Ik ben verliefd....

Er waren zoveel dingen waarom ik op ons huisje viel, maar zo'n leuk laag muurtje voor een huis doet toch wel wat met me.... Zo'n muurtje waar de stenen schots en scheef door elkaar liggen. waar varentjes en andere plantjes tussen de stenen groeien, waar uit wat hoekjes en gaatjes de mooiste bloemen te voorschijn komen.... Zo'n muurtje waar de zon op schijnt en je even tegenaan kunt hangen (ook al dondert het dan bijna  in elkaar😄)  En wat eigenlijk niet mag ontbreken op zo'n muurtje zijn de zonnende hagedisjes.......

Ik val op die hagedisjes, noem het liefde of zo, maar pas als ik die zie bij een huis of op een muurtje, dan pas is het perfect...... en verdorie... laten wij nou ook hagedisjes hebben... ik heb ze nog niet op het muurtje gezien, maar wel op ons huis! De eerste keer dat we gingen kijken in september zag ik er uit mijn ooghoek al eentje over de muur flitsen en toen was ik eigenlijk al verkocht......

Zoals al gezegd, ik ben gek op ze, die prachtige elegante lijfjes, het heen en weer geflits over de muur, het opwarmen in de zon....... ik vind ze fantastisch!! Ik ben ook helemaal verliefd geworden op "onze" hagedisjes... we hebben er minimaal drie, en vast wel meer..... In eerste instantie zag ik er steeds twee op het stenen bankje onder het raam, eentje zonder staart, die was vast al een keertje aan de dood ontsnapt, en eentje met lange staart.... zonder staart kreeg de naam Lies en met staart werd omgedoopt tot Saar.. en nu ik dit schrijf leer ik weer wat wat ik ging er van uit dat het Franse woord voor hagedis "Lizard" was maar dat blijkt dus "Lézard" te zijn... ja , als je het nooit geschreven hebt zien staan.... weer wat geleerd......Maar goed, Lies en Saar komen dus van Liz en Zard... Lizard, of eigenlijk dus Lézard.......

Toen er ergens anders nog een hagedisje wegfloepte heb ik die Harry (op zijn Engels) genoemd, naar de huis-gekko in de tv serie Death in paradise.. Elke andere hagedis, met uitzondering van Lies, makkelijk te herkennen, wordt nu Harry en Harry... ja... dat is hem gewoon!!!! In het begin was Harry bang. Ik was de raamkozijnen aan de buitenkant aan het schilderen en als hij me zag schoot hij er in het begin van door, maar na een tijdje begon hij blijkbaar aan me te wennen en bleef hij rustig zitten, zodat ik hem eens goed kon bekijken. Zoals een goede verliefdheid betaamt, krijg ik (bijna) vlinders in mijn buik als ik hem zie... hij heeft een gestroomlijnd lijf, een rappe tong, is knap, vast nog jong, snel en houdt van de zon en ons Frans huisje (anders zou hij er niet wonen...); wat wil je nog meer... dat hij laatst een andere hagedis in zijn nek beet vergeef ik hem dan maar........

Kortom..... ik ben verliefd.......