Gisteren was een fantastische dag met heerlijk weer, nu ziet het er bewolkt uit, maar er was storm en regen en onweer voorspeld en dat heb ik nog niet gezien...  Eerst lekker rondgekeuteld totdat manlief ook opstond. Er moest brood gehaald worden en omdat de bakker in Lachaux dicht is moesten we naar Ferrieres. Ook daar gaat het piepkleine winkeltje, waar je ook brood kunt krijgen, aan het eind van de zomer dicht....zo triest, die leegloop overal....maar ja, het kan ook allemaal niet uit... je ziet het in Lachaux, leegstaande huizen...... Maar goed, eerst brood gehaald in het bijna lege winkeltje in Ferrieres en toen buiten de tafel gedekt: eerste ontbijtje in de zon! We kregen al weer snel bezoek van Sista, de hond van de achterbuurman, die het altijd heel gezellig vindt als wij er weer zijn. Daarna liep lieve buurvrouw Claire langs met een hele meute honden in haar kielzog. Ze heeft er drie en het was een dolle boel van vijf honden die langs het ontbijttafeltje renden. We kregen een prachtige roos voor in de tuin. Altijd als we komen komt Claire met een lieve attentie; een fles zelfgemaakte likeur, uien uit de tuin. Ditmaal een schitterende roos! We werden meteen uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van buurman Stephane volgende week zaterdag. Zijn dertigste verjaardag. Moet een groot feest worden met tent en foodtruck. We zijn benieuwd en duimen voor goed weer!

 

Ons huisje ligt aan het kleine doodlopende weggetje in ons gehuchtje en zo nu en dan komt er iemand langs. Ditmaal was het de Pigmee. Oo nu ik het zo opschrijf.... wat erg eigenlijk om iemand zo te noemen, maar dat komt door achterbuurman Patrice die, toen ik hem een keer vertelde dat ik met deze meneer had kennisgemaakt, riep: ooo mais c'est le pygmée, omdat de man inderdaad nogal klein is.....overigens moet Patrice dat nodig zeggen want hij is zelf niet veel groter. Maar goed, bij gebrek aan de naam van de man noemen wij hem dus stiekem de Pigmee . Overigens weet ik verder al veel van hem, waar hij woont (hier in het gehuchtje aan de overkant van de weg), hoe hij aan zijn huis komt, waar zijn kinderen wonen.....

De Pigmee liep dus langs, zwaaide, en wij nodigden hem meteen uit voor een kopje koffie dat hij niet afsloeg. En daar zaten we gezellig in het zonnetje .Ik moest er weer even inkomen wat Frans spreken betreft. Tegenwoordig weet ik dat dat wat dagen nodig heeft, daarna loopt het weer een stuk vloeiender. We praatten over van alles en hoe we er op kwamen, ik weet het niet, maar de Pigmee vroeg of wij nog een tafel nodig hadden? Laat ik nou net 's morgens tegen manlief hebben opgemerkt dat ik eigenlijk nog wel eens een iets groter tafeltje voor het huis wilde hebben, die er nu staat is ieniemini; er passen net twee bordjes op. Dus ja... graag! Dus zo vertrokken Frank en de Pigmee met de auto om de tafel op te halen, dat de Pigmee weer een ritje naar de Dechetterie bespaarde. Het duurde wel even voordat manlief weer opdaagde, natuurlijk had ie daar nog een bakje koffie gedronken en het huis bewonderd. Overigens ben ik heel blij met de tafel! Zo'n echte Franse, er kan zelfs nog een middenstuk in. Hij is net wat groter dan het piepkleine campingtafeltje en weer niet te groot om voor het huis te staan. Leuk tafelkleed er over... wie doet je wat?

Verder die dag lekker aangerommeld. Begonnen met het verwijderen van onkruid van het terras. Dat was schrikken toen we aankwamen. Omdat we in mei niet geweest waren stond het hele terras vol met dat vreselijke St. Jacobs Kruiskruid. Normaal verwijder ik in mei al veel onkruid van het terras maar omdat we er toen niet waren kon dus nu het onkruid welig tieren. Dus vast een begin gemaakt met onkruid trekken... handschoenen aan en aan de slag. Het St. Jacobs Kruiskruid is naar spul en in de loop van tijd funest voor de paarden die het door hun hooi naar binnen krijgen. Al bloeiend laten ze het wel staan maar in gedroogde vorm herkennen ze het niet. Het gif stapelt zich op in de lever en als ze er veel van binnen krijgen kunnen ze er op den duur aan dood gaan. Ook heb ik ergens gelezen dat honing die komt van grote velden met het kruid zelfs giftig is. De uitgetrokken planten deponeren we dan ook in de kliko van het gehucht zodat het spul zich niet kan voortplanten. Je ziet het nl steeds meer langs de bermen hier, maar zeker ook in Nederland. Nadat ik al dat getrek van planten zat was heb ik lekker in de zon zitten lezen, alles mag... niets moet.......

En na een vroeg diner op naar Vichy voor het "spectacle de Jean Francois Pignon"!

terras vol onkruid