Vorig jaar in september begon de tijd waarin  Pacaud zo'n belangrijke rol zou gaan spelen. Eind september zijn we voor het eerst wezen kijken en ik moet weer terugdenken aan alle lekkere bramen die langs het weggetje groeiden en die  toen net rijp waren (zal niet zeggen dat dat de doorslag voor de koop van het huisje heeft gegeven... maar toch...). Dit jaar zijn de bramen volgens mij een stuk eerder rijp en denkende aan alle lekkere bramen bij Pacaud die nu dus al wel zo ongeveer rijp moeten zijn heb ik een heerlijk recept voor bramenchutney! Weer eens wat anders dan jam en lekker!!!!! Zoet met een hartig/zuur nasmaakje...... Gelukkig hebben we hier thuis ook veel bramen en heb ik het recept gemaakt... de moeite waard om te delen!

Ik heb thuis altijd al wat uitgekookte lege jampotjes staan (als iemand nog potjes heeft, vooral kleinere, ik houd me aanbevolen!!), en voor dit recept kon ik ongeveer 5 potjes vullen.

Omdat ik alles vaak een beetje uit de losse pols doe zal ik proberen de hoeveelheden in te schatten:

Bramen-appel chutney

- 500 gram bramen (uit eigen tuin)

- 4 appels, geschild en in stukjes gesneden (uit eigen tuin)

- halve rode ui, fijngesneden (van de buren uit Pacaud)

- snuf kaneel 

- snuf zout

- bruine basterdsuiker 200 gr (of meer, net zolang tot dat je de balans in zoet en zuur vindt)

- gelei suiker 200 gr

- 200 cl balsamicoazijn

- 100 cl gewone natuurazijn

 

Zet de bramen op  met een beetje water en laat dit aan de kook komen. Dan de appels erbij en de ui. Even een paar minuten laten doorkoken en vuur zacht zetten. Dan zout, kaneel en de azijnen erbij. En daarna eerst de basterdsuiker. Zachtjes laten pruttelen en inkoken. Ipv geleisuiker kun je er meer basterdsuiker bijdoen en dan is het voor mij een kwestie van proeven. Moet er meer suiker bij, of meer azijn? De chutney smaakt goed als hij zoetig is met een zuur/hartige nasmaak.. dus eigenlijk, zoals ik uiteindelijk zei: maar dat is lekker!!!!! De volgende keer gooi ik er misschien wel andere specerijen in. Het geheim is om zo nu en dan te proeven. Geleisuiker gebruik ik vooral als het na ongeveer 20/30 minuten niet genoeg is ingekookt. Dan dikt het net een beetje bij. Natuurlijk kun je daar ook andere ingredienten voor gebruiken. Als de chutney stevig genoeg is, je moet er met een lepel een streep door kunnen trekken die even blijft "hangen", dan kun je je potjes vullen.

Ik zou zeggen: experimenteer, veel plezier en eet smakelijk!!!

 

Ze zitten in het vliegtuig..... en morgen omstreeks deze tijd (7.15 uur) landen ze op Schiphol...... Ik kan niet wachten......ik kan echt niet wachten en in mijn hoofd en hart stormt het..........Zelfs als ik dit opschrijf rollen de tranen al over mijn wangen... het heeft zooooooooo lang geduurd.... maar nu komen ze!!!!

 

Update: 8.00 uur

En de techniek staat voor niets... op dit moment vliegen ze boven Australie; hieronder wat ze op dit moment vanuit het vliegtuig zien... hoe mooi is dat?

                                  zoek het rode vliegtuigje

 

 

Omdat we omkomen in alle pruimen een heel lekker recept voor een zoet/hartige pruimentaart: Het is een makkelijk recept en je hebt maar een paar ingrediënten nodig.

Nodig:

Verwarm de oven voor op ongeveer 190 graden.

- taartvorm, rond of vierkant

- 1 puntje brie

- 5 vellen bladerdeeg, ontdooid

- ongeveer 14 gehalveerde pruimen

- vloeibare honing

- paar eetlepels suiker

- boter of olie voor invetten taartvorm

Afhankelijk van wat voor taartvorm je gebruikt (voor mijn werk gebruik ik altijd een vierkante vorm, daar kun je mooi vierkante stukjes uitsnijden voor veel mensen): voor een ronde vorm heb ik de schaal eerst ingevet en dan bekleed met ongeveer vijf plakjes bladerdeeg. Gaatjes in de bodem prikken en wat honing over de bodem gieten. Daarop de bodem beleggen met plakjes brie en op de brie halve pruimen. Daarover heen giet je weer wat honing. Zet de schaal in de oven en bak de taart in een minuut of 40, totdat het bladerdeeg mooi bruin en gaar is. De laatste 10 minuten strooi ik nog wat suiker over de pruimen en zet de schaal nog een minuut of 10 terug in de oven.

Het lekkerste is om de taart iets af te laten koelen en nog een beetje lauw te serveren.

Ik ben er nog steeds niet uit of het nu een zoete of hartige taart is!

 

 

 Mosterd!

 

 

Er is een groot tekort aan mosterd in Frankrijk... Huhhhhhh? Echt waar... toen wij in juni gingen tekenen voor Pacaud zagen we al dat de mosterdschappen in de winkel leeg waren... en dat is me wat... in Nederland staan er misschien een paar soorten mosterd, in Frankrijk staan er rijen soorten in de schappen. Dus leeg, helemaal leeg en in elke winkel. Soms hing er nog een briefje met excuses. En waarom? Omdat het meeste mosterdzaad uit Canada schijnt te komen, wat nou: franse mosterd??, en daar zijn de oogsten mislukt. De toestand in de Oekraine zal hier ook nog wel aan bijdragen  met als gevolg dus echt geen mosterd in de winkels. Afgelopen weken hetzelfde verhaal... geen mosterd te verkrijgen en er wordt nogal wat mosterd in Frankrijk gebruikt per persoon (iets meer dan een kilo of zo)... dus dat is toch wel een dingetje...... Ik had er al rekening mee gehouden toen we in onze vakantie naar Pacaud gingen en wel vijf potten meegenomen, voor je weet maar nooit...en ja hoor, Stephane en Claire en Patrice konden we zo voorzien van een pot mosterd. Goud waard nu in Frankrijk.

Dus ga je naar Frankrijk en wil je een goede beurt maken? Deel mosterd uit!!!

Hieronder een artikel uit het AD:

 

Culinaire ramp: waar halen de Fransen hun geliefde mosterd?

In Frankrijk wisten ze het al een tijdje, maar nu lopen ook Nederlandse toeristen er tegenaan: waar is de mosterd?

Bob van Huët 16-07-22, 11:53 Laatste update: 16-07-22, 14:25

‘Wat is er met de mosterd aan de hand? Is die soms gerantsoeneerd?’, appt een Nederlandse toerist in de buurt van Nancy. De vraag stellen is hem beantwoorden, want in de lokale supermarkt prijkt een bordje dat er maximaal twee potjes mogen worden meegenomen van de fameuze Dijonmosterd, een product uit Bourgondië maar een nationale smaakmaker voor veel Fransen.

Het heeft allemaal te maken met een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Allereerst doordat de beroemde mosterd uit Dijon voornamelijk is samengesteld uit ingrediënten die niet meer uit de omgeving komen. Vroeger kwam al het bruine mosterdzaad uit Bourgondië, dat al in de dertiende eeuw een monopolie had op de ooit door de oude Chinezen bedachte smaakmaker. Maar de Bourgondische productie werd geleidelijk verplaatst naar het buitenland, omdat andere gewassen meer geld opbrachten. 

Sinds een aantal jaren had de culinaire verwenregio de lokale productie toch weer hervat, maar overvloedige regenval verpestte de laatste oogst.

Leveringsproblemen en stijgende kosten

Daar kwam nog veel meer tegenslag bovenop. Klimaatverandering, de oorlog in Oekraïne, leveringsproblemen als gevolg van de coronapandemie en almaar stijgende kosten, hebben er nu dus voor gezorgd dat menig Franse mosterdmaker op zwart zaad zit. Of beter, hij zou er graag op zitten, maar er ís momenteel maar heel weinig mosterdzaad voorradig. 

Door langdurige droogte in de Canadese provincies Alberta en Saskatchewan (80 procent van de Franse mosterdzaadimport komt uit Canada) was de laatste oogst daar beroerd. Bijna 30 procent minder dan het voorgaande jaar, aldus het Canadese ministerie van Landbouw. Oekraïne en Rusland zouden dat gemis kunnen aanvullen, maar die landen zijn nou net in een oorlog verwikkeld, inclusief blokkades van landbouwproducten en economische sancties.

Mosterd hoort bij de eetcultuur

In Frankrijk komt dat hard aan. Daar is mosterd niet zomaar een potje pit uit gemalen mosterdzaden, azijn, water, zout plus nog wat kruiden en specerijen. Moutarde hoort bij de Franse eetcultuur, net zoals het stokbrood (ook al duurder als gevolg van de graantekorten door de oorlog in Oekraïne) en foie gras (waarvan de productie wordt geteisterd door vogelgriep). 

Waar wij Nederlanders zeggen dat - als we heel erg boos zijn - ons bloed begint te koken, stijgt in de vergelijkbare Franse uitdrukking ‘de mosterd naar de neus’ (la moutarde qui monte au nez). En zoals ze in Belgen meestal mayonaise of ketchup bij de frieten eten, eten ze in Frankrijk vaak mosterd bij van alles en nog wat.

Doortrapte commerciële truc

Natuurlijk nemen de sceptische Franse consumenten geen genoegen met het excuus van klimaatverandering en oorlog. In de sociale media circuleren al tijden verhalen van complotdenkers die weten dat de zogenaamde schaarse een doortrapte commerciële truc is van supermarkten om hun mosterd duurder te maken. Carrefour, een van de grootste supermarktketens van het land, moest het serieus ontkennen. Intermarché, een andere grote supermarkt, legt de klanten in de winkel middels bordjes nadrukkelijk uit dat het allemaal echt door de oorlog en de droogte in Canada komt. 

Volgens kenners zijn de alternatieve Oekraïense zaadjes sowieso niet gemaakt voor veeleisende Franse smaakpapillen. De mosterd die daarvan wordt gemaakt vinden Fransen over het algemeen veel te flauw - Duitsers daarentegen zijn er zot op, weet The New York Times die zich ook over de kwestie buigt.

Ondertussen weten Franse fabrikanten niet meer waar ze de mosterd moeten halen. Dit jaar zal een ton mosterdzaad naar verluidt 1500 euro kosten en daarmee twee keer duurder zijn dan twee jaar geleden. Ook India produceert bruine mosterdzaadjes, maar die geven niet de gewenste textuur en smaak van mosterd als de Canadese zaadjes.

De inkoopprijzen zouden de laatste weken zelfs zijn vervijfvoudigd. In Nederland - waar we mosterd vooral op kroketten en bitterballen smeren - zijn nog geen tekenen van tekorten: er staan in de supermarkt diverse alternatieven voor de echte Dijonmosterd.