Vervolg Mazetje.....

.... en uiteindelijk werd het dit ook. Er ging weer wat tijd overheen, maar ik herinner me niet dat ik toen ook al zo ongedurig was en niet kon wachten, zoals bij Pacaud. Uiteindelijk hebben we het huisje samen met mijn schoonouders gekocht. Een klein Mazetje. Een mazet wil zeggen: een soort schuur op het land waar de boer zijn landbouw gereedschap opslaat. Het was een schuur met één ruimte, "onze geitenstal" noemden we het altijd. Geen water, geen elektriciteit...... maar prachtig gelegen tussen de wijngaarden, vlakbij de rivier de Vidourle. En met een uitzicht richting de rivier. Het eerste wat ons opviel was de overdadige geur van de tijm die overal groeide en bloeide. Verder stonden er op het terrein wat olijfbomen die al heel lang niet onderhouden waren. Zoals gezegd, geen elektriciteit, dus dat moest komen van een aggregaat of zonnepaneel, en geen water. Bij de oprit stond een handpomp waar we water konden pompen. En hoe heerlijk was het om 's morgens onder die pomp te duiken. Nadat ik een keer bijna "overvallen"was door een boer die in de wijngaard werkte, keek ik toch wel even om me heen voordat ik onder de pomp dook! 

Frank had, voordat we de eerste kwamen, de muren van binnen al laten stucken, zodat alles er frisser uitzag. Volgens mij kwamen er later pas plavuizen op de vloer.  Er was een mooi betonnen terras, overdekt met de vigne vièrge in de zomer, zodat we dan in de schaduw zaten. En op dat terras leefden we eigenlijk. Een grote houten tafel met stoelen op het terras. Binnen werd eigenlijk alleen geslapen en soms gekookt. Slapen deden we op een bedbank en twee kleine bedjes voor de kinderen. Er stond een grote ijzeren kast, met klep voor stokbrood, die Claude voor ons had geverfd. Daarin bewaarden we het serviesgoed. Aan de rechterkant een keukenblok, die ik gesjabloneerd had met olijfjes, met een koelkastje en gaststel.

Om het huisje lag meer dan 3000 vierkante meter grond, merendeel Garrigue met voor het huisje een veldje met olijfboompjes. Rechts van het huis liep een boerenpad naar de wijngaard boven. Daar stond een mooie grote kurkeik en dat werd het lievelingsplekje van mijn schoonouders. De caravan werd daar neergezet en ik zie mijn schoonmoeder daar nog zitten, onder die kurkeik......

 

Overigens: Garrigue is land met veel lage begroeiing, tijm, kurkeiken, en komt vooral voor in landen met een warm gematigd klimaat.