En dan soms, heel soms overvalt het je.... dat je kind wel heel ver weg zit......maar hoe mooi kan het zijn dat je dan opeens daardoor ook merkt dat je samen hetzelfde bloed door je aderen hebt stromen...... vanochtend is zo'n ochtend.......

Het is vroeg, super vroeg, en ik ben natuurlijk al weer wakker...slapen is geen optie meer en dus besluit ik op te staan. Misschien kan ik wat  huiswerk voor mijn Franse les woensdag maken, woensdag is er weer les en door de week ben ik vaak te moe om na een drukke werkdag nog achter de boeken te kruipen. Dus sluip ik naar beneden in de hoop dat Barkley me niet hoort en begint te blaffen... mis..... maar gelukkig blijft het bij een paar kleine blafjes. Ik kruip achter het bureau en kijk even op facebook of ik nog een bericht van Lieneke, mijn dochter die sinds drie jaar in Nieuw Zeeland woont,  zie langskomen. Daar is het nl 12 uur later dus om 4.30 uur hier in de ochtend zitten zij daar aan het eind van de middag.

En ja hoor.... een foto... een foto waarvan ik tranen in mijn ogen krijg.......en als je de foto ziet zul je dat misschien niet snappen...... het is deze foto:

 

Maar juist door deze twee foto's besef ik hoe we aan elkaar verbonden zijn, ook al zit ze zo ver weg....Hoeveel foto's van de eitjes van onze kippen heb ik al niet op facebook  getoond... juist de voorliefde voor al die verschillende kleuren eitjes..... en nu krijg ik van mijn dochter uit Nieuw Zeeland precies zo'n foto gestuurd... allerlei verschillende kleuren eitjes. Op enkele zie ik zelfs, als ik goed kijk, de datum van het leggen staan... net zoals ik altijd even de datum op het ei schrijf zodat ik weet wat de oudste en het meest vers zijn...... Sinds zij en haar vriend verhuisd zijn zie ik haar steeds meer dingen doen waar ik ook zo van houd..... ze heeft een moestuin aangelegd en oogst de mooiste groenten en... net zoals ik, maakt ze jam en geeft ze met de Kerst eigengemaakte jam en eigen gekweekte groenten cadeau aan haar schoonmoeder. En dat doet me wat.... 

Bij mijn jongste dochter Harmke is me dat ook al opgevallen..... Ook zij kweekt op haar piepkleine balkonnetje plantjes, bloemen en sla en is ze gek op kippen... helaas is het waarschijnlijk niet zo'n goed idee om een kippenhokje op haar balkonnetje te plaatsen😂.

 

Ik vind het ontroerend om te zien hoe in je kinderen bepaalde dingen terugkomen... en daar komt dan bij dat ik dit ook iets heel moois vind.... de liefde voor dier en omgeving.... iets meer terug naar "basic"... je eigen groente kweken, de giften van de natuur gebruiken zoals wij van de herfst de tamme kastanjes zochten in Frankrijk en er soep van maakten, taart van bakten......... ik kan niet wachten totdat ik daar tijd voor krijg....

 Het duurt nog wel wat maandjes voordat het de 14e juli is... de nationale feestdag in Frankrijk! Vorig jarig zaten we in Pacaud en bezochten we die dag een brocante in Arronnes, een gezellig dorpje bij ons in de buurt. Dat was eigenlijk ook het enige wat we in de buurt aan festiviteiten konden vinden. Ik miste toch wel een beetje de feesten in Sommières rondom de 14e juli. Paarden, stieren, markt, bezoek aan de arena voor de course camargaise, eten bij de Esplanade, muziek en natuurlijk vuurwerk. 

Dus dit jaar gaan we het anders doen... we gaan drie dagen naar Sommières! We gaan genieten van alle festiviteiten en drukte. Daarvoor moest natuurlijk wel een overnachtingsplekje geregeld worden. En snel ook want rond die tijd is het moeilijk om nog een overnachting in de buurt van Sommières te vinden. Ik keek eerst bij Hotel Estelou, het oude stationsgebouw boven in Sommières. Een overnachting is niet goedkoop, maar het heeft wel wat. Twee jaar terug hebben we daar, vooral als verrassing voor Harmke, een nachtje doorgebracht, aan het begin van onze gezamenlijke vakantie toen. 

 

Rond de 14e juli waren daar nu alle kamers echter al bezet. Dus verder zoeken in de buurt. Ik stuitte op een heus kasteel, chateau de Pondres,  in Villeveille met een zeer betaalbare kamer. Meteen drie nachten geboekt! Frank wilde het eerst niet geloven maar ik kon hem toch echt de boekingsbevestiging laten zien. Nou kreeg ik net wel van het hotel een bevestiging met verkeerde data, dus daar moest meteen een mailtje achteraan. Op de site van booking staat de bevestiging nl wel met correcte data...nou, ik ben benieuwd!! N.B. : ik kreeg net een mailtje vanhet hotel dat zij per abuis de verkeerde data in de bevestiging hadden gestuurd. Alles in orde dus!

 

Ik verheug me er ontzettend op. De dagen ervoor komt de Tour de France langs de Puy de Dome, en ook dat willen we zeker niet missen.

 Als de Tour zo dichtbij langs komt wil je toch langs de weg staan....wij tenminste wel.... en dan daarna koffer pakken en op naar Sommières! Ik kan niet wachten!!!

Een stukje geschiedenis:

Lachaux, het dorp waaronder ons kleine gehuchtje Chez Pacaud, valt, heeft een wapen: le blason de Lachaux:

 

Het bestaat uit drie delen: links boven de maretak, rechts boven de staf van een bisschop en het onderste gedeelte stelt water voor.

Ik raakte gelijk geïnteresseerd toen ik de maretak zag. Had ik zelf niet voor de Kerst een maretak uit een boom gehaald en deze boven onze voordeur gehangen? En nu zit er in het wapen van Lachaux dus ook een maretak. Maar waarom? En waarom de staf? Het water, daar kon ik me nog enigszins iets bij voorstellen: er zijn hier nogal wat bronnen (we zitten dan natuurlijk ook dichtbij Vichy dat vroeger bekend was door zijn thermale baden en nu natuurlijk nog steeds een bekende naam wat betreft huidverzorging) die allerlei kleine riviertjes, fonteinen e.d. van water voorzien.

De maretak wordt gezien als een druïdische plant die ons herinnert aan een monument uit die tijd dat in Lachaux te vinden is: Pierre de sang, ofwel de bloedsteen. Het zou een offersteen zijn geweest van de druïden en (misschien met wat fantasie) zou je de plaats waar het hoofd van het offer werd geplaatst nog kunnen zien, en ook de geul waar het hoofd van het offer in zou zijn gerold evenals de plek waar het bloed werd opgevangen!

 

Er is een wandeling rond Lachaux waarbij je langs de steen wordt geleid. De wandeling komt ook door Pacaud en langs ons huisje...vandaar dat er zoveel wandelaars langskomen 's zomers......... De wandeling voert ook langs de Rez de Sol, dit is de grootste kwartsader in het Centraal Massief. Het verhaal gaat dat in vroegere tijden daar een draak achter jonge meisjes aanzat en ze uiteindelijk verslond. Als ik "kwartsader" hoor moet ik meteen denken aan stenen die je daar misschien wel kunt vinden, en die, als je ze zou splijten, vol zouden zitten met kwarts...........geen idee of dat echt zo is........ De wandeltocht heeft een lengte van 10,5 km en je loopt er tussen de 3 en 3,5 uur over. Het laagste punt op de route ligt op 590 meter, het hoogste op 943 meter, je stijgt dus zo nu en dan wel een stuk!

 

 

Dan is er op het wapen rechts boven nog een staf te zien. Deze staat voor de staf van een bisschop, St. Bonnet, die in de 7e eeuw bisschop van Clermont Ferrand was. Hij was beschermheilige van de pottenbakkers en veel dorpen in de Auvergne dragen de naam St. Bonnet in hun dorpsnaam mee. De kerk in Lachaux draagt de naam van deze bisschop. 

 

Als manlief van de zomer wat minder last van zijn gewrichten heeft moeten we die toch zeker eens gaan lopen. Ben zeer benieuwd!! En mocht je in de buurt zijn en je komt langs ons huisje.... je bent hartelijk welkom voor wat hapjes en een glaasje wijn...en nog een glaasje... en nog een glaasje..........Weet niet of je dan de wandeling nog af kunt maken............ach... een slaapplekje is dan misschien ook nog wel te vinden......