Vroeg wakker op een hotelkamer in Luik. Daar zijn we omdat we gister middag naar een optreden van Dave zijn geweest. Het was mijn cadeautje aan Frank voor zijn verjaardag vorig jaar. We hebben er een half jaar op moeten wachten, maar nu was het zo ver. Op naar Luik!  Dave is een Nederlander die halverwege de jaren 60 naar Frankrijk vertrok. In de jaren 70 werd hij ook in Nederland bekend met het chanson: Dansez maintenant. Ik heb toentertijd eens een interview met zijn moeder op de tv gezien en om de één of andere reden is me dat altijd bij gebleven. Maar goed, Dave dus…. Ondertussen is hij bijna 80 en treedt nog op. Op Facebook las ik steeds dat hij nog zo goed bij stem was, Franse chansons vinden we altijd leuk dus waarom niet er heen gaan; meteen een leuk verjaardagscadeautje voor Frank! Dave zou samen een optreden verzorgen met een heel groot koor…. Ik had in Luik een overnachting in een hotel geboekt vlakbij het theater. Dat klopte ook, was echt maar een paar honderd meter lopen naar het theater. Het optreden werd gegeven in het Forum, een prachtig theater, een beetje vergane glorie, met een indrukwekkende zaal met rondom balkons, precies zoals in de film van “ Sissi” waar de keizer en keizerin een voorstelling gaan bijwonen en het publiek uit protest een vrijheidslied gaat zingen… nou, in zo’n zaal zaten wij! Voor de pauze trad het koor op. Een zeer gemengd gezelschap van alle leeftijden, van een klein jongetje tot aan een dame van 86; in totaal 200 man. Een zeer enthousiaste dirigent er voor die de sfeer er in wist te krijgen.  Allerlei bekende chansons passeerden de rij en zelfs “ Country Roads “ van John Denver, half vertaald in het Frans, kwam voorbij. Maar nog geen Dave te bekennen…..Pauze…. Toen gingen de gordijnen open, het podium was gehalveerd en daar was ie dan toch echt… Dave… meteen met Dansez Maintenant ! Het klonk nog een beetje stroef maar het enthousiasme was er.  Bij het aan elkaar praten van de liedjes kon je zo nu en dan toch nog horen dat hij van Nederlandse afkomst was, grappig, maar verder ratelde hij net zoals de Fransen dat kunnen! Bij het tweede liedje kwam zijn stem ook op gang. Toen werd er achter zijn band een gordijn weggetrokken en stond daar ook weer het hele koor dat meezong. Geweldig! En wat een stem heeft Dave nog!  De sfeer in de zaal was enorm goed. Er werd meegezongen en geklapt!  En dan te bedenken dat daar iemand van bijna 80 jaar de zaal plat weet te krijgen. Later, toen we nog in een leuk tentje een hapje gingen eten zei Frank: nou , ik ben Dave- fan, ik had niet zo veel met hem vroeger, maar nu ben ik om! Nou, dat zegt genoeg, toch?