...... Omdat ik het boek had geleend wilde ik er ook zelf eentje hebben, natuurlijk, ik ben nogal hebberig wat boeken betreft...,dus ging op zoek naar het boek... en ja hoor... op Amazon vond ik een exemplaar en die bestelde ik... Helemaal leuk!! 

Vandaag haalde ik het boek weer eens uit de kast , bladerde het door en op een van de eerste pagina's staat een handtekening; had ik wel gezien maar verder geen acht opgeslagen omdat ik destijds zo blij met het boek was dat ik meteen doorbladerde naar alle foto's. Ik keek nog eens goed naar de handtekening en dacht: zie ik dat nou goed? Staat daar in het begin "Carol"? En daarna ontcijfer ik met een ietsiepietsie fantasie "Drinkwater"???????? Wat???? Zou dat een gesigneerd boek zijn???? Ik naar manlief met de vraag: wat lees je daar? Hij kwam niet verder dan Paul...... (nou ja...........) maar toen ik zei wie het boek geschreven had en of hij nog eens de handtekening wilde lezen, kwam hij ook op Carol Drinkwater...... Zou ik me daar dan toch echt een gesigneerd exemplaar hebben gekocht? En dan is er natuurlijk internet.... en ja hoor, daar vind ik een gesigneerde foto...... en je raad het al........ dezelfde handtekening als in mijn boek!!! Wahaaaaa, bezit ik me daar toch mee even een boek van Carol met handtekening...... als een koning te rijk ben ik er mee!!!!

 Het duurt nog zoooooooooo lang....... 9 november wordt er vanalles gekeurd in Pacaud... dwz er wordt gekeken of de fosse septique op norm is, de elektra en nog wat van die zaken......en als daar dan een verslag van is kunnen we het voorlopig koopcontract tekenen, dat kan gewoon vanuit Nederland. En dan is het nog een maand of drie wachten.... er wordt dan, ik denk bij de Marie, aangegeven dat het huis is verkocht, en de inwoners hebben dan het recht om het huis, als ze het voor landbouwdoeleinden willen gebruiken, dan nog te kopen voor hetzelfde bedrag.......Spannend? Ik weet het niet. Ik denk niet dat de inwoners daar het huis voor dat geld zouden willen kopen, alleen maar om het voor landbouw te gebruiken; te weinig grond en veel te duur.... maar toch........

Goed, voorlopig wordt ons geduld nog wel even op de proef gesteld.... Als ik met Barkley 's morgens aan de wandel ga, doe ik maar net alsof ik lekker al in Frankrijk loop... haha...... en ach... hier is ook genoeg te zien.. als ik maar vroeg genoeg 's morgens op pad ga, of 's avonds tegen schemer, kom ik geheid aan paar reeen tegen, hier in de wei naast het huis, of in de wei achter het mudjip...... Ik heb echt oog voor reeen en zie ze altijd overal..... genieten is het... zo dicht bij je huis.... Vanochtend liep er ook weer eentje. Barkley vindt het niet zo spannend, kijkt even en sukkelt dan weer verder.... bang zijn ze ook niet...deze stond een hele tijd naar mij te kijken en besloot toen toch maar op zijn/haar dooie gemakje het bosje op te zoeken. Helaas had ik geen camera  of telefoon bij mij. Maar er zal vast wel een herkansing komen...... Het mooiste moment was toch wel een aantal jaren geleden, toen er een paar reeen in de paardenbak stonden.... vond ik zo indrukwekkend... gewoon reeen op ons eigen terrein!!

Ik ben heel benieuwd hoe dat in Frankrijk zal zijn. Ik heb begrepen dat er veel wild zit. Dat snap ik ook wel, met al die weilanden, afgewisseld met bos. Ik verheug me er zo op! Lekker wandelen met Barkley..... Zo vanuit je huis het bos in. Ik hoop dat er ergens een leuke kroeg in de buurt is waar je streekgerechten kunt eten...simpel maar lekker, zonder poespas... ooooo ik kan niet wachten!!!!!!

 Ik ben fan van de boeken van Carol Drinkwater (bekend uit de oude serie van James Herriot, All creatures great and small), tegelijkertijd heb ik een beetje een haat/liefde verhouding met haar. Toen ik haar eerste boek las, de olijfgaard (ik haal ze wel altijd door elkaar maar ik geloof dat dat de eerste was) was ik natuurlijk stik jaloers op haar.... dat koopt zo maar een prachtige, nou ja prachtige??, villa ergens in de buurt van Cannes, daar waar het altijd mooi weer is, de cigales je doof zingen, de olijven groeien.......... De villa was wel vervallen en moest worden opgeknapt........ Carol en haar man, een franse regisseur, hadden eigenlijk geen geld, schraapten hun laatste centen bij elkaar, kochten de villa omdat ze er verliefd op werden (haha, heel herkenbaar)...........en daar word ik een beetje kriebelig...... een verlaten villa in de buurt van Cannes... dat zal toch nog best wat gekost hebben.........in dat boek lees ik regelmatig dat ze niets kunnen verbouwen in het huis bij gebrek aan dat geld....... maar uiteindelijk komt er dan toch weer wat binnen, fee omdat je in een film hebt gespeeld of weet ik wat, en dan kan er opeens weer een heleboel...... en natuurlijk begrijp ik wel een hoe het werkt.... maar toch "irriteerde" me het een beetje.... of was het misschien wat jaloezie? Ik dacht dan altijd....wat klaag je over geld... wij "gewone" mensen kunnen hier alleen maar over dromen, jullie hebben de mogelijkheden om zoiets te kopen, ook al moet je het geld in eerste instantie bij elkaar schrapen, je koopt het blijkbaar toch..... en uiteindelijk kun je ook elke keer wat (laten) verbouwen, hebt een tuinman in dienst........

Overigens is een van mijn favoriete stukken in het boek het deel waarin ze haar werkkamer gaat inrichten, met planken voor boekenkasten en simpele middelen creeert ze haar eigen kamer... en dat sprak me dan weer heel erg aan... ook zo herkenbaar, zo zou ik het ook doen......

En begrijp me niet verkeerd...... ik geniet ontzettend van de boeken maar ik ben ook maar menselijk en toen ik voor het eerst het boek las kwamen dat soort gedachten wel eens heel stiekem bovendrijven, juist omdat ik ook zooooooo graag een huisje in Frankrijk zou willen hebben.....

Maar goed ... Carol Drinkwater dus..... een tijdje geleden kreeg ik van vrienden een boek "The illustrated olive farm" van Carol, echt fantastisch! Een boek met super veel foto's over de plaatsen en mensen in de "olijven"boeken...... Als ik lees, en dat zullen veel mensen met mij doen denk ik zo, fantaseer ik er over hoe het huis er uitziet, de mensen die meedoen... is de man van Carol, Michel, net zo knap als ze in haar boeken beschrijft ? En nu kon ik het huis in werkelijkheid zien ( en haar man...)...wahaaaaaa!! Ik vind het een heerlijk boek, en nee, de foto's vallen niet tegen...... (haar man.....mwaaaaa ) .... in ieder geval, als je een fan van haar boeken bent, is het superleuk om dit boek te bekijken!

En waarom ik dit nou schrijf? Ik zit ondertussen te kijken naar een link die ik hier op facebook vond : https://www.youtube.com/watch?v=CEP-XjPNGQAhttps://www.youtube.com/watch?v=CEP-XjPNGQA

Fantastisch... ik zie haar huis, en zet het beeld dan meteen stil om eens goed alles te bekijken. Ik heb hem nog niet af gekeken, dus ik weet niet hoe het verder gaat, maar dit is al de moeite waard! Ik zie dat er meerdere delen zijn dus dat wordt genieten denk ik.....

Zoals ook al op het andere facebook stukje werd aangegeven: de titel van de reeks is niet goed gekozen, vind ik ook: A year in Provence... die titel komt toch echt toe aan, de helaas overleden, Peter Mayle.........

 

Barkley.... nou niet meteen een onderwerp waar je aan zou denken als je schrijft over Frankrijk. Maar hij hoort er bij, hij is deel van ons gezin... en hij raakt me... met zijn onbeholpenheid zo nu en dan, met zijn dommigheid en met zijn aanhankelijkheid en zijn mateloze enthousiasme! Ik verheug me er al op dat hij mee gaat naar Frankrijk! Lekker met hem wandelen in de bossen, rondstruinen bij het huisje.... ik denk dat hij het heerlijk vindt. Voor weglopen ben ik niet bang. Hij houdt ons altijd in de gaten...als ik met hem een rondje loop kijkt ie steeds of ik er nog ben. Gelukkig rent hij tegenwoordig wel bij mij weg en onderzoekt alles. In het begin liep hij eigenlijk een beetje gedwee met mij mee en dacht ik wel eens: ga eens lekker rennen, ga eens snuffelen... gelukkig doet hij dat nu en geniet hij volop van onze rondjes..... Maar hij let wel goed op waar je bent. Nu ook ligt hij hier op kantoor weer aan mijn voeten. ZO maar eens kijken of ik nog een stukje kan lopen voordat ik naar mijn werk ga.

Ik ben gek op serviezen… En hoe heerlijk is het dan om een huisje in Frankrijk straks te hebben en te bedenken welk servies je mee kunt nemen? Tsja….. je zult maar voor het dilemma staan 😊 ….. ik heb nl nogal wat serviezen staan hier in kasten. En ik kan er niks aan doen… het zit in mijn genen….. Mijn moeder had een tante, tante Mien, en toen tante Mien overleed stonden er ik weet niet hoeveel serviezen in haar kasten…mijn moeder sprak er schande van… wie heeft er nou zoveel serviezen staan? Dat is toch raar…… en ik weet nog, en ik was nog een heel klein meisje, dat ik dacht… ooo wat leuk, kun je bij elke maaltijd een ander servies gebruiken!! En ik ben echt erfelijk belast want dat gevoel is niet meer weg gegaan.

We hebben een tijdje een theetuin aan huis gehad, vanuit een oude pipowagen serveerden we heerlijk koffie en thee met natuurlijk huisgemaakte taarten; we zijn nu expert in allerlei soorten appeltaarten (want we hebben zelf appelbomen), pruimentaart (haha ook een paar pruimenbomen) en een heerlijke kwarktaart naar Frans recept, op mijn werk nog altijd favoriet als er weer iets te vieren valt. Maar goed.. dat was voor mij dus het moment om te struinen naar leuke theepotten, serviesjes etc… want zeg nou zelf, wat is nou leuker, als je in een theetuin zit, om, als je bv gek bent op honden, je thee geserveerd te krijgen in een theepot met een hond er op? Of koffie uit mooie ouderwetse oma-kopjes…. We probeerden in die tijd altijd het servies aan onze gasten aan te passen… en geloof me… dat werd erg gewaardeerd! De theetuin is in verband met onze drukke banen, niet meer in gebruik, maar alle spulletjes staan er nog (en het is ook handig als je eens een feestje hebt, ruimte en materiaal zat!)…dus dan kan er mooi wat van de serviezen ed mee naar Frankrijk, hoewel daar natuurlijk ook al het een en ander staat 😊.

Maar om even weer de link naar Frankrijk te leggen: servies dat mee kan naar Frankrijk: dat heb ik inmiddels apart staan. Maar er is een servies dat hier in de kast staat waar ik helemaal weg van ben, niet eens zo zeer om het mooie, en zeker niet om het oude, want het is niet oud, het is gewoon in een winkel gekocht. Maar vooral om de herinneringen.

Het is een geel servies met stilistische olijven er op en komt uit een winkeltje in Sommières. Sommières, waar ik mijn hart aan heb verpand. Daar in de buurt hebben we heel lang een klein mazetje gehad. Sommières is een leuk ommuurd stadje, ergens tussen Nimes en Montpellier, met heel nauwe straatjes. De laatste jaren is het flink opgeknapt en “schoongemaakt”, als je vroeger door de nauwe steegjes liep kon het er verschrikkelijk stinken, weet ik nog. Nu is alles opgeknapt, waardoor het helaas ook veel toeristischer is geworden. Maar goed, in een van die straatjes zat een winkeltje, en daar zag ik ooit het servies staan. In de mei vakantie ben ik altijd jarig en omdat we toen veel in ons mazetje zaten, werd ik regelmatig op verjaardagen verwend met delen van het servies. In 2002 zijn er in Sommières, dat naast de rivier de Vidourle ligt, ontzettende overstromingen geweest; het hele stadje stond onder water; het water stond tot boven de eerste verdiepingen van de huizen. Alles weg in het stadje en het winkeltje met het servies is nooit meer heropend. Ik heb het servies nooit meer ergens gezien dus ik moest het doen met alles wat ik had. Tot een jaar of 2 geleden. We waren op vakantie in de regio en gingen naar de brocante in Sommières; deze is er elke zondag onder de Platanen. En wat zag ik daar staan in mijn ooghoek? Twee koffie/soepkoppen van “mijn”servies!!

Wahaaaaa! Voor vier euro mocht ik ze meenemen (al hadden ze veertig euro gekost… mee moesten ze!!!). Jeetje, wat was ik er blij mee! Zo nu en dan zoek ik op internet verder naar dit servies, nooit een match gevonden tot vorige week.. zie ik op de Franse ebay een kan staan van hetzelfde servies en op le bon coin kom ik ook wat tegen…..ik heb er wat mailtjes aan gewaagd of het eventueel naar Nederland verstuurd kan worden… je weet maar nooit…….

 

 We hebben wat foto's gekregen van "hoe het was". En een filmpje! Wat een werk moet het geweest zijn om het huisje om te toveren naar wat het nu is! Ik vind het leuk om wat voor en na-foto's te plaatsen (met toestemming van de huidige eigenaar!)

Destijds had het huisje nog bruine luiken, verder is er aan de buitenkant niet zoveel veranderd......maar binnen des te meer!

Ik ben geveld door de opruimeritis. Natuurlijk heeft dat te maken met ons toekomstige huisje in Frankrijk!

Omdat het huis van mijn schoonvader in juli leeggehaald moest worden en wij van zijn kinderen "de meeste ruimte" hebben (zo vreemd, als je buiten woont schijn je opeens heel veel ruimte te hebben, dat hebben we ook wel, maar we hebben ook heel veel spullen....:) ), zijn veel spullen voorlopig naar ons toe gegaan, waaronder heel, heel veel dozen met boeken. Die staan al een paar maanden opgestapeld in de gang, op kantoor en in de zadelkamer. Ik had deze week vrij. Eigenlijk zouden we met de Landroverclub een weekje naar Frankrijk gaan, maar helaas om wat medische redenen konden we deze keer niet deelnemen. Maar vrij had ik wel, dus waarom dan die week niet goed besteden en vast wat dozen uitpakken en sorteren? De meeste dozen moet overigens manlief (tot groot verdriet van hem :) ) uitzoeken, het zijn spullen van zijn vader. Dus zitten we in de kamer met wat dozen en maken stapeltjes: een stapeltje weg gooien,stapeltje kringloop, een stapeltje marktplaats en.... een stapeltje FRANKRIJK. En dat stapeltje Frankrijk groeit en groeit maar. Niet alleen met boeken, voor in de kast met de groene ruitjes :) :), maar ik herinner me ook opeens allerlei andere dingen die hier nutteloos in de kast staan en nu mooi mee kunnen naar Frankrijk! Nu moet je weten dat ik gek ben op serviezen, vooral als ik weer iets tegen kom op een brocante! Ooit heb ik zo'n mooi ouderwets bloemetjes servies ergens in Montlucon gekocht; het staat hier in mijn kast, dus wat zou nu mooier zijn om dat weer mee te nemen naar Frankrijk? En die prachtige borden die ik zo nu en dan koop op een brocante of kringloop , zelfs hier in Nederland, leuk om in Frankrijk van te eten.  Oooo en dat eierrekje, ook leuk! En ik heb nog een klein houten kastje waar je kaas in kunt bewaren... ook mooi voor Frankrijk. En dan te bedenken dat we echt een piep, piepklein keukentje hebben... dat wordt wat....

Ik zie man al zuchten..... we hebben straks een verhuiswagen nodig...... Voorlopig houdt het me van de straat en kan ik toch lekker bezig zijn met ons huisje....... dus ik ga lekker door....ik zie dan wel wat echt mee gaat naar Frankrijk... en eerlijk is eerlijk... het ruimt thuis wel lekker op..... de kringloop vaart er wel bij!

 Vandaag zat er in de post een usb stick met foto's van de verbouwing van het huisje.Zo leuk om te zien hoe het er uit zag en dan te bedenken hoe het nu geworden is..... wat een verschil, maar vooral....wat een werk!!! Vroeger had het huisje van die bruine luiken, nu zijn ze mooi bordeaux rood. Er zijn foto's van de aanleg van de keuken en badkamer, het plaatsen van de septic tank......... zo weet je ook weer wat meer van de geschiedenis van het huisje.

 Waarschijnlijk duurt het nog wel wat maanden duurt voordat de koop van ons huisje helemaal rond is. En wat doe je dan in die tussentijd? Juist.... bedenken wat er allemaal mee kan naar Frankrijk!

We hebben het huisje inclusief inboedel gekocht... maar je wilt het natuurlijk toch helemaal eigen maken. Overigens is dat ook wel weer leuk; soms vind je dan heel leuke, of vreemde, dingen in de inboedel. Helaas nemen we huisje niet over van Fransen.... ik weet nog dat vrienden van mij ooit een vervallen oud Frans huisje hadden gekocht, waarbij het gebit van de vorige eigenaar, die helaas overleden was, nog op het nachtkastje in een glas lag! Aan de andere kant vonden andere vrienden onder een bed een prachtig zilveren bestek!

Nou, dat soort dingen zullen we er wel niet aantreffen, maar het Indonesische beeldje in de kast (zo-eentje had mijn vader ooit uit Indonesie meegenomen en stond altijd bij ons thuis op de kast) roept wel mooie herinneringen op!

Omdat we onze tijd de komende maanden toch moeten doorkomen zitten we dus te bedenken wat er allemaal mee moet. Boeken!! We houden van boeken en hebben kasten vol staan, rijen dik in de boekenkasten thuis, dus een mooi moment om wat boeken mee te nemen naar Frankrijk. Manlief heeft al beloofd om een boekenkastje te maken!

En dan is daar die lelijke kast van omi. Omi was mijn oma en had "de kast met de groene ruitjes"...alle kleinkinderen van haar kenden die kast want daar lagen de snoepjes in! Als je de deurtjes opendeed gaven de sluitingen een tinkelend geluid tegen de deurtjes.. dat geluid vergeet ik nooit meer! Toen omi overleed ging de kast naar mijn moeder, daar stond hij jarenlang in de hal. Totdat man en ik ons eerste huisje kochten; er moest nog wel wat verbouwd worden en veel geld hadden we niet. Toen er een servieskast nodig was stelde mijn moeder voor dat we daar mooi omi's kast voor konden gebruiken!(was zij hem tenminste kwijt :) ) Met wat tegenzin aan de kant van manlief hebben we hem toch tegen de achterwand in ons toenmalige huisje neergezet, en eerlijk, zo slecht stond hij er niet. De kast verhuisde een paar keer mee en belandde uiteindelijk hier in Friesland in de bijkeuken (omdat hij niet door het trapgat naar boven kon voor in een niet veel gebruikte slaapkamer).

Van origine is de kast ... en ja... nu komt het: een FRANSE boekenkast...... en wat is er nu mooier om straks die kast weer mee te nemen naar Frankrijk... dan is het kringetje weer rond......

 En dan slaat opeens heel facebook op tilt 😀. Op de besloten pagina "ik hou van Frankrijk" heb ik in een paar delen het verhaal geplaatst wat ik in mijn vorige posts hier ook heb neergeschreven; alleen nog iets uitgebreider... met elke keer een mooie cliffhanger.......

Nou, wat een reacties heeft me dat gegeven... echt superleuk! Vanochtend het laatste stukje geplaatst... dwz... ook een paar foto's van het huisje erbij, want die had ik steeds achter gehouden... ook wel een beetje omdat het natuurlijk nog niet allemaal rond is.

Ik hoop dat er wat mensen in de buurt wonen, lijkt me zo leuk om volgend jaar al wat "bekenden" daar te hebben! En verder was het leuk om me met dat onderwerp bezig te houden...gewoon... lekker.....wegdromen... ben momenteel ook weer allerlei boekjes aan het lezen over het leven met een tweede huis in Frankrijk.... zo heerlijk........en op de slaapkamer staat een doos met spullen die ik mee wil nemen naar het huisje.........