Maar goed, weer thuis.... thuis? Diep in mijn hart weet ik wel waar mijn echte thuis is.......
Ik heb er twee dagen over gereden om naar Nederland te komen; vrijdag weg... heerlijke en makkelijke rit gehad, bekend terrein en lekker weer. Het hotel in Metz was ook weer snel gevonden, Barkley mag daar mee, fijne parkeerplaats, nette, schone kamer en een fijn ontbijt in leuke ontbijtzaal. Prima dus. En het uitlaten van Barkley is ook geen straf want je kunt een mooi rondje wandelen rond het chateau de Mercy, waar nu helemaal hekken omheen waren geplaatst (dat was twee weken geleden nog niet zo) zodat je bv niet meer op het bordes kon komen. Ik hoop een teken dat aangeeft dat ze gaan beginnen met verbouwen. Zou geweldig zijn want het is zo'n prachtig gebouw!
Dag twee zou de route van Metz naar Nederland zijn. Ik heb wat met die route, ook andersom al, van Nederland naar Metz, die gaat nooit zoals ik dat wil. Mijn Navigatie en ik zijn op die route beslist geen vrienden. Omdat op de heenweg mijn route opeens niet meer over Luxembourg ging (en daar wil je momenteel toch wel tanken want dat scheelt best wel wat) tikte ik nu de route in via Luxembourg, en de bedoeling was dan natuurlijk wel via de snelweg. Tsja... mijn navigatie dacht vast: ok... als je over Luxembourg wil dan GA je ook over Luxembourg... dus gewoon door de stad daar en via alle nationale wegen die Luxembourg rijk is....... Dat was nou ook weer niet de bedoeling... Voor mijn gevoel reed ik heeeeeel lang over het Luxembourgse platteland (achteraf bleek dat de toch uiteindelijk een half uur langer had geduurd dan wanneer ik over de snelweg was gegaan). Gelukkig geen files, wel heel veel wegwerkzaamheden. Bij de afslag Francorchaps in Belgie was het wel megadruk, de hele vluchtstrook stond vol met mensen die af wilden slaan....dit weekend is de Formule 1 race natuurlijk! Gelukkig kon ik er langs rijden maar aan de andere kant van de snelweg, waar alle Nederlanders vandaan kwamen stond alles muur en muur vast.... kilometers file daar, helikopters boven de weg om alles in de gaten te houden.... nou, al die mensen konden daar nog wel wat uurtjes wachten.... pffff.
En toen kreeg ik, al weer op Nederlandse bodem rijdende, ook nog zo'n mega stortbui over me heen.... nou, met 30 km over de snelweg rijden gebeurt niet vaak... maar het moest wel... gelukkig iedereen knipperlichten aan en dat was maar goed ook want je zag niets en niets meer van de weg..... als je de ruimte tussen jou en je voorganger iets groter maakte zag je niets meer, je reed op de lichten van je voorganger.... best eng eigenlijk... van de snelweg af was ook geen optie want als er niemand voor je reed zag je dus echt helemaal niks. Zoiets nog niet eerder meegemaakt! Uiteindelijk werd het wat lichter en regende het iets "minder" hard; je kon in ieder geval de weg weer wat zien. Verbazingwekkend blijft dat je in zo'n mega bui gewoon door auto's op redelijke hoge snelheid wordt ingehaald... hoe dan???
Uiteindelijk alles overleefd en aan het eind van de middag eerst even langs dochterlief gereden voor een kopje thee. Ze hebben in mijn vakantie hun nieuwe woning betrokken dus ik moest natuurlijk zien hoe alles er ingericht uitzag. Was vooral benieuwd naar de groene muur in die kamer.. en die was meer dan schitterend!! Precies de goede groene kleur!! Daarna nog even langs mijn moeder die daar vlakbij woont (weer een kopje thee) en toen het laatste kwartiertje naar huis. In ieder geval waren de poezen (en dit keer dus maar twee ipv drie😢)zeer enthousiast om me weer te zien, de paarden hinnikten ook... ik wil graag geloven dat dat om mij was, maar ik denk meer om het paardensnoepje dat ze kregen....
We zijn weer thuis................................in Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten