We staan twee nachtjes bij Frits en Lia op het erf. Wat een machtige plek is dit! Een paar jaar voordat Lieneke in 2010 bij hen kwam waren ze naar Nieuw Zeeland gekomen. Frits begon hier uiteindelijk een bouwbedrijf. Ze hebben lang in het kleine rechter huisje gewoond met wat kinderen. Toen Lieneke er bij kwam kreeg ze dus een plekje in de schuur op het kantoor anders was er geen ruimte. Toen Lieneke weer vertrok begonnen ze net aan de bouw van het grote huis. Wat een huis en wat een heerlijke plek, even buiten Levin! Gisteravond werden we door Frits nog even in de Landrover meegenomen naar het strand. Dat is hier vlakbij...even rijden over het strand... super verlaten met alleen hier en daar een auto. We werden "achtervolgd" door Lieneke en Scottie in de auto van Scott. Scottie was destijds Lienekes "kleine broertje"van vijf jaar. Inmiddels is hij 17 en nog steeds haar kleine broertje. Geweldig om die twee samen te zien!
Gisterochtend was druilerig. Waar is dat mooie zomerse weer waar we op hopen?? Omdat Lienekes telefoon het min of meer had begeven vertrokken we naar Levin. Frank en ik gingen ontbijten bij de plaatselijke cinema, die 's morgens al open was voor een koffietje of ontbijtje, Lieneke ging op zoek naar een winkel om haar telefoon te laten checken die het min of meer had begeven. Ondertussen konden wij even heerlijk ontbijten. Gelukkig kon de telefoon van Lieneke weer gemaakt worden, ook dat weer opgelost. Het was flink gaan regenen dus terug naar Frits en Lia. Wat te doen? Frits raadde ons aan naar het Nederlandse museum in Foxton te gaan. Daar stond ook een Nederlandse molen en daarnaast het museum en een Nederlands cafe waar je Nederlandse dingen kon eten, zoals natuurlijk kroketten, erwtensoep en pannenkoeken.
Het museum was super leuk! Allerlei verhalen over Nederlanders die zich in Nieuw Zeeland hadden gevestigd. Foto's, gebruiksvoorwerpen...allemaal Nederland. Erg interessant want voor ons was het vooral een beetje terug gaan in de tijd; een woonkamer zoals die bij opa en oma er uit zag, compleet met perzisch tapijtje op de tafel en merklappen aan de muur. Twee dames vergaapten zich aan het Delfts blauw en een van de dames vertelde ons dat ze daar thuis een kleine verzamelijng van had. Ze vond het zo mooi. Nou had ik in mijn tas nog een aantal kleine cadeautjes voor alle kennissen van Lieneke zitten, waaronder een Delfts blauwe kerstboomhanger. Die gaf ik aan haar. Ze vond het geweldig.
Na het bezoek aan het museum was het tijd voor de lunch.... in het Molencafe! Wie mij gezegd had dat ik ooit in Nieuw Zeeland een broodje kroket zou eten zou ik hebben uitgelachen, maar het was wel heel grappig. Het broodje kroket smaakte prima, het plaatselijke frisdrankje, ook dat moet je proberen, was mierzoet!
Lieneke besloot langs "Hobbs" te gaan, een paardenman/familie die destijds naar haar merrie hadden gekeken. De merrie was een probleempaardje, lief op "de grond" maar bij berijden kon ze opeens geweldig flippen. Hobbs himself bleek niet thuis te zijn maar schoondochter(?) en kleinzoon van 16 wel. We werden hartelijk ontvangen. Na wat gepraat konden we even in een soort van kantine zitten, waar kleinzoon zijn gitaar te voorschijn haalde en wat country liedjes zong. Echt geweldig, met een klein rauw ondertoontje in zijn stem. Die ogen van Lieneke toen ze hem hoorde zingen (was bij haar niet bekend dat hij gitaar speelde en zong). Door ons enthousiasme bleef het zeker niet bij 1 liedje!.Helaas had ik mijn telefoon niet bij me anders had ik gevraagd of ik een stukje mocht filmen. Daarna werden we uitgenodigd voor thee en taart in het familiehuis een klein stukje verderop. Wat een plek en wat een schitterend uitzicht. Op het erf liepen een paar miniatuurpaardjes met een veulentje, echt snoezig. Na deze gezellige middag, helaas Hobbs himself niet ontmoet, weer terug naar Frits en Lia die iets verder down the road wonen. Daar gingen we weer aan de gin tonic of een glaasje port en aten we patat met worstjes, gemaakt van zelfgeschoten wild en salade. Een van de andere zoons van Frits en Lia, Alex, was ook van de partij en het werd wederom een gezellige maaltijd met allerlei verhalen over Lieneke's tijd dat ze bij hen verbleef destijds. Daarna werd het tijd om de camper op te zoeken. We slapen er met zijn drieen, Lieneke bovenin in een tweepersoonsbed dat tegen het plafond zit en we 's nachts tot halverwege laten zakken, wij slapen er onder op de banken. En dat slaapt prima; totdat om half drie vannacht plots mijn telefoon ging. Ik kreeg zo ongeveer een hartverzakking: mijn moeder!!!!
Pffffff.......schrik.... uiteindelijk bleek dat ze op een verkeerd knopje had gedrukt en "opeens mij aan de telefoon kreeg". Nou gelukkig dan maar. Kon alleen de slaap daarna niet meer pakken. Maar gelukkig dat alles goed was!
Straks pakken we in en vertrekken we naar de Ferry die ons vandaag naar het Zuider Eiland brengt. Weet niet wanneer ik weer internet heb, we gaan het allemaal zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten