Rusland is de Oekraine binnengevallen........

Dit is misschien iets dat je niet gauw zou verwachten op het blog van chez Pacaud, maar na de schrik, de boosheid, de angst, de tranen en ook nog mijn egoistische angst omdat onze Lieneke zo ver weg zit en je niet weet wat er allemaal gaat komen (wanneer zullen we haar nu zien? Heeft deze situatie straks invloed op de hele wereld?) dacht ik opeens aan het liedje van Les Poppy's uit 1971: Non, non rien n'a change....er is nog niets veranderd..............

Non non rien n'a changé

C'est l'histoire d'une trêve

Que j'avais demandée

C'est l'histoire d'un soleil

Que j'avais espéré

C'est l'histoire d'un amour

Que je croyais vivant

C'est l'histoire d'un beau jour

Que moi petit enfant

Je voulais très heureux

Pour toute la planète

Je voulais, j'espérais

Que la paix règne en maître

En ce soir de Noël

Mais tout a continué

Mais tout a continué

Mais tout a continué

 

Non, non, rien n'a changé

Tout, tout a continué

Hé ! Hé ! Hé ! Hé !

 

Et pourtant bien des gens

Ont chanté avec nous

Et pourtant bien des gens

Se sont mis à genoux

Pour prier, oui pour prier {x2}

Mais j'ai vu tous les jours

A la télévision

Même le soir de Noël

Des fusils, des canons

J'ai pleuré, oui j'ai pleuré

J'ai pleuré, oui j'ai pleuré

Qui pourra m'expliquer que...

 

Non, non, rien n'a changé

Tout, tout a continué

Hé ! Hé ! Hé ! Hé !

 

Moi je pense à l'enfant

Entouré de soldats

Moi je pense à l'enfant

Qui demande pourquoi38

Tout le temps, oui tout le temps {x2}

Moi je pense à tout ça

Mais je ne devrais pas

Toutes ces choses-là

Ne me regardent pas

Et pourtant, oui et pourtant

Et pourtant, je chante, je chante...

 

Non, non, rien n'a changé

Tout, tout a continué

Hé ! Hé ! Hé ! Hé !

Het is ‘t verhaal van een wapenstilstand waarom ik had gevraagd Het is ’t verhaal van een zon waarop ik had gehoopt Het is’t verhaal van een liefde waarvan ik dacht dat ze nog leefde Het is ’t verhaal van een mooie dag wanneer ik als klein kindje geluk wilde voor de hele planeet Ik wilde, ik hoopte dat vrede zou overwinnen op deze Kerstavond Maar alles ging gewoon door Maar alles ging gewoon door Maar alles ging gewoon door Nee, nee niets is veranderd Alles, alles ging gewoon door Hey! Hey! Hey ! Hey ! En nochtans hebben veel mensen samen met ons gezongen En nochtans hebben veel mensen geknield om te bidden, ja om te bidden {x2} Maar ik zag elke dag geweren en kanonnen op televisie, zelfs op Kerstavond Ik heb gehuild, ja ‘k heb gehuild Ik heb gehuild, ja ‘k heb gehuild Wie zal mij kunnen uitleggen dat… …nee, nee niets veranderd is Alles, alles gewoon doorging Hey! Hey! Hey ! Hey ! Ik, ik denk aan het kind omringd door soldaten Ik, ik denk aan het kind dat zich afvraagt “Waarom?” Heel de tijd, ja heel de tijd {x2} Ik, ik denk aan dit alles maar ik zou niet moeten Al deze dingen, zijn mijn zaken niet En toch, ja en toch43 En toch zing ik, zing ik… Nee, nee niets is veranderd Alles, alles ging gewoon door Hey! Hey! Hey ! Hey !

 Als je niet van paarden houdt, dan zou ik dit stukje maar overslaan... want het gaat hier over paarden, paarden en nog eens paarden en dan ooik nog die prachtige witte paarden uit de Camargue. Lang geleden hebben we een klein "mazetje" tussen Nimes en Montpellier gehad; niet zo ver van de Camargue. Daar ligt mijn hart dan ook, in die regio, daar kom ik altijd weer thuis. We hebben thuis paarden en vroeger zijn we zelfs in het bezit geweest van twee Camargue-paardjes. Elk jaar worden er veel festivals gehouden met stieren en Camarguepaarden in de hoofdrol. Een van die festivals is de Camagri, drie dagen lang paarden, paarden, paarden... voor ons als paardenliefhebbers een walhalla. Het mooiste aan die drie dagen vind ik nog dat het niet toeristisch is opgezet. Het is een samenkomst van de paardenfokkers die hun paarden kunnen tonen op het gebied van springen, veedrijven, waar de paarden nog steeds voor worden ingezet, behendigheid etc. Het is simpel opgezet maar genieten van vanalles wat met de paarden te maken heeft en gewoon, van het "Franse leven"; de rose die je aan de tap haalt, bijna niets kost, en dan lekker in het zonnetje opdrinkt; de lunch in de grote tent die aan een van de pistes staat, zodat je ondertussen het voorstellen van de jonge Camargue paarden, die te koop zijn, kunt volgen, de mensen met wie je aan tafel zit (omdat het zo vol is) en je je wijntje deelt (dit was overigens een paar jaar eerder, nu werd er ivm Covid meer afstand gehouden) en natuurlijk al die guardians (zeg maar: de cowboys van de Camargue) op- hun witte paarden, overweldigend om te zien. De tri de betail vind ik spectaculair: een kudde stieren waarbij de guardian een stier met selecteren en afzonderen van de kudde. Er wordt gelet op behendigheid, taktiek etc. Heb hieronder ook een filmpjes geplaatst,( wel een beetje rommelig, sorry). Ook het parcours de pays is mooi... over een veld verspreid moeten de deelnemers een voor een de verschillende hindernissen nemen: door een hekje, een sprongetje, door het water, vanuit volle galop tot stilstand komen. Dit laatste is echt een specialiteit van de Camarguepaarden; ze moeten heel wendbaar zijn om de stieren te kunnen volgen. Ook daar een klein filmpje van. Al met al een heerlijk weekend met over het algemeen lekker weer. Paarden, zon en wijn... wat wil je nog meer?

 Terug van een paar heerlijke dagen Frankrijk.....maar daarover vertel ik nog wel wat, later, als de foto's allemaal geordend zijn (en dat zijn er nog al wat). Nee, maar er is een klein voorvalletje wat ik wil delen.... Gisteravond vlogen we vanuit Nice terug naar Amsterdam. Op de luchthaven van Nice hadden we nog een paar uur. Even wat rondkijken, nog wat meegebrachte etenswaren opeten zoals een stukje roquefort en wat rillettes (jammiejammie)....

Omdat we alleen handbagage meehadden konden we niet veel mee terugnemen (ja, wij zijn echte Nederlanders, geen extra koffer mee dus voor die paar dagen). Er was nog wat kaas over die we uiteindelijk toch maar in de prullenbak deponeerden, evenals een paar messen en vorken die we onderweg hadden gekocht om onze baguettes te snijden en salades te eten op plekjes met de heerlijkste uitzichten! Manlief ging ondertussen even rondkijken terwijl ik de wacht hield bij de tassen en koffertjes. Er kwam een man aangelopen die bij de prullenbak bleef staan. Toen dook hij de prullebak in, haalde de messen er uit, keek er even naar en stopte ze in zijn tas. Daarna deed hij weer een greep in de prullenbak en na wat gerommel haalde hij mijn pakje met overgebleven roquefort er uit, keek nog even en liep toen door. Een paar minuten later zagen we hem op een bankje zitten en at hij van de roquefort.

Dit voorval zette me toch aan het denken..........

 Eindelijk...... nou ja.... bijna dan.......

Nadat wij in september "ons huisje" waren tegengekomen, en dit ook nog eens voor ons bestemd bleek te zijn (dank je wel H&H, de nu nog eigenaren) hebben we nu toch eindelijk het voorlopig koopcontract binnen........ en dan vraag je je toch af.... was dat nou zo moeilijk meneer de notaris? (uuuh, volgens mij is het overigens een vrouw.....maar alla). Maanden niet zijn/ haar mail openen, zodat alle stukken die tig keer verstuurd waren, niet meer op te halen waren, en dan eindelijk, na vele mailtjes en telefoontjes later, ongeveer anderhalve week geleden zomaar een mailtje van de notaris him/herself..... of we de stukken konden opsturen? En dan twee dagen later het voorlopig koopcontract, waar we nog wat aanvullingen op moesten doen..... want ik met een Franse nationaliteit is leuk...maar wel wat vooruitlopend op de situatie .

Tsja, en je beroep doorgeven is ook nog even zoiets... informant met coachingswerkzaamheden(zoals officieel mijn functie heet bij de Bel Tel) hebben we maar aangepast naar coach.

En nu moet ik niet te vroeg juichen, want het gecorrigeerde contract hebben we nog niet.... maar goed...... we komen weer wat dichterbij. En met een beetje mazzel hoeven we de Safer niet af te kopen en moeten we alleen een maand "op de gemeente aldaar" wachten. Met mijn onverwoestbaar optimisme hoop ik nog steeds dat we eind april dan toch de echte eigenaren worden van ons huisje en we de de heerlijke bubbelwijn, die we van onze dochter uit Nieuw Zeeland kregen, dan kunnen openen!