Zondag 3 december/maandag 4 december:

Kaikoura: whale watching!


We hadden geboekt voor een trip met The Whale Watchers. Er zwemmen een aantal Sperm-whales in de wateren bij Kaikoura en je kunt mee met een boottrip om ze te zien. 95% kans volgens de informatie. Dat zou natuurlijk een geweldige ervaring zijn dus hadden we een trip geboekt, 7.15 uur ’s ochtends aantreden. Vanaf het verzamelpunt werden we met twee bussen naar de plek gebracht waar de Whale-watchers boot lag…. Een mooie snelle boot met een mooi bovendek, maar daar mochten wij niet op want dat was voor de VIP’s. Die werden ook met een apart busje gehaald en mochten het eerst aan boord. Daarna mochten wij “het volk” binnen op het benedendek plaatsnemen. Een leuke jongedame, Fiona, heette ons welkom en vertelde ons de does en don’t’s….. Omdat de zee nogal onrustig was zou de kans groot zijn dat er wat mensen zeeziek zouden worden; ze wees daarom ook op alle kotszakjes en hoe die te gebruiken . Slim als ik was had ik van te voren toch maar wat pilletjes tegen zeeziekte gekocht, zou toch zonde zijn als je niks van deze trip mee zou krijgen omdat je groen en geel zag van ellende. Ondertussen werden de motoren gestart. Het was een supersnelle boot en dat merkte je ook. Daarom mochten we ook niet aan dek, dat mocht pas als we stil zouden liggen op het water om, hopelijk, de walvissen te kunnen zien. Het was wel een spektakel. Een bumpy tocht kon je wel zeggen. Ondertussen vertelde Fiona van alles over het leven in en op zee. Echt wel interessant!  Toen kwamen ook de eerste verschijnselen van zeeziekte bij sommige mensen naar voren. Er zijn mensen die , denk ik, van de hele trip niet hebben meegekregen en met gesloten ogen in de boot zaten. Na een tijdje stopte de boot en schommelde heen en weer. Iedereen mocht toen naar de voorpunt of zijkanten van de boot (de paar VIP’s stonden op het bovendek). Er werd met een soort grote onderwatermicrofoon geluisterd of de geluiden van de walvissen werden opgevangen. Ze communiceren met klikjes en die zijn via de microfoon waar te nemen. Zo kon de scheepscrew bepalen waar we naar toe zouden gaan. De walvissen waren blijkbaar niet in de buurt want na een paar stops nog niets te horen of zien. Wel weet ik nu een heleboel meer over de Sperm-whale, Fiona vertelde veel en probeerde de moed er in te houden. Op een gegeven moment gingen we naar buiten om de albatrossen te zien. Heb dit altijd prachtige vogels gevonden, ze zweven op de thermiek, maar als je komt om whales te bekijken is de albatros maar een schrale troost. Op de terugweg werd gelukkig een hele troep dolfijnen ontdekt, Dusky Dolfins. Echt een mega grote groep. Een machtig gezicht om die groep steeds boven het water te zien uitkomen. En toen zwommen ze ook nog langs de bootpunt. Adembenemend: groot en mooi en snel en behendig. Dit maakte veel goed!
Uiteindelijk geen whales gespot. Dit gaf ons dan wel weer recht op een refund van 80%.
Aan het eind van de dag kwamen we in Christchurch aan waar we overnachtten op een Top10 camping, waarvan we inmiddels een memberchip hebben, levert je allerlei kortingen op en niet alleen op de overnachtingen. Een hele grote camping, maar omdat het nog geen hoogseizoen is kon je toch rustig staan. Mooie keuken met bbq’s dus daar maakte we onze zalm klaar en bakten we de aardappeltjes. In de ruimte bij de bbq’s stonden ook tafeltjes en stoeltjes, er was een heater, zodat je daar ook je eten kon nuttigen. We raakten gezellig aan de praat met een Duitser uit Hamburg.  Toch is zo’n grote camping niets voor mij, geef mij dan maar het plekje waar we nu staan; waar ik dit blog schrijf.

 

Maandag 4 december:

Vannacht had het geregend en was alles kletsnat. Eerst maar even overlegd welke kant we op zouden gaan. We zouden richting Springs Junction rijden, het eiland over en dan richting westkust. ’s Ochtends eerst onderweg wat lekkere pie’s gekocht. Het was een schitterende  route die door de bergen langs een rivier liep. Het grootste deel van de rivier ligt droog, dit is alleen om het water  op te vangen als dit van de bergen naar beneden dendert.ijn heek breed om eventueel al het water op te kunnen vangen. Veel riviertjes staan momenteel bijna leeg maar dit is nodig voor al het water wat dus eventueel vanuit de bergen naar beneden komt.
Een tijd terug was hier immers de cycloon die voor heel veel overstromingen zorgde in Nieuw Zeeland. Matt en Lieneke konden toen nog net van hun land gehaald worden met een helikopter. Gelukkig bleef hun huis gespaard; het huis van de buren was volgelopen. Vorige week reden we ook door een gebied waar alle huizen met modder waren overstroomd toen. Het was een indrukwekkend en zo’n triest gezicht om al die huizen leeg en verlaten en kapot te zien staan. Triest, in triest. Veel aandacht is er destijds door het nieuws in Nederland niet aangegeven. Wij zagen met eigen ogen wat een schade dit heeft aangericht.
Maar goed, het prachtige woeste gebied waar we nu doorreden nodigde uit tot uitstappen. We vonden een plek waar we een wandeling konden maken. Met een beetje fantasie waanden we ons in de wildernis. We liepen het pad af naar de rivier, maar dat was te veel naar beneden. We kwamen bij een fantastische hangbrug over de rivier, die door de vele wind wel erg wiebelde……

We waren daarna nog geen tien minuten onderweg met de camper toen we een prachtige campeerplaats ontdekten, heerlijk in de middel of nowhere….. met wat camperplaatsen, verderop wat plek voor tenten. Het geld konden we samen met een formuliertje met onze gegevens ergens in gooien. Geweldig. Het is nog vroeg, 15.00 uur, maar we zijn lekker hier gestopt voor de nacht. Het zonnetje begint te schijnen dus alle natte spullen naar buiten om te drogen en dan lekker relaxen.