We hielden angstvallig het weer in de gaten.... als het zaterdag maar droog zou zijn....Buurman Stéphane zou zijn verjaardag vieren en met een man of 40 aan gasten zou dat natuurlijk buiten gebeuren, boven op de wei.

Zaterdagochtend was het eerste wat ik deed uit het raam kijken....droog! Hè, dat was tenminste wat! Tegen achten hoorden we al wat auto's het weggetje op rijden.......Frank ging polshoogte nemen om te kijken of ie kon helpen en toen ik even later ook naar de wei liep zag ik dat een aantal heren bezig was wat tenten op te zetten. Ik kwam net op tijd want één en ander moest getild en verschoven worden en ze kwamen nog net een handje te kort. Daarna heb ik me bezig gehouden met het schoonboenen van een verzameling stoelen. Ondertussen werd er om mij heen druk gewerkt om alles voor elkaar te krijgen. Voor de kinderen werd er een opblaasbaar kasteel neer gezet en wat dingen met spelletjes, waaronder een heel groot dartbord. Er werd gesjouwd met koelkasten, drank werd aangesleept.......Tegen twaalven was alles in gereedheid gebracht; de drank stond koud, de foodtruck was er klaar voor en zo langzamerhand reden er auto's met gasten het weggetje op. Tijd om even om te kleden... Ja ja, voor de gelegenheid had ik zomaar een rok aan! Cadeautjes waren ingepakt.....bier voor Stéphane en een assortiment van allerlei strooisels voor op brood, Stephane is er dol op. We hadden hen ooit een pak voor de kinderen gegeven maar het was Stéphane die elke ochtend ontbeet met stokbrood en hagelslag! Voor Claire, de buurvrouw hadden we nog stroopwafels liggen en voor onze kleine buurmeisjes een leuk houten spel.

Ik vond het toch wel best spannend, zo'n feest: je kent bijna niemand en alles gaat natuurlijk in het Frans. Maar ach... we gingen het wel zien. Gelukkig waren achterbuurtjes Patrice en Frederique er. En dan heb je van die Franse gewoontes die wij dan in Nederland weer niet echt kennen. We werden door iedereen die kwam begroet met twee zoenen..... totaal onbekende mensen..... In Nederland heb je al mazzel als mensen zich voorstellen en je een hand schudden, vaak is het ook alleen maar een algemeen: Hallo met een zwaai naar iedereen. Nee hier maak je kennis met iedereen die komt, mensen stellen zich aan je voor, een hand en twee zoenen, je naam... oooo vous êtes les voisins des Pays Bas! Het heeft wel wat moet ik zeggen en op de één of andere manier heb je dan al meteen "een band" (je hebt elkaar immers gezoend?😁). Het was erg gezellig, er was te drinken, de foodtruck verzorgde een heerlijke Hamburger (met kaas uit de Auvergne, jammie) en patatjes, maar op een gegeven moment werd het wel vermoeiend. Best inspannend allemaal. Zolang ik me concentreer kan ik het Frans goed volgen maar op het moment dat ik mijn aandacht er niet bij heb dan gaat het toch echt langs me heen. Gelukkig, zeker naarmate de middag vorderde, ging de zon steeds meer schijnen en was het lekker om gewoon met je neus in de zon te zitten. De gasten vermaakten zich samen met de kinderen met de spelletjes.... het waterpistooltje schieten in een soort wedstrijdbaan werd ook steeds populairder. Nadat er nog een taart werd gebracht en Stéphane werd toegezongen (hij werd er emotioneel van) werd het tijd voor de gasten om weer naar huis te vertrekken. Al met al volgens mij een zeer geslaagd feest. Ons eerste echt Franse feest.......