We hebben een Eetclubje, tenminste, zo noemen we ons in de app.  Het is een groep vrienden van Frank, eigenlijk nog meer van zwager Wieger Jan, die elkaar al kennen vanaf begin middelbare school. Ik hou daar van, het contact over al zoveel jaren, want wat wat zal het zijn? 40, 45 jaar? Het waren ook de eerste vrienden van Frank die ik leerde kennen. De groep bestond toen uit Ralph en Eveline, Wieger Jan, Douwe en Corine, die toen al een klein dochtertje Dorien hadden en Frank. Ik kwam daar toen bij en ik was niet de laatste. In de loop der jaren kwamen er kinderen en partners bij maar vielen er ook mensen af, met als dieptepunt het overlijden van Eveline. De groep breidde zich natuurlijk uit; er kwamen meer kinderen, tegenwoordig zelfs kleinkinderen, die werden groter en namen ook weer partners mee. Er vielen kinderen af omdat die naar het buitenland verhuisden, Marga naar Bali en Lieneke naar Nieuw Zeeland en vorig jaar Wieger Jan en Keila naar Brazilië. Soms verwaterde het contact wat, maar gelukkig zijn daar altijd Dorien en ik! Wij nemen vaak het initiatief en plannen dan weer een datum. Meteen hangen we er een "eet" onderwerp aan vast. Zo hebben we al heel wat onderwerpen gehad: herfst, Indonesisch koken, gerechten uit verschillende landen, je lievelingsgerecht. Iedereen kiest een voor-, hoofd- of nagerecht en neemt dat mee. Het is altijd supergezellig en zo leuk om dat contact in stant te houden. Als je elkaar ook meer dan 45 jaar kent!

Gisteren was het weer zo ver en hadden we een dagje Hengelo, bij Douwe en Corine. We waren wel een beetje vol verwachting want waarschijnlijk zou er een nieuwe jongedame aanschuiven. Uit de hoek van Ralph. Via de app bespreken we altijd wie wat gaat doen. Ralph zou het toetje op zich nemen. We dachten: dat wordt weer een pak vla, want Ralph kookt niet. Die leeft op afhaal eten en diepvriesmaaltijden. Nou heeft Ralph twee zoons, Martijn en Ivo die ook zo nu en dan meekomen. Opeens verscheen er in de app een foto van een toetje in een glas met de vraag of iemand ook zulke glazen had.... Huh????? Dat is niet op "zijn Ralph's"... daar zien we toch echt een vrouwelijke touch..... Dus wie van de heren zou met een dame aankomen zetten... We waren nu al gek op haar omdat ze meedacht over het eten en blijkbaar haar hart daarin legde... En ja hoor...... Het was Ivo die met een zeer leuke jongedame aan kwam zetten! Welkom Denise!!

Het was een middag die je bij je herinneringen kunt voegen. Met als hoogtepunt het zoontje van Dorien ( 2 jaar) , die Frank papa noemde en niet bij hem weg te slaan was en hem helemaal om zijn vinger wond met zijn speelgoedmotor, die hij op de grond liet vallen. Frank moest dan te hulp schieten (hoe grappig, omdat Frank natuurlijk vorig jaar bij de ANWB alarmcentrale zat :) ) . Al met al een heel geslaagde middag met heerlijk eten. En er worden al plannen gemaakt om volgend jaar met z'n allen een week naar Frankrijk te gaan.

En wat foto's van de afgelopen jaren