Aronnes is een leuk klein plaatsje net over de grens in de Allier. Wij zelf wonen in de Puy-de-Dôme maar we vliegen elke dag heen en weer over de grens met de Allier die hier vlakbij loopt, zo ben je in de Puy-de-Dôme en zo in de Allier. Gisteren gingen we naar Aronnes waar een brocante zou zijn en daar zijn wij (lees: vooral ik) gek op....... En zoals ik al zei, Aronnes is leuk. het ligt tussen wat bergen in, lekker in het groen. Een paar liefelijke kronkelige straatjes met oude huizen. Het heeft een aardige kerk met een prachtige tuin er naast. Bij de kerk staat een prachtig houten beeld van een Maria, denk ik, die een baby vasthoudt. En wat ik vooral erg leuk vind, tegenover de kerk zit een restaurantje, dat wil zeggen, een pandje met serre wat een restaurantje moet worden als het aan de communie ligt... het is helemaal klaar, er zit een barretje in het pand en natuurlijk zal er een keuken zijn, maar die kon ik vanuit buiten niet zien. Bij het pandje hangt een groot doek waarop wordt gevraagd wie dit restaurantje wil gaan runnen. De gemeente is er klaar voor. Ik vind het echt een geweldig idee! En fantaseer er meteen op los. Zo'n retaurantje waar je zo ongeveer eet wat de pot schaft. De lokatie is echt geweldig tegenover de kerk met die mooie tuin. Het is dat ik geen horeca-mens ben, met elke dag koken zou ik gauw het plezier er aan verliezen, maar stel dat het niet uitmaakte, dat je bv een paar keer in de week open kon zijn... tsja........ 

Maar wij gingen dus naar de brocante. Het was nog rustig toen wij tegen tienen aankwamen. Op het veldje waren veel mensen nog druk doende hun spulletjes uit te stallen. We parkeerden de auto langs de weg, er was nog plek, en liepen via een stenen trapje naar beneden naar het veldje waar de brocante werd gehouden. Ik hou vooral van de tafels met mensen die hun eigen "rotzooi" aanbieden, juist daar kon je de leuke dingen vinden tegen niet te gekke prijzen. Of de enthousiaste handelaar die op een leuke manier met je praat over je uitgekozen item en op een leuke manier meedoet met afdingen. Want je hebt ook van die mensen die zeer chagerijnig achter hun tafeltje zitten en het bijna te veel moeite kost om de prijs te noemen. We maakten een rondje over het terrein. Plots bukte Frank zich en raapte een kleine portemonnee van de grond met daarin o.a. een creditcard en een kaartje met 2 telefoonnummers, eentje met "maman" erbij en eentje met "moi". Nou die "moi" dat kon de meneer van de naam op de creditcard wel eens zijn, dus Frank belde het nummer, kreeg een voicemail en sprak in dat we op de Brocante zijn portemonnee hadden gevonden en dat we die maar hadden afgegeven bij "La Buvette" . Er was geen omroepinstallatie en de meest logische plek om te gaan vragen of iemand iets had gevonden op het terrein leek ons het buffet. De mensen daar waren zeer vriendelijk en zouden de portemonnee in bewaring nemen. Ondertussen deden we nog een rondje brocante. Ik had een geweldige schaal met een eendenkop gezien, maar in het kader van "ik heb al zoveel" was ik er verder niet naar gaan kijken. Frank liep op een gegeven moment naar dat kraampje, dat gerund werd door twee aardige dames. Even later kwam hij terug....met de schaal!! Wahaaa! Hoeveel ik er voor had willen geven? Ja, geen idee natuurlijk, meer dan een tientje echt niet.... Frank terug naar de dames......U had wel wat meer mogen vragen.......mijn vrouw wilde er wel wat meer voor geven.... Gelukkig konden de dames er hartelijk om lachen. Ik zei dat ik heel blij was met de schaal en één van de dames vond dat dat het belangrijkste was, Vous content, moi content...... Om het "leed" te verzachten kocht ik toen bij hen ook maar een ouderwetse plaat met strandafbeelding, toen bleek dat Frank die ook al op het oog had gehad. Nou toen was het weer wij blij met de plaat, zij blij met de verkoop.

Ondertussen werd het warmer en drukker op het terrein. En het bleek alsof er opeens een blik Nederlanders was opengetrokken..... we hoorden de één na de ander Nederlands praten.....brrrrrrrr , wat deden al die Nederlanders daar, uitgerekend in Aronnes? Zal wel met de Brocante-aanplakbiljetten te maken hebben gehad. Voor ons werd het tijd dus om weer te verdwijnen. Richting Ferrières-sur-Sichon waar we zouden lunchen. Maar daarover een andere keer meer.

Overigens werden we op een gegeven moment nog gebeld.... de meneer van de creditcard! Hij had zijn portemonnee opgehaald en was heel blij en vond het geweldig dat wij de portemonnee naar het buvet hadden gebracht.... En als een echt Fransoos zei Frank: De rien..............