Vervolg:

 Ik nam dus contact op met de manager van The Ten Tenors, Rupert, legde hem het verhaal uit en vertelde dat Jean Marc naar het concert in Amstelveen zou komen. Rupert stelde voor om voor het concert een afspraak te maken zodat hij de tien tenoren kon ontmoeten. Nou dat was natuurlijk helemaal fantastisch. Geregeld! De middag voor het concert zouden we Jean Marc ergens oppikken; ik vraag me ernstig af waar dat geweest moet zijn.... treinstation, Schiphol? Ik heb eigenlijk geen flauw idee meer. Wel zie ik hem daar nog zo op een bankje zitten te wachten... ik had een foto dus ik wist naar wie ik uit moest kijken.....De ontmoeting verliep soepel. Het was overigens vreselijk weer die dag, het goot, en de ruitenwissers van onze Renaud zaten niet helemaal goed vast en vlogen alle kanten op. Dat herinner ik me dan wel weer.....

Als eerste reden we naar een hotel bij ons in de buurt; Jean Marc zou daar overnachten (vond het toch iets te om een vreemde man meteen bij ons thuis te laten overnachten). Jean Marc zou even zich settelen en na een uurtje zouden we hem oppikken voor het concert in Amstelveen. Ook dit verliep allemaal vlekkeloos. Jean Marc bleek een zeer gezellige en vooral vriendelijke man te zijn en het klikte meteen tussen hem, ons gezin en wat vrienden van ons die ook mee gingen naar het concert. We zouden van te voren een hapje eten in Amstelveen, vlak naast het theater en dan zou ik Jean Marc  na het eten vast afleveren bij het theater. Ik had de code van de artiesten ingang gekregen dus daar konden we zo naar binnen.  Best wel spannend om via de artiesten ingang naar binnen te gaan... want eenmaal binnen... waar moest je naar toe? Gelukkig liep ik één van de tenoren tegen het lijf, die herkende mij en toen ik uitlegde wie ik bij mij had werden we meegenomen naar een zaaltje waar iedereen van de groep nog lekker aan het relaxen was voor het concert. Ik heb Jean Marc overgedragen aan de heren en ben toen weer terug gegaan naar het restaurant. Na een tijdje kwam Jean Marc ook weer naar het restaurant; de tenoren hadden nog wat dingen te doen; Jean Marc kon blijven wachten maar verkoos om nog even naar het restaurant waar wij zaten terug te gaan. Wij waren natuurlijk super benieuwd hoe het was geweest. Nou dat hoefde je niet te vragen! Erg enthousiast vertelde hij over de gesprekken met de tenoren: er  waren er veel wetenswaardigheden uitgewisseld. Een hele belevenis. 

Daarna was ook nog het concert; we zaten vooraan. Ik vergeet nooit meer het gezicht van Jean Marc toen op een gegeven moment zijn lied "Stonde" ten gehore werd gebracht..... kippevel!

Na het concert kwamen The Ten Tenors nog in de voyer om handtekeningen uit te delen, dat gebeurde bijna na elk concert, dus ook deze keer. Super leuk om nog even na te praten, ook met hen, hoe ze de ontmoeting met Jean Marc hadden ervaren; gebeurde per slot van rekening niet elke dag dat een songwriter van één van je liedjes in de zaal zit. Wat een prachtige avond.

Jean Marc zou nog een paar dagen blijven en na één nachtje in het hotel verkaste hij naar ons huis om nog een nachtje bij ons door te brengen. Leuke dagen gehad met tot slot een etentje in ons favoriete Franse restaurant in Weesp, Minevitus.

De maanden erna hadden we regelmatig contact met Jean Marc. Met nieuwjaar werd een prachtige doos met daarin een vaas met tulpen bezorgd en een nieuwjaarsgroet van Jean Marc....... dat was het laatste wat we van hem hoorden, ondanks alle pogingen contact met hem op te nemen.....

Ik herinner me niet meer hoe we er achter kwamen, maar na een paar maanden bleek dat Jean Marc een hersenbloeding had gehad en daar niet goed uit was gekomen...... blijkbaar lag hij min of meer in coma.......

Een paar jaar terug vond ik toevallig op Facebook de naam van één van de medeschrijvers van het lied "Stonde" (nou ja, zoals Jean Marc vertelde, ze vormden met z'n drieen een groep en als ze wat schreven werden songtekst en muziek op naam van alle drie gezet; Stonde was echter in zijn geheel van de hand van Jean Marc). Ik heb hem een berichtje gestuurd en na een paar dagen kreeg ik zowaar antwoord. Blijkbaar leefde Jean Marc maar wat ik zo begreep lag hij in een verzorgingstehuis. Het bericht dat hij nog leefde deed ons wel wat, we dachten dat hij overleden zou zijn; aan de andere kant: verzorgingstehuis....... dat klonk niet echt goed. Pogingen om nog wat meer te weten te komen leverden echter geen resultaat op. Zo nu en dan zie ik nog wel eens een berichtje op facebook van die persoon en elke keer denk ik: zal ik nog eens vragen? (destijds kreeg ik van hem een berichtje maar daarna ook niet meer).

Het is een mooi verhaal maar wel met een droevig einde.......het lied "Stonde" heeft voor mij veel betekenis en als ik het weer beluister probeer ik aan die leuke tijd terug te denken en aan die leuke dagen die we toen hebben gehad.

 

Stonde (Moments)
Verse 1
Ormai la mio vita hé cusi
(As life goes on)
tu quallà ed eu qui
(With you there and me here)
da le piaghje o da li monti
(No matter where I am on Earth)
ghjorni mei so conti
(It doesn't feel like home)

forse era scritta cusi
(Perhaps it was written in the stars)
mi sentu susurrà di si
(I deeply think)
ssu chjassu di felicità
(that our paths crossed)
un si po sminticà
(only to pass each other by)

Chorus
l'aghju trovu u me portu
(It's me)
l'aghju sceltu u caminu meu
(who has chosen my fate)

Verse 2
spassighjendu senza fanali
(I tiptoe through life)
in la notte pè fiuminali
(At night I'm searching)
mi ne sto a l'agrottu piattu
(I keep my fears inside)
e un si sente lu mio fiatu
(The voices in my head)

 mi ramentu stonde sebbiate

(Thinking of those moments)
u tempu passatu cun tè
(The ones I spent by your side)
c**'una barcella ferita
(but like a gust of wind)
smariscu di a mo vista
(In the storm I disappear from you)
Chorus

Verse 3
Ormai la mio vita hé cusi
(From now on my life goes this way)
tu quallà ed eu qui
(With you there and me here)
al dilà di ssu mare d'ogliu
(Over the seas of tranquility)
di ssa terra eu so figliolu
(I have found my peace)

forse era scritta cusi
(Perhaps it was written in the stars)
mi sentu susurr di si
da le piaghje o da li monti
(I deeply think)
ssu chjassu dilla
(that our paths crossed)
un si po sminticà
(only to pass each other by)