Het wordt donker en we zitten lekker met een glaasje wijn te genieten. Ik lees een boek, lekker opgekruld op de bank. En dan wordt er geklopt op de deur. Drie heren die een kalender komen aanbieden, van de voetbalclub uit Lachaux. Nou weet ik dat ieder zichzelf respecterende vereniging met zo'n kalender langs komt. De voetbalclub dus, met drie man sterk. We mogen zelf bedenken wat we geven en dus wordt de beurs omgekeerd, zoveel cash hebben we tegenwoordig niet meer. Tussen manlief en een van de heren ontspint zich een gesprek, natuurlijk over voetbal, a.s. zondag: Les Bleus!!! Dan vertelt de oudste van het drietal dat hij dit huis kent. Ik, die op de bank zit en dacht manlief dit te laten afhandelen, spits mijn oren; daar wil ik meer van weten. Hij blijkt hier gewoond te hebben! Manlief vraagt of het huis veranderd is en nodigt de heren binnen uit. De man in kwestie kijkt rond en vertelt hoe het huis er uit heeft gezien: daar in de hoek was een wasbak...ja...dat weet ik, heb ik op oude foto's van de vorige eigenaar gezien! En achter was de badkamer en de trap was destijds een dichte trap. Op het zoldertje boven de keuken sliep zijn zus. Precies zoals Hans, de vorige eigenaar ons had verteld! En de voordeur was de originele voordeur. De man vertelde dat hij minstens drie keer door de ruitjes was heen gegaan toen hij hier nog woonde! Hij was hier zelfs geboren. Hoe leuk is dit nou weer! De man zelf woont hier in de buurt. We vertellen dat we het huisje net hebben en dat we toch van plan zijn om hier in de toekomst veel te gaan verblijven. Na een gezellig gesprek nemen we afscheid en gaan de heren verder met de verkoop van hun kalenders. Wie weet hoe veel kalenders we nog moeten aanschaffen deze week. Aan deze kleeft in ieder geval een mooi verhaal!