Donderdag 7 december no 3: het infocentrum/winkeltje is een stukje op zich waard…. Geweldig! Net toen we het centrum binnen wilden gaan, stopte er een bus vol Japanners die door het winkeltje naar achter liepen om “ goud te zoeken ” , daar waren voor de toeristen bakken water waar je goud kon zeven! ( overigens was de bus met Japanners na 20 minuten al weer verdwenen)Wij wilden gewoon wat drinken en in de winkel stond een klein koffiezet-apparaatje waar de jongedame achter de toonbank koffie en thee voor ons ging halen, Frank een flat white en ik black tea, die ze lekker sterk maakte want, zoals ze zei, hier dronken ze maar slappe thee!

De jongedame bleek uit Dublin te komen en was hier blijven hangen voor de liefde. Met vier ”little kiwi’s “  ging ze ook niet meer weg! We kletsen wat af en toen Frank even verdween kocht  ik snel een klein flesje met wat goud voor hem. Vlug, vlug de betaling en het werd gauw ingepakt 😂. Ze hadden in het bijbehorende winkeltje leuke souvenirs, waaronder ringen met bladgoud, gewoon een leuk aandenken aan dit gezellige plekje.  Uiteindelijk wilden we er ook eentje voor Harmke meenemen, maar omdat we de maat niet wisten namen we twee verschillende maten. Naderhand in de camper konden we de ringen niet vinden. Frank terug om te kijken of hij ze daar had laten liggen…. Niet dus…. Hm… dan maar twee nieuwe…. Frank kreeg de twee ringen nog aangeboden maar omdat ze eerder al had verteld dat de omzet na Covid zo was teruggegaan, heeft Frank gewoon twee nieuwe ringen gekocht ( N.B. mei 2024: toen Frank zijn portemonnee aan het "opruimen" was vond hij in een hoekje een papiertje, dacht hij.. Het was een klein zakje, met daar in.... 2 ringen......) . Nog wat andere souveniertjes ingeslagen en het kleine museumpje bekeken. Ze hadden er een replica van de grootste goudklomp die daar ooit gevonden was. Met de opbrengst daarvan kon je wel een leuk huis in Frankrijk kopen!

Het werd tijd om weer verder te gaan. Na een tijdje rijden nog gestopt bij zo’n typisch winkeltje langs de kant van de weg waar je pie’s kunt kopen en wat kunt drinken. Dat werd een quiche en broodje kip. Heerlijk om daar even te zitten. Het zaakje werd druk bezocht, elke keer stopte er wel weer een auto en de bestuurder vertrok even later weer met een pie of stukje taart! Er was internet dus gauw ook even wat foto’s op Facebook geplaatst.

En nu zitten we op de volgende campsite. Omdat we online moesten boeken en hier geen bereik hadden, moesten we eerst 10 km verder rijden om bereik te krijgen en te boeken. Toen we terug kwamen was gelukkig het plekje dat we hadden gezien nog vrij. We hebben net gegeten en zitten nog even buiten maar ik ga zo naar binnen want de zandvliegjes zijn er weer, vreselijke beesten!!!