Wondertjes bestaan....

Wat een weer was het gister...niet normaal.... regen, wind..... onze weide is één groot moeras....

Frank ging gister al vroeg de paardjes binnen zetten, veel te nat....... Op een gegeven moment hoor ik Frank binnen komen, en gek, het is dan al of je een voorgevoel hebt....

In zijn hand had hij een klein kippekuikentje... eentje van de zes die een week of wat geleden uit het ei waren gekomen en die nu met hun moeder over het erf scharrelden. Maar kuikentje? Het was meer een nat bosje veren. Frank riep: hij leeft nog! Nou dat was wel heel optimistisch want dit lag er bij... daar zat geen leven meer in.... Ik nam het hoopje veren over, het kopje bungelde er bij...zo sneu...... Frank weer naar buiten want hij moest er nog eentje pakken, die was er blijkbaar wel beter aan toe dan deze. Ik deed mijn andere hand over het kuikentje heen om het zo een beetje op te warmen. Het lag daar maar te liggen totdat ik opeens zijn bekje even open en dicht zag gaan... er zat dus toch blijkbaar nog wat leven in! Intussen kwam Frank terug met kuiken nummer twee, die was verregend maar piepte nog aardig. Die kwam bij mij op schoot, onder een handdoek. De kleine in mijn hand daarentegen was nog steeds koud. Ik zette mijn mond op mijn hand om zo tussen mijn twee handen wat warme adem op het kuikentje te blazen..... toen ik dat een paar keer had gedaan voelde ik een rillinkje door dat lijfje gaan.... het zou toch niet? Dus blazen, blazen, blazen...... toen kwam er opeens een zacht piepje uit het bekje... een teken om door te blazen...lekkere warme adem....... Na een paar minuten kwam er een heel klein beetje leven in dat kuikentje...ik voelde hem rillen..... dus door...... na nog een minuut of tien kwamen er steeds meer piepjes uit het bekje en trok hij zijn pootjes omhoog. Frank was intussen ook weer binnen (de rest van de kuikens zat warm onder mammie), nam het kuikentje over en ging bij de houtkachel zitten en hield hem er bij (ik waarschuwde nog wel dat ik geen zin had in gebakken piepkuiken die avond). En wat denk je..... het kuikentje werd steeds levendiger en levendiger. Ondertussen had ik de kuiken warmhoutplaat aangezet en het andere kuiken daar vast onder gezet. Toen ons kuikentje levendiger werd hebben we hem er bij gezet en een uurtje later zaten er twee levendige en vooral lawaaierige kuikens onder de plaat!

Toen ik vanochtend ging kijken vond ik twee kuikens die net wakker werden en aan hun ontbijtje begonnen. Wat een heerlijk gevoel en wat fijn dat Frank al zo vroeg de paardjes op stal ging zetten.... veel langer had het kuikentje niet overleefd, eerlijk, we dachten al dat hij dood was. Misschien is dit het kuiken dat ik twee weken geleden ook al voor dood had gevonden in de ren, ook toen bleek er wat leven in te zitten en knapte hij onder de warmhoudplaat weer op. Katten hebben negen levens zegt men, nou, deze vast ook, hij begint nu aan zijn derde leventje..... ik ga wel heel goed op hem letten.......dit is een speciaal kuikentje!