Wolven.... we hadden  het er laatst nog over ...... Hier bij ons in Friesland hebben ze zich gesetteld en bij vriendin Heleen, op ongeveer iets meer dan een half uurtje rijden hier vandaan, zijn er schering en inslag zichtmeldingen en worden boerderijdieren verwond en gedood.

We hadden het er over dat er "bij ons" in Frankrijk zeker ook wel wolven zouden kunnen zitten. En ach, daar zou het dan toch misschien iets anders zijn dan hier in Nederland, waar de wolven door woonwijken lopen en niet echt hun natuurlijke angst voor mensen vertonen. Bij ons in Frankrijk is er veel en veel meer ruimte, is het dun bevolkt, dus ja.....

En toen las ik gister onderstaand stukje ergens: Er was een vrouw aangevallen toen ze haar hond uitliet, vermoedelijk door een wolf. En dat was in Lavoine. En Lavoine is ongeveer 8 kilometer van Pacaud. 

We reden altijd door Lavoine om Martine, ons buurmeisje, te bezoeken, die vorig jaar op een camping daar in de buurt werkte....... En toen dacht ik toch wel even: oké... dat is wel heel dichtbij. En het was een echte aanval.... geen zichtmelding. De vrouw moest naar het ziekenhuis voor haar verwondingen, en dat waren stevige verwondingen.

En ik ga 's morgens vroeg altijd lekker wandelen met Barkley... ik ben niet bang, maak me ook geen zorgen om een ontmoeting met een wolf, want wolf.... je kunt ook een wild zwijn tegen komen... dat zijn ook geen lekkertjes bij een ontmoeting...... En toch? Mijn idee was dat daar bij ons in Frankrijk de wolf nog veel meer in "zijn natuur" zou zijn, zeg ik dat zo goed?, niet zoals hier in Nederland bij ons dat hij eigenlijk alleen maar op mensen stuit en daar gewend aan raakt en dat zo de jongen van deze wolven niet meer bang zijn voor mensen (wat wolven behoren te zijn zoals door alle deskundigen wordt verteld) en mensen aanvallen als zij in de weg lopen of hun levende have willen verdedigen bij een aanval.

Tsja, in nu dus echt vlakbij een aanval op een persoon.....Niet dat ik geen wandelingen meer ga maken......niet dat ik echt bang ben, maar het zet je wel aan het nadenken als het zo dichtbij komt....

want wat zou je doen?

Op youtube kom ik zelfs een half uur durend filmpje hierover tegen.  Niet voor gevoelige magen...) 

:

 

https://www.lamontagne.fr/clermont-ferrand-63000/actualites/j-ai-cru-que-j-allais-mourir-une-puydomoise-attaquee-par-un-loup-en-montagne-bourbonnaise_14503867/

Ik heb de vertaling snel even door Google Translate (dus zo nu en dan lopen de zinnen niet helemaal goed) gehaald voor degene die het stukje wil lezen.

“Ik dacht dat ik dood zou gaan”:werd een vrouw aangevallen door een wolf in de Auvergne?

 Op 27 april 2024 werd een vrouw uit Puydômoise gewelddadig aangevallen door een dier, terwijl ze zich in het Bourbonnaise-gebergte in Allier bevond. Ze besloot de zaak voor de rechter te brengen, omdat ze denkt dat het om een ​​wolf gaat. Zij getuigt.

Een paar seconden, zelfs een paar minuten opgeschort in de tijd. Camélia besefte niet hoe lang de aanval duurde. Maar ze was bang voor haar leven.

Voor mij duurde het voor altijd. Ik dacht dat ik dood zou gaan..."

Die avond was deze inwoner van Chamalières (Puy-de-Dôme) met een vriend in het aangrenzende departement, in Lavoine, op de hoogten van de Montagne Bourbonnaise, in het departement Allier. Rond 23.00 uur gaat ze, zoals gewoonlijk, op pad met een van haar honden, Tino. "Ik hoorde het geluid van een tak achter me, ..."

Wanneer een dier verschijnt en op hem springt. “Hij greep me bij de keel en vervolgens bij de schouder en arm. Het gebeurde zo snel dat ik schreeuwde.”Een vriend pakt het pistool...

De 39-jarige Puydômoise raakt ernstig gewond.

“Ik heb hem geschopt en geslagen om hem van mij af te krijgen.”

Ze werd alleen gered omdat haar vriendin haar hoorde, naar buiten kwam met een jachtgeweer en in de lucht schoot. Het dier liet uiteindelijk zijn prooi los en vluchtte.

“Ik dacht dat ik dood zou gaan...”

Volgens haar was het dier een wolf.

“De geur is heel bijzonder, een geur van rot vlees, het was geen hond.”

Een wolf die ze drie dagen eerder had gezien. “Ik keek op internet en het leek er precies zo op.”

Ik Jean-Hubert Portejoie en zijn cliënt Camélia.

Iets later op de avond brachten de brandweerlieden haar naar het Vichy-ziekenhuiscentrum. Vervolgens wordt ze overgebracht naar de kliniek van Châtaigneraie, waar een arts haar letsel na vijftien dagen ITT (totale arbeidsongeschiktheid) zal berekenen.

De diensten van het OFB (Frans Bureau voor Biodiversiteit) hebben een onderzoek geopend, maar hebben geen gevolg gegeven.Het verzoek van een deskundige

De dertigjarige deed daarom een ​​beroep op de heren Gilles-Jean en Jean-Hubert Portejoie, die van plan zijn de omvang van de verwondingen van hun cliënt opnieuw te laten beoordelen.

“Daar wilde ik niet op komen en ik wil erop wijzen dat ik niet anti-wolf ben”, legt ze uit.

Afgelopen vrijdag hebben advocaten uit Clermont een verzoek tot voorlopige voorziening ingediend bij de administratieve rechtbank van Clermont-Ferrand. Ze vragen om de benoeming van een deskundige bij het Hof van Beroep van Grenoble, een gebied waar wolven zeer aanwezig zijn, om nieuwe expertise te verkrijgen.

De verantwoordelijkheid van de staat als...

“Geconfronteerd met de legitieme twijfels van sommigen hebben we wetenschappelijke en juridische waarheid nodig, legt Me Portejoie uit. De gevolgen op het gebied van compensatie zullen vooral anders zijn als de aanval door een hond of door een wolf wordt gepleegd. Als het een wolf zou zijn, zou de Staat daarom verantwoordelijk worden gehouden omdat het een beschermde diersoort is.

De wolf staat erom bekend dat hij geen mensen aanvalt, dus er wordt over het onderwerp gedebatteerd. Het is zelfs taboe. Weer een andere inwoner van Lavoine gelooft erin. “We weten dat er wolven aanwezig zijn in Allier. Een paar dagen later zag ik wolfsafdrukken en onlangs hebben we in Bourbonnais verschillende aanvallen van wolven op dieren gehad”, getuigt deze boer.

Ze werd “van bovenaf aangevallen”

Geconfronteerd met tegenstanders deed Camélia ook een beroep op Bruno Lecompte, fokker in de Vogezen, Europese wolvenspecialist, die het EPM-netwerk (Europese predatiekaart) creëerde. Hij ging naar Allier om Camélia te ontmoeten en een video op te nemen waarin hij zijn analyse geeft.

Hij is duidelijk, er zijn onmiskenbare tekenen in de getuigenis van het slachtoffer:

“Haar beschrijving van het dier, de specifieke geur. Op dezelfde manier valt de hond meestal van onderaf aan, maar werd ze van bovenaf aangevallen”, legt hij met name uit.

 Een deskundige zou dus kunnen beslissen. Maar tot nu toe is deze kwestie de discussies in het Bourbonnais-gebergte niet blijven bezighouden...

 

 

 Ik was gistermiddag wat aan het zappen op de tv. Had net van alles opgeruimd en was toe aan een kop thee en gewoon even lekker zitten en niks doen. Ik zappte wat en opeens kwam Charles Aznavour voorbij. Nou moet ik eerlijk zeggen, ik ben niet een heel grote fan van Aznavour (destijds viel ik meer op Julien Clerc en Gerard Lenorman ) , hoewel ik nu wel van zijn muziek hou. Vorig jaar op de marché aux puces in Mayet nog een mooi CD-overzicht aangeschaft..... Ik heb manlief een aantal jaren geleden nog eens een ticket cadeau gegeven voor één van zijn laatste concerten hier in Nederland; zelf ben ik toen niet meegeweest (had ook te maken met de prijs van het ticket!). Ik dacht: even kijken dus... dat "even" werd een uur lang... een geweldige , ja wat?, documentaire? over hem en eigenlijk vooral gezien door zijn ogen. Hij scheen nl een verwoed filmer te zijn geweest en heeft veel van zijn leven vastgelegd op film. En zo werd er dus een blik in zijn leven gegund, letterlijk door zijn ogen. Er was een prachtige voice-over van een acteur die teksten insprak die gebaseerd waren op dagboeken en interviews van Aznavour. Ik heb ruim een uur lang gebiologeerd zitten te kijken.

https://npo.nl/start/serie/het-uur-van-de-wolf/seizoen-17/de-blik-van-charles-aznavour/afspelen

 Na al het sneue kippen-nieuws van de afgelopen dagen ook weer wat leuks te melden....Er worden eieren gelegd in het nieuwe nachthok! En ik vind dat vooral zo leuk omdat ik van zwarte kunststof mandjes van de Action legnesten had gemaakt. En ja hoor! Gister lag er een groen ei in. Ik denk van Charlotte! Die had ik nl een nachtje samen met Dikke Bertha "opgesloten"in het hok voor de nacht. En wat denk je,  uiteindelijk vond ik er drie eieren! Eentje van dikke Bertha, die ik er al eerder had zien zitten maar toen lag er later nog geen ei van haar, eentje van Charlotte en eentje van één van de Maransjes. Nou, dat is toch leuk nieuws!

 

En dat is dan een nadeel als je je kippen een naam hebt gegeven, dan wordt het allemaal wat persoonlijker en hecht je je meer aan ze. En dat overkomt me nu want Sophie is overleden, één van mijn Faverolles-kipjes... Ze was al een paar dagen niet lekker....wat stiller, andere houding... Ik had haar al apart gezet en vannacht binnen in een box. Had haar water gevoerd en geprobeerd haar wat te laten eten door kuikenvoer met water te mengen. Maar het ging niet goed. Vannacht ben ik er nog een uurtje uit geweest om haar nog wat water te geven en toen zag ik het: dit gaat niet goed. Ik had er een hard hoofd in en vanochtend lag ze stil in de box......Pfffffffff

Van de week lag ook al één van de zwarte  kuikentjes dood in het hokje.... geen idee hoe of wat. Een uurtje er voor waren ze allemaal nog levendig en druk. Bij kuikens weet je dat het kan gebeuren, maar Sophie was al een stukje ouder.....zo jammer..........

Dag Sophie..........

 Vanochtend tegen zessen een rondje gelopen met Barkley... prachtige ochtend, windstil, de zon kwam door.... heerlijk.

Het Fluitekruid heeft zijn langste tijd gehad, helaas, ik word er altijd zo blij van...al die witte wuivende bermen en slootkanten..... Nu bloeit vooral het gevreesde Zevenblad, en eigenlijk is dat dan ook weer mooi. De bloemenschermen hebben wel wat weg van het Fluitekruid. Het was nat in het hoge gras en mijn trainingsbroek en schoenen waren dan ook doorweekt. Maar het was wel de moeite waard......

 Eén van mijn favoriete schrijvers is Frédérique Hébrard. Het begon met een boek van haar "Een zomer in Zuid Frankrijk". Ik las het destijds toen we in ons kleine geitenstalletje verbleven in Zuid Frankrijk. Het boek speelde zich af in diezelfde omgeving en dat maakte het verhaal heel tastbaar. Ik droomde weg bij het familiehuis, beschreven in het boek, de familie, het eten, de omgeving. In het boek werd het dorp Villevieille genoemd; dat lag maar een paar kilometer van ons vandaan. Dat trok me, ik herkende de sfeer in het boek zo goed! Ik ben toen wat meer over haar gaan lezen en kwam toto de ontdekking dat ze getrouwd was met Louis Velle, een Franse acteur. En laat ik die nou al heel lang kennen! Ik zal een jaar of tien zijn toen wij keken naar de televisie-serie: De Jonkvrouw van Avignon met in de hoofdrollen de prachtige Marthe Keller, die een prinses was, en Louis Velle, een diplomaat die verliefd op haar werd, zonder te weten dat ze prinses was. Die serie vond ik geweldig en heel romantisch..... ( alleen de beginmuziek al..... ) Laat die Louis Velle nou getrouwd zijn met Frédérique Hébrard! De serie heb ik op DVD maar nooit meer teruggekeken; misschien ben ik een beetje bang dat het tegenvalt, als kind vond ik het zoo prachtig... zo'n mooie herinnering!

 

Een ander prachtig boek van Frederique Hébrard is Le Grand Batre, volgens mij in het Nederlands uitgegeven als "Het laatste feest". Het verhaal speelt zich af in de Camargue. De Camargue is nog altijd een plek waar een stukje van mijn hart ligt dus ik kan me zo in dat boek inleven! Soms is het wel een beetje langdradig want er kan echt bladzijden lang over cultuur en geschiedenis in het boek worden verteld, dus stiekem sla ik zo nu en dan een paar pagina's over; maar dat doet niks af aan het geweldige boek.

Nu ik dit zo schrijf bedenk ik dat ik meer jeugdherinneringen aan Frédérique Hébrard heb want er is nog een boek ooit van haar verfilmd: Le chateau des oliviers, en ook die heb ik ooit op de televisie gezien begin jaren 90.

Ook van le Grand Batre heb ik een DVD; niet met Nederlandse maar alleen Franse ondertiteling; omdat ik het boek goed ken is het voor mij goed te volgen. (ik zie overigens ook afleveringen op youtube staan!)

Er is één boek waar ik niet door heen kan komen en dat is "De Harem"; ben er een paar keer aan begonnen maar op de één of andere manier kom is na een aantal bladzijden niet verder. Geen idee waarom.....

Ik wist dat Frédérique Hébrard en man Louis Velle beiden al redelijk op leeftijd waren en van de week dacht ik: ik zoek ze op op internet. Wat bleek? Louis Velle was in februari 2023 overleden en Frédérique Hébrard afgelopen september... beiden dik in de 90 geworden.

Mocht je eens boeken over Frankrijk willen lezen, dan raad ik haar boeken zeker aan.........

 Nog steeds geen Frankrijk posts... hopelijk vinden we deze maand nog een gelegenheid om naar Pacaud te gaan. In ieder geval komende week niet..... We hebben vannacht Harmke naar Schiphol gebracht. De wekker stond om 01 . 15 uur maar om 01 . 12 uur werd ik wakker. Ik heb een ingestelde wekker in mij blijkbaar, want negen van de tien keer ben ik voor het afgaan van de wekker wakker, om welke tijd ik hem dan ook zet. Iets over tweeën waren we bij Harmke en toen was het: op naar Schiphol. Daar geparkeerd en Harmke uitgeleide gedaan. Ze gaat voor acht dagen naar Macedonië. Met een groepsreis. Best spannend, zo in je eentje.... waar moet ik zijn, hoe gaat het in zijn werk? Gelukkig lopen er genoeg mensen rond op Schiphol dus met wat vragen ging dat allemaal prima.  Toen was het nog even zwaaien en moesten we "haar laten gaan". Pfff ik blijf dat altijd moeilijk vinden, of een kind nou een week weg gaat of voor "altijd".......En daar ging ze, stoere meid! Op het moment dat ik dit schrijf landt ze op Skopje. Ik heb haar vlucht gedeeltelijk gevolgd op iets van Flightradar en volgens mij cirkelen ze nu boven het vliegveld. Ik begreep dat ze al medereizigers had ontmoet. Altijd fijn, zeker als je niet zo vaak met het vliegtuig gaat en je ook nog moet "overstappen"; in Wenen. Vanmiddag heeft ze een stadswandeling door Skopje, weet ik... ik ben heel benieuwd hoe het allemaal gaat.

Het is lekker weer . Gisteren hebben Harmke en ik het nieuwe nachthok versjouwd naar de ren. Omdat het hok natuurlijk niet door het deurtje kon hebben we het gaas losgemaakt en toen ging het plaatsen eigenlijk heel eenvoudig. Drie plastick mandjes van de Action moeten als legplek dienen; stenen ervoor om het zaagsel wat binnenboord te houden en de nestjes staan ook meteen stevig. Wie zou daar het eerste daar een ei gaan leggen? Ik zie Sophie en Claire er steeds rondscharrelen... ben benieuwd; die zitten denk ik tegen het eieren leggen aan... zo spannend om het eerste eitje van je kip te vinden! Kan niet wachten!

Rolin, het zijdehoender haantje' is best wel beschermend; mij laat 'ie wel toe, maar Silvan, ons kleine buurjongetje, valt 'ie zo ongeveer aan. Kom niet aan zijn harem!

 

 

Van de week waren mijn sjablonen binnen..... echt geweldig zijn ze! !Een hele verzameling kleinere sjablonen met bloemen, een sjabloon met wat grotere weidebloemen, een grote met Lavendel, een grote met Coquelicots (klaprozen) en een paar met uitgebloeide Paardebloemen. Ze zijn zoooo leuk...... Kon niet wachten om ze te gebruiken. Ik ben begonnen met de kleine sjabloontjes die ik onder het raampje van het grote hok sjabloneerde... Het staat zooooo leuk!

Op de achterkant van het hok kwam het sjabloon met de wat grotere weidebloemen. Tussen die bloemen in heb ik wat kipjes gesjabloneerd. Net alsof ze daar tussen de bloemetjes aan het scharrelen zijn! Was wel een werk en heb het in etappes gedaan.

Op het nachthok wat Frank van allerlei resten maakte heb ik op de voorkant in bordeaux rood de Coquelicots gezet. Knalt er niet uit maar is subtiel zichtbaar. EN dan op de achterkant de uitgebloeide paardebloemen. Die zijn ook zo verschrikkelijk leuk.

Al met al ben ik super trots op mijn sjabloneerkunsten. En al kan ik niet tekenen, sjabloneren kan ik wel... en hoe leuk is het dan toch geworden!

 Ik was wat foto's aan het opzoeken en kwam toen foto's tegen van de moestuin die ik jaren geleden heb gehad....... Moest er steeds aan denken omdat er bij ABdij Sion ook zo'n mooie moestuin lag. Als ik de foto's van mijn moestuin weer zie denk ik: ooo dat wil ik weer, die moestuin... wat zag die er schitterend uit.. en wat een werk was dat..... Alles omgespit en alle wortels van het zevenblad met de hand verwijderd.....weken en weken kostte dat... maar als ik nu de foto's weer zie denk ik: geweldig! Wat zag dat er goed uit. Het was makkelijk te onderhouden ook... onkruid verwijderen deed ik per vak.....en dat werkte.... Helaas door omstandigheden, heb ik de moestuin maar een paar jaar gehad....... als ik nu tijd had zou ik er zo weer aan beginnen........

Want wat is het lekker, je eigen groente uit de moestuin... en hoe meer waardeer je het ook want je weet hoeveel bloed zweet en tranen het kost voordat je kunt oogsten. Maar hoe trots ben je dan en hoe heerlijk smaakt het......

Ach... wie weet, never give up hope.......

 Cadeautjes voor verjaardagen... het is altijd weer een dingetje... maar om nu helemaal geen cadeautjes te doen.... vind ik toch ergens niet gezellig of zo, ik weet het niet....... wat het mij "doet" bij het geven van een cadeautje is vooral de gedachte er achter... iemand heeft moeite gedaan om iets te verzinnen.... Ik doe in ieder geval die moeite, al was het maar bij een felicitatie via Facebook. Ik probeer dan altijd een plaatje bij de felicitatie te zoeken die bij die persoon past. Het gaat mij niet om de grootte of financiele waarde van een cadeautje maar meer het idee dat iemand aan je gedacht heeft...

Zo was Frank afgelopen week jarig en in februari had ik zijn cadeautje al geregeld. Op Facebook kwam ik toen nl een post tegen van Abdij Sion. Abdij Sion was in mijn tijd in de Deventer regio wel een begrip. Er woonden monniken en die leefden daar hun eigen leven. Midden in de mooie natuur. Als je over de drukke Raalterweg reed stond er altijd een bordje met de afslag naar Abdij Sion (overigens heet het nu geloof ik "Klooster Nieuw Sion". Nooit geweest maar het intrigeerde toch. Dus ik zag op Facebook een post voorbijkomen... Bierproeverij in Abdij Sion... meteen gingen bij mij de bellletjes (uh, klooster klokken) rinkelen... was dat niet leuk voor Frank's verjaardag? Een bierproeverij? En dan ook nog in Abdij Sion? Beetje terug naar onze Sallandse tijd? Ik had even overleg met Harmke, of dat leuk zou zijn en of ze mee wilde; Harmke houdt ook wel van een biertje.....Ik niet overigens😁. Harmke leek het wel wat, dus kaartjes gekocht voor zaterdag 11 mei, een paar dagen na Frank's verjaardag.

En toen was het zaterdag 11 mei. Een paar dagen tevoren had ik de site van Abdij Sion er bij gepakt en ik zag dat je er ook kon lunchen. De foto's van het vegetarische eten zagen er heerlijk uit dus ik besloot voor die tijd daar eerst te gaan lunchen. Het was schitterend weer en met z'n drieën togen we in de auto richting Deventer. Frank reed maar wist van niks en volgde mijn aanwijzingen. We kwamen uiteindelijk bij de afslag van Abdij Sion op de Raalterweg en ik zei dat Frank rechts af moest slaan. Daar op de parkeerplaats de auto geparkeerd en toen nog een klein stukje gelopen naar de Abdij. Buiten zaten mensen te eten in het zonnetje; het zag er gezellig uit. Binnen konden we een lunch bestellen. Daar kreeg Frank ook te horen dat we na de lunch een bierproeverij zouden doen. Bij de Abdij zit nl een ambachtelijke bierbrouwerij.

De lunch was heerlijk met allemaal producten zoveel mogelijk uit de eigen grote moestuin achter de Abdij.

Voor de bierproeverij moesten we ons bij de poort verzamelen en al gauw stonden daar best een aantal mensen te wachten. De gids was de bierbrouwer van de Abdij en hij vertelde eerst wat over de geschiedenis van de Abdij (in 2015 waren de laatste monniken vertrokken en was de Abdij in drie handen over gegaan waaronder een stichting) en kregen we een kleine rondleiding door de Abdij en langs de moestuinen. Vooral dat laatste vond ik mega interessant! Al die heerlijke groenten in prachtige rijen....... We mochten zelfs nog even onder de Berceau lopen, een soort van tunnel van beukenhagen, die vroeger werd neergezet voor rijke dames, die wel buiten wilden wandelen, maar niet blootgesteld wilden worden aan de zon ( hoe gebruinder je huid was hoe meer je blijkbaar werkte, dus hoe minder rijk je was). Weet trouwens niet de overeenkomst dames en monniken😁. De Bierbrouwerij was aan het eind van de moestuin. Daar namen we plaats aan lange tafels en kregen het verhaal over bierbrouwen te horen. Ontzettend interessant. Ondertussen mochten we de Sion-biertjes proeven. Nou hou ik niet van bier maar ik had besloten om gewoon mee te proeven. Er werd mij, omdat ik niet van bier hou, een wijntje of frisje aangeboden, maar ik heb dapper meegeproefd. Het was een gezellige happening. Na afloop namen we natuurlijk nog wat biertjes mee naar huis. Ik zag dat ze vomoederdag ook een High Tea organiseerden en besloot meteen hun activiteiten in de gaten te houden; misschien ook een keer leuk voor omi.

Al met al een zeer geslaagd verjaardagscadeau voor Frank

Meer over de activiteiten van Abdij Sion vind je hier:

https://www.nieuwsion.nl/