En dan zitten we in Frankrijk en moeten we nog twee nachten slapen voordat we het huisje echt officieel het onze kunnen noemen.

Vrijdagochtend vertrokken we met een volgeladen auto richting Frankrijk. Alle verhuisdozen die ik mee wilde nemen pasten in de auto en we hadden zelfs nog ruimte over voor het olijfboompje, dat we onderweg bij de Lidl op de kop tikten... een aanbieding... die we niet konden negeren want de olijfboom zit in ons hart. Of deze het gaat overleven bij ons huisje valt nog te bezien, ik denk het niet... maar ach.....We zouden niet in een keer rijden maar overnachten in Montargis in het Brit Hotel aldaar, zo'n hotel langs de weg wat er van buiten uitziet als een blokkendoos maar bij binnenkomst andere gevoelens oproept. Het is helder en schoon en ziet er van binnen uit als een soort ouderwets Amerikaans Route 66 motel met in de ontbijtzaal een mooie oude Peugeot 204 en een " rugzakje", zo'n Fiatje.  De kamers zijn ruim met douche en een apart toilet, een tv en een setje om koffie of thee te zetten. En een prima ontbijt 's morgens vroeg. Personeel was altijd erg vriendelijk en had tijd voor een praatje. Rond Parijs waren er weer de gebruikelijke files en ook op de Francilienne (de route om Parijs) was het druk. We waren dan ook blij toen we aankwamen in het hotel. 

Volgende ochtend ontbijten. Het ontbijt was minder dan we van het hotel gewend waren, er was minder om te kiezen en als er iets op was duurde het heel lang voordat het werd aangevuld, als het al werd aangevuld. Bij navraag of het hotel soms in andere handen was overgegaan bleek dit niet het geval te zijn, maar bleek het moeilijk te zijn om personeel te krijgen. Na het ontbijt weer op weg; nog een paar honderd kilometer. De bedoeling was om eerst nog langs een huis te rijden dat we te koop hadden zien staan en wel zo mooi was dat we het toch graag wilden zien; ook omdat we in de buurt waren. Met de eigenaar hadden we afgesproken om er ' s middags langs te gaan, maar onderweg kregen we bericht van de eigenaar dat het huis verkocht was. Hij had gister een bod gekregen dat hij niet naast zich naar kon leggen. Jammer.... aan de andere kant werd nu de beslissing voor ons genomen...want wat als het echt een mooi huis was geweest? Wat zouden we dan gedaan hebben? In het achterhoofd toch iets van permanent wonen........ dan zouden we ons huis in Nederland te koop moeten zetten.... nou ja, allemaal dingen die nu nog even niet meer aan de orde waren.......

In de middag kwamen in de buurt en werd het toch wel heel spannend om het huisje weer te zien! We hadden nog geen sleutel maar we konden in ieder geval even gaan kijken, het was al weer zolang geleden!

Ik werd vooral overdonderd door de zee van bloemen voor het huisje..wat een prachtig gezicht! Margrieten en lila bloemen, waarvan ik de naam weer op moet zoeken bloeiden in volle pracht voor het huisje. Het gras was hoog, terwijl het een week of vier geleden nog gemaaid was. De zon scheen.....wat zag het er prachtig uit. De luiken waren dicht en op alle deuren zaten sloten. Achter de schuur, waar het terras zich bevindt, stonden gelukkig een tafel en twee stoelen. Daar installeerden we ons en nuttigden we onze eerste " maaltijd"  bestaande uit wat broodjes en een flesje cola. Maar wat heerlijk om daar te zitten...de zon, dat uitzicht en de rust............