Maandag 4 december: Wat staan we hier op een geweldige campsite, die je, na later blijkt,hier overal langs de route kunt vinden.Langs de weg ergens in de bushbush. Aan het begin een bord waarop staat hoe je moet betalen. Daaronder een doos met vignetten er in die je moet invullen met je gegevens; een deel van het vignet leg je in de auto, het andere deel stop je met het geld voor de overnachtingskosten in een grote afgesloten buis; voor volwassenen 8 dollar per nacht, voor ons komt dat neer op zo’n € 10 totaal.

Er is een hokje met toilet; geen doorspoeltoilet maar een toilet met een mega diep gat er in😁. Er zijn een paar plekjes om je camper neer te zetten en een stukje verderop nog een klein stukje grond waar je wat tentjes neer zou kunnen zetten; vooral bedoeld voor wandelaars. Van daaruit kun je naar de rivier lopen en er gaan veel wandelwegen met onderweg trekkershutten waar je kunt overnachten. Er gaat ook een ruiterpad dat we een stuk gevolgd hebben. Toen we een stukje naar boven gingen dacht ik nog: best heftig voor de paarden! Maar dat was nog niks vergeleken met het klimwerk dat we een eind verderop tegenkwamen! En toch werd het pad ook door paarden gebruikt want we vonden redelijk verse paardenpoep op het pad. Langs het pad stond een afdak met daaronder een boek waarin je je in moest schrijven als je langskwam. Zeker om je terug te vinden indien nodig. Want het is bushbush hier en ik snap heel goed dat je zo verdwaalt als je van het pad af gaat. Dichte bebossing met dunne stammetjes, hangend mos. Frank en ik kwamen op dezelfde omschrijving: een Elfenbos! Ik zag Legolas en Aragorn van The Lord of the Rings hier zo doorheen rennen!

Geweldig, wat een natuurschoon. Op sommige bomen zien we possum vallen hangen; die blijken hier dus nog veel rond te lopen. Je mag je hand er niet onder houden; ik denk dat dan de patroon die je er ziet hangen afgaat.

Het is hier verder heel stil. Er is nog een kampeerder, een leuke oudere man met auto en piepklein tentje. We maakten een praatje en hij vertelde dat zijn vrouw niet van kamperen hield, zij was meer van de vijf sterren hotels, en dat hij er zo nu en dan in zijn eentje op uit ging. Ik zag hem vanochtend al weer vroeg vertrekken.            Voordat we deze plek vonden hadden we ook al een stukje gelopen, gewoon op een mooi stuk wat we zagen en waar je kon lopen. We kwamen bij een meer dan geweldige hangbrug. Als het nou windstil was geweest had ik een poging gewaagd, nu wiebelde hij teveel! Frank waagde nog een poging maar ging naar een kwart toch terug, te veel wiebelen😂. Zo, ik ga naar binnen en dan gaan we zo weer op pad. Het krioelt hier van de kleine steekvliegjes, dus hup…. Naar binnen!