De buren...

Hier in Nederland wonen we prachtig en menigeen benijdt ons om ons heerlijke plekje. De eerste buurman woont 100 meter verderop....... we zien of horen ze niet.. tenzij de meute buurkindertjes, vier in totaal, ons overvallen want blijkbaar is het wel gezellig bij ons.......

En nu hebben we ons stekkie in Frankrijk en zitten onze buren een stuk dichterbij..... vanuit de voordeur kunnen we ze zien en horen..... dat is even wennen...... Daarom hadden we ons huis destijds bijna niet gekocht..erger nog, toen we er in eerste instantie langs reden werden onze ogen meer naar het buurhuis getrokken en vooral naar de tuin/oprit, die in onze beleving vol stond met auto's , pallets, geiten, honden en kinderen....... Toen we terugreden wilden we bijna onze afspraak voor de volgende ochtend al afzeggen, dit was het gewoon niet! Maar, zoals nette mensen betaamt, gingen we toch maar even kijken......en toen bleek het allemaal wel mee te vallen: de geiten liepen netjes in de wei en het was een stuk rustiger (nog wel een beetje een puinhoop overigens maar achteraf bleek dat ze druk aan het verbouwen waren)......Om een lang verhaal kort te maken (ik heb het al uitvoerig in een eerder stukje beschreven)... we gingen overstag... werden verliefd en sloten de koop van het huis (daarin hebben de bramen langs de kant van de weg en het heerlijke glas rosé op het terras wel zeker een rol gespeeld).

En nu we er eenmaal zitten kan ik vertellen dat we de meest leuke buren van Frankrijk hebben... Claire en Stephan (misschien moet er achter zijn naam wel een "e", zal ik de volgende keer eens vragen) met Mia van zes en Camelia van anderhalf.

Het begon al toen Frank het gras ging maaien en dat met de hand moest doen, omdat de accu van de zitmaaier de geest had gegeven. Toen we 's middags van het boodschappen doen terugkwamen was er een prachtig pad gemaaid, naar het terras achter en de oprit was ook gemaaid. Later die dag kwam Claire aan de deur om te vragen of het niet erg was, Stephan had de bloemen aan de rand laten staan want hij dacht dat ik dat wel mooi zou vinden (de lieverd!!).... De volgende dag kwam Stephan ook even langs om kennis te maken.....zo leuk, elke keer weer een handje (inmiddels zijn we al overgegaan op zoenen, vier stuks maar liefst!) als we elkaar zagen....  En toen kwam natuurlijk DE HAGELBUI met stenen zo groot als tennisballen... dat verbroedert, want ook bij de buren was het dak gehavend..... ons dak kan meteen vervangen worden (we kregen vandaag de offerte......aj..... heb niet veel ribben meer over nu)... maar gezellig was het wel! De buurtjes kwamen inclusief kids op de borrel en Mia van zes kon ons wel verstaan maar vond wel dat we gek praatten....... Camelia was meer geinteresseerd in alle chipjes. Maar hoe leuk kan het zijn!  Stephan zorgde ook meteen dat iemand naar ons dak kwam kijken, raadde ons aan de pompiers te bellen om het dak te bedekken... wat begin je zonder goede buur? Inmiddels hebben ze ook onze sleutel zodat James er bij kan als hij aan het dak gaat beginnen.. en zoals Claire zei... dan kan ik de luiken opendoen als jullie weer komen. Stephan is 10 juli jarig en we zijn al uitgenodigd voor de verjaardag. En dan te bedenken dat we het huisje bijna hadden afgezegd vanwege die buren..... Nu is het juist gezellig... even een zwaai naar de "overkant" , wat aardbeien over het hek........