vervolg van het vervolg (van het vervolg?😃)

Tsja, ik had nog steeds niet verder verteld hoe mijn middagje bij ex-collega Ria was verlopen......

Zoals ik al had verteld was het zo leuk te zien hoeveel ze in een jaar al aan hun huis hadden gedaan en hoe de tuin al opgeknapt was! Ook in "het atelier", naast het huis waren alle dozen verdwenen en het was een heerlijke werkruimte geworden waar je ook lekker kon zitten. Nou dat deden we dan ook...eerst lunch aan de tafel: lekker brood, tonijnsalade, kaasjes......We hadden wat bij te kletsen!

Na de lunch zouden we even op pad gaan. Ria had een snoezig dorpje gevonden dat ze me beslist wilde laten zien: Verneuil-en-Bourbonnais. En ze had niks te veel gezegd. Een schattig middeleeuws dorpje waarin in de maanden juli en augustus een soort "vogelverschrikker-wandeling"was uitgezet... overal in het dorp waren vogelverschrikkers gemaakt door de inwoners en met de meest uiteenlopende materialen. Verder was er een museumpje, dat helaas dicht was, en zou er ergens een slapende reus moeten liggen, maar daar gaan we nog wel een keer naar kijken. Bij veel mooie panden stonden ook grote borden met foto's van het pand zoals het er in het verleden uitzag. We kwamen langs een snoezig kerkje waarin een expositie werd gehouden. Er voor een tweetal tafeltjes, stoelen en parasol voor een drankje. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Omdat Barkley er bij was, en in de kerk geen honden werden toegelaten, gingen we één voor één de expositie bekijken van schilderijen, glas in lood ramen, en allerlei andere plaatselijke kunst.  De mevrouw bij de ingang was echt een prachtig mens (en dat bedoel ik heel positief, weet niet hoe ik haar anders zou benoemen), een dame zoals ik me een Parijs dametje op leeftijd voorstel: heel klein en frele, pikzwart geverfd haar, tot in de puntjes opgemaakt, rokje, bloesje.... echt prachtig! Ik raakte met haar aan de praat en kreeg meteen de hele geschiedenis van de kerk over me heen met ook nog de geschiedenis van het dorp. Ze vermeldde dat dit dorp en Charroux, en daar ben ik een paar keer geweest, uit dezelfde tijd stamden maar dat Charroux veel toeristischer was, wat ik helemaal kon beamen. Ik had bijna moeite om weer weg te gaan bij dit vriendelijke dametje. 

Al met al was het weer een gezellig weerzien! Helaas moet onze volgende ontmoeting even wachten; waarschijnlijk ben ik pas volgend jaar weer in ons huisje in Pacaud (ik moet er maar even niet aan denken dat dat nog zo lang duurt) want eind van het jaar vertrekken we voor een week of zes naar onze oudste dochter in Nieuw Zeeland. Reuze spannend!