Het is half zes en de vogels zijn bezig wakker te worden. Nu ik dit schrijf betrap ik mij er op dat ik in mijn gedachten de zinnen in het Frans aan het vertalen ben….C’ est 5 heures et demi et l’oiseaux sont en train de reveiller…. even alles zonder google vertalen, dus sorry voor mijn schrijffouten.

Heb de deur opengezet zodat al die vogelgeluiden goed tot hier doordringen. Heerlijk zo… en het is weer rustig na een meer dan onstuimige avond!

Het was gister overdag heerlijk weer, met temperaturen van ver in de 20 graden. ’s Middags hadden we geluncht in ons favoriete restaurant in Poulthier. Zo leuk daar. Ontzettend vriendelijke meneer van het plaatselijke cafe/restaurant en voor 18 euro hadden we een heerlijke  vier gangen lunch, vooraf salade met gerookte zalm en verse geitenkaas, met een heerlijke dressing, daarna had ik een varkenskotelet met heerlijke mosterdsaus uit Charroux, lekkere aardappeltjes er bij,  een lekkere kaasplank en tot slot een, natuurlijk, huisgemaakte taart met kersen. Er was ook nog een taart met sinaasappel, die Frank in eerste instantie wilde, maar de restaurant eigenaar wees zo naar zijn kersenbomen..ja die zijn echt van hier, de sinaasappels niet… en dat deed Frank overstag gaan. Toen we gingen afrekenden zat ook de vrouw des huizes aan de bar, en dan is het toch leuk als je wat van de taal spreekt, dus ik vroeg aan haar of zij de chef was wat ze beaamde, en meteen aan ons vroeg hoe het met ons ging in ons nieuwe huis. Blijkbaar had haar man , na ons vorige bezoek, het over die Hollanders gehad die een huisje hadden gekocht. Er ontspon zich een leuk gesprek waarin wij aangaven in juli weer terug te komen en met een dikke “ au revoir” namen we afscheid.

Daarna reden we naar Vichy waar we de Action onveilig hebben gemaakt. Frank heeft veel gereedschap gekocht, waaronder een centimeter, want die lag hier niet, en ooooo wat misten we die om een en ander op te meten. Verder wat huishoudelijke spullen ingeslagen en wat plastic dozen om spullen in kwijt te kunnen. Daarna gingen we nog op zoek naar verf, want kozijnen en deuren moeten nodig opnieuw van een laagje verf worden voorzien, maar dat was nog niet zo eenvoudig. De BigMat bleek alleen dure tegels (wel prachtige overigens) en nog duurdere keukens te verkopen, de Cora had geen keuze en verder was er noppes niente nada te vinden wat betreft een winkel die verf verkocht. Dat wordt vandaag nog even puzzelen en goed zoeken want ik wil dit weekend toch wel graag wat verven.

Thuis gekomen bleek er bij ons een prachtig breed pad gemaaid te zijn bij het huisje, langs het muurtje en naar achteren. Wie dat nou gedaan had? In ieder geval super fijn, want dit was wat beter dan het smalle paadje dat Frank gepoogd had te maaien ( de accu van de zitmaaier is kapot dus moet het allemaal met de handmaaier, en het gras staat mega-hoog, geen makkelijke klus dus). Natuurlijk waren we stik nieuwsgierig wie dat nou gedaan kon hebben……..

Even later werd er aan de deur gekopt en stond er een leuke jonge vrouw voor de deur….onze buurvrouw Claire. Ze verontschuldigde zich maar haar man had voor ons een stuk gemaaid. Hij had Frank zien zwoegen met de handmaaier en wilde graag helpen. Toen hij vanmiddag kwam waren wij natuurlijk vertrokken, maar had ‘ ie voor ons toch maar gemaaid. Of dat erg was? Nou…. wat dacht ze…. natuurlijk niet… Quelle surprise Claire, nous sommes tres tres content! We hebben ze meteen maar uitgenodigd voor het apero op maandag, zij en haar man Stefan. Ze vroeg of ik van aardbeien hield, want die had ze genoeg in haar tuin. Ja natuurlijk, om jam te maken…. Jaaaaaaaa…. laat zij dat nou ook leuk vinden om te doen, jam maken…… volgens mij komt het wel goed met ons en onze buurtjes.

En toen brak tegen de avond  de hel los! 

Het begon met wat donkere lucht en wat gerommel in de verte;  in mum van tijd veranderde het vriendelijk weer in een oorverdovende hagelbui met windstoten; het werd grauw en grijs en er vielen hagelstenen ter grootte van een dubbeltje. Ik vreesde voor de ruiten want natuurlijk waren alle luiken nog open en, zoals we al gauw merkten, was er boven een raam opengewaaid, waardoor alles naar binnen regende/hagelde. Dat merkte ik doordat er een straaltje water door het plafond in de kamer lekte. Gelukkig hadden we veel handdoeken om een en ander te redderen. Heftiger was het bij het keukendak en dat het zoldertje daarboven…daar droop het water langs de muren naar beneden en zo de badkamer in. Dat was toch echt iets minder……. Daar moet echt deze week naar gekeken worden…… Maar wat een natuurgeweld en wat kan het weer hier in korte tijd veranderen van een heerlijk zonnig en warme middag naar even later een hagelbui van jewelste. Toen het niet meer hagelde gingen we buiten even polshoogte nemen en zagen we Claire het huis uitkomen, die ging even inspecteren of alles buiten nog ok was (ik vrees voor de aardbeien), ze vertelde dat de kinderen gelukkig al op bed lagen, die hadden er niks van meegekregen. Nadat we elkaar onze hulp hadden aangeboden, mocht er iets zijn, hebben we ons weer teruggetrokken in ons huisje. Een beetje verbijsterd over al dat natuur geweld en ons afvragend hoe vaak dit voor zou komen. In het huisje hadden we nauwelijks of geen tekenen van waterschade gevonden. Misschien was dit wel heel extreem (en dat was het ook), maar dat nu juist op onze tweede dag hier……

Maar ach, vannacht was het rustig en nu fluiten de vogeltjes al weer volop…… het is mooi hier!