Half acht ' s morgens.... weer geen internet, dus dat wordt weer het één-vinger typewerk. Vandaag komen Ania en Andre lunchen dus er moest gewerkt worden. Eigenlijk had ik dat gisteren al willen doen maar toen stond er opeens onverwacht bezoek voor de deur! Er stopte een klein wit scootertje en een man stapte af en zette zijn helm af. Ik riep braaf " bonjour"  maar de man grijnsde alleen maar. Met een scheef oog zag ik een streepje geel bij het nummerbord... uuuh Nederlands? Of Frans toch? Toen hij zei " ken je me niet?"  wist ik in ieder geval....Nederlands! Tsja..... maar wie het was.... geen idee.....Bleek het de vorige eigenaar van ons huisje te zijn, Hans! Nou.... hoe leuk was dat? Hij was met zijn camper aan het touren en had via mijn blog gezien dat we hier zaten... Dat ik hem niet herkende was achteraf niet vreemd.. hij was echt ontzettend afgevallen.  We waren net achter bezig met een plateau sardientjes en een bbq. Hij kon meteen meedoen! Wijn en stokbrood er bij... wat wil je nog meer? Het was weer heel gezellig en er was natuurlijk van alles uit te wisselen. De middag vloog. Nadat we Hans hadden uitgezwaaid, hij tutfte op zijn scootertje terug naar La Guillermie waar hij op de camping staat, moest ik eigenlijk nog aan de bak voor onze lunchgasten van vandaag. Dus nog gauw begonnen aan een soepje en iets lekker zoets. Toen was mijn " tank" leeg. De rest moest morgen maar. Dus vanochtend al een " hartige" taart voorbereid. Die kan straks de oven in. Nu even op mijn telefoon neuzen, internet doet het weer eens niet, en dan het terras netjes maken, want ik denk dat het buiten eten wordt.. het ziet er zonnig uit!

Half past seven in the morning... no internet again, so that means one-finger typing again. Today Ania and Andre are coming for lunch, so I had work to do. I actually wanted to do that yesterday, but then an unexpected visitor suddenly showed up at the door! A small white scooter pulled up, and a man got off and took off his helmet. I obediently called out "bonjour," but the man just grinned. I squinted, noticing a yellow line near the license plate... uh, Dutch? Or French, right? When he said, "Don't you know me?" I knew... Dutch! Well, yeah... but who it was... no idea... It turned out to be the previous owner of our cottage, Hans! Well... how cool was that? He was touring in his campervan and had seen on my blog that we were here... It wasn't surprising, after all, that I didn't recognize him... he'd lost a lot of weight. We were just back, preparing a sardine platter and a barbecue. He could join us right away! Wine and baguettes... what more could you ask for? It was a lovely atmosphere again, and of course, there was plenty to talk about. The afternoon flew by. After we waved goodbye to Hans, who was chugging along on his scooter back to La Guillermie where he's staying at the campsite, I still had to get busy preparing for our lunch guests today. So I quickly started on some soup and something sweet. That left me empty. The rest had to be done tomorrow. So this morning I already made a savory tart. It can go in the oven later. Now I'll have to check my phone—the internet isn't working again—and then tidy up the terrace, because I think we'll be eating outside... it looks sunny!

 Kopiëren  Versturen