De papieren zijn nu zowel door Hans als ons ondertekend en op weg naar de notaris. Nu hebben wij als kopers nog tien dagen bedenktijd.......bedenktijd? Het kan ons niet snel genoeg gaan. En hoe meer ik er over na denk hoe meer ik verlang naar een "ander" leven.... en dat is zo gek eigenlijk want we hebben hier waar veel mensen alleen maar van dromen.... zo kwam ik vanochtend op mijn wandeling met Barkley weer alle drie de reeën tegen, nadat ik de laatste weken er steeds maar twee zag. Genieten is dat! Maar eigenlijk is het ook zo gek niet, ik weet wel waarom die wens om in Frankrijk te wonen zo groot is, even alle andere dingen, waarom je er wilt wonen buiten beschouwing latend: ik wil mijn leven leven... eigenlijk wil ik niet meer al het gedoe en stress, hoe leuk het ook is aan de andere kant, op mijn werk; 's morgens weggaan, aan het eind van de dag thuis komen, en dan eigenlijk alle leuke dingen in het leven, waar ik zo van hou, niet aan toe kunnen komen.... gewoon een moestuin, een kippenhok opknappen, hout hakken, kijken naar de vogels in je tuin, lekker met de beestjes bezig zijn, wandelen, schrijven, lekker koken, kastjes timmeren.......'s avonds en in het weekend zou dat kunnen, maar dan ben ik eigenlijk te moe........ een oplossing zou zijn: we verkopen hier het huis , zetten anderhalve ton apart, en gaan in Frankrijk dat leven leven..... misschien wel in Pacaud, want als het daar bevalt........al zou het maar voor een jaar zijn en dan rustig rondkijken of er in het zuiden iets te koop komt... omdat daar ons hart toch ligt, het weer net iets warmer en droger is.... maar dan moet het huis hier verkocht worden en dat is ook wel iets..... hier weet je wat je hebt... en ik hou van mijn huis..... moeilijk, moeilijk, moeilijk... maar diep in mijn hart weet ik het wel....ik ben uitgewerkt, dat wil zeggen, hard werken is nog steeds prima, maar dan zonder de stress, het elke dag denken: doe ik het wel goed? En zeker, ik zal al mijn collega's zo missen, ik heb zulke lieve collega's en ze houden je jong😁, maar aan de andere kant wil ik nu MIJN leven gaan leven, en doen wat ik wil..... is dat egoistisch? Misschien wel, aan de andere kant, hoe clichee dat ook klinkt, maar het is gewoon zo, we worden ouder, ik zie het aan Frank, veel minder mobiel, laten we dan vanaf nu gaan doen wat we echt willen.......

Het alleraller mooiste scenario zou zijn, hier blijven wonen en naar Frankrijk als we willen, maar ja..... dat is nou net weer iets te veel gevraagd..........

 In deze onzekere tijden tekenen wij het voorlopig koopcontract van Pacaud. Maandag is het verzonden en met een beetje geluk zouden we ons over een week of zes dan toch echt eigenaar van Pacaud mogen noemen. In mijn achterhoofd speelt dan ook nu steeds de gedachte.... misschien wel een wat veiligere plek, daar in de bergen, want wat gaan de komende maanden ons brengen? Oekraine wordt verscheurd door een enkele man ...... dat een paar mensen op al die miljoenen  in de wereld zoveel leed kunnen brengen, zoveel angst over de hele wereld kunnen verspreiden.......

En dan hoop ik dat dat Pacaud misschien nog een veilige haven is, daar in de bergen, hoewel je dat natuurlijk nooit weet met al het moderne wapentuig. Eigenlijk ben je nergens meer veilig.