Ik heb mijn Frans weer opgepakt. Ik spreek een redelijk woordje Frans maar blijf het toch moeilijk vinden. In een winkel bv kan ik het gesprek van twee mensen redelijk volgen maar ik moet me er dan wel helemaal op focussen. Hetzelfde met een Franse film; met een ondertiteling in het Frans er onder kan ik het goed volgen, zonder die ondertiteling gaat het me te snel. Ik wilde al weer langere tijd  iets aan mijn Frans gaan doen. Het liefst zou ik weer op les gaan bij Helma in Waskemeer; maar daar hangt een prijskaartje en dat is nu even niet mogelijk. Dus heb ik het zelf maar weer opgepakt. Ook leuk.

Ik had gister thuis gewerkt en dat liep gewoon fijn. Veel dingen opgepakt en afgerond en tegen half drie, toen ik klaar was, voelde ik me zo prettig, ik had een goed gevoel over die werkdag en had eigenlijk zelfs nog wat energie over. En omdat ik al zo lang steeds weer iets met het Frans wilde doen heb ik een chanson van Amir opgezocht : A l'envers. Ik heb het een paar keer afgespeeld, de Franse tekst erbij gezocht en gekeken hoe ver ik kwam met vertalen. De woorden die ik niet wist opgezocht en geprobeerd te onthouden. En dan merk je toch dat je geheugen niet meer is wat het was. Ik had het al vaker gemerkt...het kost veel meer moeite om woordjes te onthouden. Net zoals teksten van chansons uit het hoofd leren.Pffffff De woordjes waar ik over struikelde waren "sublimer" wat loslaten betekent en "un dérapage". Die laatste vond ik lastig; een slippertje, een foutje.....?  Want dat is het natuurlijk: je kunt iets letterlijk gaan vertalen, maar dan kan het in het Frans best een heel andere betekenis hebben...maar ach... we zijn weer bezig!

Verder kwam ik er eigenlijk wel uit, uit de tekst. En dat maakte me dan toch ook wel weer trots. En ik denk maar zo: elk nieuw woordje dat ik onthoud is er weer eentje extra.