Toen ik aan het begin van de vakantie stond dacht ik.... ooooh vijf weken hier, wat een eeuwigheid...... en nu zijn ze al weer voorbij...en dan zijn we hier al weer langer dan vijf weken. We gaan woensdag weer naar huis en dan zijn we hier zeven weken geweest........ het fijnste er van was dat ik even geen vakantiegevoel had, maar een woongevoel.... niet denken: ik wil graag dit of dat nog doen voordat ik over een week of twee weken weer naar huis ga.... er was tijd... en hoe heerlijk was dat? Ik heb zo genoten en begon me steeds fijner te voelen... het gevoel van duizeligheid was na een week of twee verdwenen....geen stress, gewoon er zijn en leven.....en dat bevalt meer dan goed. Maar nu is dan toch echt de koek op... op het thuisfront zijn mensen die nog steeds voor de beestjes zorgen en dat voelt niet goed; voel me schuldig dat ze dat zo lang moeten doen.... maar ik denk dat ik het echt nodig had....het afstand nemen van Nederland..... al met al heb ik me in tijden niet zo goed gevoeld. 

Maar de laatste dagen komen in zicht. We zouden eigenlijk al eerder naar huis maar maandag kunnen we op de Mairie, of eigenlijk in een gemeenschappelijke zaal, ons adres bewijs ophalen. We krijgen nu hier toch echt een straatnaam en huisnummer. Vooral voor de hulpdiensten, heb ik begrepen, die je dan eerder kunnen vinden. Daar zit wel wat in. Aan de andere kant verdwijnt er weer een beetje iets van de plattelands charme. Hoe leuk is het het als post, geadresseerd aan Jacqueline Smits, Chez Pacaud, gewoon over komt? Ik ben benieuwd.

Gisteren zijn we wezen lunchen in Cusset bij een Thai: La cuisine de Da. De tip had ik van Rudolf en René (van "Ik vertrek") gekregen. Nou en wat een goede tip was dat! Geweldig. Een klein terrasje met een paar tafeltjes, een kleine kaart, een vriendelijke, ik denk, eigenaar...... We hebben er heeeeeerlijk gegeten, simpel, maar puur..... en niet duur ook.......  En de eigenaar kwam Barkley spontaan een bakje water brengen; zeer attent. Dat adresje bewaren we  en zullen er zeker nog een keer gaan eten! Het was trouwens ook leuk om Cusset eens te zien. We reden er wel vaak door en had altijd gevoel dat het meer een voorstuk van Vichy was.... maar het is er gezellig met een leuk winkeldeel en een gezellige markt op zaterdagochtend waar iedereen lekker op de terrasjes een kopje koffie drinkt.... heel leuk. La Cuisine de Da zit vlakbij de parkeerplaatsen; wij liepen in eerste instantie zo ongeveer heel Cusset door voordat we het restaurantje vonden. Op de terugweg bleek de auto nog geen 100 m verderop al geparkeerd te staan. 

 

When I was at the start of the holiday I thought... ooooh five weeks here, what an eternity...... and now they are already over... and we have already been here for more than five weeks . We are going home again on Wednesday and then we have been here for seven weeks........ the best thing about it was that I didn't have a holiday feeling for a while, but a feeling of living.... not thinking: I want this or that before I go back home in a week or two weeks... there was time... and how wonderful was that? I enjoyed it so much and started to feel better... the feeling of dizziness disappeared after a week or two... no stress, just being there and living... and that is more than good. But now it is finally over... at home  there are people who still take care of the animals and that doesn't feel good; I feel guilty that they have to do that for so long.... but I think I really needed it... to distance myself from the Netherlands..... all in all I haven't felt this good in a long time. But the last days are approaching. We were actually supposed to go home earlier, but on Monday we can pick up our proof of address at the Mairie, or actually in a communal room. We now really get a street name and house number here. Especially for the emergency services, I understand, who can then find you sooner. There's something in that. On the other hand, some of the rural charm disappears. How nice is it when mail addressed to Jacqueline Smits, Chez Pacaud, just comes across? I'm curious. Yesterday we had lunch in Cusset at a Thai: La cuisine de Da. I got the tip from Rudolf and René (from the tv series "I'm leaving"). Well, what a good tip that was! Great. A small terrace with a few tables, a small menu, a friendly, I think, owner...... We had a delicious meal there, simple, but pure... and not expensive too...... And the owner spontaneously brought Barkley a bowl of water; very attentive. We will save that address and will definitely eat there again! By the way, it was also nice to see Cusset. We often drove through it and always had the feeling that it was more of a front end of Vichy.... but it is cozy with a nice shopping area and a nice market on Saturday morning where everyone enjoys a cup of coffee on the terraces... .very nice. La Cuisine de Da is located near the parking lots; We initially walked through almost all of Cusset before we found the restaurant. On the way back, the car turned out to be parked less than 100 m further away.