Als ik de naam Harry Belafonte hoor moet ik nog altijd aan mijn vader denken. Hij had vroeger een LP van hem. Het is niet zo dat mijn vader die altijd draaide, maar toch......als ik de naam Harry Belafonte hoor denk ik weer aan mijn vader. Op de LP stond een nummer: Danny Boy, en dat vond ik als kind al zo prachtig. Toen The Ten Tenors dit nummer destijds tijdens in één van hun vele concerten die ik heb bezocht zongen, kon ik het niet droog houden.... de tranen stroomden me over de wangen... herinneringen aan mijn vader (overleden in 2003) kwamen naar boven.

En nu is Harry Belafonte overleden. Op 96-jarige leeftijd. Grappig dat ik vandaag zag dat hij in hetzelfde jaar was geboren als mijn vader, 1927. Ik denk dat het een mooi mens was, tenminste wat ik zo over hem las. Zanger, acteur ,een strijder voor de mensenrechten....... Zeker dat laatste in in een lang vervlogen tijd, toen het not-done was om als zwarte man en blanke vrouw "lichamelijk contact" te hebben en hij met zangeres Petula Clark een schandaal veroorzaakte omdat zij tijdens een duet van hen beiden zijn arm aanraakte.....50 jaar geleden........

 

de uitvoering van Harry Belafonte, helaas zonder live-beelden

 

en hieronder de prachtige uitvoering van The Ten Tenors, met rechts Stewart Morris; met weer tranen in mijn ogen als ik er naar luister......... dag papa, misschien komen jullie elkaar daarboven wel tegen...........

 

Oh, Danny boy, the pipes, the pipes are calling
From glen to glen, and down the mountain side.
The summer's gone, and all the roses falling,
It's you, it's you must go and I must bide.

But come ye back when summer's in the meadow,
Or when the valley's hushed and white with snow,
It's I'll be here in sunshine or in shadow,
Oh, Danny boy, oh Danny boy, I love you so!

But when ye come, and all the flowers are dying,
If I am dead, as dead I well may be,
You'll come and find the place where I am lying,
And kneel and say an Ave there for me.
And I shall hear, though soft you tread above me,
And all my grave will warmer, sweeter be,
For you will bend and tell me that you love me,
And I shall sleep in peace until you come to me!

 Frank zit in Frankrijk; er "moet" geklust worden. De logeerkamer in de Grange moet op orde worden gemaakt. Het valt allemaal een beetje tegen: stenen die uit de muur vallen en met hout betimmeren schijnt ook geen optie te zijn..... Tsja..... dan maar de hulp van Patrice ingeroepen die natuurlijk wel weer een mannetje weet...... we gaan het zien, want aan dat mannetje zal ook wel een (fors) prijskaartje hangen..... Er schijnt ook een raam in de slaapkamer geplaatst te moeten worden; gevonden op Le bon coin....Ik hoop dat de slaapkamer in ieder geval wat minder stoffig is als we straks komen; nog drie en een halve week... Het schiet al op en aan de andere kant duurt het ook nog heel erg lang...... 

Van de week keek ik naar een paar uitzendingen van Kasteelvrouwe Emmy. Een 59 jarige vrouw die voor € 300.000 in haar eentje een kasteel heeft gekocht. Echtgenoot zag het niet zitten en kocht een woonbootje in het Gooi, maar Emmy zette door en verhuisde deels naar de Dordogne; geen geld en een kasteel met een mega-lek dak, termieten, schimmel: een en al ellende....Waarom zou je het uberhaupt doen.... geen geld voor verbouwen en een project...... dan ben je een miljoen verder....maar toch doet ze het....na twee jaar heeft ze twee gastenkamers klaar.....Tsjaaaaa.......

En toch..... ergens, diep in mijn hart ben ik ergens wel een beetje jaloers..... dat ze het gewoon gedaan heeft (ze had natuurlijk wel geld om het kasteel te kopen...)........en dan heel rustig zelf een kamer opknappen......ergens, ergens ..........en dan geen kasteel, maar wel een leuk Frans huis... een boerderij met een klein binnenplaatsje.......pffff....... zoals ze zegt: het is zo leuk om te fantaseren.... ook al wordt het geen werkelijkheid... en ja... dat snap ik... het is zo leuk om plannen te maken...... En ik lijk misschien ook wel een beetje op haar 😬... in een aflevering is ze bezig met haar plakboek. Ze verzamelt daarin allerlei foto's van huizen en sfeerdingen voor haar (toekomstige) chateau. Ik heb op mijn computer een mapje met "leuk", waarin ik foto's opsla van mooie (Franse) huizen, sfeerplaatjes van gedekte tafels, leuke sfeerfoto's etc......... Allemaal voor misschien ooit eens dat ene huis....... in ieder geval genoeg inspiratie om een mooie logeerkamer te maken.....

Nou... eerst maar eens kijken of er voor eind mei nog iets aan de logeerkamer gedaan kan worden..........

 

Hieronder een paar van de plaatjes die ik dan bewaar:

 

 

 

 

 Tsja... als manlief niet thuis is meteen aan de boemel natuurlijk....... optreden van Alderliefste in Franeker... zijn vorige optreden laatst in Gorredijk had ik gemist omdat Alderliefste die dag ziek was en ik op de nieuwe datum nog in Frankrijk zat (en mijn liefde gaat nog net niet zo ver dat ik daarvoor eerder terugkom). Dus nu herkansing in Franeker. Omdat Harmke uiteindelijk toch niet kon samen met Janneke, ons paardenmeisje die in onze vakanties vaak voor de paarden zorgt,  op pad gegaan. Janneke, wel Frankrijk fan (vooral van camarguepaarden), maar verder geen idee van Franse chansons......

Het was weer een superleuke avond. Mooie zaal, daar in Franeker, tweede rij en zeer ruime zitplaatsen met veel beenruimte... heerlijk. Genoten van alle Franse chansons die langs kwamen, Michel Fugain en Julien Clerc waren ruim vertegenwoordigd, maar ook wat chansons die ik nog niet eerder van Alderliefste had gehoord.... Plastic Bertrand met: ca plane pour moi... lekker rocken😂.......

Het publiek werd er natuurlijk weer bij betrokken, vooral omdat Alderliefste in Friesland heeft gewoond (was hij niet in Jubbega geboren?) dus dat levert altijd wat leuke scenes met het publiek op die in het Fries "mee kunnen zingen".

Kortom...een ge slaagde avond met veel nostalgie en meezingen (op 1 liedje na kende ik alle teksten bijna uit mijn hoofd.....)... Ook Janneke genoot en ze kwam tot de ontdekking dat ze echt nog wel een paar chansons (her)kende.......

 

 Vanochtend tegen zessen heb ik Frank en Barkley uitgezwaaid, op weg naar Pacaud..... Wat zou ik graag zijn meegegaan! Nog 4,5 week te gaan..... lijkt eigenlijk niet zo lang maar als je niet kunt wachten is het toch wel een tijd nog. Frank gaat in de Grange aan de slaapkamer werken en ik hoop toch zo dat dat gaat lukken! Harmke en HenkJan gaan eind mei mee op vakantie en die moeten toch ergens slapen! Er zijn al twee kamers op de Grange waarin bedden staan, dus een plek is er al, maar het is er nog stoffig door de ruwe muren. De bedoeling is om de muren af te stucken zodat het meer stofvrij wordt en bv een muur wat robuuster te laten, hetzij met de bestaande stenen, of misschien wel met nepperds...... haha... want die heb je... dan ziet je huis er van buiten heel mooi uit, met van die prachtige stenen, maar dat zijn dan gewoon steenstrips. 

Dit is in de Grange; twee slaapkamers en links de badkamer

                                                             Dit is dus zo'n nep-muur.....

..en zoiets heb ik dus in gedachten........

 

 

Ik had zo graag mee gewild en aan de slaapkamer willen beginnen..... niets is leuker dan "verbouwen" in Frankrijk....... ik heb al bedacht dat ik eind mei ga beginnen met het aftimmeren van het zoldertje boven de keuken. Isolatie ertussen en dan kijken of ik bij een zagerij afvalhout kan krijgen; het is toch alleen een opslagruimte en het lijkt mij juist een uitdaging om met zo weinig mogelijk geld dit te realiseren. Ik kijk er ook erg naar uit om Harmke en HenkJan het huisje te laten zien... ben zo benieuwd wat ze er van vinden! Het lijkt me leuk om samen met hen te gaan eten in Le pouthier, is het restaurantje er tenminste nog is, en samen ook wat meer toeristische dingen te bekijken... de Puy de Dome, waar een treintje naar toe rijdt, de savonnerie in Ferrieres, of in Thiers bij dat ene zaakje lunchen waar ik toen zo'n heerlijke wijn heb gedronken.......of lekker 's avonds achter bij ons op het terras met een gezellige maaltijd.....Ik kan niet wachten!!

 

 le Pouthier... heerlijk eten.....

 

Over onze paardjes heb ik eigenlijk nog nooit geschreven, terwijl ze al 20 jaar een deel van ons leven zijn en degene die dat vanaf het eerste moment heeft meegemaakt, en die het leven "met paarden" in gang heeft gezet is ons allereerste paardje...Lightning.... en vandaag wordt ze 29 jaar...... En al meer dan 20 jaar bij ons..... Ze is een bejaarde dame maar dat neemt niet weg dat er nog heel wat pit in zit.... van de week nog had ze geen zin om vanuit de wei de paddock in te gaan; ik was boven en hoorde rond het huis steeds galopperende paarden... Frank deed een poging om haar en Filly naar de paddock te krijgen...... De ondeugende oude dame had daar geen zin in en ging en piepte er steeds tussenuit..........

Veel herinneringen met Lightning... de foto's die we hebben zijn ontelbaar........ vanaf het moment dat ze bij ons kwam hebben we haar in ons hart gesloten... in het begin een ondeugend paardje dat het vertikte om in de bak een rondje te galopperen en daar dan bokkend stil stond, later een paardje waar je alles, maar dan ook alles mee kon doen.... buitenrijden, dwars door mensenmenigtes heen, groot verkeer, het maakte haar niet uit... cross parcour... super leuk om te doen... dressuurwedstrijden.. geen probleem, de prijzen stroomden binnen.... springen......ook daar werden bekers behaald..... En dan alle kleine kinderen hier in de buurt... menigeen heeft op haar leren rijden... altijd lief en braaf...soms met een klein ondeugdigheidje......

Lieve oude dame......... 20 jaar al maak je deel uit van ons gezin....... ik hoop dat je nog een tijdje bij ons blijft..............