Als je van lekker eten houdt zit je in Frankrijk goed; dat weten we natuurlijk allemaal. Wat ik vooral zo leuk vind aan Frankrijk is dat je in de meest simpele zaakjes  het lekkerste eten voorgeschoteld kunt krijgen, en vooral dat maakt het zo leuk. Ons a.s. huisje ligt in de Auvergne en de regio staat bekend om zijn robuuste maaltijden en natuurlijk zijn kaas. Ik verheug me er al om dit allemaal te gaan ontdekken.

Op weg naar het tekenen van het contract voor het huisje verblijven we ondertussen in een leuke B&B, niet zo ver van ons uiteindelijke adres. De B&B heet "La maison des collines autour" en ligt inderdaad prachtig tussen de heuvels, met een heerlijk uitzicht en een tuin waar vooral de grote kersenboom, beladen met heerlijke rode kersen, veel indruk op mij maakt. Ik ben een fervent jam-maakster en zou het liefste de hele boom leeg plukken en jam gaan maken (heb stiekem vanuit Nederland lege jampotten meegenomen ergens onder in een doos, om straks in ons eigen huisje jam te maken, misschien. Beter mee verlegen dan om verlegen]. Het is een leuke B&B met drie kamers waarvan wij er eentje op de vide hebben betrokken. Op de vide zelf staat een bankje, wat lekkere stoelen, tijdschriften, zodat je daar al lezend, wat ik graag doe, je tijd door kunt brengen. Ook in de tuin zijn verschillende plekjes waar je heerlijk kunt zitten. Het ontbijt wordt geserveerd in de serre aan een lange tafel, waar je met de eventuele andere gasten kunt genieten van een echt echt homemade ontbijt. Geen kaas of vleeswaren, maar wel heerlijke verschillende soorten huisgemaakte jam, brood en yoghurt van de markt, eigengemaakte muffins, een pancake of, zoals vanochtend een heerlijk stuk gebak, natuurlijk met kersen. En alles met veel liefde klaargemaakt. Ik zal eens kijken of ik er morgenochtend nog een foto van kan maken; ook de tafel is met veel liefde en zorg gedekt!

De B&B staat net buiten een dorpje en in het dorpje is het plaatselijke cafe/restaurant. Omdat we in eerste instantie de weg naar de B&B niet konden vinden (we waren er achteraf al drie keer langs gereden en onbegrijpelijk dat we het niet gezien hadden], hadden we in het cafe de weg gevraagd. Omdat de B&B vlakbij scheen te zijn had manlief voor de avond maar meteen een tafeltje gereserveerd met het idee: dan hebben we tenminste wat te eten vanavond!  Tegen achten kwamen we aan en werden we door het cafe-gedeelte naar het restaurant gedeelte geloodst. We hadden een simpele eetzaal verwacht maar in plaats daarvan kwamen we in een gezellige ruimte met een aantal gedekte tafeltjes. Op wat bordjes aan de wand hing het weekend menu, bestaande uit twee, drie of vier gangen, met steeds keuze uit een aantal gerechten. Het zag er allemaal goed uit! De meneer van het cafe, die ook de bediening deed, was eerst wat stug maar naarmate de avond vorderde, en hij in de gaten kreeg dat we alles leuk en lekker vonden, kwam hij steeds meer los; vooral toen hij merkte dat ik niet wars was van bv een bord tripes........Ik zal jullie besparen wat we hebben gegeten.., alhoewel, een salade met gesiers, truite, een prachtig plateau franse kaas uit de regio en mousse aux framboises avec du chocola blanc (vergeef me mijn schrijffouten).... het was wel erg lekker. Vrijdag gaan we weer....dan voor de lunch!

 En dan zitten we in Frankrijk en moeten we nog twee nachten slapen voordat we het huisje echt officieel het onze kunnen noemen.

Vrijdagochtend vertrokken we met een volgeladen auto richting Frankrijk. Alle verhuisdozen die ik mee wilde nemen pasten in de auto en we hadden zelfs nog ruimte over voor het olijfboompje, dat we onderweg bij de Lidl op de kop tikten... een aanbieding... die we niet konden negeren want de olijfboom zit in ons hart. Of deze het gaat overleven bij ons huisje valt nog te bezien, ik denk het niet... maar ach.....We zouden niet in een keer rijden maar overnachten in Montargis in het Brit Hotel aldaar, zo'n hotel langs de weg wat er van buiten uitziet als een blokkendoos maar bij binnenkomst andere gevoelens oproept. Het is helder en schoon en ziet er van binnen uit als een soort ouderwets Amerikaans Route 66 motel met in de ontbijtzaal een mooie oude Peugeot 204 en een " rugzakje", zo'n Fiatje.  De kamers zijn ruim met douche en een apart toilet, een tv en een setje om koffie of thee te zetten. En een prima ontbijt 's morgens vroeg. Personeel was altijd erg vriendelijk en had tijd voor een praatje. Rond Parijs waren er weer de gebruikelijke files en ook op de Francilienne (de route om Parijs) was het druk. We waren dan ook blij toen we aankwamen in het hotel. 

Volgende ochtend ontbijten. Het ontbijt was minder dan we van het hotel gewend waren, er was minder om te kiezen en als er iets op was duurde het heel lang voordat het werd aangevuld, als het al werd aangevuld. Bij navraag of het hotel soms in andere handen was overgegaan bleek dit niet het geval te zijn, maar bleek het moeilijk te zijn om personeel te krijgen. Na het ontbijt weer op weg; nog een paar honderd kilometer. De bedoeling was om eerst nog langs een huis te rijden dat we te koop hadden zien staan en wel zo mooi was dat we het toch graag wilden zien; ook omdat we in de buurt waren. Met de eigenaar hadden we afgesproken om er ' s middags langs te gaan, maar onderweg kregen we bericht van de eigenaar dat het huis verkocht was. Hij had gister een bod gekregen dat hij niet naast zich naar kon leggen. Jammer.... aan de andere kant werd nu de beslissing voor ons genomen...want wat als het echt een mooi huis was geweest? Wat zouden we dan gedaan hebben? In het achterhoofd toch iets van permanent wonen........ dan zouden we ons huis in Nederland te koop moeten zetten.... nou ja, allemaal dingen die nu nog even niet meer aan de orde waren.......

In de middag kwamen in de buurt en werd het toch wel heel spannend om het huisje weer te zien! We hadden nog geen sleutel maar we konden in ieder geval even gaan kijken, het was al weer zolang geleden!

Ik werd vooral overdonderd door de zee van bloemen voor het huisje..wat een prachtig gezicht! Margrieten en lila bloemen, waarvan ik de naam weer op moet zoeken bloeiden in volle pracht voor het huisje. Het gras was hoog, terwijl het een week of vier geleden nog gemaaid was. De zon scheen.....wat zag het er prachtig uit. De luiken waren dicht en op alle deuren zaten sloten. Achter de schuur, waar het terras zich bevindt, stonden gelukkig een tafel en twee stoelen. Daar installeerden we ons en nuttigden we onze eerste " maaltijd"  bestaande uit wat broodjes en een flesje cola. Maar wat heerlijk om daar te zitten...de zon, dat uitzicht en de rust............

 Zo nu en dan kom je er weer eentje tegen.. zo'n huis waarvan je zegt: daar zou ik wel een paar jaar willen wonen, B&B beginnen en echt het leven leiden wat ik wil. En nou heb ik er weer eentje gevonden. D.w.z. kreeg hem van Frank via marktplaats, maar ik had hem al eerder zien staan op green acres. Bij dit huis gaat mijn hart toch sneller kloppen, en waarom? Het is leuk om te zien aan de buitenkant, het is denk ik het hele plaatje en heeft het in zich om ook iets met B&B e.d. te doen...En uitzicht! Dit is zo'n huis waarvoor ik zou zeggen: ik verkoop hier de boel en we wagen de stap! Mijn hart klopt hier zeker sneller van......

 1 juni 1 juni 1 juni 1 juni 1 juni 1 juni

We hebben de datum!! eindelijk dan toch...... Frank kwam naar boven gestormd (ik voel me al dagen niet helemaal fit en lag op bed)... we hebben de datum!

Nadat hij zondag een telefoontje kreeg van Hans , die er ook zoooo genoeg van had, en ons zelfs op zijn vakantie in Italie belde, heeft Frank gisterochtend nog maar eens een mailtje gestuurd naar de notaris; en wat dacht je.... binnen een uur een mail terug met datum van overdracht!!! Niet te geloven toch??? En opzich niet eens in een slechte periode, hemelvaartdag valt er voor en Pinksteren er na, dus met wat mazzel kunnen we er een ruime week zijn en nog wat dagen er voor. De overdracht valt op woensdag maar Frank moet op maandag en dinsdag de gemeentepagina doen en dan kunnen we dus niet in de auto zitten. Dat wil zeggen dat we het weekend ervoor er dan maar naar toe moeten. Maar dat komt mooi uit omdat het dan dus op donderdag hemelvaart is en we op vrijdag een verplichte vrije dag hebben. En de week er op is het Pinksteren met een vrije maandag. Niet zo slecht al met al. 

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat we over twee weken al in Frankrijk zitten en dat we over 2,5 week in ons huisje kunnen.........pffffffffff 

Meteen Hans maar weer gebeld zodat hij een fles italiaanse wijn kon opentrekken met de belofte dat we dat hier samen in Nederland ook nog eens gaan doen! 

Heb natuurlijk meteen in het vakantierooster op het werk gekeken hoe die weken er uitzien en gelukkig heeft bijna niemand vrij, dus het moet geen belemmering zijn dat ik dan twee weken vrij neem........

Ooooooooo ik kan niet wachten!!!! Eindelijk dan toch.....

 

Bestaan toevalligheden?

Wij zijn nog steeds wachtende op een berichtje van de notaris om nu toch eindelijk ons koopcontract te tekenen…….

Van de week overkwam me wat leuks op het werk, hiermee verband houdende…

Ik werk in een groot kantoor met balie en beveiligers. Elke morgen loop ik langs de balie om daar mijn pieper op te halen omdat ik BHV’er ben (bedrijfshulpverlening) en om mijn aanwezigheid op een bord kenbaar te maken. Ik maak dan altijd een praatje met de mensen die daar zitten, erg gezellig altijd. Laatst werd ik door een van de dames aldaar geroepen en vroeg zij mij: Jacqueline, wat heb jij toch met Frankrijk? Ik lees steeds op je facebook over allerlei Franse zaken……. Ha, dat was vooral een uitnodiging om te vertellen over ons a.s. huisje in de buurt van Vichy en onze plannen om eventueel daarna te kijken of we permanent daar, of ergens anders, in Frankrijk willen en kunnen wonen. Ze begon te lachen en zei: weet je dat ik per juli permanent in Frankrijk ga wonen? Nou… dat leverde natuurlijk genoeg op om over te praten… haha

’s Middags liep ik weer langs de balie en vertelde ze me dat haar huis op nog geen anderhalf uur rijden van ons a.s. huisje ligt! Hoe leuk kan het zijn voor bezoekjes? Dat wordt wijnen…wijnen..wijnen, want anderhalf uur rijden is natuurlijk niets, dat doe je op een avond! De volgende dag heb ik een klein cadeautje voor haar meegenomen, een boekje dat vrienden van mij hebben geschreven, over het leven als een boer in Frankrijk. Zij hebben jaren en jaren in Frankrijk gewoond en hebben belevenissen in een boek uitgegeven. Een cadeautje als voorpret op haar verhuizing naar Frankrijk.

’s Avonds thuis scroll ik nog wat over Franse huizen-sites en kom daar het huis tegen wat mijn collega dus heeft gekocht…haha ik dacht al dat ik het eerder had gezien toen ik een foto ervan op haar facebook site tegenkwam…….en wat blijkt…. Haar toekomstige huis ligt maar een paar kilometer van het huis het oude huis van mijn vrienden vandaan, die , waarvan ik haar het boek heb gegeven…… nou ja……. Ik ken die omgeving zo goed!!! Hoe leuk kan het zijn…….. en dan denk ik…….toeval bestaat niet……..