En dan zijn we weer thuis en is het allemaal weer voorbij... heel onwerkelijk om weer in Nederland te zijn waar het vooral nat, koud en donker is..........

De terugreis vanuit Nieuw Zeeland was erg vermoeiend en duurde lang. Eerst de binnenlandse vlucht vanuit Napier naar Auckland, prima allemaal. Toen vanuit Auckland naar Kuala Lumpur met Malaysian Airlines.... de beenruimte bij je stoel was erg beperkt, pff, de volgende keer graag met een andere luchtvaartmaatschappij. Overigens was het eten erg lekker en de stewardessen zagen er prachtig uit...

En de piloot maakte zo'n zachte landing, je merkte nauwelijks dat we aan de grond waren....alleen die krappe stoelen......

Daarna moesten we een uurtje of vier wachten in Kuala Lumpur op onze KLM-vlucht naar Amsterdam. Iets meer beenruimte dus dat was wel lekker. Ik had een raamplaats en hoewel het nacht was was het leuk om zo nu en dan naar buiten te kijken en lichtjes te zien. Via de vluchtinformatie kon je bijhouden waar je precies vloog. Toen we onderlangs de zwarte zee vlogen moest ik toch denken aan de oorlog in de Oekraine, daar aan de andere kant van die zee; voelde toch wel dichtbij, zeker toen ik later las dat die nacht Rusland een zwaar offensief was begonnen daar......

De vlucht duurde lang, zo nu en dan een half uurtje geslapen maar toch niet zo veel nachtrust gehad. Het was ook wat een onrustige vlucht met best wel veel hobbels. Uiteindelijk landden we tegen zessen op Schiphol. Vond de landing wat minder, er was veel wind en het vliegtuig schudde nogal en wiebelde flink... maar wel weer veilig aan de grond gekomen. Die landing was het enige momentje van alle vluchten die we hebben gehad deze vakantie (de helikoptervlucht niet meegerekend dan) dat ik een beetje spannend vond. Even uitgerekend en ik heb deze vakantie 8 vluchten meegemaakt: op de heenweg 3 keer (Amsterdam-Hongkong, Hongkong-Auckland, Auckland-Napier), toen van Invercargill naar Auckland en  van Auckland naar Taupo drie dagen later en op de terugreis van Napier naar Auckland, Auckland Kuala Lumpur en Kuala Lumpur-Amsterdam.

En nu dus weer thuis, nog best wel moe, het is nu nl 2.30 uur 's nachts en ik ben er toch even uitgegaan, te wakker... over een half uurtje ga ik maar weer eens proberen te slapen.

Trouwens, over de uniformen van de bemanning gesproken; die van Air New Zealand is ook wel heel apart; toch iets Maori-achtigs qua dessin van de stof:

 Donderdag 28 december: in het vliegtuig van Malaysian Airlines van Auckland naar Kuala Lumpur, of hoe je dat dan ook maar schrijft. Gisteravond al afscheid genomen van Matthew maar vanochtend  vroeg was hij er toch nog om even op om dag te zeggen. Gister hadden we nog een familie Secret Santa met de Familie van Craig. Het was in een restaurant in Napier aan de haven.  We zouden eerst lunchen en daarna de cadeautjes. Was een beetje vreemde lunch. Ik had overigens wel lekkere kippenlever pate met iets van een chutney en toast, eigenlijk meer een voorgerecht, maar ik had het dus als hoofdgerecht. Wel erg lekker. Was allemaal wat rommelig; Jennie kreeg haar lamsribbetjes pas toen iedereen zo ongeveer al gegeten had. Ik weet niet wie er Christmas crackers had meegenomen maar bij elk bord lag er eentje, wel heel feestelijk! Je trekt er met zijn tweeën aan en met een knal valt ie dan uit elkaar en dan zit er zo’n papieren kroontje in, een briefje met raadsels en een piepklein cadeautje. Toen loodjes met een nummer getrokken en daar gingen we! Ik had nummer vier en nam een cadeautje waarin een soort van pyamasetje in zat. Nou was het de bedoeling dat, als je iets van kleding in je pakje had, je dat aan moest trekken… maar dat waren ze vergeten te vertellen….. Matt die blijkbaar na mij moest, was zo mega galant om mijn cadeautje te stelen zodat ik het setje niet aan hoefde te trekken en een nieuw pakje mocht pakken . Maar Matt heeft dan wel humor en hij trok dus echt het setje aan! We lagen dubbel! Daarbij had hij mij behoed voor het aantrekken van het setje! Heb er zelfs een foto van maar die ga ik niet plaatsen!😁 uiteindelijk nam ik een leuke kaasset mee naar huis: kaasschaaf, rasp en spatel en Frank een hamburger-vorm. Na het samenzijn deden we nog een drankje in een café verderop.

‘s Avonds legde  Matt ons nog de beginselen van cricket  uit; er was een wedstrijd op de tv Nieuw Zeeland tegen Bangladesh… ik snapte er in het begin niet veel van, maar namate Matt meer uitlegde werd het steeds leuker omdat je dan de spelregels wat beter begrijpt! Uiteindelijk verloor Nieuw Zeeland nipt.      Net overigens in het vliegtuig echt een heerlijke lunch gehad met iets van rijst korma met lam… echt jammie! Nou, we hebben nog heel wat uurtjes te vliegen voordat we weer thuis zijn… en dan is dit prachtige avontuur weer voorbij, maar wie weet…, volgend jaar……

 

Tweede Kerstdag... stralend weer vanochtend........ Lekker ontbijtje buiten op het terras. Daarna werd Fish in de trailer geladen en vertrokken we met z'n vieren en Fish naar de ouders van Matt voor koffie. Matt moest zijn schapen daar verweiden en wij zouden mee. Lieneke zou dan op het land met Fish gaan rijden. Het was allemaal weer in één woord: GEWELDIG! Het was heerlijk weer en met z'n drieen in de kar op zoek naar de schapen. Werkhond Ann ging mee. Ik was benieuwd om haar eventueel in actie te zien.......Ik heb het schapendrijven wel eens op tv gezien maar om dat in het echt mee te maken en dan ook nog dat iemand die je kent die dat samen met de hond doet...echt... super....... Matt dreef de schapen voorzichtig op en gaf bevelen aan Ann die ze meteen opvolgde; geweldig zoals de hond ook uit zichzelf al wist wat ze zo nu en dan moest doen. Het was zo mooi om dat te zien en hoe Ann reageerde op Matt! Zoals het eruit zag was leek het een fluitje van een cent...... Op een gegeven moment wees Matt naar een heuvel en daar kwamen Lieneke en Fish tegen op gegaloppeerd. Wat een prachtig gezicht! Helaas nam mijn telefoon het vertraagd op maar op ons fototoestel moet het wel goed zijn opgenomen. ZOdra dat gelukt is plaats ik het filmpje hierbij. Het was zo'n prachtig gezicht en ik dacht: ja, zo wil je toch kunnen paardrijden........ De schapen werden ondertussen in een andere paddock gedreven en toen gingen we op zoek naar nog iets van 67 schapen in een andere wei. Ook die moesten verzet worden. Ze waren moeilijk te vinden tussen de heuvels en bossages. Uiteindelijk hadden we er wrs. 66 van de 67. Matt had al verteld dat hij bij zijn vorige inspectie er twee misten. Nu wrs. eentje? Ze zouden overal kunnen zijn....misschien nog ergens in de bosjes, door een gat naar een andere paddock, maar ook dood was een optie. Matt was zichtbaar trots op zijn schapen die er, en al heb ik er geen verstand, erg goed uitzagen.

Ondertussen verzamelden Matt en Ann de overige schapen en leidden ze naar ook weer een andere paddock. Wat een fantastisch gezicht om Matt en Ann dat samen te zien doen. Matt "stond daar gewoon" en Ann zorgde er voor dat ze van achteruit helemaal naar voren kwamen; en dat op een paar bevelen..... Geweldig!

Ondertussen kwam Lieneke ook weer aan gegaloppeerd en Fish vond het nodig om in volle vaart zijn hoofd omhoog te gooien. Het was wel weer een fantastisch gezicht. Uiteindelijk had Matt de schapen waar hij ze hebben wilde. Toen weer huiswaarts. Daar even gezellig met Craig en Jennie gezeten en toen weer terug naar Matt en Lieneke. Omdat het zo warm was en iedereen best moe van eerste Kerstdag gingen Lieneke, Frank en ik lekker even afkoelen in de rivier hier beneden.....heerlijk!

 Kerstmis in de zon.....

Dat zou toch een heel andere ervaring worden..... een zonnige Kerstfeest... want zonnig was het... wat zeg ik... het was warm!!!  We zouden lunchen bij Matt's ouders, hier een paar km verderop. Benieuwd hoe dat zou zijn... Kerstmis op zijn Nieuw Zeelands......in de zon...... Onder de Kerstboom die we bij Lieneke en Matt hadden neergezet lagen opeens pakjes....aj... wij wisten van Secret Santa en hadden daarvoor geshopt, maar ook lagen er onder het boompje nog pakjes met namen..... oei.... wat nu?? Ik dook in onze voorraad dingen en wist voor Lieneke, Matt, Jennie en Craig (de ouders van Matt) nog wat dingen te voorschijn te toveren zodat wij ook een paar pakjes onder de Kerstboom konden leggen. Op Kerstochtend maakte Lieneke haar heerlijke pancakes.. van die dikke pannekoekjes met spek en kaas en siroop en zo.... heerlijk! En ontbijt buiten he? Met Kerstmis......Toen werden elkaars cadeautjes uitgepakt en we waren blij dat we voor Lieneke en Matt toch ook wat hadden kunnen verzinnen want wij werden verwend.... Frank kreeg een geweldige BBQ schort en een mooie mok; ik kreeg dezelfde mok (Nieuw Zeelands handarbeid) en een prachtig kettinkje met hangertje... en het hangertje is een "shepperds whistle" of te wel het fluitje dat je gebruikt bij het schapen hoeden.... hoe Nieuw Zeelands kun je het hebben...? Het is echt schitterend en ik doe hem voorlopig niet meer af!

Toen was het tijd om naar Matt's ouders te verkassen. Er werden nog gauw wat salades gemaakt, de Secret Santa cadeautjes werden gepakt en daar gingen we....Het huis van Jennie en Craig l;igt in Waipawa en ik had me de vorige keer niet gerealiseerd hoe schitterend het ligt. Buiten op het terras een zooooo prachtig uitzicht......zo. uitzicht dat ik me altijd zou wensen... echt geweldig!!

De Secret Santa cadeautjes werden onder de kerstboom gezet en daarna gingen we lekker buiten zitten op het mooie terras. Buiten ons waren de zus van Matt met man Ben en baby Tilly er en de ouders van Ben. Ik werd naast Jane, de moeder van Ben gezet, en we hadden meteen een klik! Super gezellig! Er stonden schalen op tafel met de meest heerlijke hapjes, prachtig opgemaakt allemaal. Een lekker drankje erbij en het feest was compleet. Na een poosje konden we naar de keuken waar het buffet klaar was gezet...lamsrack, heerlijke ham, gevulde aardappelen, heerlijke salades..... een feestje was het! Heerlijk op het terras in de zon, en het werd steeds warmer, zitten te lunchen. Jane en ik maakten samen een fles rose leeg. Daarna was het tijd voor Secret Santa en werden we naar binnen gedelegeerd. Matt trachtte de spelregels uit te leggen waar wat onenigheid over bestond......ach ja....... In het midden op de tafel werden alle pakjes neergelegd. Je moest een lootje trekken waarop een nummer stond.. voor mij wat raadselachtig want ik had een lootje waarop iets stond als:wha... Dat bleek 4 te zijn in Maori.....

Dan mocht nummer 1 beginnen, een pakje uitzoeken, openmaken en laten zien...... dan nummer 2... maar als nummer 2 dacht: dat pakje van nummer 1 wil ik wel heel graag hebben, dan mocht je dus dat pakje stelen van nummer 1 en mocht nummer 1 weer een nieuw pakje kiezen en openen. Nummer 1 heeft dus altijd wat pech want dan valt er nog niet veel te stelen, de laatste paar nummers hebben mazzel want die weten dus wat de meeste pakjes zijn en kunnen dus eventueel stelen. Ik was nummer vier. Mijn pakje was mooi ingepakt en bevatte een prachtige teakhouten snijplank met kaasmesje..... Nou, die zou ik best wel willen houden...... volgens Jennie waren het vaak de jongeren die gingen stelen, de ouderen waren daar wat makkelijker in. En ja hoor, Ben had een pak waarin allerlei lekkere zaken zaten, flessen bubbels, kaasje etc...... Nou, dat leek Lieneke wel wat dus die stal het pakje van Ben. Ben mocht toen een nieuw pakje openen....weet niet meer wat daar in zat. Jane 's pakje bevatte een ventilator en toen Matt aan de beurt was werd er tussen Lieneke en Matt al over en weer geseind.... zo'n Fan was wel prettig, dus werd de Fan van Jane gestolen... haar nieuwe pakje bevatte o.a. een fles wijn: We can drink that Jacqueline! riep ze..... Overigens had Frank nummer 1 dus die was de eerste die moest en dus niets kon stelen. Er waren geweldig leuke dingen bij, een prachtige houten staander met waxinelichtjes, een mes dat je in de tuin kon gebruiken om planten uit te steken (met aanwijzingen erop hoe diep wortels van bepaalde planten waren, dus wist je ook hoe diep je moest steken, heel grappig)......

Het was erg gezellig en er was veel hilariteit toen er pakjes werden gestolen van elkaar. Daarna werden er nog pakjes met een naam erop rondgedeeld. Gelukkig hadden we nog een kleinigheidje voor Jennie en Craig meegenomen en van hen kregen we een prachtige keukenschort (zonde bijna om te gebruiken) en een leuke wollen hoes voor om een kruik met schaapjes er op...... Ook Lieneke werd verwend met een mooie tafellamp voor in hun huis.

Toen werd het tijd voor het dessert... Pavlova.....natuurlijk... HET toetje in Nieuw Zeeland, die altijd met Australie de strijd aangaan wie de beste kan maken... nou... deze was heerlijk!!! Well done Jennie!!

De vader van Ben had onze shot-glaasjes gewonnen en de mannen vonden dat het tijd was om die te vullen......Er kwam een fles Drambui op tafel, ijsklontjes...en daar gingen de heren...tsja... de stemming werd steed gezelliger.... Tegen vijven moesten we echt gaan... op naar een volgende Secret Santa. We waren ook nog uitgenodigd bij de zus van Jennie om daar nog wat te drinken en Secret Santa te doen. Gelukkig hier vlakbij in Waipukurau. Dus eerst langs huis om de andere cadeautjes op te halen en toen daar naar toe. Kennisgemaakt met tantes en cousins en met 15 man Secret Santa gedaan. Arme Lieneke, het pakketjes dat ze had gestolen werd weer van haar gestolen. ik was blij met mijn heerlijke zeep in een doosje! Een neefje van Matt hoopte zo op een pakketje met bier maar kreeg een peper en zoutstel.....ach... dat voor een veertien en vijftien jarige...... Jennie was zo lief om het peper en zout stel van hem te stelen zodat hij een herkansing kreeg.... allerlei potten met honing......die Lieneke van hem stal.... nog een herkansing op bier? Toen hij dat pakje uitpakte hoorden we hem zeggen: Not again.... salt....! Kreeg hij een heel kruidenrek, gevuld met allerlei kruiden..... We kwamen niet meer bij........

We gingen niet al te laat naar huis , namen daar nog een afzakkertje en Lieneke had nog kaarten van een Pubquizz dus hebben we met zijn vieren nog een urrtje de pubquizz gedaan........Best lastig...dat kan ik wel vertellen.... En toen werd het toch echt tijd om het bed op te zoeken.......

Wat een Kerst.......

 Net een heleboel geschreeuw aan de overlant van de weg… ik dacht: even kijken wat daar gebeurt…. Bleek dat er een man bezig was de schapen daar te verweiden met behulp van zijn hond. Blijkbaar ging dat niet helemaal zoals het hoorde want hij schreeuwde steeds maar : walk on, behind… tegen de hond… en de hond stond in eerste instantie alleen maar te kijken…. Stiekem vanuit de tuin wat gefilmd want het was wel leuk om te zien!

 Het leuke hier ook is dat je allerlei bomen, planten en dieren tegenkomt die wij in Nederland niet hebben. Nieuw Zeeland, in tegenstelling tot Australie waar de meest dodelijke dieren voorkomen, heeft weinig "enge" landdieren. Je hebt de possums, maar volgens mij zijn die ook import vanuit Australie, en ze schijnen een ware plaag hier te zijn. Ik heb ze niet in "het echt'gezien maar wel vele tientallen dood langs de weg, aangereden. Volgens mij zijn ze er in vele kleuren en maten. Ze hebben een zacht velletje, zien er schattig uit maar zijn een plaag voor elke farmer hier.

Wat we vooral zien zijn de vogels met voor mij op nummer 1 de Tui! Hij zit hier in de tuin bij Lieneke maar bij Agnes konden we hem pas echt goed bekijken en horen! Hij heeft een zeer specifiek geluid dat je, als je wakker wordt, als eerste hoort. Door hun spraakorgaan kunnen ze verschillende geluiden tegelijkertijd voortbrengen en ze schijnen ook (menselijke) spraak te kunnen imiteren en schijnen ze dialecten te hebben ontwikkeld. Ik vind ze geweldig. Ze zijn blauw zwart met een witte verenbolletje onder hun snavel in de hals. Op mijn fototoestel heb ik zelf foto's gemaakt, nu zoek ik even op internet een filmpje om het specifieke geluid te laten horen.

 Dan is er de Weka, een loopvogel. Toen we hem de eerste keer zagen op een wandeling waren we helemaal blij! Er waren zelfs jonkies bij. Later kwamen we hem regelmatig tegen op de campsites en sommigen waren totaal niet bang en kwamen vast kijken of er wat te eten te halen was.....

Een papegaai-achtige vogel is de Kea. We zagen hem op een parkeerplaats. Hij was groter dan ik had verwacht en schijnt erg intelligent te zijn. Om bv bij voedsel te komen hebben ze tussen de 40 en 45 truucjes om dat te kunnen bereiken. Overal onderweg op het Zuider Eiland vonden we ook bordjes met "don't feed the Kea", ik snap dat wel want ze waren op de parkeerplaats totaal niet bang.

The magpie... een soort van ekster, zwart-wit, die je ook overal ziet hier. Zeer slimme beesten.

Langs de weg zie ik heel vaak een heel grappig vogeltje lopen, klein, spreeuwen-formaat, zwart met witte randen om zijn ogen en witte vleugel en staartpunten. Ik kan hem op internet nog niet terugvinden; gek, want ik zie hem heel vaak over de weg trippelen.

Merels zijn hier, lijsters en heel veel mussen, zoals in de jaren 60 en 70 in Nederland.

Een watervogel, zoiets als ons waterhoentje, maar dan groter, Pukeko genaamd, hadden we helaas een keertje onder de camper-van gekregen. Hij fladderde net de weg over toen we langs kwamen.

 

Als laatste de bekendste vogel van Nieuw Zeeland natuurlijk: de Kiwi... helaas niet gezien en dat schijnt ook heel lastig te zijn. We hebben op een campingsite twee Canadese dames ontmoet die hem ergens bij Auckland hadden gezien.

 Zaterdag 23 december:

Vandaag zouden we dan eindelijk Rebeccah Williamson ontmoeten. Rebeccah is één van Lienekes beste vriendinnen sinds ze de allereerste keer voet zette in Nieuw Zeeland, 2010 was dat. Rebeccah is één van de Williamson kinderen die naast Frits en Lia wonen (ze is afgelopen februari getrouwd en woont nu ergens anders en daar waren we vandaag.). Bij Frits en Lia heeft Lieneke destijds het tweede halve jaar van haar jaar in Nieuw Zeeland doorgebracht. Dus Rebeccah....ik ken haar van alle foto's en verhalen, ik ben Facebook-vriendjes met haar, maar had haar dus nooit ontmoet. Lieneke en Rebeccah hadden een ontmoeting met (bijna) de hele familie Wiilamson georganiseerd bij Rebeccah thuis. Zij en haar kersverse man (getrouwd in februari van dit jaar waar Lieneke één van de bruidsmeisjes was) wonen op anderhalf uur rijden hier vandaan. Heerlijk huis op een meer dan Nieuw Zeelandse locatie, voor mijn gevoel... uitzicht op van die kale heuvels waar de koeien grazen. Heerlijk stil daar en een groot huis. Prachtig. Het was zo leuk om haar nu eindelijk te ontmoeten, en niet alleen Rebeccah, maar ook alle andere Williamson familieleden, vader (die niet meer ophield met praten), moeder (die erg stil was), Lostris (maar die hadden we al een keertje ontmoet) en haar partner met snoezige baby Alan, Shary en de twee broers. Het was een gezellige boel. Er werd een soort van criquet gespeeld en zelfs ik heb nog een balletje geslagen. Verder was er een heerlijke maaltijd, waarbij, zoals in Nieuw Zeeland altijd gebeurt, iedereen wat had meegenomen, zelfs Frank en ik hadden wat gemaakt: eiersalade, citroencake en citroentaart. Die laatste twee natuurlijk omdat al die citroenen hier groeien en de citroenboom. Het was heerlijk weer en we hebben genoten van de gastvrijheid. En hoe leuk is het om iedereen, die je alleen maar kende bij naam, van foto's en van verhalen, nu in het echt te kunnen zien. Ik had voor de dames nog een kleine attentie meegenomen; de tulp-sleutelhangers (die er echt leuk uitzien) en een  waxinelichtje houder van Delfts blauw; die was ik ooit in de Kringloop tegen gekomen! Ik geloof wel dat ze in de smaak vielen.

Al met al een gezellige dag!

 Vrijdag 22 december:

Vrijdag stond eigenlijk een beetje in het teken van "Secret Santa". We zijn geloof ik drie keer uitgenodigd om Christmas te vieren. Ik vroeg hoe dat met de cadeautjes ging en mij werd verteld dat ze "Secret Santa" doen. Je koopt voor een bepaald bedrag een cadeautje, maar je weet niet voor wie, dus man of vrouw....geen idee.....Op Secret Santa trek je dan nummers en het bijbehorende cadeautje is dan voor jou, alhoewel.....Blijkbaar is er ook nog een soort van spel aan verbonden dat je cadeautjes van elkaar kunt stelen........ Nou.... we gaan het zien... eerst moesten er cadeautjes komen... voor elke Christmas-viering twee..... Er waren bedragen genoemd wat betreft de aanschaf van het cadeautje. Lieneke had al twee flessen wijn aangeschaft die we konden geven maar voor de andere cadeautjes zouden we zelf op pad gaan. Op naar Napier omdat daar de meeste winkels zijn. Dat hadden we wel nodig want wat moet je kiezen? Iets wat voor zowel man als vrouw leuk is, en dan kennen we de Nieuw Zeelanders natuurlijk ook niet, wat wij leuk vinden kunnen zij misschien wel niet waarderen... maar goed.... op dus naar Napier...... Het was in eerste instantie nog lastig om een parkeerplekje te zoeken maar uiteindelijk lukte ons dat. En toen maar zoeken naar iets leuks. We kwamen de Body Shop tegen en besloten daar maar eens naar binnen te gaan. Een leuk meisje vroeg of ze kon helpen...nou dat kon ze zeker...... Uiteindelijk haalde ze van achter uit de winkel een leuk pakketje met verzorgingsspullen, zowel voor man als vrouw. Zag er prachtig uit in een etui. Dat werd dus cadeautje nr. 1! Nog 3 te gaan. In een toeristische shop vonden we uiteindelijk een mooie warmhoudbeker, een schaaltje waar we chocolaadjes hebben bijgekocht, en vijf shot-glaasjes.... De eerste en de laatste dingen wel wat toeristisch, maar wel leuk (vonden wij tenminste)... en ach.. een beetje van jezelf er in leggen (toeristen dus :) ) mag ook wel...... Ook daar werden we weer heel leuk geholpen. De dame die afrekende sprak zelfs Frans, vraag me niet hoe we er op kwamen, maar ze had in Brussel gewoond....... Toen hadden we alle cadeautjes binnen. Mooi gedaan. Ik heb nog een mooie feestelijke broek gekocht voor de Kerst. Ik vrees nl dat Heleens jurk helaas toch te warm zal zijn, het wordt over de 30 graden deze Kerstdagen! Dan is er alleen maar plek voor weinig en luchtige kleding........

In de middag nog even Waipukurau in om voor Lieneke een vishengel te halen (met molentje). Ze heeft het er altijd over dat ze hier in de rivier Forel wil vangen... nou, dan kan ze nu aan de slag gaan, haha.....

's Avonds kwam een vriendin van Lieneke, Naomi, met haar dochter barbecuen. De ouders van Matt waren er ook en dat werd dus een gezellige maaltijd.

 Tsja, dan neem je een Nederlandse kersthanger mee naar Nieuw Zeeland en dan is er geen kerstboom. Dat kan dus niet! Dus in Waipakaru naar een winkel waar ze alles en alles hebben en alles ook nog erg goedkoop bleek te zijn, een kunstig kerstboompje op de kop getikt, slinger en kerstballen en vanochtend snel opgetuigd en neergezet….. met de Hollandse ster in top😁🎄