vervolg:

Bij de auto aangekomen werd het eigenlijk wel tijd om richting Ria  te gaan, maar ik wilde in ieder geval nog even bij het Boerenhuis kijken. Het Boerenhuis was altijd mijn favoriete huis, hoog, met rode luiken (ons huisje in Pacaud doet er aan denken😊)  met een grote kastanjeboom voor het huis waar je heerlijk kon zitten (behalve als de kastanjes naar beneden vielen haha), een grote woonkeuken met daarachter een woonkamer (waar we nooit zaten want die woonkeuken was meer dan heerlijk). Schuin rechts van het huis stond een grote schuur waar op de kopse kant (heet dat zo) nog een vakantiehuisje was gemaakt. Het heette het Appartement (geen idee waarom?)  met een leuk terras en een boomgaardje, wat vroeger een van de moestuinen van Heleen was geweest.. De twee lagen dicht bij elkaar en wat een mooie combi zou dat zijn om ze beiden te bezitten. Helaas kwam voor ons de verkoop van de huizen een paar jaartjes te vroeg... had ze super graag willen hebben! Maar goed, ik wilde toch wat dichterbij kijken dus liep ik nonchalant met Barkley (handi zo'n hond waarmee je kunt wandelen) het paadje op en stiekem goed naar het huis kijken...  de luiken waren vervangen en hadden een meer licht...ja wat was het, roze/rode kleur. Het terras was iets meer terras geworden en zag er uitnodigend uit. Tsja... en toen moest Barkley zo nodig het terreintje op waar een mevrouw bezig was. Ik siste nog hard: Barkley hier.... maar die liet zich al aaitjes van de mevrouw aldaar welgevallen! In het Frans vroeg de mevrouw of ik logeerde in het huis een eindje verderop en ik antwoordde in het Frans dat dat niet zo was en toen meteen er achter aan: mais..... vous etes hollandaise? En ja hoor......gewoon Nederlanders...de mensen die destijds het huis van Heleen en Rolf hadden gekocht....... Nou, dat leverde genoeg gespreksstof op en ik werd zelfs binnen uitgenodigd om het huis te bekijken. Veel veranderd was er niet (gelukkig😚), de kast met de glazen stond er nog, de keuken, het bureau-hoekje onder de trap. Alleen de balken waren nu lichtgrijs en de onderkastjes van de keuken ook. Maar alles nog heel vertrouwd! Ik mocht zelfs boven in de slaapkamers een kijkje nemen! Intussen tikte de tijd door en moest ik toch echt op weg naar Ria, want dat was nog een minuutje of 20 rijden. Bij het afscheid nemen moest ik beloven nog eens terug te komen en dan wat langer te blijven. Nou dat ga ik zeker doen, misschien mag manlief dan ook wel mee van mij :) .