De Tour de France

Ik ben niet echt een wielren-gek, maar de Tour de France kijken vind ik dan toch wel weer leuk... niet zo zeer om het fietsen maar wel om de opnames van het Franse land. Geweldig ook dat er bij veel plaatsjes een stukje geschiedenis wordt vermeld. Kan ik erg van genieten. Ik zet dan de televisie aan en ben ondertussen met van alles bezig, het is een heerlijke achtergrond en zo nu en dan blijft mijn blik hangen en luister ik naar de interessante verhalen van de twee commentatoren. Gisterochtend kwam Frank met het bericht dat we 's middags echt moesten kijken want de tour had als finish Nimes en zou langs Sommieres gaan. Sommieres, in de Gard, waar wij vroeger ons kleine Mazetje hadden en waar nog altijd een deel van mijn hart ligt (het andere deel ligt hier in de Puy de Dome). Dus tv aan en goed in de gaten houden waar ze waren. Vanaf Galargues moesten we gaan opletten... dan zouden ze er bijna zijn......(overigens weer wat geleerd van de Tour...het  "argues" waar de vele plaatsjes daar in de omgeving op eindigen heeft te maken met "velden").

En ja hoor, opeens herkende ik de weg...... Sommières was in aantocht. De tour reed aan "de andere kant" van de rivier de Vidourle, niet langs het oude stadscentrum (zou ook veel te nauw allemaal zijn). Daar was rechts het smalle weggetje dat je over de Romeinse brug zou voeren richting oude stad, de tour hield links aan met rechts de velden waar geparkeerd kon worden, daar achter de rivier de Vidourle en daarachter de oude binnenstad met "de Esplanades" en de arena. Wauw! Mijn hart maakte toch weer een sprongetje. Dat hart ligt toch ook nog steeds bij Sommières. En hoewel het in de afgelopen 20 jaar helaas veel toeristischer is geworden, doet het me toch altijd wat.

Er waren mooie helikopter opnames van boven Sommières. Je zag het kasteel...wat zijn we daar vaak geweest en hebben we op de toren gestaan met prachtig uitzicht over het landschap. Ik mijmerde weg en bedacht me wat me nog steeds trekt daar..... als ik het vergelijk met de omgeving waar we nu ons huisje hebben dan kan ik niet anders zeggen dat het hier in de Puy de Dôme "mooier" is met zijn prachtige vergezichten, het dal waar we op ons terras op uitkijken, de natuur de bloemen...... Alleen, wat er daar in het zuiden anders is, is het licht. Er is daar een sfeer, een lichtval die je hier niet hebt. Geen wonder dat schilders als bv Van Gogh, om er maar eentje te noemen, ook zo graag in het zuiden van Frankrijk verbleven. Het is dat speciale licht dat ik zelfs op films die zich in het zuiden van Frankrijk afspelen terug zie. Dat alles in combinatie met de zon, het geluid van de cigales en de zwaluwen die rond een kerktoren af en aan vliegen.....tsja... dat doet wat met me........

Hoe leuk dat al die herinneringen en gevoelens weer door de tour boven komen.......